Δευτέρα 30 Ιουνίου 2014

Ιούλιος και Αύγουστος στη ΦΕΞ

Τ ο   « χ ο υ »
Κάποτε είταν ένας μάστορης, που έκαμνε πήλινα είδη. Είχε κι έναν εργάτη. Ο εργάτης, αφού δούλεψε αρκετά και νόμισε ότι έμαθε πια την τέχνη, αποφάσισε να φύγει και ν’ ανοίξει δικό του εργαστήρι. Τα έργα του όμως δε γινόταν, όπως έπρεπε. Γινόταν στραβά και ακανόνιστα.
Αποφάσισε τότε να ξαναγυρίσει στο αφεντικό του κοντά. Σαν πήγε, του είπε τι του είχε συμβεί. Το αφεντικό του απάντησε, πως όταν τελειώνει ένα σταμνί, ένα «τσουμλέκι» (πήλινο είδος), το παίρνει και το φυσά. Το κάμνει, με το στόμα «χου!». Γι' αυτό γίνονται τέλεια τα έργα του.
Και τότες ο εργάτης κατάλαβε, ότι έλειπε το «χου!» από το δικά του. Αυτό δεν τόξερε.
ΚΑΤΙΝΑΣ   ΒΕΪΚΟΥ   ΣΕΡΑΜΕΤΗ  - Μικρές  ιστορίες της Ξάνθης - Λαογραφικά στοιχεία Ξάνθης - εκδ. ΦΕΞ 2010
Γνωριμία με την τοπική ιστορία.
Ιστορικοί περίπατοι – Ξάνθη, παλιά πόλη
... καθημερινά
Στη διάρκεια των περιπάτων, αναπτύσσεται ένας διάλογος για την ιστορία, τις ιδιαίτερες τεχνικές, την εξέλιξη και την παρουσία κάθε μορφής τέχνης στο ανθρώπινο περιβάλλον.
Πληροφορίες για συμμετοχή στο τηλ. 25410 25421.   Αρχή περιπάτου στη γέφυρα ποταμού Κόσυνθου

Λαογραφικό &  Ιστορικό Μουσείο Ξάνθης

Στο λαογραφικό &  ιστορικό μουσείο της Ξάνθης ο επισκέπτης ανακαλύπτει τα στοιχεία και τις ιδιαιτερότητες της περιοχής που συνέβαλαν στην διαμόρφωση της νεότερης ιστορίας του τόπου.
Η αρχιτεκτονική συμμετρία και ο εξωτερικός διάκοσμος του κτιρίου, καθώς και τα ξυλόγλυπτα ταβάνια, οι τοιχογραφίες και οι οροφογραφίες, το καθιστούν κόσμημα.
Παρουσιάζονται εδώ στοιχεία από τον δημόσιο και ιδιωτικό βίο, την κοινωνική, οικονομική και θρησκευτική ζωή της πόλης και της υπαίθρου των αρχών του 20ου αιώνα.
Οι εκθέσεις του Ισογείου και του Ορόφου αναφέρονται στην ιστορία της Θράκης, στη νεότερη ιστορία της πόλης και στη ζωή της άρχουσας αστικής τάξης.
Η παρουσίαση του Υπογείου στοιχειοθετεί την αγροτική και κτηνοτροφική ζωή της Ξάνθης. Ενώ στο δεύτερο τμήμα του, προβάλλεται η θεματική ενότητα «Επιχειρηματικότητα στην Ξάνθη στις αρχές του 20ου αιώνα - Επαγγελματίες- Εργατική τάξη».
Στην αυλή τέλος, βρίσκονται τα δύο Χαμάμ και το Εκκλησάκι των Αγίων Ακινδύνων.
Ημέρες & ώρες λειτουργίας :  Τρίτη έως και Κυριακή  9.30 - 14.30 
Γενική είσοδο 2€     Τηλ .25410/25421 - 6937120986  e-mail: fexanthis@gmail.com     http//www.fex.org.gr 
Θερινό σινεμά στην αυλή με τα Χαμάμ
… έως 25 Αυγούστου και  ώρα 22.00
Ένα πανόραμα ταινιών από τις συνεργασίες της λέσχης με τα κινηματογραφικά Φεστιβάλ θα έχει τη δυνατότητα να παρακολουθήσει το κοινό στην αυλή με τα Χαμάμ.
Η κινηματογραφική Λέσχη της ΦΕΞ συνεργάζεται με  φορείς και ινστιτούτα και  παρουσιάζει ταινίες στα Φεστιβάλ που οργανώνει στην Ξάνθη.  
Φεστιβάλ Animation  - Φεστιβάλ Γερμανόφωνου κινηματογράφου στην Ξάνθη  - Φεστιβάλ Ισπανόφωνου κινηματογράφου στην Ξάνθη  - Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης - Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης – Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους Δράμας
Πληροφορίες : Κινηματογραφική Λέσχη της ΦΕΞ  Ξάνθης – τηλ. 25410  25421 
6ο Φεστιβάλ Λόγιας Ανατολικής Μουσικής  
10 Ιουλίου ως & 10 Αυγούστου
 To φεστιβάλ ανατολικής μουσικής συνεχίζει για έκτη χρονιά φέτος,  περιλαμβάνοντας συναυλίες και σεμινάρια που αναδεικνύουν την μακραίωνη συγγένεια μουσικών παραδόσεων του τόπου μας με αντίστοιχες της Ανατολής. Ψαλτοτράγουδα και συνθέσεις μεγάλων δημιουργών της ορθόδοξης εκκλησιαστικής μουσικής, συνθέσεις λόγιας ανατολικής μουσικής Ρωμιών, Τούρκων, Αρμενίων, Εβραίων και Αράβων συνθετών, μουσικές των Μεβλεβί και Μπεκτασί δερβίσηδων και  σεφαραδίτικα τραγούδια  θα δώσουν μία πλούσια εικόνα της πολυπολιτισμικής οθωμανικής εποχής. Την μουσικολογική τεκμηρίωση της συγγένειας των παραδόσεων της ευρύτερης περιοχής της ανατολικής μεσογείου θα συνεχίσουν τα σεμινάρια τροπικότητας, ρυθμολογίας και ανατολικών οργάνων που θα πραγματοποιηθούν όπως κάθε χρόνο στον φιλόξενο χώρο του λαογραφικού μουσείου της πόλης. 
Ενημερωθείτε από το αναλυτικό πρόγραμμα του Φεστιβάλ 
2ο Πολιτιστικό Αντάμωμα Θράκης
Από Παρασκευή 18 έως Κυριακή 20 Ιουλίου 2014 στην Κεντρική πλατεία Ξάνθης
 Το πλούσιο πρόγραμμα των εκδηλώσεων περιλαμβάνει παραστάσεις δεκάδων χορευτικών συγκροτημάτων από ολόκληρη την Ελλάδα και την ομογένεια. To πληθωρικό πρόγραμμα παράλληλων δράσεων που εμπλουτίζεται συνεχώς, δίνει τη δυνατότητα γνωριμίας με τον πολύτιμο φυσικό και πολιτιστικό θησαυρό που κρύβει η Θράκη όπως τα Μουσεία με το ανεκτίμητο περιεχόμενο, εξαιρετικές εκθέσεις, τα προγράμματα επισκέψεων στις μαγευτικές οροσειρές της Ροδόπης, στα Θρακικά Τέμπη που αποτελούν τόπο ονειρεμένο, στους γραφικούς οικισμούς δίπλα στον ποταμό Νέστο… Όλα αυτά και πολλά άλλα, αποτελούν ακαταμάχητο «μαγνήτη» για μια επίσκεψη στην Θράκη κατά την διάρκεια των εκδηλώσεων. 
Να μην ξεχάσω να παρακολουθήσω αυτήν την εβδομάδα
·         Εκδηλώσεις εργαστηρίων – ενημερωθείτε για τις δράσεις των εργαστηρίων από www.facebook.com/FEXANTHI
Ακόμη…

57ο Φεστιβάλ Φιλίππων – Θάσου 2014 (Ιούλιος – Σεπτέμβριος)

Φεστιβάλ Μαρώνειας - Σαπών 2014 (Ιούλιος – Αύγουστος)
Δημοκρίτεια Φεστιβάλ Δήμου Αβδήρων 2014 (Ιούλιος – Αύγουστος)
Γιορτές Παλιά Πόλης 2014 (Αύγουστος - Σεπτέμβριος)


Θυμίσματα και παρχάρια στις 4-5 Ιουλίου

Ο Σύλλογος Ποντίων Ν. Ξάνθης σας προσκαλεί  σε ένα αυθεντικό 2ήμερο Ποντιακό Πανηγύρι
16α Θυμίσματα και Παρχάρια,  4 & 5 Ιουλίου 2014
Στο Λιμνίο Ξάνθης
Παρασκευή 4 Ιουλίου 2014
Μαζί μας θα είναι:
ο Γιάννης Κουρτίδης στο τραγούδι
ο Τάσος Πετρόπουλος στην λύρα
ο Θανάσης Ελευθεριάδης στο νταούλι
& ο Μίλτος Χατζόπουλος στα πλήκτρα.
Σάββατο 5 Ιουλίου 2014
Μαζί μας θα είναι:
ο ΑΧΙΛΛΕΑΣ ΒΑΣΙΛΕΙΑΔΗΣ στο τραγούδι
ο Κώστας Σιαμιδης στην λύρα
Γιώργος Χαραλαμπίδης στο νταούλι
 & ο Μίλτος Χατζόπουλος στα πλήκτρα.
Είσοδος 10€ - παιδικό 5 €      (περιλαμβάνει φαγητό & αναψυκτικό)

Πληροφορίες:25410 78811

Σάββατο 28 Ιουνίου 2014

ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ: «ΑΛΙΕΙΣ ΑΝΘΡΩΠΩΝ»

Στην σημερινή Κυριακή εορτή των πρωτοκορυφαίων Αποστόλων Πέτρου και Παύλου, το Ευαγγελικό ανάγνωσμα αναφέρεται στο κάλεσμα των μαθητών του Χριστού για να γίνουν Απόστολοι στο έργο της Σωτηρίας, της μεταμορφώσεως και ανακαινίσεως του κόσμου. Δεν απευθύνεται όμως στους κύκλους των πλουσίων, των πολιτικά ισχυρών, των ευσεβών του ιουδαϊκού κέντρου της Ιερουσαλήμ.  Τους αναζητεί σε ένα περιβάλλον απλό, με φυσικό ελεύθερο ορίζοντα «παρά την θάλασσαν της Γαλιλαίας».
Τι είδους ανθρώπους καλεί; Οι πρώτοι στους οποίους απευθύνεται είναι άνθρωποι της εργασίας, άνθρωποι θετικοί και δραστήριοι.  «Ήσαν γαρ αλιείς», ψαράδες που παλεύουν με τα δίχτυα τους.  Πάνω στην εργασία τους συναντά, πάνω σ’ αυτή τους προσκαλεί. Πρόκειται να τους αναθέσει δουλειά με απαιτήσεις και πρέπει να είναι προετοιμασμένοι, εργατικοί.
 Η μικρή ομάδα που συγκέντρωσε δίπλα Του ο Χριστός δεν αποτελούνταν από πανομοιότυπους Μαθητές, αλλά έχει ο καθένας την δική του ιδιοσυγκρασία.  Ο Ανδρέας παρουσιάζεται νηφάλιος, ήσυχος, ο Πέτρος πιο αυθόρμητος και ορμητικός, ο Ιωάννης στοχαστικός, ο Θωμάς πιο κριτικός.  Ο Χριστός δεν αναζήτησε αποκλειστικά έναν ορισμένο ανθρώπινο τύπο, δεν ενοχλείται από τις ιδιοτυπίες των μαθητών Του, δεν θέλει να τους καταργήσει.  Τους καλεί όπως είναι και τους οδηγεί στην ιεραποστολή και στην αγιότητα, τον καθένα με την προσωπικότητα του.  
Ο Χριστός καλώντας τους πρώτους μαθητές να τον ακολουθήσουν, τους καθορίζει την αποστολή τους, χρησιμοποιώντας παραστάσεις από τον δικό τους κόσμο.  «Δεύτε οπίσω μου και ποιήσω υμάς αλιείς ανθρώπων»  Από απλοί αλιείς ιχθύων, θα γίνουν αλιείς ανθρώπων.  Αγγίζει τον καθένα στο υπαρξιακό του κέντρο και επιτυγχάνει το ανώτατο σημείο δεικτικότητας μέσα από τις πιο απλές και κοντινές παραστάσεις. 
 Ο Χριστός χρησιμοποιεί τη λέξη αλιείς, διότι από την προηγούμενη απασχόλησή τους θα πρέπει να χρησιμοποιηθούν ορισμένα χαρακτηριστικά.  Ο καλός ψαράς έχει γνώση που πρέπει να την αξιοποιήσει και ως αλιεύς ανθρώπων. Πρέπει να διαθέτει υπομονή και επιμονή.  Ξέρει ο ψαράς να περιμένει και δεν αδημονεί για γρήγορα αποτελέσματα, δεν απογοητεύεται και ξαναδοκιμάζει. Χρειάζεται καρτερία και αντοχή. 
Τα νερά δεν είναι πάντα ήσυχα και μπορεί να κρύβουν κινδύνους.  Τα πλοία, τα δίχτυα, οι τρικυμίες θέλουν νεύρα γερά, ψυχραιμία, καρτερικότητα, πίστη.     
ΕΚ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΣΩΣ



Πέμπτη 26 Ιουνίου 2014

Σημεία από τις θέσεις του νέου Περιφερειάρχη Γ. Παυλίδη για την προγραμματική περίοδο και το ΠΕΠ-ΑΜΘ 2014-2020

Κατά τη χθεσινή(25/6/2014) ενημερωτική συνάντηση που έλαβε χώρα στην Κομοτηνή, με παρουσία των νυν αλλά και των νεοεκλεγέντων Δημάρχων της Περιφέρειας για την πορεία κατάρτισης του Περιφερειακού Επιχειρησιακού προγράμματος (ΠΕΠ) Ανατολικής Μακεδονίας Θράκης (ΑΜ-Θ)2014-2020, ο νέος Περιφερειάρχης κ. Γιώργος Παυλίδης ενδεικτικά τοποθετήθηκε  στα εξής σημεία:
1)      Το πρόγραμμα ΠΕΠ-ΑΜΘ τα προηγούμενα χρόνια παρουσίασε κοινότυπο συντηρητισμό, με αποτέλεσμα τη διαπιστωμένη πλέον αναδιαρθρωτική-αναπτυξιακή αδράνεια στην Περιφέρεια και τη διαρκή πτώση του εγχώριου ΑΕΠ.
2)      Κατέθεσε, προ 15νθημέρου ολοκληρωμένη πρόταση στη Διαχ/κή Αρχή και στην Ομάδα Εργασίας για να περιληφθεί στον πυρήνα της νέας αναπτυξιακής στρατηγικής του ΠΕΠ-ΑΜΘ ως νέος πυλώνας ο τουρισμός, σε όλες του τις μορφές. Στόχος να καταστεί η  Περιφέρεια τουριστικός προορισμός αριστείας (ως δέσμη επιμέρους διακριτών προορισμών), με ισχυρά συγκριτικά πλεονεκτήματα και στοιχεία έδρασης το άθικτο περιβάλλον και τον πολιτισμό και με ενεργοποίηση πολυεπίπεδης, πολυτομεακής και πολλών κατηγοριών χρηματοδότηση.
3)      Ανέφερε ότι σταθερή θέση και γνώμονας των εντάξεων νέων έργων προσδιορίζεται η καθαρή συνεισφορά στην αύξηση της εγχώριας προστιθέμενης αξίας, η καταπολέμηση της ανεργίας και η αναπτυξιακή-κοινωνική αναγκαιότητά τους.
Δήλωσε ότι «Δεν μπορούμε να εντάσσουμε έργα σ’ αυτήν, την κρίσιμη οικονομικά περίοδο, που θα κάνουν απόσβεση μετά από 100-200 χρόνια, αλλά επιβάλλεται να στοχεύουμε σε έργα άμεσης απόδοσης και ωφέλειας για την κοινωνία. Οι πόροι είναι πεπερασμένοι και το κάθε ευρώ πρέπει να είναι αποδοτικό άμεσα».
Επεσήμανε ότι  πολυδάπανες μελέτες που εξελίσσονται ειδικά στην προσπελασιμότητα (οδοποιία, σιδ. συνδέσεις κλπ) εντάχθηκαν χωρίς συγκροτημένη πρόβλεψη πόρων, τα δε μεγέθη των αντίστοιχων διατεθειμένων  πόρων των προγραμμάτων (ΠΕΠ- τομεακών κλπ.)είναι πολύ μικρότερα, υποπολλαπλάσια των εκτιμώμενων προϋπολογισμών των μελετών.
4)      Επίσης, ότι αποτελεί σταθερή επιδίωξη η αξιοποίηση και η αναπτυξιακή συνέργεια του ΠΕΠ με κάθε τομεακό διασυνοριακό ή άλλο πρόγραμμα, στη λογική της μεγιστοποίησης των πόρων και της συμπληρωματικότητας των προγραμμάτων.
5)      Ζήτησε τέλος, τεχνοκρατικές πρόνοιες από τους υπηρεσιακούς παράγοντες για την αντιμετώπιση των οξύτατων προβλημάτων της καθημερινότητας και της κοινωνικής αλληλεγγύης και με πόρους του νέου ΠΕΠ.

ΑΠΟ ΤΟ ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ

Κατασκηνώσεις της Μητρόπολης στη Δρυμιά Ξάνθης

Οἱ ἐγκαταστάσεις τῶν Ἐκκλησιαστικῶν Κατασκηνώσεων τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Ξάνθης βρίσκονται μέσα σέ ἕνα ὄμορφο καί καταπράσινο τοπίο, στόν χῶρο τοῦ προσκηνύματος τοῦ Ἁγίου Γεωργίου στήν Δρυμιᾶ Σταυρουπόλεως τοῦ Νομοῦ τῆς Ξάνθης.
Οἱ Κατασκηνώσεις ἄρχισαν τήν λειτουργία τους τό ἔτος 1996 καί συνεχίζουν γιά δέκατη ἔνατη χρονιά νά προσφέρουν στήν νεότητα τοῦ τόπου μας ξεκούραση, χαρά, παιδεία.
Τό πρωϊνό ξύπνημα, ἡ προσευχή, ἡ ἔπαρση τῆς Σημαίας, ἡ μελέτη, οἱ ὁμαδικές ἐργασίες, τό κοινό τραπέζι, οἱ ἀθλοπαιδιές, τό παιχνίδι, ἡ ψυχαγωγία, ὁ περίπατος, οἱ συναντήσεις ὁμάδων ἐξασφαλίζουν μιά ἄνετη, εὐχάριστη καί δημιουργική κοινωνική συμβίωση.
Γιά φέτος πεντακόσια (500) παιδιά, ἀγόρια καί κορίτσια θά συμμετάσχουν σέ τέσσερις κατασκηνωτικές περιόδους ἀπό τήν 30η Ἰουνίου μέχρι τήν 30η Ἰουλίου.
Οἰ γονεῖς ἐμπιστεύονται τά παιδιά τους στήν Ἐκκλησία καί ἡ Ἐκκλησία σκύβει μέ ἀπόλυτο σεβασμό πάνω στίς εὐαίσθητες παιδικές ψυχές, προσπαθώντας νά μεταδώσει τήν ὀμορφιά καί τό νόημα τῆς χριστιανικῆς ζωῆς.
Ἡ ἀνιδιοτελής προσφορά τῶν ἀρχηγῶν, ὑπαρχηγῶν, ὁμαδαρχῶν, στελεχῶν καί τῶν κυριῶν πού διακονοῦν ἀφιλοκερδῶς στίς Ἐκκλησιαστικές Κατασκηνώσεις τῆς Μητροπόλεώς μας μαρτυρεῖ τήν ὑπέρβαση τοῦ ἀτομισμοῦ, τήν κοινωνία τῶν προσώπων καί ἀποτελεῖ ἕνα παράδειγμα ἀξιομίμητο.
ΕΚ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ

Κυκλοφοριακές ρυθμίσεις στην Εγνατία Οδό κατά τη διάρκεια εργασιών συντήρησης

Για την ομαλή και ασφαλή κυκλοφορία των οχημάτων, καθώς και την αποφυγή της ταλαιπωρίας του κοινού, κατά τη διάρκεια των απαιτούμενων εργασιών συντήρησης της Εγνατίας Οδού και συγκεκριμένα κατά το χρονικό διάστημα από 25-6-2014 έως 11-7-2014, περιορίζεται η κυκλοφορία στους ανισόπεδους κόμβους Αγίου Σίλα και Άσπρων Χωμάτων. 
Η κυκλοφορία των οχημάτων θα πραγματοποιείται, με κατάλληλη σήμανση, από το ελεύθερο τμήμα της οδού. 


Κυκλοφοριακές ρυθμίσεις κατά τη διάρκεια εργασιών στον άξονα Μυρωδάτου – παραλίας Μυρωδάτου

Για την ομαλή και ασφαλή κυκλοφορία των οχημάτων, κατά τη διάρκεια εργασιών, στον άξονα Μυρωδάτου – παραλίας Μυρωδάτου και συγκεκριμένα έως το τέλος Αυγούστου 2014, απαγορεύεται η κυκλοφορία όλων των οχημάτων.
Η κυκλοφορία θα πραγματοποιείται από παρακαμπτήριες οδούς.


O Αλαντίν & το μαγικό Λυχνάρι

Παράσταση του παιδικού Μουσικού θέατρου της ΦΕΞ
Πέμπτη  26  Ιουνίου και ώρα 20.00 στο Δημοτικό θέατρο Ξάνθης
Το Παιδικό Μουσικό Θέατρο της ΦΕΞ παρουσιάζει όπως κάθε χρόνο την παράστασή του.
Οι μικροί που παρακολούθησαν τα μαθήματα υπό την καθοδήγηση της δασκάλας τους κα Βάνια Φίτσεβα και συνεργάτες από το θεατρικό εργαστήρι της ΦΕΞ σε μια ξεχωριστή παράσταση.
Επιμέλεια σκηνοθεσία Βάνια Φίτσεβα, παιδικό Μουσικό θέατρο της ΦΕΞ.
Είσοδος ελεύθερη
Σχετικά με το Εργαστήρι παιδικού μουσικού θεάτρου & Χοροθεάτρου.
Τμήμα μουσικού χορευτικού θεάτρου για παιδιά και για ενήλικες με ενδιαφέρον στην μουσική σύνθεση και τη δραματουργία. Μαθήματα σχετικά με την χορογραφική σύνθεση, λαογραφία, μουσική δραματουργία, υποκριτική καθώς και χορευτικές & θεατρικές ασκήσεις. 

Υπεύθυνη: Φίτσεβα Βάνια    τηλ.  6978227642

Τρίτη 24 Ιουνίου 2014

Με τον Αίσωπο εκδρομή

Το Ίδρυμα Θρακικής Τέχνης και Παράδοσης, και οι εκδόσεις ΕΝ ΠΛΩ
παρουσιάζουν στην Ξάνθη, την Παρασκευή 27 Ιουνίου 2014, στις 8 το βράδυ

το νέο ΒΙΒΛΙΟ – CD του Γιώργου Φραντζολά με τίτλο:


ΜΕ ΤΟΝ ΑΙΣΩΠΟ ΕΚΔΡΟΜΗ

Το θεατρικό έργο «με τον Αίσωπο εκδρομή» είναι μια μουσική – θεατρική παράσταση (μιούζικαλ) που απευθύνεται σε παιδιά του Δημοτικού Σχολείου και του Γυμνασίου, αλλά αποτελεί θεατρική πρόταση για όλες τις ηλικίες. Βασίζεται στους μύθους του Αισώπου και δομείται πάνω σε μια ευρύτερη πρωτότυπη σύνθεση με τον Αίσωπο για μηχανοδηγό, τον σοφό Σωκράτη για ξεναγό, τον Θανάση Βέγγο θερμαστή και τον Καραγκιόζη για όλες τις δουλειές. Στο ίδιο βαγόνι ανεβαίνουν τα παιδιά, οι μικροί φίλοι της Σοφίας, συνεπιβάτες στο τρένο της αναζήτησης. Το τρένο βάζει μπρος και όλοι μαζί ταξιδεύουν στα φτερά της μουσικής. Στο ρυθμό που δεν τελειώνει ποτέ…
Το σενάριο, οι στίχοι των τραγουδιών και η μουσική είναι του Γιώργου Φραντζολά, μουσικού φιλόλογου και λογοτέχνη. Το θεατρικό αυτό έργο στην έντυπη έκδοσή του συνοδεύεται από ψηφιακό δίσκο (CD), με ηχογραφημένη την παράσταση, και από το αντίστοιχο εικαστικό υλικό.
Η μουσική παραγωγή (ηχοληψία, ενορχήστρωση, μείξεις) είναι του Βαγγέλη Κοντόπουλου, μουσικού και συνθέτη με πλούσια εμπειρία στο χώρο της ελληνικής δισκογραφίας. Στα 12 τραγούδια και τα 2 δύο επιπλέον οργανικά του θεατρικού αξιοποίησε μια πλειάδα μουσικών για να ερμηνεύσουν τα διάφορα μουσικά στυλ του έργου (ροκ, λάτιν, μπάντα πνευστών, σουίγκ, μπαλάντες κ.α.). Ιδιαίτερη επιμέλεια δόθηκε στα φωνητικά σχήματα που τονίζουν την ατμόσφαιρα της παρέας.
Η εικονογράφηση είναι της Ανυσίας Φραγγατζή που διατηρεί στην πόλη της Ξάνθης «Tο Kουκούλι», ένα παιδικό εργαστήρι ελεύθερης εικαστικής έκφρασης (art therapy). Η εικονογράφηση του έργου είναι πλούσια, βοηθά στην κατανόηση του έργου και το ανοίγει σε ποικίλες ερμηνείες καθώς το παιδί διαβάζει τις εικόνες και κουβεντιάζει μαζί τους.
Τα τραγούδια και τους ρόλους ερμηνεύουν οι:
Η Καίτη Κουλλιά (Ωκεανός, Εδώ ξυπνούν τα όνειρα, Έλα Κασπέντα κ.α.), o Μάκης Σεβίλογλου και οι «on the road» - Παρασκευάς Θεοδωράκης και Δημήτρης Χατζηδημητρίου – (Όλα είναι αλλού), ο Αντώνης Μουσαδές (Δρόμους γυρεύει η αγάπη), ο βαρύτονος Γιώργος Καραγιαννίδης, και η Άννα Φραντζολά. Συμμετέχουν επίσης ο Αλκίνοος Ιωαννίδης σε ρόλο αφηγητή και ο αγαπημένος Καραγκιοζοπαίχτης Άθως Δανέλλης.
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΓΙΑ ΤΟ ΕΡΓΟ ΣΤΟ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟ: 
Το ΒΙΒΛΙΟ – CD θα παρουσιάσουν οι συντελεστές του έργου:
Γιώργος Φραντζολάς (σενάριο – στίχοι και μουσική τραγουδιών),
Βαγγέλης Κοντόπουλος (ενορχήστρωση και μουσική παραγωγή),
Ανυσία Φραγγατζή (εικονογράφηση)
και η
Δώρα Φραντζολά, εκπαιδευτικός, θα μιλήσει για τον ρόλο του έργου στο σχολείο.
ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΑ
Ο Γιώργος Φραντζολάς γεννήθηκε στη Δράμα και μεγάλωσε στη Θεσσαλονίκη. Είναι φιλόλογος καθηγητής και εργάζεται στην πόλη της Ξάνθης. Έχει εκδώσει δύο προσωπικούς δίσκους. Τον δίσκο ΝΥΧΤΑ ΑΠΟ ΣΕΝΤΕΦΙ, με ερμηνευτές τη Μαρία Φωτίου και τον Θανάση Γκαϊφύλλια, και το ΕΔΩ ΞΥΠΝΟΥΝ ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ με την Καίτη Κουλλιά και τον Δημήτρη Ζερβουδάκη. Έγραψε τους στίχους για τον δίσκο «ΟΛΑ ΕΙΝΑΙ ΑΛΛΟΥ» σε μουσική του Βαγγέλη Κοντόπουλου και συμμετείχε ως συνθέτης και στιχουργός σε δίσκους άλλων δημιουργών.
Το 2010 εκδόθηκε το βιβλίο του με τίτλο «ΤΟ ΚΑΜΙΝΙ ΠΟΥ ΔΡΟΣΙΖΕΙ» που περιέχει σειρά δοκιμίων και μελετών για τη μουσική της γλώσσας, για τον Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη και τον Νίκο Γαβριήλ Πεντζίκη. Πεζογραφήματά του και δοκίμια έχουν δημοσιευτεί σε περιοδικά λόγου και τέχνης.
Ο Βαγγέλης Κοντόπουλος γεννήθηκε στο Krnov της Τσεχοσλοβακίας. Σπούδασε κοντραμπάσο στο Κρατικό Ωδείο Θεσσαλονίκης. Υπήρξε μέλος της Δημοτικής Ορχήστρας Θεσσαλονίκης. Συνεργάστηκε ως επαγγελματίας μουσικός σε συναυλίες και στη δισκογραφία με πολλούς καλλιτέχνες της ελληνικής και ξένης μουσικής σκηνής. Έχει γράψει μουσική για θέατρο και σύγχρονο χορό, ενώ παράλληλα ασχολείται με την ενορχήστρωση και επιμέλεια παραγωγής. Κυκλοφόρησε τρεις προσωπικούς δίσκους: «Σαν το νερό που κυλάει», «Solo live performace in museum» και το «ΟΛΑ ΕΙΝΑΙ ΑΛΛΟΥ» με ερμηνευτές τους Χρήστο Θηβαίο, Αλκίνοο Ιωαννίδη, Μάκη Σεβίλογλου, Μαρία Λούκα και το συγκρότημα «Οn the road». Πρόσφατα με το συγκρότημα ΝΟΣΤΟΣ κυκλοφόρησε το ομότιτλο cd.
Η Ανυσία Φραγγατζή γεννήθηκε στο Μόναχο της Γερμανίας. Σπούδασε στην Ανώτατη σχολή Art Therapy της Στουτγάρδης. Παράλληλα, παρακολούθησε σεμινάρια με τον Arno Stern και μαθήματα ελεύθερου σχεδίου και ζωγραφικής στην Ελεύθερη Καλλιτεχνική Σχολή του Μονάχου υπό την επίβλεψη του καθηγητή Hans Seeger. Έκανε σπουδές θεατρικής μάσκας στην Κολωνία και στη συνέχεια πρακτική σε θέατρα στο Βερολίνο καθώς και στον τομέα της ψυχιατρικής πρόληψης. Από το 1998 ζει στην Ελλάδα στην πόλη της Ξάνθης. Το 2006 δημιουργεί το εργαστήριο ελεύθερης εικαστικής έκφρασης «το Κουκούλι» και από το 2009 συνεργάζεται με το «Ίδρυμα Θρακικής τέχνης και παράδοσης» στην πόλη της Ξάνθης.

Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί στην αίθουσα εκδηλώσεων
του Πολιτιστικού Πολυχώρου της καπναποθήκης «Π»,
στην οδό Καπνεργατών 9, στην Ξάνθη
και είναι ελεύθερη για το κοινό.

Κυριακή 22 Ιουνίου 2014

Πνίγηκε 12χρονο αγοράκι στο Μυρωδάτο

Τη ζωή του έχασε νωρίς το απόγευμα της Κυριακής στην παραλία του Μυρωδάτου Ξάνθης ένα 12χρονο αγόρι, που ανασύρθηκε χωρίς τις αισθήσεις του από τη θάλασσα.
Το άτυχο παιδί ενώ κολυμπούσε διαπίστωσε αδυναμία να συνεχίσει ζητώντας βοήθεια. Ο πατέρας του και ο μεγαλύτερος αδελφός του που βρίσκονταν στην ακτή έσπευσαν να τον βοηθήσουν αμέσως μόλις κατάλαβαν πως ο νεαρός πνιγόταν. Ωστόσο και οι δύο τους ένιωσαν αδυναμία να συνεχίσουν και να πλησιάσουν τον 12χρονο με αποτέλεσμα να καλούν και αυτοί σε βοήθεια.
Αμέσως μόλις έγινε αντιληπτό το συμβάν από τον ναυαγοσώστη της πλαζ έσπευσε να βοηθήσει στη διάσωση των τριών ατόμων, ενώ πολίτες που βρίσκονταν εκείνη τη στιγμή στην περιοχή έσπευσαν και αυτοί να βοηθήσουν.
Ο πατέρας και ο μεγαλύτερος γιος διασώθηκαν άμεσα ωστόσο το 12χρονο παιδί αρχικά χάθηκε από το οπτικό πεδίο, ενώ μετά από αρκετή ώρα εντοπίστηκε σε ιδιαίτερα άσχημη κατάσταση. Στη διάσωση συμμετείχαν και άνδρες του Λιμενικού που έσπευσαν επίσης στην παραλία. Ένα ασθενοφόρο όχημα μετέφερε τον 12χρονο στο Γενικό Νοσοκομείο Ξάνθης όπου διαπιστώθηκε ο θάνατός του.
Σύμφωνα με τις μαρτυρίες του λουόμενων τη στιγμή που το 12χρονο αγόρι άρχισε να φωνάζει για βοήθεια, υπήρχε υψηλό κύμα στη θάλασσα καθώς και ρεύμα και εικάζεται πως το άτυχο παιδί βρέθηκε ξαφνικά χωρίς να πατάει στον πάτο με αποτέλεσμα να μην μπορεί να κολυμπήσει, σε συνδυασμό με τις δυσκολίες που δημιουργούσε η θάλασσα. Μέσα σε ελάχιστα λεπτά παρασύρθηκε και αντιμετώπισε αδυναμία στο να συνεχίσει. Τραγικές φιγούρες ο πατέρας και ο αδελφός του που παρά τις προσπάθειες τους δεν κατάφεραν να πλησιάσουν τον 12χρονο.

ΠΗΓΗ: ThrakiToday

Τζιτζίκια όλης της γης ενωθείτε!


Στο σημερινό Ευαγγέλιο ζητάει ο Χριστός να μη μεριμνάμε για τη ζωή μας, έχοντας αγωνιώδεις σκέψεις, αλλά να έχουμε εμπιστοσύνη στο Θεό, δείχνοντας μας σαν παράδειγμα τα πετεινά του ουρανού και τα λουλούδια του αγρού το πως τα προσέχει ο Δημιουργός, χωρίς να κάνουν τίποτα.
Πέρυσι το καλοκαίρι τέτοια εποχή είχα βρει στη δημοτική βιβλιοθήκη το βιβλίο του Φώτη Κόντογλου «Ευλογημένο καταφύγιο» που έλεγε για τον τζίτζικα. Επειδή τότε είχα πολλές ενοχές για την ανεργία αυτό το κείμενο με έκανε να νιώσω περήφανη που είμαι ένα τζιτζίκι. (Τώρα βέβαια έγινα ποντίκι λόγω της εργασίας μου σε υπόγειο, αλλά θα ξαναγίνω πάλι τζιτζίκι).
Για όλους εμάς λοιπόν που αισθανόμαστε τζιτζίκια…
Ο ΤΖΙΤΖΙΚΑΣ
Γηγενής, απαθής, αναιμόσαρκος
Προχθές έβραζε ο ήλιος. Μα ο δροσερός βοριάς έκοβε τη ζέστη. Ήμουνα ξαπλωμένος κι άκουγα το βούισμα των δέντρων, που είναι το αιώνιο και μυστηριώδες ανάσασμα της φύσεως, από καταβολής κόσμου. Ο λογισμός μου πήγαινε από δω κι από κει. Στο τέλος έπιασα και σχεδίαζα μια καινούρια θαλασσινή ιστορία. Την είχα κιόλας μαστορέψει, όπου τότε μοναχά πήγε ο νους μου στα τζιτζίκια, που αντιλαλούσε ο κόσμος από τις φωνές τους και με ξεκούφαινε. Και μολαταύτα δεν τα άκουγα τόσην ώρα. Μα τώρα ένιωθα πως με τα τσιρίσματά τους με μαλώνανε πως δεν τους είχα δώσει προσοχή, και μου λέγανε: ”Τι πάγει ο νους σου στις μακρινές θάλασσες, σε σκληρές ιστορίες που γίνουνται απάνω στην άβυσσο του ωκεανού; Δεν ακούς εμάς που σε τραγουδάμε ειρηνικά και σε νανουρίζουμε; Θα βαρεθήκανε πια αυτές τις ιστορίες σου αυτοί που τις διαβάζουνε, γιατί εσείς οι άνθρωποι όλα τα βαριόσαστε γρήγορα κι όλα θέλετε να τ΄αλλάζετε. Ενώ εμείς είμαστε οι ίδιοι από τότε που μας έκανε ο Θεός και μέσα στους αιώνες δεν αλλάξαμε τίποτε στο τραγούδι μας, που είναι όλο όλο ένα “τζι-τζι-τζι”! Όλα στην οικουμένη είναι απλά, σαν κι εμάς, η φωνή της θάλασσας, το μουρμούρισμα των ποταμιών, το βούισμα των δέντρων, το κελάιδισμα των πουλιών, ο βρόντος που κάνει τ΄αστροπελέκι.
Κείνη την ώρα περάσανε δυο άνθρωποι που κουβεντιάζανε και παρευθύς βουβαθήκανε μονομιάς όσοι τζιτζίκοι τραγουδούσανε απάνω στα δέντρα, που ήτανε κοντά μου. Μα σε λίγο άρχισε να τραγουδά ένας γερο-τζίτζικας, που καθότανε κρυμμένος σ΄ένα κλαδί από πάνω μου. Αυτός ήτανε γενναίος, γιατί είχε δει πολλά στη ζωή του. Τραγουδούσε λοιπόν κι έλεγε:
“Εγώ είμαι αληθινά βγαλμένος από τούτο το χώμα-γηγενής-ενώ εσείς οι άνθρωποι μαζευτήκατε από δω κι από κει και σε πολλούς δεν αρέσει το τραγούδι μας. Πλην μάθε, εσύ που κάθεσαι από κάτω, πως εγώ τραγουδούσα τότε που ήτανε ξαπλωμένος στο μέρος που είσαι ξαπλωμένος ένας ποιητής, που τον λέγανε Ανακρέοντα, τον καιρό που πέρασε από δω πηγαίνοντας στον Εχεκράτη. Κι αυτός ήτανε από την Ανατολή σαν κι εσένα. Ήτανε μπεκρής και περνούσε τη ζωή του χωρίς έγνοιες, σαν κι εμένα. Γι΄αυτό με κατάλαβε και μ΄αγάπησε κι ενώ οι πρακτικοί άνθρωποι με καταφρονούσανε, γιατί περνώ τον καιρό μου αξέγνοιαστα και τραγουδώ δίχως να δουλεύω, αυτός, Θεός σχωρέσ΄τον, έκανε για μένα ένα τραγούδι, μια ωδή που μ΄εγκωμιάζει και λέγει: ”Είσαι απάνω κάτω όμοιος με τους θεούς, γιατί έχεις τούτα τα τρία χαρίσματα: είσαι γηγενής, είσαι απαθής, είσαι ανεμόσαρκος. Γηγενής, επειδή βγαίνεις από το χώμα, απαθής επειδή δεν πονάς, δεν πάσχεις, αναιμόσαρκος, γιατί το κορμί σου δεν έχει αίμα”. Λοιπόν, βλέπεις πως ο γερο-Ανακρέοντας μιλούσε με γνώση. Ενώ ο άλλος ο πατριώτης σου, εκείνος ο ασχημάνθρωπος, ο καμπούρης ο Αίσωπος, έπιασε και ταίριαξε για μένα ένα μύθο,που είναι γεμάτος ψευτιά.Πως τάχα χάνω τον καιρό μου το καλοκαίρι και τσαμπουνίζω όλη τη μέρα καθισμένος στο δέντρο, δίχως να γνοιαστώ για τίποτα, απρόκοφτος και τεμπέλης. Και πως σαν έρθει ο χειμώνας, με σφίγγει η πείνα και πηγαίνω και κλαίγομαι στον μέρμηγκα να μ΄ελεήσει. Πήγε ποτές τζίτζικας να ζητιανέψει! Παραδέχομαι πως ζω χωρίς έγνοιες και πως το ρίχνω στον αμανέ. Όχι μοναχά το παραδέχομαι, αλλά και το καυχιέμαι. Τι χάρη θα΄χε ο κόσμος, αν κυνηγούσανε όλοι να μαζέψουνε, να κάνουνε λεφτά; Η πλάση θα ΄τανε βουβή κι άσχημη, σαν κόλαση. Δώσε προσοχή: Όλοι αυτοί οι γνωστικοί που μας κατηγοράνε, τι ζωή περνάνε; Ζούνε σαν πεθαμένοι. Εμείς περνάμε ζωή χαρισάμενη! Αυτοί οι άλλοι είναι όλοι τους βουβοί, γκρινιάρηδες, τσιγκούνηδες, κακοί. Είδες κανένα μέρμηγκα να τραγουδήσει; Όλο νευρικός είναι, ολοένα πηγαινοέρχεται ,σαν να ζητά ο κακόμοιρος την ευτυχία του, που δεν τη βρίσκει μέσα στα πλούτη του. Εσύ με καταλαβαίνεις, γιατί είσαι κι εσύ λίγο ανθρωποτζίτζικας, σαν το γερο-Ανακρέοντα, που έζησε γέρος αγέραστος κοντά στα ενενήντα χρόνια, δίχως να γκρινιάσει και να στεναχωρέσει μήτε τον εαυτό του μήτε τους άλλους. Ενώ οι άλλοι, οι γνωστικοί οι μερμηγκάνθρωποι, τι κάνανε τάχα με τη μιζέρια τους; Φοβόντανε τον ίσκιο τους! Εμείς είμαστε καλές ψυχές κι ας μας κατηγορούνε. Λέμε “έχει ο Θεός” και όλα πάνε καλά. Ο ίδιος ο Χριστός μας παίνεψε και μας έδειξε για παράδειγμα στους ανθρώπους που θέλανε να τον ακολουθήσουνε.”Μη μεριμνάτε, είπε, περί της αύριον. Καταμάθετε τα κρίνα του αγρού πώς αυξάνει΄ ου κοπιά ουδέ νήθει΄λέγω δε υμίν ότι ουδέ Σολομών εν πάση τη δόξη αυτού περιεβάλλετο ως εν τούτων”.Το ίδιο είπε και για τα πουλιά. Το ίδιο θα έλεγε και για μας τους τζίτζικες και για όλα τα καλά κι αθώα πλάσματα που έπλασε, αλλά τα΄λεγε σύντομα.
Οι πρακτικοί κι οι λεγόμενοι γνωστικοί και προνοητικοί δεν φτάνει πως δεν τα νιώθουνε αυτά τα πράγματα, αλλά μας συκοφαντούν κιόλας και λένε πως μετανιώνουμε για την αξεγνοιασιά μας. Ο καμπούρης ο Αίσωπος λέγει πως, σαν επήγα το χειμώνα να ζητιανέψω από τον μέρμηγκα, μου ΄πε τάχα:
Τραγουδούσες ξέγνοιαστος,
χοροπήδα λοιπόν τώρα!
Μα πως είναι ψεύτης φαίνεται από το ότι κανένας από εμάς δεν πέθανε από την πείνα και κάθε χρόνο πιάνουμε το τραγούδι μας με μεγάλο κέφι στο πείσμα του, όπως μας ακούς τώρα που βουίζει ο κόσμος κι η φωνή μας ανεβαίνει ίσαμε τα ουράνια. Κι αυτό το ψεύτικο ποίημα του Αισώπου το΄χανε μάθει τα παιδιά της Αθήνας που πηγαίνανε στο σχολείο και τ΄άκουγα να το τραγουδάνε από εδώ που κάθουμαι. Και μ΄όλα ταύτα οι Αθηναίοι μ΄αγαπούσανε και με κάνανε ασημένιον ή μπρούτζινον και με βάζανε απάνω τους για στολίδι. Γιατί εγώ είμαι γέννημα και θρέμμα της Αττικής. Εγώ κι η ελιά, που κάθουμαι στα κλωνάρια της και τραγουδώ. Στον σημερινόν καιρό μπορεί να πληθύνανε οι πρακτικοί άνθρωποι, μα οι Αθηναίοι έχουνε πάντα όνειρό τους να μπορούσανε να ζήσουνε ξέγνοιαστα, έτσι που ζω εγώ. Μπορεί να σας ζαλίζουμε με την τυμπανοκρουσία μας, μα σας κάνουμε να ξεχάσετε τα βάσανά σας. Πολλοί από εσάς γινήκατε νευρικοί και μας καταριόσαστε. Αλλά οι παλιοί, οι πρόγονοί σας, που ήτανε γεροί και φυσικοί άνθρωποι, κάνανε κλουβάκια και μας βάζανε μέσα σαν τα πουλιά, για να ΄χουνε σ΄όποιο μέρος πηγαίνανε, τη μελωδία μας. Σας έπνιξε η πεζότητα κι ακόμα θέλετε να σβήσετε από το πρόσωπο της γης κι εμάς που σας διασκεδάζουμε λιγάκι και κάθε πλάσμα που στολίζει την άχαρη ζωή σας. Χαλάτε τις φωλιές των χελιδονιών, γιατί σας πειράζουνε, που στα παλιά χρόνια δίνανε τόση χαρά με το πέταγμά τους μέσα στους στενούς δρόμους της πολιτείας. Ο πελαργός δεν φαίνεται πια απάνω στις σκεπές των σπιτιών σας, να στέκεται σαν δεσπότης απάνω στο ΄να πόδι και να κροταλά τη μακριά τη μύτη του. Οι δεκαοχτούρες χαθήκανε. Ακόμα και τα σπουργίτια λιγοστέψανε. Σας αφήσανε στην ξεραΐλα σας όλα τα ευλογημένα πλάσματα κι αντις αυτά γεμίσατε τον κόσμο από ένα σωρό μηχανές που βγάζουνε κάτι νευρικές αγριοφωνές κι από πάνω από τα κεφάλια σας πετάνε κάποια σιδερένια τέρατα που ξεσκίζουνε τ΄αυτιά σας με κάτι φοβερά ουρλιάσματα, που απορώ πώς δεν τρελλαθήκατε ακόμα ολότελα. Όλα τούτα τα άγρια πράγματα τα καμαρώνετε και τα χαιρόσαστε και σας φταίμε εμείς οι αθώοι, οι ειρηνικοί.

Κι εσύ-μου λέγει ο γερο-τζίτζικας-είσαι από τη δική μας φυλή, είσαι ανθρωποτζίτζικας και πως δεν σου αρέσουνε οι σημερινές συνήθειες. Εγώ σε λυπάμαι περισσότερο από εμένα, γιατί εμείς οι τζίτζικοι είμαστε τουλάχιστον όλοι οι ίδιοι, ενώ εσείς οι άνθρωποι έχετε τους μερμηγκάνθρωπους, τους δραστήριους, τους πρακτικούς, που είναι και οι πιο πολλοί και σας κατηγορούνε, όπως εμένα με τα μερμήγκια και τ΄άλλα ζωντόβολα, που δεν έχουνε φτερά να πετάξουνε και σέρνουνται στο χώμα. Μα μη χάνεις το κουράγιο σου. Στο πείσμα τους, με όλα τα βάσανα που περνάμε, δεν πεθαίνουμε. Ζούμε και βασιλεύουμε στον αιώνα του αιώνος. Γιατί εμείς είμαστε οι αγαπημένοι του Θεού, οι μακάριοι, που μας καλοτύχισε ο Χριστός, που και ο ίδιος έζησε σαν άνθρωπος σε τούτον τον κόσμο, ”ως τα πετεινά του ουρανού”, αφήνοντας τη ζωή του σαν παράδειγμα για σας τους ανθρώπους. Μα άδικα, όπως βλέπω”.


ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ: «ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΑΓΧΟΣ»

Ανάγκες ποικίλες πιέζουν τον άνθρωπο κάθε εποχής. Και η μέριμνα για το αύριο αποτελεί συνήθως τρόπο ζωής. Δεν ταλαιπωρεί μόνο τους οικονομικά αδύνατους∙ ταράζει και τους ευκατάστατους. Αυτοί δεν ανησυχούν για το καθημερινό τους τραπέζι, αλλά ταλαιπωρούνται από άλλες απαιτήσεις του καταναλωτικού τρόπου ζωής.
Από αυτή την αγχώδη μέριμνα ζητεί να μας ελευθερώσει ο Χριστός, λέγοντας: «Μη μεριμνάτε», μην ανησυχείτε, μην αφήνετε να σας τυραννούν αγωνιώδεις σκέψεις, δείξτε εμπιστοσύνη στο Θεό. «Δεν αξίζει η ζωή περισσότερο από την τροφή, και το σώμα από το ένδυμα;» Ο Θεός που μας έδωσε το δώρο της ζωής, δε θα μεριμνήσει και τη συντήρησή του; Η πρόνοια του Θεού εκδηλώνεται για όλα τα δημιουργήματα, ακόμη και για τα πιο ασήμαντα. Πόσο «ολιγόπιστοι» γινόμαστε με το να πιστεύουμε ότι ο Θεός δε θα φροντίσει για μας;
Ποιά ουσιαστική αλλαγή μπορεί να πετύχει ο άνθρωπος με την εναγώνια φροντίδα; «Ποιός μπορεί μεριμνώντας να προσθέσει ένα πήχη στο ανάστημά του;», λέγει ο Κύριος. Στην ουσία η υπερβολική μέριμνα φανερώνει ειδωλολατρικό φρόνημα, έλλειψη εμπιστοσύνης στο Θεό.
Η εμπιστοσύνη στο Θεό δε σημαίνει αδιαφορία του ανθρώπου για τα βιοτικά. Το «μη μεριμνάτε» του Χριστού δε σημαίνει «μη εργάζεσθε». Ο Κύριος δε συνηγορεί σε μια παθητικότητα απέναντι στη ζωή. Δεν περιφρονεί τη σοβαρή και επίπονη εργασία. Με άλλη αφορμή, την παραβολή των ταλάντων, καταδικάζει τη ραθυμία. Εκείνο που θέλει να χτυπήσει ο Χριστός είναι η αγωνιώδης μέριμνα, που ταλαιπωρεί την ανθρώπινη ψυχή.
Ο Κύριος δεν αμφισβητεί ότι η τροφή και το ένδυμα είναι απαραίτητα. «Όλα αυτά θα σας χορηγηθούν», μας λέει. Τονίζει όμως μια θεμελιώδη προϋπόθεση: «Ζητείτε πρώτον την βασιλείαν του Θεού και την δικαιοσύνην αυτού και ταύτα πάντα προστεθήσεται υμίν.»
Συνιστά μια δυναμική και υπεύθυνη τοποθέτηση μέσα στη ζωή, τονίζοντας ότι πριν απ’ όλα είναι η «βασιλεία του Θεού και η δικαιοσύνη αυτού», η νέα πραγματικότητα που εγκαινίασε Εκείνος με τη ζωή και το έργο Του, η βασιλεία της Αγάπης, που αποτελεί το σκοπό της ανθρώπινης ιστορίας.

Το ζήτημα λοιπόν είναι σε τι θα δώσουμε προτεραιότητα αν θα προτάξουμε την εφαρμογή της δικαιοσύνης Του. Τα υπόλοιπα θα έρθουν μόνα τους. Εδώ βρίσκεται το κλειδί για την έξοδο του ανθρώπου από το δεσμωτήριο της μέριμνας.                                       
Εκ της ιεράς μητροπόλεως

Σάββατο 21 Ιουνίου 2014

Καλοκαίρι με μικρές όμορφες στιγμές

Σήμερα μπήκαμε στο θερινό ηλιοστάσιο. Με τη μεγαλύτερη μέρα του χρόνου την 21η Ιουνίου μπαίνει επίσημα το καλοκαίρι όμως οι βροχές και η ψυχρούλα δεν μας αφήνουν να το κατανοήσουμε απόλυτα πως μπήκαμε στη θερμότερη εποχή του χρόνου. Η ζωή κυλάει με τους ρυθμούς της καθημερινότητας και ας μπήκαμε εδώ και κάποιες μέρες σε μια περίοδο που θεωρείται ότι η ξεκούραση και η χαλάρωση επιβάλλονται.
Για μένα αυτή η εποχή θα έχει εργασία, αφού μετά από 2 χρόνια και οκτώ μήνες βρήκα απασχόληση στα λεγόμενα πεντάμηνα. Λέγομαι ωφελούμενη και όχι απασχολούμενη. Έτσι από 12 Μαΐου μέχρι και 12 Οκτωβρίου θα απασχολούμαι σε εργασία. Χθες μάλιστα μου εστάλη και από τις Εκδόσεις Καστανιώτη το βιβλίο με κείμενα που είχαμε στείλει στην ιστοσελίδα imerologioanergou.
Δεν μου φάνηκε μακρινό αφού από τον Οκτώβρη θα ψάχνω πάλι για εργασία. Η απασχόληση που διακόπτει την ανεργία δεν θεωρείται εργασία αλλά ένα διάλειμμα ώστε να λέμε πως ευτυχώς που υπάρχουν και αυτές οι ευκαιρίες. Έτσι θα μπορούμε να έχουμε ένα μικρό εισόδημα, ένσημα για μια μελλοντική συνταξιοδότηση -αν θέλει ο Θεός- και ένα βιβλιάριο υγείας για έναν χρόνο.
Ευτυχώς συνέπεσε με το χρονικό διάστημα της καλοκαιρινής περιόδου, καθώς αν δεν πηγαίνεις διακοπές δεν υποφέρεται να είσαι κλεισμένος μέσα στο σπίτι. Τουλάχιστον έχουμε με κάτι να απασχολούμαστε ένα οκτάωρο. Την εμπειρία μου στα πεντάμηνα θα την γράψω στο τέλος. Ακόμη έχουμε να ζήσουμε εμπειρίες.
Μέχρι τότε ας απολαύσουμε το καλοκαίρι όσο μπορούμε. Με μια μικρή εξόρμηση στη θάλασσα ή στο βουνό, με περπάτημα ή ποδηλατάδα στην πόλη. Η ζωή είναι όμορφη με τις μικρές της στιγμές. Οι μεγάλες κρατούν λίγο και είναι και λίγες.

Καλό καλοκαίρι!

Δευτέρα 16 Ιουνίου 2014

Παρουσίαση του βιβλίου "Ημερολόγιο ενός ανέργου 155+1 αληθινές ιστορίες"

H παρουσίαση του συλλογικού έργου "ΤΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΕΝΟΣ ΑΝΕΡΓΟΥ 155 + 1 αληθινές ιστορίες" με επιμέλεια και σχόλια του Χριστόφορου Κάσδαγλη
Στο Σύλλογο Ελλήνων Αρχαιολόγων (Ερμού 134, 10553 Athens, Greece) στις 7 το απόγευμα.
Θα μιλήσουν οι:
Άρης Γαβριελάτος, Υρώ Καζάρα, Αντρέας Παναγόπουλος, Σοφία Πολίτου - Βερβέρη, Αγγελική Τασούλα, Βαγγέλης Τσερεμέγκλης που συμμετέχουν με κείμενά τους στο βιβλίο.
Θα συντονίσουν οι Κώστας Εφήμερος (ThePressProject) και Χριστόφορος Κάσδαγλης
Ο Αλέξης Καλοφωλιάς η Τζένη Καπάνταη και ο Κώστας Οικονόμου θα γεμίσουν με μουσική τη βραδιά
Διοργανωτές:

Το ημερολόγιο ενος ανέργου, The Press Project, Kastaniotis Editions
Ανάμεσα στα κείμενα είναι και της Νάντιας Νάκου στην οποία ανήκει το ιστολόγιο ταραΝΑΚΟΥνήματα.

Κυριακή 15 Ιουνίου 2014

Στη μνήμη του φίλου μας Χρήστου που νίκησε το θάνατο

Χθες ήταν το 40νθήμερο μνημόσυνο του αγαπημένου μας φίλου Χρήστου. Ήταν μια μέρα που είχε ήλιο, ζέστη και χιόνιζε όταν μας άφησε για την Αλήθεια. Λόγω της άνοιξης τα χνούδια από τα δέντρα θύμιζαν νιφάδες χιονιού. Ήταν τόσο παράδοξη η εικόνα αυτή όσο και το άκουσμα της είδησης του θανάτου του. Αυτή η μέρα χαράχθηκε στη μνήμη όλων μας. Έφυγε ο φίλος μας, 34 Μαϊων, λίγο πριν φτάσει στην εκκλησία του χωριού όπου έψαλε. Όλοι βυθιστήκαμε στη θλίψη και ένα ατελείωτο «γιατί;» στριφογυρνούσε στο μυαλό μας. Βιάστηκε να δοξολογήσει τον Δημιουργό στη Βασιλεία των Ουρανών.
Η πρώτη μου σκέψη ήταν πως φαινόταν πως δεν ήταν του κόσμου αυτού, του ψεύτικου. Σιωπηλός, αλλά με μια σιωπή που κρύβει σκέψεις και μυστήρια που μόνο ο Θεός ξέρει να διαβάζει στην καρδιά ενός ανθρώπου που Τον αγαπούσε τόσο δυνατά, όσο κανέναν και τίποτε άλλο. Ήταν η πρώτη φορά που πήγα σε κηδεία και ψάλαμε το «Χριστός Ανέστη» και πιστεύαμε πως υπάρχει Άλλη Ζωή και ο Χρήστος είναι εκεί μαζί Του και θα αναστηθεί με τους δικαίους και Αγίους.
Τον ήξερα λίγο μα φαινόταν η αγάπη Του στο Θεό. Συνεχώς στην εκκλησία, πάνω στο ψαλτήρι σε κάθε Θεία Λειτουργία, γιορτή, εσπερινό. Ήταν ταγμένος στο Θεό. Κοσμοκαλόγερος σαν τον Παπαδιαμάντη. Λόγιος, στοχαστής, απλός, ταπεινός, με μεγάλη αίσθηση του χιούμορ, προσεκτικός σε κάθε τι που έλεγε, ευαίσθητος. Ψυχούλα σπάνια. Σαν το Χρήστο λίγοι άνθρωποι υπάρχουν και αν υπάρχουν πολλοί, σίγουρα κρύβονται, όπως και αυτός.
Δεν ήθελε να δείχνει τα χαρίσματα του και τώρα που έφυγε τα γραπτά του "τον πρόδωσαν". Το βράδυ της αγρυπνίας στο σπίτι, λίγο πριν τον αποχαιρετίσουμε, βρέθηκαν από τον πατέρα του σε ένα φάκελο και τώρα είναι παρακαταθήκη σε όλους μας.
Οι γονείς του, ο πατήρ Γεώργιος, η πρεσβυτέρα Ελένη και ο αδελφός του Γρηγόρης αναμμένες λαμπάδες στέκονται μπροστά μας. Η Χάρη του Θεού τους σκεπάζει, την αντιλαμβάνονται, τη δέχονται και ευχαριστούν τον Κύριο. Πιστεύουν στο Θεό, στην Αιώνια Ζωή, στην Ανάσταση. Ξέρουν πως ο Θεός τον έχει στην αγκαλιά Του, στο Φως και χαίρονται που είναι εκεί, στη Βασιλεία των Ουρανών.
Χρήστο να πρεσβεύεις και να προσεύχεσαι για εμάς, ώστε κάποτε να συναντηθούμε πάλι για έναν κυριακάτικο καφέ που δεν τον ήπιαμε μαζί εκείνο το πρωινό της 11ης Μάη.
Καλή Ανάσταση αδελφέ μας!

20 χρόνια χωρίς το Μάνο Χατζιδάκι

Σαν σήμερα 15 Ιουνίου έφυγε για τον ουρανό ο Μάνος Χατζιδάκις πριν 20 χρόνια. Θυμάμαι είχε ζητήσει την απόλυτη σιωπή στην κηδεία του και να μην καλυφθεί από τα ΜΜΕ. Εκτίμησα πολύ αυτό που έκανε παρόλο ότι ήμουν στην εφηβεία και «τρεφόμουν» από την τηλεόραση. Είχα σκεφτεί πόσο ωραία θα είναι πράγματι να μην ακούγεται τίποτα και το πιο παράδοξο ότι το ζήτησε αυτός που έγραψε απίθανες μελωδίες! Γι’ αυτό εκτιμούσε και τη σιωπή όμως!
Βρήκα στο διαδίκτυο ένα βιογραφικό σημείωμα που έγραψε ο ίδιος ο Μάνος σε πρώτο πρόσωπο και σας το παραθέτω. Αρχικά μαθαίνουμε πως ήταν η Ξάνθη την εποχή που την έζησε στα πρώτα επτά χρόνια της ζωής του. Μου κάνει εντύπωση πως την περιγράφει σαν μεγάλος αν και την είδε με τα μάτια μικρού παιδιού…
Στο τέλος σημειώνει το δρόμο που πάτησε και τον κράτησε τόσο ψηλά στα μάτια όσων εκτιμούν έναν άνθρωπο που πρόσφερε στην Ελλάδα και σε όλο τον κόσμο.

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΣΕ ΠΡΩΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ
Γεννήθηκα στις 23 του Οκτώβρη του 1925 στην Ξάνθη τη διατηρητέα κι όχι την άλλη τη φριχτή που χτίστηκε μεταγενέστερα από τους εσωτερικούς της ενδοχώρας μετανάστες. Η συνύπαρξη εκείνο τον καιρό ενός αντιτύπου της μπελ-επόκ, με αυθεντικούς τούρκικους μιναρέδες, έδιναν χρώμα και περιεχόμενο σε μια κοινωνία-πανσπερμία απ' όλες τις γωνιές της Ελλαδικής γης, που συμπτωματικά βρέθηκε να ζει σε ακριτική περιοχή και να χορεύει τσάρλεστον στις δημόσιες πλατείες.
Σαν άνοιξα τα μάτια μου είδα με απορία πολύ κόσμο να περιμένει την εμφάνισή μου (το ίδιο συνέχισα κι αργότερα να απορώ σαν με περίμεναν κάπου καθυστερημένα να φανώ). Η μητέρα μου ήταν από την Αδριανούπολη, κόρη του Κωνσταντίνου Αρβανιτίδη, και ο πατέρας μου απ' την Μύρθιο της Ρεθύμνου, απ' την Κρήτη. Είμαι ένα γέννημα δύο ανθρώπων που καθώς γνωρίζω δεν συνεργάστηκαν ποτέ, εκτός απ΄ την στιγμή που αποφάσισαν την κατασκευή μου. Γι' αυτό και περιέχω μέσα μου χιλιάδες αντιθέσεις κι όλες τις δυσκολίες του Θεού. Όμως η αστική μου συνείδηση, μαζί με τη θητεία μου την λεγόμενη«ευρωπαϊκή», φέραν ένα εντυπωσιακό αποτέλεσμα. Προσπάθησα όλον το καιρό που μέναμε στην Ξάνθη να γνωρίσω σε βάθος τους γονείς μου και να εξαφανίσω την αδελφή μου. Δεν τα κατάφερα και τα δύο.
Έτσι μετακομίσαμε το '32 στην Αθήνα όπου δεν στάθηκε δυνατόν να λησμονήσω την αποτυχία μου. Άρχιζα να ζω και να εκπαιδεύομαι στην πρωτεύουσα ενώ παράλληλα σπούδαζα τον έρωτα και την ποιητική λειτουργία του καιρού μου. Έλαβα όμως την αττική παιδεία όταν στον τόπο μας υπήρχε και Αττική και Παιδεία. Μ' επηρεάσανε βαθιά ο Ερωτόκριτος, ο Στρατηγός Μακρυγιάννης, το Εργοστάσιο του Φιξ, ο Χαράλαμπος του «Βυζαντίου», το υγρό κλίμα της Θεσσαλονίκης και τα άγνωστα πρόσωπα που γνώριζα τυχαία και παρέμειναν άγνωστα σ' όλα τα χρόνια τα κατοπινά.
Στην κατοχική περίοδο συνειδητοποίησα πόσο άχρηστα ήτανε τα μαθήματα της Μουσικής, μια και μ' απομάκρυναν ύπουλα απ' τους αρχικούς μου στόχους που ήταν να επικοινωνήσω, να διοχετευθώ και να εξαφανιστώ, γι' αυτό και τα σταμάτησα ευθύς μετά την Κατοχή. Έτσι δεν σπούδασα σε Ωδείο και συνεπώς εγλύτωσα απ' το να μοιάζω με τα μέλη του Πανελληνίου Μουσικού Συλλόγου.
Έγραψα ποιήματα και πολλά τραγούδια, και ασκήθηκα ιδιαίτερα στο να επιβάλλω τις απόψεις μου με δημοκρατικές διαδικασίες, πράγμα που άλλωστε με ωφέλησε τα μέγιστα σαν έγινα υπάλληλος τα τελευταία χρόνια. Απέφυγα μετά περίσσιας βδελυγμίας ότι τραυμάτιζε το ερωτικό μου αίσθημα και την προσωπική μου ευαισθησία.
Ταξίδεψα πολύ και αυτό με βοήθησε ν' αντιληφθώ πώς η βλακεία δεν ήταν αποκλειστικόν του τόπου μας προϊόν, όπως περήφανα ισχυρίζονται κι αποδεικνύουν συνεχώς οι έλληνες σωβινιστές και της εθνικοφροσύνης οι εραστές. Παράλληλα ανακάλυψα ότι τα πρόσωπα που μ' ενδιαφέρανε έπρεπε να ομιλούν απαραιτήτως ελληνικά, γιατί σε ξένη γλώσσα η επικοινωνία γινότανε οδυνηρή και εξαφάνιζε το μισό μου πρόσωπο.
Το '66 βρέθηκα στην Αμερική. Έμεινα κι έζησα εκεί κάπου έξι χρόνια, τα χρόνια της δικτατορίας, για λόγους καθαρά εφοριακούς - ανεκαλύφθη πως χρωστούσα τρεισήμισι περίπου εκατομμύρια στο δημόσιο. Όταν εξόφλησα το χρέος μου επέστρεψα περίπου το '72 και ίδρυσα ένα καφενείο που το ονομάσαμε Πολύτροπον, ίσαμε τη μεταπολίτευση του '74, όπου και τόκλεισα γιατί άρχιζε η εποχή των γηπέδων και των μεγάλων λαϊκών εκτονώσεων. Κράτησα την ψυχραιμία μου και δεν εχόρεψα εθνικούς και αντιστασιακούς χορούς στα γυμναστήρια και στα γεμάτα από νέους γήπεδα. Κλείνοντας το Πολύτροπο είχα ένα παθητικό πάλι της τάξεως περίπου των τρεισήμισι εκατομμυρίων - μοιραίος αριθμός, φαίνεται, για την προσωπική μου ζωή.
Από το '75 αρχίζει μια διάσημη εποχή μου που θα την λέγαμε, για να την ξεχωρίσουμε, υπαλληλική, που μ' έκανε ιδιαίτερα γνωστό σ' ένα μεγάλο και απληροφόρητο κοινό, βεβαίως ελληνικό, σαν άσπονδο εχθρό της ελληνικής μουσικής, των ελλήνων μουσικών και της εξίσου ελληνικής κουλτούρας. Μέσα σ' αυτή την περίοδο και ύστερα από ένα ανεπιτυχές έμφραγμα στην καρδιά, προσπάθησα πάλι, ανεπιτυχώς είναι αλήθεια, να πραγματοποιήσω τις ακριβές καφενειακές μου ιδέες πότε στην ΕΡΤ και πότε στο Υπουργείο Πολιτισμού , εννοώντας να επιβάλω τις απόψεις μου με δημοκρατικές διαδικασίες.
Και οι δύο όμως τούτοι οργανισμοί σαθροί και διαβρωμένοι από τη γέννησή τους κατάφεραν να αντισταθούν επιτυχώς και, καθώς λεν, να με νικήσουν «κατά κράτος». Παρ’ όλα αυτά, μέσα σε τούτον τον καιρό γεννήθηκε το Τρίτο κι επιβλήθηκε στη χώρα.
Και τώρα καταστάλαγμα του βίου μου μέχρι στιγμής είναι :
Α δ ι α φ ο ρ ώ για την δόξα. Με φυλακίζει μες στα πλαίσια που καθορίζει εκείνη κι όχι εγώ.
Π ι σ τ ε ύ ω στο τραγούδι που μας αποκαλύπτει και μας εκφράζει εκ βαθέων, κι όχι σ' αυτό που κολακεύει τις επιπόλαιες και βιαίως αποκτηθέντες συνήθειές μας.

Π ε ρ ι φ ρ ο ν ώ αυτούς που δεν στοχεύουν στην αναθεώρηση και στην πνευματική νεότητα, τους εύκολα «επώνυμους» πολιτικούς και καλλιτέχνες, τους εφησυχασμένους συνομήλικους, την σκοτεινή και ύποπτη δημοσιογραφία καθώς και την κάθε λογής χυδαιότητα. Έτσι κατάφερα να ολοκληρώσω την τραυματισμένη από την παιδική μου ηλικία προσωπικότητα, καταλήγοντας να πουλώ «λαχεία στον ουρανό» και προκαλώντας τον σεβασμό των νεωτέρων μου μια και παρέμεινα ένας γνήσιος Έλληνας και Μεγάλος Ερωτικός.




Σάββατο 14 Ιουνίου 2014

ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ:«ΑΞΙΟΙ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ»

Ἡ ὁμολογία ἢ ἡ ἄρνηση τοῦ Χριστοῦ εἶναι δύο δυνατότητες ποὺ ἔχει ἕνας μαθητής Του. Οἱ συνέπειες δὲ αὐτῆς ἢ ἐκείνης τῆς ἐπιλογῆς προεκτείνονται στὴν αἰωνιότητα.
Σὲ πολλὲς περιπτώσεις ἀρνούμαστε τὸν Χριστὸ χωρὶς καλὰ καλὰ νὰ τὸ καταλαβαίνουμε, κάποτε χωρὶς νὰ τὸ ὑποπτευόμαστε. Μπορεῖ νὰ τὸν ἀρνούμαστε μὲ τὴ σιωπή μας. Ὅταν ἀποφεύγουμε νὰ λάβουμε θέση, βλέποντας ἐχθρικὸ κλῖμα ἐναντίον Του∙ ὅταν φοβόμαστε πὼς κινδυνεύει ἡ ἀσφάλεια, ἡ θέση μας ἢ ἀκόμα ἡ ἡσυχία μας. Ἀκοῦμε συχνὰ νὰ καταφέρονται κατὰ τῆς χριστιανικῆς πίστεως, νὰ εἰρωνεύονται, νὰ κατηγοροῦν, νὰ χλευάζουν∙ καὶ περιοριζόμαστε νὰ τοὺς ἀκοῦμε. Βλέπουμε νὰ ὑπονομεύονται οἱ χριστιανικὲς παραδόσεις καὶ τὰ ἁγνὰ ἔθιμα τοῦ λαοῦ, νὰ ἀναστέλλεται ἡ χριστιανικὴ διαπαιδαγώγηση τῶν παιδιῶν μας, νὰ διαστρέφεται ἡ ἱστορικὴ ἀλήθεια∙ καὶ μένουμε θεατές.
Κυρίως ὅμως συμβαίνει νὰ ἀρνούμαστε τὸν Χριστὸ μὲ τὶς πράξεις μας, μὲ τὴ ζωή μας: Ἀρνούμαστε τὸν Χριστό, ὅταν δὲν ἀκολουθοῦμε τὶς ἐντολές Του, καὶ κάνουμε τὸ δικό μας θέλημα. Τὸν ἀρνούμαστε ὅταν δὲ θέλουμε νὰ συγχωρήσουμε τὶς προσβολὲς καὶ τὶς ἀδικίες τῶν ἄλλων, ὅταν κρατᾶμε μέσα μας πικρία κατὰ τῶν ἀνθρώπων. Τὸν ἀρνούμαστε, ὅταν στὸ βάθος τῆς ψυχῆς μας ἀμφισβητοῦμε τὴν παντοτινὴ ἀξία τῶν λόγων Του καὶ κρίνουμε καὶ ἐνεργοῦμε ἐπὶ τῇ βάση τῶν δικῶν μας ἐγωιστικῶν σκέψεων, διαθέσεων, ἐπιθυμιῶν.
Ὅποιος ἀρνεῖται, ἄμεσα ὴ ἔμμεσα τὸ Χριστό, σημαίνει ὅτι ἀγαπάει κάτι ἄλλο παραπάνω ἀπὸ τὸν Χριστό. Ὅτι δηλαδὴ δὲν Τοῦ δίνει τὴν πρώτη θέση, ὅπως Τοῦ ἀνήκει∙ ὅτι δὲν ἀναγνωρίζει ὅτι Ἐκεῖνος εἶναι τὸ Α καὶ τὸ Ω τῆς ζωῆς καὶ τοῦ κόσμου. Ὁ Κύριος εἶπε: «ὁ φιλῶν πατέρα ἢ μητέρα ὑπὲρ ἐμὲ οὐκ ἔστι μου ἄξιος∙ καὶ ὁ φιλῶν υἱὸν ἢ θυγατέρα ὑπὲρ ἐμὲ οὐκ ἔστι μου ἄξιος».
Στὸ πρῶτο ἄκουσμα αὐτὸς ὁ λόγος ἀντηχεῖ σκληρός. Ἐδῶ ὅμως δὲν πρόκειται γιὰ περιφρόνηση τῶν γονέων ἢ τῶν παιδιῶν. Τὸ κέντρο τῆς σκέψεως βρίσκεται στὸ «ὑπέρ». Παραπάνω δηλαδὴ ἀπὸ μένα, λέγει ὁ Κύριος. Καὶ φέρνει ὡς σημεῖο συγκρίσεως τὴν πιὸ ὑψηλὴ βιολογικὴ ἀγάπη, πρὸς τοὺς γονεῖς καὶ τὰ παιδιά, ἀκριβῶς γιὰ νὰ κάνει ἐντονότερη τὴν ἀντίθεση καὶ νὰ ἀποκλείσει ἀπόλυτα κάθε ἄλλη ἀγάπη σὲ πρόσωπο ἢ πρᾶγμα.
Οἱ ἅγιοι Πάντες, ποὺ σήμερα τιμᾶ ἡ Ἐκκλησία μας, οἱ Ἀπόστολοι, οἱ μάρτυρες, οἱ ὁμολογητές, οἱ ὅσιοι ἀγάπησαν τὸ Χριστὸ πάνω ἀπὸ ὁτιδήποτε ἄλλο. Τὸ ὁμολόγησαν γενναῖα, μὲ τὸ κήρυγμα, μὲ τὸ παράδειγμα, μὲ τὸ βίο τους. Μαρτύρησαν μὲ θάρρος τὴν χριστιανικὴ πίστη καὶ σήκωσαν μὲ αὐταπάρνηση τὸν καθημερινό τους σταυρό, συσταυρώθηκαν μὲ τὸ Χριστό. Καὶ παρέμειναν στὴ συνείδηση τοῦ ὀρθόδοξου λαοῦ σύμβολα, πρότυπα γιὰ μιὰ σεμνή, ἡρωικὴ πορεία μαζὶ μὲ τὸν Χριστό.                                            
Εκ της Ιεράς Μητροπόλεως
Ι