Σάββατο 30 Μαρτίου 2013

ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ: «Ο ΙΑΤΡΟΣ ΤΩΝ ΨΥΧΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΣΩΜΑΤΩΝ»


Ο Χριστός διδάσκει στην Καπερναούμ μας λέγει το σημερινό Ευαγγελικό ανάγνωσμα και τέσσερις άνθρωποι μεταφέρουν στο κρεβάτι έναν παράλυτο άνθρωπο για να τον θεραπεύσει. Όταν η αδιαφορία του κόσμου τους φράζει σαν τείχος την πόρτα του σπιτιού, στο οποίο βρίσκεται ο Χριστός, αυτοί καταφέρνουν να ανοίξουν πέρασμα από το πιο απίθανο μέρος. Ανεβαίνουν στη στέγη, δημιουργούν ένα μεγάλο άνοιγμα στην οροφή και κατεβάζουν τον παραλυτικό καταμεσής στο πλήθος μπροστά στο Διδάσκαλο.
Όταν με κίνητρο την αγάπη η προσωπική πίστη του ενός συνταιριάζει με εκείνην των άλλων, η έντασή της πολλαπλασιάζεται.
Η ανταπόκριση του Κυρίου στη συλλογική πίστη των ανθρώπων αυτών είναι άμεση, αλλά τα λόγια του δημιουργούν έκπληξη. Απευθυνόμενος στον παραλυτικό του λέγει: «Τέκνον, αφέωνταί σοι αι αμαρτίαι σου». Εκείνο που θα περίμενε κανείς ν’ ακούσει από το στόμα του Χριστού ήταν ένας λόγος παρηγορητικός, θεραπευτικός και όχι αναφορά στις αμαρτίες. Αλλά ο Χριστός δεν στέκει στην επιφάνεια. Ο λόγος του εισδύει στην καρδιά του προβλήματος. Πηγαίνει σ’ ένα βαθύτερο επίπεδο, κατευθείαν στην ουσία. Στη συγκεκριμένη περίπτωση του παραλυτικού, η συνάφεια ασθενείας και αμαρτίας, και συνεπώς η σχέση συγχωρήσεως και θεραπείας ήταν άμεση. 
Η στενή σχέση παραλυσίας και αμαρτίας, που αποκαλύπτουν τα λόγια του Χριστού στην περίπτωση του συγκεκριμένου ανθρώπου, δείχνει σε μικρογραφία το βαθύτερο δράμα που παίζεται και στην άρρωστη ζωή κάθε κοινωνικού συνόλου. Η ποικιλόμορφη παράλυση ενός μικρού η μεγάλου κοινωνικού σώματος δεν είναι απλό εξωτερικό φαινόμενο, αλλά συνδέεται οργανικά με την πολύτροπη αμαρτία: με τη μανία για δύναμη, με την πλεονεξία, με τον εωσφορικό εγωισμό, με την άδικη εκμετάλλευση καί την περιφρόνηση της αξίας του ανθρώπου.
Σ’ αυτό το βάθος των πραγμάτων στρέφει τη θεϊκή φωνή Του ο Χριστός. Δεν πρόκειται εδώ για ρομαντικές αντιλήψεις καί επικλήσεις, αλλά για τον υγιέστερο ρεαλισμό. Ο Χριστός αποκάλυψε την αδυσώπητη πραγματικότητα της αμαρτίας, που βρίσκεται κάτω από κάθε άλλη οδυνηρή πραγματικότητα. Και αυτή θέλησε να συνειδητοποιήσουν οι άνθρωποι. Αυτή συγχώρησε και για την οριστική υπέρβασή της έδωσε τη δύναμη, τη Χάρη Του, το αίμα Του, το Πνεύμα Του.
ΕΚ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ

Πέμπτη 28 Μαρτίου 2013

Η εκκλησία μετά την εκκλησία


Αυτός ο τίτλος που έδωσα είναι ενδεικτικός της παρέας που είμαστε. Κάθε Κυριακή πρωί μετά την εκκλησία συγκεντρωνόμαστε φίλες και φίλοι, παλιοί και νέοι και συζητάμε τα νέα της εβδομάδας ή ότι μας απασχολεί. Μπορεί βέβαια να έχει προηγηθεί και η μάζωξη της Τρίτης μετά τη σύναξη με τον π. Σωφρόνιο στον Άη Βλάσση. Αυτή είναι η σύναξη μετά τη σύναξη!
Ο άντρας μου γνωρίζει την παρέα από τότε που ήρθε φοιτητής από Κοζάνη. Δεκαεπτά έτη. Τότε στη σύναξη ήταν και ο π. Γιώργης. Εγώ την παρέα τη γνώρισα πριν επτά χρόνια -νομίζω- αλλά συστηματικά βγαίνω μαζί τους τα τελευταία δυόμισι.
Η εκκλησία είναι ο κοινός τόπος συνάντησης και αυτή που μας ενώνει. Τώρα που διανύουμε τη Σαρακοστή μπορεί να συναντηθούμε μετά τους Χαιρετισμούς την Παρασκευή ή μετά τον Κατανυκτικό Εσπερινό την Κυριακή!!!
Με αυτή την παρέα νιώθω σαν το σπίτι μου. Δεν είμαστε δεμένοι σε σημείο που να τηλεφωνιόμαστε κάθε μέρα, αλλά ξέρω πως όταν κάτι μας συμβαίνει καλό ή κακό αυτά τα παιδιά προσεύχονται, όπως και εγώ γι’ αυτά, γιατί είμαστε μέλη της ίδιας οικογένειας. Γιατί επικοινωνούμε με κοινούς κώδικες. Ναι ναι «τα παιδιά της εκκλησίας» θα μπορούσε να πει κάποιος και ενδεχομένως να σκέφτεστε πως είμαστε του κατηχητικού, να μη γελάμε ή να λέμε μόνο για σοβαρά και βαριά θέματα. Και όμως οι συζητήσεις μας αφορούν στα πάντα!!! Και βέβαια μας λείπουν όσοι μένουν μακριά μας και έρχονται κατά διαστήματα. Τους περιμένουμε πως και πως για να ανταμωθούμε και πάλι.

Ευστοχότατη ανοικτή επιστολή Έλληνα στον Σόιμπλε


26.03.2012
Την επιστολή έγραψε ο κ. Λάμπρος Βαζαίος, Ταξίαρχος ε.α γιατρός και καθηγητής ουρολογίας στο Πανεπιστήμιο των Ιωαννίνων:


"Πρόσφατα  στον  τύπο  δημοσιεύθηκε  κάποια  συνέντευξή σας . Επρόκειτο  μάλλον  για  συνέντευξη  με  την  παρουσία  πολλών  δημοσιογράφων . Κάποιος  σας  ερώτησε , πως  διαχειρίζεστε  το  γεγονός  ότι , εξ  αιτίας  και  δικών  σας  χειρισμών ,  η  Γερμανία  είναι  αντιπαθής  έως  μισητή , έτσι  ακριβώς  διατυπώθηκε , σε  πολλές  Ευρωπαϊκές  κοινωνίες ;
Με  ετοιμότητα  που  προδίδει  προετοιμασία , απαντήσατε «ότι , δεν  μας  μισούν , ως  Γερμανούς , αλλά  μας  ζηλεύουν!». Είχατε  έτοιμη  την  ανώδυνη  και  λίγο  ευτράπελη  απάντηση , αλλά και  την  μεταφορά  στο παράδειγμα της  σχολικής  τάξης  με  τους  καλούς  μελετηρούς  και  εργατικούς  μαθητές  και  τους  «άλλους»  συμμαθητές ! Προφανώς  δεν  θα  ήταν  η  πρώτη  φορά  που  σας  ρωτούσαν  κάτι  τέτοιο !
Δεν  επιθυμώ  να  σχολιάσω  πόσο  επιτυχημένη  είναι  η  απάντηση    και  η  μεταφορική  αναγωγή  σε  προβλήματα  σχολικής  ζωής ! Πρέπει  όμως  να  σημειώσω  ότι  είναι  προκλητική !
Προσωπικά πιστεύω , ότι εγώ  ο  ίδιος , όπως  και  πολλοί , πάρα  πολλοί , Έλληνες  και  άλλοι  Ευρωπαίοι  πολίτες , δεν  έχουμε  τίποτε    να  ζηλέψουμε , από  κανέναν .  Ο  φθόνος , η  ζήλεια , τα  συμπλέγματα  κατωτερότητας  και  ότι  άλλο  πιθανόν  υπαινιχθήκατε , δεν  μπορεί  να  προκληθούν  από  συγκρίσεις , με  την  χώρα  σας . (Φαντάζομαι  βέβαια , να  μην  είχατε  βάλει  και  τον  εαυτό  σας  στο  πλαίσιο  αυτό) . Όχι  κ.  Σόϊμπλε , δεν  έχετε  το  δικαίωμα  να  κατηγορείτε  ως  ζηλόφθονους , όσους  υφίστανται  την  προσεκτικά  σχεδιασμένη  επιδρομή  σας , αλλά  κυρίως  το  καλά  μελετημένο  πρελούδιο  των  ύβρεων , του  διασυρμού  και  της  τιμωρητικής  ηθικολογίας  που  σχεδιάσατε  για  να  λαφυραγωγήσετε  στην  συνέχεια  πιο  εύκολα τους  εύπιστους εταίρους  σας ! (στην  προκειμένη  περίπτωση  την  χώρα  μου , εμένα  τον  ίδιο , την  οικογένεια μου , τους  φίλους  μου , τους  συμπατριώτες  μου , χωρίς  βέβαια  να  παραγνωρίζω  καθόλου  τις  ευθύνες  των  ανάξιων  και  διεφθαρμένων   κυβερνητών  μας  που  πιθανώς συνεργαζόταν μαζί  σας  η  με  τους  οικονομικούς  παράγοντες  σας .)     
Λέτε  στον  λαό  σας  ότι  πληρώνει  με  τους  φόρους  του   τους  τεμπέληδες  του  Νότου . Δεν  έχει  όμως  πάρει  χαμπάρι ακόμα  αυτός  ο  λαός ,  ότι  δανείζετε  , δεν  βοηθάτε , ότι  το  χρηματοπιστωτικό  σας  σύστημα  κερδίζει τζογάροντας  τα  λεφτά  των  δικών  σας  φορολογουμένων .
Έχω  παράπονα  από  την  χώρα  μου , αλλά  πρόκειται  για  απολύτως  «οικογενειακό» , πρόβλημα  που  δεν  αφορά  σε  κανέναν  άλλο, είναι  «ιδιωτική»  υπόθεση ! Είναι  επίσης     γεγονός , ότι  για  πολύ  λιγώτερα  θέματα , από  τα  παράπονα  μου  ,  ντρέπομαι , στο  κοινωνικό  και  εθνικό  περιβάλλον μου.  Η  πραγματική  όμως  ντροπή  αφορά σε όσα από ιστορική,  νομική , ανθρωπιστική  πολιτισμική , ηθική (όχι  ηθικολογική)  άποψη , αλλά  και  εγκλημάτων  πολέμου , θηριωδιών , εθνοκαθάρσεων  και  ων  ουκ  έστι  αριθμός  άλλων  εγκλημάτων , έχουν  οδηγήσει  άλλους  στα  δικαστήρια  της  ιστορίας . Ας  μην  μιλάμε  λοιπόν για  σκοινί  στου  κρεμασμένου  το  σπίτι , λέει  ο  λαός μας , που  ειρήσθω  εν  παρόδω  τόσα  έχει  υποφέρει !  Δεν  χρειάζεται  κ. Σόϊμπλε , να  έχω  μνήμη  ελέφαντα  για  να  μην  ξεχνώ  τους  λόγους  επιβολής  και  την  σχολαστικά  λεπτομερή  οργάνωση  της  πείνας  της  Κατοχής  που  εξολόθρευσε  δύο  τουλάχιστον  γενιές  καλών  Ελλήνων ! Την  «άψογη» οργάνωση  της  λεηλασίας  της  χώρας μου  με  το  αναγκαστικό  δάνειο , την   καταστροφή  κάθε  υποδομής  την  λεηλασία  των  αρχαιολογικών  θησαυρών  και  ότι  άλλο  έβαζε  ο  εργατικός , μεθοδικός και  αποτελεσματικός  νούς  των  συμπατριωτών  σας , τότε! Η τιμωρητική  προτεσταντική  «λογική»  τους  δεν  άντεξε  την αξιοπρέπεια  του  Λοχία , του  τελευταίου  βαθμοφόρου , του  Οχυρού  Λίσσε ! Ήθελαν  εκδίκηση , ήθελαν  φρέσκο  αίμα  και  το  γύρεψαν  στα  σκελετωμένα  μωρά  και  τους  ανήμπορους  γέρους . Δεν  αφήσατε  λίθον  επί  λίθου! Αρκούμαι  σε  αυτά!
Δεν  πιστεύω  στην   συλλογική  ευθύνη   , είναι  άλλης  «κουλτούρας»  ανωμαλία  αυτή , αλλά  αυτό  δεν  σημαίνει  ότι  δεν  είναι  κωμικό  να  διατείνεσθε  ότι  εκτός  των  άλλων  ζηλεύω  αυτήν  την  κληρονομιά  και  την  υστεροφημία  που  την  ακολουθεί !.
Ως  Δημοκράτης πιστεύω  στην  κατανόηση  της  πραγματικότητας και  στον  σεβασμό  στις  αρχές  και  τις  αξίες  του  πολιτισμού  και  του  ορθού  λόγου  που  γεννήθηκαν , εδώ  στον  τόπο  μου , για  να  διδάσκουν  τους  ανθρώπους  να  είναι  άνθρωποι ! Σε  τέτοια  σχολεία  σπούδασα  κ. Σόϊμπλε , όχι  σε  αυτά  που  ζηλεύει  ο  ένας  τον  άλλο ! Εγώ  δεν  έχω  τέτοιες  προσλαμβάνουσες  και  στην  ουσία  τις  απορρίπτω . Σκεφθείτε  μόνο  την  ιστορία , αλλά ,  γιατί  όχι , και  το  άμεσο  μέλλον . Κρίνουν  πολύ  δίκαια  και  πολύ  αυστηρά  και  δεν  καταλαβαίνουν  από  φλυαρίες  για  οικονομίες , για  εργατικότητες  με  τον  κακοπληρωμένο  μόχθο  των  άλλων , για  λιτότητες , για  ανήθικες  ηθικολογίες .                            
                                                                                 Λ.ΒΑΖΑΙΟΣ
ΥΓ. Το  πιο  πιθανό  είναι  να  μην  διαβάσετε  ποτέ  αυτό  το  κείμενο . Το  ίδιο  πιθανό  όμως  είναι  να  φανεί  χρήσιμο  σε  όσους  το διαβάσουν .  Προσωπικά  κέρδισα  διαχειριζόμενος  τον  δίκαιο  θυμό  μου  και  εσείς  μάλλον  χάσατε  γιατί  δεν  είχατε  την  ευκαιρία  να  μάθετε  Ελληνικά  για  να  το  καταλάβετε !!           
ΥΓ.2 Είναι  γλώσσα  δύσκολη  και  απαιτητική  και  δεν  είναι  για  όλους !
ΥΓ3  Κατοικώ  στο  Π. Φάληρο , στην  οδό  Ήβης  Αθανασιάδου  . Τον  Οκτώβρη  του  1944 , την  ημέρα  που οι  τελευταίοι  Γερμανοί  έφευγαν  από  τον  Νοσηλευτικό  σχηματισμό  που  είχαν  στην  περιοχή , δια  της  παραλιακής  λεωφόρου , μια συντροφιά  μαθήτριες , 16  ετών , στην  συμβολή του  δρόμου  με  την  παραλιακή  λεωφόρο ,   εκδήλωναν  την  χαρά  τους  γελώντας μάλλον  περιπαιχτικά,   με  τους  τέως  πλέον  καταχτητές  που  έφευγαν . Στο  τελευταίο  αυτοκίνητο , ο επιβαίνων  «αξιωματικός» δεν  το  άντεξε  και  με  μια  ριπή  του  αυτομάτου  του  τιμώρησε  την  Ήβη  Αθανασιάδου , 16  ετών , γιατί  χαιρόταν  που  θα  ήταν  πια  ελεύθερη ! Δεν  άντεξε  την  χαρά  της  κοπελίτσας,  ΤΌΣΟ  ΡΗΧΗ  ΗΤΑΝ  Η  ΨΥΧΗ  ΤΟΥ . Λένε  πως  ήταν  γιατρός , ποτέ  δεν  το  μάθαμε !
Αυτά  κ. Σόϊμπλε !                         
Ο ίδιος"

Το πρόγραμμα του Μητροπολίτη Ξάνθης


Το πρόγραμμα του Μητροπολίτη Ξάνθης και Περιθεωρίου κ.κ. Παντελεήμονος μας εστάλη από τη Μητρόπολη και έχει ως εξής:
Παρασκευή 29-3-2013 ΩΡΑ: 19:00-20:30                   
Ἀκολουθία τῶν Β΄ Χαιρετισμῶν εἰς τόν Ἱερό Ναό Ἁγίου Ἐλευθερίου Ξάνθης.                       
Σάββατο 30-3-2013 ΩΡΑ: 18:00-20:30         
Ὑποδοχή  ἱερῶν λειψάνων Ἁγίου Παρθενίου εἰς τά προπύλαια τοῦ Ἱεροῦ Καθεδρικοῦ Ναοῦ τῆς Τοῦ Θεοῦ Σοφίας. Μέγας  Ἀρχιερατικός Ἑσπερινός.
Κυριακή 31-3-2013 ΩΡΑ: 07:00-10:30           
Θεία Λειτουργία εἰς τόν Ἱερό Καθεδρικό Ναό τῆς Τοῦ Θεοῦ Σοφίας Ξάνθης.
ΩΡΑ: 18:00-20:00 Β΄ Κατανυκτικός Ἑσπερινός εἰς τόν Ἱερό Καθεδρικό Ναό τῆς Τοῦ Θεοῦ Σοφίας Ξάνθης.
Τετάρτη 3-4-2013  ΩΡΑ: 18:30-20:00                 
Θεία Λειτουργία τῶν Προηγιασμένων Τιμίων Δώρων εἰς τόν Ἱερό Ναό Ἁγίου Δημητρίου Κιμμερίων.

Ομιλία στον Β Κατανυκτικό Εσπερινό: "Μη αποστρέψης το πρόσωπό σου από του παιδός σου"


Γνωστοποιεῖται ἀπό τήν Ἱερά Μητρόπολη, ὅτι τήν Κυριακή, 31η Μαρτίου 2013 καί ὥρα 18:00, κατά τήν διάρκεια τῆς ἀκολουθίας τοῦ Β΄ Κατανυκτικοῦ  Ἑσπερινοῦ  στόν Ἱερό Καθεδρικό Ναό τῆς τοῦ Θεοῦ Σοφίας Ξάνθης, θά ὁμιλήσει ὁ Πανοσιολογιώτατος Ἀρχιμανδρίτης π. Φιλόθεος Θεοχάρης, Γενικός Ἀρχιερατικός Ἐπίτροπος Ἱερᾶς Μητροπόλεως Χαλκίδος  μέ θέμα: «Μή ἀποστρέψεις τό πρόσωπό σου ἀπό τοῦ παιδός σου».

Λείψανα του προστάτη των καρκινοπαθών στην Ξάνθη


Γνωστοποιεῖται εἰς τούς εὐσεβεῖς Χριστιανούς τῆς Πόλεως καί τῆς Μητροπόλεώς μας, ὅτι τό Σάββατο 30 Μαρτίου ἐ.ἔ., ὁ Πανοσιολογιώτατος Ἀρχιμανδρίτης π. Φιλόθεος Θεοχάρης, Γενικός Ἀρχιερατικός Ἐπίτροπος τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Χαλκίδος, θά κομίσει εἰς τήν πόλιν μας τά Ἱερά Λείψανα τοῦ Ἁγίου Παρθενίου Ἐπισκόπου Λαμψάκου τοῦ θαυματουργοῦ, προστάτου τῶν καρκινοπαθῶν.Ὁ Σεβασμιώτατος Ποιμενάρχης μας κ.κ. Παντελεήμων, ἐπί κεφαλῆς τοῦ Ἱεροῦ Κλήρου καί τοῦ λαοῦ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως, θὰ ὑποδεχθῇ τά Ἱερά Λείψανα, τό Σάββατο 30 Μαρτίου καί ὥρα 18:00 εἰς τά προπύλαια τοῦ Ἱεροῦ Καθεδρικοῦ Ναοῦ Ἁγίας Σοφίας καί ἀκολούθως θά τελεσθῇ Μέγας Ἀρχιερατικός Ἑσπερινός.Τά Ἱερά Λείψανα θά παραμείνουν εἰς τόν Ἱερόν Ναόν πρός προσκήνυσιν καί ἁγιασμόν τῶν πιστῶν ἕως τό ἑσπέρας τῆς Κυριακῆς 31 Μαρτίου.

Τρίτη 26 Μαρτίου 2013

Χειρόγραφη συμβουλευτική-παραινετική επιστολή Γέροντος Εφραίμ Φιλοθεϊτου για την προσευχητική αξία των Χαιρετισμών της Θεοτόκου

Έχει ο Θεός!!! Ενδυνάμωση για τον αγώνα μας


«Έχει ο Θεός. Εκεί που απελπίζεσαι, σου στέλνει κάτι που δεν το περιμένεις... αρκεί να Τον πιστεύεις και να Τον αγαπάς. Όπως και Εκείνος μας αγαπά και φροντίζει για εμάς, όπως ο κάθε πατέρας για τα παιδιά του. Και όλοι μας είμαστε παιδιά του Θεού. Και ό,τι καλό έχουμε, το έχουμε από τον Θεό. Είναι δικό Του δώρο».
Γέροντας Πορφύριος

Σάββατο 23 Μαρτίου 2013

Ἀκάθιστος, τὸ «sold out» τῆς Σαρακοστῆς


Του Σωτήρη Μητραλέξη


Διανύοντας τὴν Τεσσαρακοστή, τὶς Παρασκευὲς τῶν Χαιρετισμῶν, κάντε τὸ πείραμα: προσπαθῆστε -μέρες ποὺ εἶναι- νὰ προτείνεται σὲ ἕναν μετέφηβο νὰ παρακολουθήσει τοὺς Χαιρετισμοὺς χωρὶς νὰ ἀποσπάσετε (α) τὸ βλέμμα πληξάρας ἑνὸς μεσήλικος ἐν ὄψει τοῦ ἐτησίου ἰατρικοῦ τσὲκ-ἄπ του ἢ (β) τὸ βλέμμα ἑνὸς πολίτη ὅταν μαθαίνει πὼς εἶναι ὑποχρεωμένος νὰ περάσει τὰ ἑπόμενα πρωινά του σὲ δημόσιες ὑπηρεσίες. Ἀδύνατον. Ναὶ μὲν οἱ ἐκκλησίες εἶναι γεμάτες αὐτὲς τὶς πέντε Παρασκευές, ἀλλὰ ἂν λάβουμε ὑπ’ ὄψιν μας τὸ ποιά ὑμνολογία ἀναγιγνώσκεται ἐκεῖ μέσα, δὲν εἶναι οὔτε γιὰ ἀστεῖο τόσο γεμάτες ὅσο θὰ ἔπρεπε!
Ἐν ὀλίγοις: στὸ παρὸν σημείωμα θὰ προσπαθήσω νὰ διατυπώσω ὀλίγες νύξεις σχετικὰ μὲ τὴν αἰσθητικὴ τέρψη ποὺ προκαλοῦν οἱ τέσσερις στάσεις τοῦ Ἀκαθίστου Ὕμνου ὡς ἀκρόαμα ἢ κείμενο θεατρικὸ/λογοτεχνικό, ἀσχέτως μὲ τὸ γεγονὸς ὅτι αὐτὲς ἀποτελοῦν Χαιρετισμοὺς τοῦ σώματος τῆς Ἐκκλησίας πρὸς τὴν Θεοτόκο, καὶ μάλιστα στὸν χρόνο τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς (μὲ ὅ,τι αὐτὸ συνεπάγεται γιὰ τὸ εὐχαριστιακὸ σῶμα ὡς σημασία καὶ ὡς λειτουργία). Καὶ νὰ διερωτηθῶ γιατί ἀπουσιάζουν ἀπὸ τὶς πέντε αὐτὲς Παρασκευὲς ὅσοι δὲν συμπεριλαμβάνουν τὸν ἑαυτό τους στὸ «χριστεπώνυμον πλήρωμα», ἀλλὰ ὁρκίζονται γιὰ τὶς θύραθεν φιλο-καλικές τους εὐαισθησίες (ὁπότε, ἢ τὰ αἰσθητικὰ κριτήρια τοῦ γράφοντος ἐπηρεάζονται ἀπὸ τὴν μετοχή του στὴν Ἐκκλησία ἢ οἱ εὐαισθησίες τῶν θύραθεν φίλων στεροῦνται τὸ πλήρωμα τῆς εἰλικρινείας ἐλέῳ ἰδεολογικοῦ κωλύματος ἢ κολλήματος). Τὸ ζήτημα ἔχει καλυφθεῖ ἀπὸ πολὺ ἱκανώτερους, ἀλλὰ ἡ ἐπικαιρότητα εἶναι ἐπικαιρότητα!, καὶ τὸ manifesto τυγχάνει καὶ ἐντὸς τόπου καὶ ἐντὸς χρόνου.
Μοῦ φαίνεται ἐξαιρετικὰ δύσκολο νὰ προσεγγίσει κάποιος τὸν Ἀκάθιστο Ὕμνο ἀπὸ λογοτεχνικῆς ἀπόψεως χωρὶς νὰ ἀποφανθεῖ παραυτίκα πὼς πρόκειτα περὶ ἀριστουργήματος. Ἂς προσεγγίσουμε τὸ κείμενο ὡς κείμενο:
Πρῶτ’ ἀπ’ ὅλα, ὁ Ἀκάθιστος ἔχει καθαρὰ θεατρικὴ δομή, καὶ μάλιστα ἐξόχως χαριτωμένη (μὲ τὸ ἔτυμον τῆς λέξεως), ἀφηγεῖται μιὰ ἱστορία -τῆς ὁποίας τοὺς διαλόγους παραθέτει αὐτούσιους: στὴν πρώτη πράξη, ὁ ἀρχάγγελος Γαβριὴλ ἐπισκέπτεται τὴν Θεοτόκο∙ καὶ μόλις τὴν ἀντικρύζει, ἀρχίζει τὸ ἐγκώμιο: «Χαῖρε, δι’ ἧς ἡ χαρὰ ἐκλάμψει! Χαῖρε, δι’ ἧς ἡ ἀρὰ (=κατάρα) ἐκλείψει» καὶ λοιπὰ καὶ λοιπά. Ἀκολουθεῖ στιχομυθία τῆς Θεοτόκου μὲ τὸν Γαβριήλ, καὶ μετὰ είσερχόμαστε στὴν δεύτερη πράξη: ἡ Θεοτόκος ἐπισκέπτεται τὴν συγγενῆ της Ἐλισάβετ, τὴν σύζυγο τοῦ Ζαχαρίου καὶ μητέρα τοῦ Προδρόμου. Ὁ Πρόδρομος, ἔμβρυο στὴν μήτρα τῆς Ἐλισάβετ, ἀντιλαμβάνεται ὅτι ἡ Θεοτόκος ἐγκυμονεῖ τὸν Χριστὸ καὶ «ἅλμασιν ὡς ἄσμασιν» (χοροπηδώντας στὴν μήτρα ἀντὶ γιὰ νὰ φωνάξει, γιατὶ ποῦ νὰ φωνάξει τὸ ἔμβρυο)[1], ἀρχίζει: «Χαῖρε [...]! Χαῖρε [...]!» καὶ λοιπά. Ἀκολουθεῖ ἕνα μικρὸ ἐπεισόδιο μὲ τὸν Ἰωσήφ, τὸν σύζυγο τῆς Μαρίας, ὁ ὁποῖος ὅσο νά’ναι ἔχει ἀρχικὰ τὶς ἀμφιβολίες του[2], καὶ μπαίνουμε στὴν τρίτη πράξη τῆς ἱστορίας μας: οἱ ποιμένες, οἱ βοσκοί, μαθαίνουν γιὰ τὸ γεγονὸς τῆς ἐνσαρκώσεως[3] καὶ ἀρχίζουν τὴν δοξολογία τους πρὸς τὴν Θεοτόκο μὲ λεξιλόγιο ποὺ προκύπτει ἀπὸ τά... ζητήματα τοῦ ἐπαγγελματικοῦ τους κλάδου: «Χαῖρε, ἁμνοῦ καὶ ποιμένος μήτηρ∙ χαῖρε, αὐλὴ λογικῶν προβάτων» [4] (τώρα πεῖτε μου, δὲν διαπιστώνετε ἐδῶ τὸ λεπτὸ χιοῦμορ τοῦ ἰδιοφυοῦς ὑμνογράφου, ἀναμεμειγμένο μὲ τὴν ὄντως φιλοκαλία του;). Στὴν τέταρτη πράξη, μαθαίνουν διὰ τοῦ ἀστέρος τὰ νέα οἱ Μάγοι καὶ ἀρχίζουν τοὺς Χαιρετισμούς τους∙ ἀκολουθοῦν καὶ ἄλλες πράξεις, καὶ δὲν ἔχουμε κἂν μπεῖ στὴν τρίτη ἀπὸ τὶς τέσσερις στάσεις τοῦ Ἀκαθίστου, βρισκόμαστε ἀκόμα στὶς δύο πρῶτες...
Πρόκειται, σαφῶς, περὶ κειμένου θεατρικοῦ. Βέβαια, οἱ «Χαιρετισμοί», τὰ «Χαῖρε [...]! Χαῖρε [...]!» προφανῶς δὲν ἀνήκουν μόνον στὰ πρόσωπα τῆς ἱστορίας ποὺ ἀφηγεῖται ὁ Ἀκάθιστος, στὸν Ἀρχάγγελο, στοὺς Ποιμένες, στοὺς Μάγους κ.λπ., ἀλλὰ ταυτόχρονα [ἢ πρωτίστως] στοὺς μετέχοντες στὴν Ἀκολουθία πιστούς, τὴν Παρασκευὴ στὴν ἐκκλησία, οἱ ὁποῖοι τὰ κραυγάζουν ὡς δρῶντα πρόσωπα τοῦ δράματος διὰ τοῦ Πρεσβυτέρου τους.
Ἡ θεατρικὴ ἀμεσότητα τῶν Χαιρετισμῶν δὲν ἐξαντλεῖται στὰ «Χαῖρε [...]! Χαῖρε [...]!» ποὺ ψάλλει ὁ λαὸς τῆς Ἐκκλησίας, ἀλλὰ βρίσκεται καὶ σὲ ἄλλα σημεῖα τοῦ κειμένου, ὅπου τὰ συναντᾶμε ἀκριβῶς μὲ τὸν ἴδιο τρόπο ποὺ θὰ τὰ συναντούσαμε σὲ ἕνα θεατρικὸ κείμενο ἢ κινηματογραφικὸ σενάριο, καὶ δὴ μὲ κλιμάκωση: ρωτᾶ ἡ Θεοτόκος τὸν Ἀρχάγγελο:
-«Ἀσπόρου γὰρ συλλήψεως τὴν κύησιν πῶς λέγεις;»-«Ἐκ λαγόνων ἁγνῶν υἱὸν πῶς ἐστι τεχθῆναι δυνατόν; Λέξον μοι!»
Πέρα ἀπὸ τὴν θεατρικότητα, τὸ κείμενο τοῦ Ἀκαθίστου καθορίζεται ἀπὸ τὸν πανταχοῦ παρόντα ρυθμό του: ὁλόκληρο τὸ κείμενο διαρθρώνεται γύρω ἀπὸ τὸ ἑξῆς ἐπαναλαμβανόμενο μοτίβο: ἀφ’ ἑνὸς (α) τὴν ἀλληλουχία τῶν πολλῶν ζευγῶν ἰσόποσων στίχων σὲ κάθε χαιρετισμὸ/ἐγκώμιο, «Χαῖρε, τὸ φῶς ἀρρήτως γεννήσασα∙ χαῖρε, τὸ πῶς μηδένα διδάξασα» κλ.π.,  καὶ ἀφ’ ἑτέρου (β) τὴν ἐναλλαγὴ τοῦ ἀκροτελεύτιου σὲ κάθε χαιρετισμὸ «Χαῖρε, Νύμφη ἀνύμφευτε» μὲ τὸ «Ἀλληλούϊα» ποὺ κάθε φορὰ ἕπεται στὸ κείμενο. Τὸ ζήτημα βέβαια δὲν εἶναι ἁπλῶς τὸ ἂν ὑφίσταται ἰσορροπία καὶ ρυθμὸς σὲ ἕνα κείμενο, ἀλλὰ τὸ μὲ πόση μαεστρία πραγματώνονται αὐτά. Μιὰ ἀνάγνωση τοῦ Ἀκαθίστου θὰ σᾶς πείσει!
Προσέξτε τώρα τὴν μουσικότητα τοῦ κειμένου: ἁπλῶς διαβάστε ἀργά, ρυθμικὰ καὶ δυνατὰ τὸ ἀκόλουθο ἀπόσπασμα-παράδειγμα:
«Βλέπουσα ἡ Ἁγία ἑαυτὴν ἐν ἀγνείᾳ, φησὶ τῷ Γαβριὴλ θαρσαλέως∙»
-                -       -          -         -            -              - 
Ὅπερ ἔδει δεῖξαι.
Ἂς προχωρήσουμε στὶς ποιητικὲς ἀρετὲς τοῦ κειμένου, στὴν καθ’ ἑαυτὴν ποιητική του γλαφυρότητα, μέσῳ ἐλάχιστων παραδειγμάτων, σχεδὸν τυχαίων μέσα στὸν κυκεώνα τῶν διατυπώσεων-ἐπιτευγμάτων:
«Χαῖρε, δι’ ἧς νεουργεῖται ἡ κτίσις∙  χαῖρε, δι’ ἧς βρεφουργεῖται ὁ Κτίστης.»
Καὶ μόνον αὐτὸν τὸν στίχο νὰ ἀποσπάσει κανείς, ἀντιλαμβάνεται τὸ κατόρθωμα τῆς ἐκφραστικῆς. Πῶς νὰ τὸν σχολιάσει κανεὶς χωρὶς νὰ τὸν μαγαρίσει...
Ἑπόμενο:
«Καὶ τὴν εὔκαρπον ταύτης νυδήν,/ ὡς ἀγρὸν ὑπέδειξεν ἡδὺν / ἅπασι, τοῖς θέλουσι θερίζειν σωτηρίαν».
Τὸ ἀποδίδω στὴν τρέχουσα μορφὴ τῆς γλώσσας γιὰ τὶς ἀνάγκες ὅσων ἔμαθαν ἑλληνικὰ ἐπὶ ὑπουργίας Διαμαντοπούλου: «καὶ ὑπέδειξε τὴν εὔφορη μήτρα της (νυδὴς=μῆτρα) ὡς χωράφι καλὸ γιὰ ὅλους, ὅσοι ἐπιθυμοῦν νὰ θερίσουν τὴν σωτηρία». Τὸ «νυδὴν» ἀκολουθεῖται ἀπὸ τὴν ὁμοιοκαταληξία «ὡς ἀγρὸν ὑπέδειξεν ἡδύν», ἡ ὁποία ὅμως συμπαρασύρει καὶ τὸ περιεχόμενο τῶν στίχων, τὸ νόημα, ἀφοῦ τὴν χρήση τῆς ἔννοιας τοῦ ἀγροῦ ἀκολουθεῖ ἡ ἔννοια τοῦ θερισμοῦ, τοῦ θερισμοῦ τῆς σωτηρίας ὅμως. Τὸ λοιπόν, ἂς ἀναφωνήσω ἀσμένως: λογοτεχνία, ὄχι ἀστεῖα! Σὲ ὅλο τὸν Ἀκάθιστο παρατηρεῖται τέλεια χρήση τῶν ἐκφραστικῶν τρόπων τῆς γλώσσας: ἐδῶ θὰ μνημονεύσουμε τὴν εὐστοχώτατη κρίση τοῦ Κώστα Ζουράρι, ὁ ὁποῖος διαβεβαιώνει ὅτι «τὰ τρία σημαντικώτερα καὶ τελειώτερα ποιήματα τῆς ἑλληνικῆς γλώσσας εἶναι ἡ Ἰλιάδα, ὁ Ἀκάθιστος Ὕμνος καὶ ὁ Ἐρωτόκριτος».[5] Ἐνίοτε ἔχω τὴν αἴσθηση ὅτι κάποιες ὁμοιοκαταληξίες ἔχουν ἐπιλεγεῖ ἀκριβῶς γιὰ νὰ προξενήσουν ἕνα χαμόγελο λόγῳ μιᾶς ζυγισμένης ὑπερβολῆς τους, στὰ πλαίσια τοῦ κατὰ τὴ γνώμη μου σκόπιμου καὶ ὑπαρκτοῦ λεπτοτάτου χιοῦμορ σὲ μερικὰ (μᾶλλον λίγα) σημεῖα τοῦ κειμένου: «μέλλοντος Συμεῶνος τοῦ παρόντος αἰῶνος μεθίστασθαι τοῦ ἀπατεῶνος...». Ἀλλοῦ ἡ ὁμοιοκαταληξία «δένει» ἐκθαμβωτικὰ μὲ τὸ περιεχόμενο τοῦ στίχου, σὲ σχῆμα θέσης-ἄρσης (ἢ συναμφότερου): «Χαῖρε, φιλοσόφους ἀσόφους δεικνύουσα∙ χαῖρε, τεχνολόγους ἀλόγους ἐλέγχουσα». Παράλληλα, τὸ κείμενο βρίθει συνειρμικῶν εἰκόνων σπάνιας μαεστρίας: «ρήτορας πολυφθόγγους ὡς ἰχθύας ἀφώνους ὁρῶμεν ἐπὶ σοί, Θεοτόκε» κλπ. Ὅλα αὐτὰ τὰ ἀποσπάσματα χάνουν μεγάλο κομμάτι ἀπὸ τὴν αἴγλη τους ὅταν παρατίθενται ἀποκομμένα ἀπὸ τὴν ἑνότητα τοῦ κειμένου, ἀπὸ τὸν ρυθμό του, τὴν θεατρικότητά του καὶ τὴν ἰσορροπία του: ἐνταγμένα ὅμως στὴν ὁλότητά του σὲ κάνουν, πραγματικά, νὰ παλαβώνεις.
Νὰ σημειωθεῖ ὅτι ὁ Ἀκάθιστος χωρίζεται σὲ 24 «οἴκους» (στροφές), ὁ καθεὶς ἐκ τῶν ὁποίων ξεκινᾶ μὲ ἕνα γράμμα τοῦ ἀλφαβήτου[6]: δηλαδή, ὅλα αὐτὰ τὰ γλωσσικὰ ἐπιτεύγματα ποὺ ἀναφέραμε καταφέρνουν καὶ ἀνθοῦν μέσα στὸν (φαινομενικὸ) νάρθηκα τῆς ὑποχρεωτικῆς ἔναρξης κάθε οἴκου-στροφῆς ἀπὸ τὸ ἑπόμενο γράμμα τοῦ ἀλφαβήτου!
Εἴπαμε ὅτι θὰ ἐξετάσουμε τὸν Ἀκάθιστο μόνον ὡς λογοτεχνικὸ/θεατρικὸ κείμενο. Δὲν θὰ μιλήσουμε γιὰ τὸ πῶς θεολογεῖ αὐτὸ τὸ κείμενο, σὲ τί βάθος καὶ μὲ πόση ὀμορφιά. Ἐπιτρέψτε μου ὅμως νὰ ἐνδώσω στὸν πειρασμὸ καὶ νὰ παραθέσω ἕνα, μόνο ἕνα, ψῆγμα τῆς θεολογίας τοῦ κειμένου, τὸ πῶς εἰκονογραφεῖ τὸ ὅτι «παρῆλθεν ἡ κατάρα τοῦ Νόμου»:
«Χάριν δοῦναι θελήσας ὀφλημάτων ἀρχαίων ὁ πάντων χρεωλύτης ἀνθρώπων, ἐπεδήμησε δι’ ἑαυτοῦ πρὸς τοὺς ἀποδήμους τῆς αὐτοῦ χάριτος∙ καὶ σχίσας τὸ χειρόγραφον, ἀκούει παρὰ πάντων οὔτως∙ Ἀλληλούϊα!»
Τί εἰκόνα: γράφονται καὶ καταγράφονται τὰ «ὀφλήματα» τῶν ἀνθρώπων, ἀπὸ τὰ πλέον ἀρχαῖα χρόνια, διαρκῶς: καὶ ξαφνικά, ὁ Θεὸς ἁπλῶς -ἁπλούστατα- «σχίζει τὸ χειρόγραφο». Ἡ Θεολογία ὡς Ὀμορφιά!
Ὁ θαυμασμὸς ποὺ προκαλεῖ αὐτὸ τὸ ἀριστουργηματικὸ κείμενο, ὁ Ἀκάθιστος Ὕμνος, δύναται νὰ καταστήσει τοῦτο ‘δῶ τὸ ἄρθρο σχοινοτενέστατο καὶ πάνυ οὐρανομῆκες, γι’ αὐτὸ συγκρατοῦμαι καὶ καταλήγω κάπου ἐδῶ. Δὲν μπορῶ ὅμως νὰ μὴν διερωτηθῶ: δὲν εἶναι πραγματικὰ κρῖμα νὰ διαβάζεται τέτοιο ἀριστούργημα σὲ μιὰ ἐκκλησία δίπλα σου, στὴ γειτονιά σου, νὰ ψάλλεται καὶ νὰ ἀπαγγέλεται ἕνα κείμενο ζωντανὸ[7] ποὺ ἀποπνέει τόση ὀμορφιὰ καὶ δωρίζει τέτοια ἀγαλλίαση στὴν καρδιά σου ἀπὸ τὸ κάλλος του καὶ μόνο, καὶ ἐσὺ νὰ ἀπέχεις λόγῳ τῆς βλακώδους ἀναγωγῆς «ἐκκλησία=σκοταδισμός, μεσαίωνας, συντηρητισμὸς» ἢ λόγῳ ἀνεξηγήτου πλὴν μείζονος πληξάρας; Εἶναι δυνατὸν νὰ λείπεις, νὰ μὴν εἶσαι ἐκεῖ, ἀσχέτως τῆς σχέσης σου μὲ τὸ ἐκκλησιαστικὸ γεγονός; Πόσῳ δὲ μᾶλλον ἂν καμώνεσαι ὅτι ἀσχολεῖσαι ἔστω καὶ λίγο μὲ τὰ γράμματα ἢ τὴν Τέχνη! Ἀναπηρία!
ΣΩΤΗΡΗΣ ΜΗΤΡΑΛΕΞΗΣ
[1] Παραθέτω τὸ ἀπόσπασμα, διότι μοῦ εἶναι ἀδύνατον νὰ μὴν παραθέσω τοὐλάχιστον τοὺς πρώτους στίχους τοῦ ἐγκωμίου τοῦ βρέφους λόγῳ τῆς ἐκθαμβωτικῆς λογοτεχνικῆς καὶ εἰκονολογικῆς ὀμορφιᾶς τους: «Τὸ δὲ βρέφος ἐκείνης εὐθύς, ἐπιγνὸν τὸν ταύτης ἀσπασμόν, ἔχαιρε∙ καὶ ἅλμασιν ὡς ἄσμασιν, ἐβόα πρὸς τὴν Θεοτόκον∙ Χαῖρε, βλαστοῦ ἀμαράντου κλῆμα∙ χαῖρε, καρποῦ ἀκηράτου κτῆμα. Χαῖρε γεωργὸν γεωργοῦσα φιλάνθρωπον∙ χαῖρε, φυτουργὸν τῆς ζωῆς ἡμῶν φύουσα».
[2] «Ζάλην ἔνδοθεν ἔχων λογισμῶν ἀμφιβόλων, ὁ σώφρων Ἰωσὴφ ἐταράχθη, [...] κλεψίγαμον ὑπονοῶν ἄμεμπτε∙ μαθὼν δὲ σοῦ τὴν σύλληψιν ἐκ Πνεύματος Ἁγίου ἔφη∙ Ἀλληλούϊα!»
[3] Καὶ πάλι, ἀδύνατον νὰ μὴν παρατεθεῖ ἡ ὀμορφιὰ τῆς εἰκόνας: «[...] θεωροῦσι τοῦτον (σ.σ.: τὸν Χριστὸ) ὡς ἀμνὸν ἄμωμον ἐν τῇ γαστρὶ Μαρίας βοσκηθέντα...».
[4] Εἰρήσθω ἐν παρόδῳ: ὁ Κώστας Ζουράρις ἔχει ἀναλύσει πολλάκις καὶ μὲ ζηλευτὴ μαεστρία τὸ «χαῖρε, αὐλὴ λογικῶν προβάτων» ὡς σύνοψη τῆς ἑλληνικῆς («ἰλιαδορωμέηκης») πολιτικῆς θεωρίας: ἀλλὰ αὐτὸ δὲν εἶναι τῆς παρούσης.
[5] Μά, αὐτὸ εἶναι τὸ δράμα: ὅτι ὁ Ἀκάθιστος, αὐτὴ ἡ κείμενη τελειότητα, ἀποτελεῖ γιὰ ἀρκετοὺς «προοδευτικοὺς» συμπολίτες μας (νὰ χαρῶ ἐγὼ πρόοδο!) ἁπλῶς ἕνα θρησκευτικὸ κείμενο γιὰ ἀφελῆ γραϊδια∙ ἔχουν τὸν θησαυρὸ στὸ ντουλάπι τους καὶ ἀδυνατοῦν νὰ τὸν ἐκτιμήσουν. Ὁ ὄντως ἀθεόφοβος Βασίλης Ἀλεξάκης ἐκφράζει τὴν ἄποψη στὸ ἐντυπωσιακὰ εὐπώλητο βιβλίο του «μ.Χ.» ὅτι «ὁ Ἀκάθιστος εἶναι τόσο δημοφιλὴς ἐπειδὴ εἶναι παντελῶς δυσνόητος∙ δὲν ἔχει κάποια ἰδιαίτερη ἀξία»- ἢ κάπως ἔτσι. Ἂς εἶναι...
[6] Ἄγγελος πρωτοστάτης οὐρανόθεν ἐπέμφθη... Βλέπουσα ἡ Ἁγία ἑαυτήν ἐν ἁγνείᾳ... Γνῶσιν ἄγνωστον γνῶναι ἡ Παρθένος ζητοῦσα... Δύναμις τοῦ Ὑψίστου ἐπεσκίασε τότε πρὸς σύλληψιν τῇ Ἀπειρογάμω...
[7] ζωντανό: διαβάζεται ΚΑΘΕ χρόνο σὲ ΚΑΘΕ ἐκκλησία/γειτονιὰ ἀπὸ πραγματικοὺς ἀνθρώπους, κάθε προέλευσης/τάξης/μόρφωσης κ.λπ. Περίπου 1.400 χρόνια τώρα. 1.400 χρόνια! Πραγματικὸ λαϊκὸ γεγονός, λαοῦ ζῶντος καὶ πάντοτε παρόντος, ἐκεῖ, αὐτὲς τὶς πέντε Παρασκευὲς τοῦ χρόνου. Ποῦ ἀλλοῦ!

Πέμπτη 21 Μαρτίου 2013

Ο Θεός τα κάνει όλα για εμάς


"Εγώ πατήρ, εγώ αδελφός, εγώ νυμφίος, εγώ οικία, εγώ τροφεύς, εγώ ιμάτιον, εγώ ρίζα, εγώ θεμέλιος, παν όπερ αν θέλεις εγώ. Μηδενός εν χρεία καταστείς. Εγώ δουλεύσω.
Ήλθον γαρ διακονήσαι, ου διακονηθήναι. Εγώ και φίλος και ξένος και κεφαλή και αδελφός και αδελφή και μήτηρ. Πάντα εγώ.
Μόνον οικείως έχε προς εμέ. Εγώ πένης δια σέ και αλήτης δια σέ, επι σταυρού δια σέ, άνω υπέρ σου εντυγχάνω τω Πατρί κάτω υπέρ σου πρεσβευτής παραγέγονα παρά του Πατρός.
Πάντα μοι σύ και αδελφός και συγκληρονόμος και φίλος και μέλος."
Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος

Τετάρτη 20 Μαρτίου 2013

Ξεκινούν σήμερα οι Προηγιασμένες Θείες Λειτουργίες της Σαρακοστής


Όλες τις Τετάρτες και Παρασκευές της Μεγάλης Τεσσαρακοστής (καθώς και όσες συμπέσει εορτή αγίου) τελείται η θεία Λειτουργία των Προηγιασμένων Δώρων. Τι είναι αυτή η Λειτουργία και γιατί γίνεται μόνο κατά τη Μ. Τεσσαρακοστή;
Η Εκκλησία μας έχει εν χρήσει τρεις θ. Λειτουργίες κατά τις οποίες γίνεται Θυσία: Την Λειτουργία του αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου, την Λειτουργία του αγίου Βασιλείου και τη Λειτουργία του αγίου Ιακώβου.[...]
Όλες όμως αυτές οι Λειτουργίες έχουν πανηγυρικό και χαρμόσυνο χαρακτήρα. Αλλ’ η Μ. Τεσσαρακοστή είναι πένθιμος περίοδος. Γι’ αυτό η Εκκλησία μας όρισε να μη γίνονται οι Λειτουργίες αυτές παρά μόνο κατά τα Σάββατα και τις Κυριακές της Μ. Τεσσαρακοστής. (Κανόνας 49ος της εν Λαοδικεία Συνόδου). Οι παλιοί όμως χριστιανοί δεν μεταλάμβαναν των θείων Μυστηρίων μόνο κατά τα Σάββατα και τις Κυριακές, αλλ’ ακόμη συχνότερα. Ο Μ. Βασίλειος σε μία επιστολή του (προς Καισαρία) αναφέρει ότι οι πιστοί της περιοχής του είχαν συνήθεια να μεταλαμβάνουν και τέσσερις και πέντε φορές την εβδομάδα! Γνώριζαν οι παλιοί Χριστιανοί ότι χωρίς συχνή μετάληψη των Αχράντων Μυστηρίων δεν είναι δυνατό να ζουν «εν Χριστώ». Ο Χριστός δεν είναι μία αφηρημένη ιδέα. Δεν είναι μία απρόσωπος δύναμη. Ο Χριστός είναι το Δεύτερο πρόσωπο της Αγίας Τριάδας, είναι ο Υιός του Θεού, που σε ορισμένη χρονική στιγμή έγινε άνθρωπος «δι’ ημάς τους ανθρώπους και δια την ημετέραν σωτηρίαν» και σταυρώθηκε και πέθανε και ετάφη και ανέστη εκ νεκρών και ανελήφθη εν δόξη εις τους ουρανούς και «εκάθισεν εν δεξιά του Πατρός». Ο Χριστός είναι ακόμη, όπως είπε ο Ίδιος, «βρώσις και πόσις», δηλαδή φαγητό και ποτό. Στο Μυστήριο της θείας Ευχαριστίας ο Χριστός, ο «Αμνός του Θεού, ο αίρων την αμαρτίαν του κόσμου», αυτοπροσφέρεται στους πιστούς υπό τη μορφή του άρτου και του οίνου, τα οποία έχουν, κατά τρόπο απερινόητο και μυστηριώδη, μεταβληθεί σε αυτό τούτο το Άχραντο Σώμα Του και σε αυτό τούτο το Τίμιο Αίμα Του. Ο Χριστός είναι ο αγιασμός μας, το φως μας, η ζωή μας.[...]
Πώς όμως θα κοινωνούν συχνά οι πιστοί, αφού θεία Λειτουργία δε γίνεται παρά μόνο κατά τα Σάββατα και τις Κυριακές της Μ. Τεσσαρακοστής; Η Εκκλησία μας βρήκε τρόπο: Καθόρισε να τελείται κατά τις άλλες μέρες της Μ. Τεσσαρακοστής μία άλλη Λειτουργία, η Λειτουργία των Προηγιασμένων Δώρων. Κατά τη Λειτουργία αυτή δεν τελείται Θυσία, δε γίνεται δηλαδή μεταβολή του άρτου και του οίνου σε Σώμα και Αίμα Χριστού. Αλλά τι γίνεται; Τα Τίμια Δώρα, ο Άρτος και ο Οίνος είναι έτοιμα, έχουν προαγιασθεί (γι’ αυτό και λέγεται Λειτουργία των Προηγιασμένων Δώρων) κατά την προηγηθείσα θεία Λειτουργία της Κυριακής, είναι πλέον Σώμα και Αίμα Χριστού, και απλώς προσφέρονται προς μετάληψη στους πιστούς.
Εξηγούμεθα λεπτομερέστερα: Ο Ιερέας καθ’ έκαστη Κυριακή κόπτει το πρόσφορο το λεγόμενο «Αμνόν», δηλαδή το τετράγωνο εκείνο τεμάχιο της σφραγίδας που γράφει ΙΣ-ΧΣ ΝΙ-Κα, και το τοποθετεί επάνω στο ιερό Δισκάριο. Μετ’ ολίγο, κατά τη στιγμή του «Σε υμνούμεν...», το τεμάχιον αυτό του άρτου θα μεταβληθεί δια της ευλογίας του Ιερέως (ω θαύμα θαυμάτων!) σε αυτό τούτο το Σώμα του Κυρίου, όπως και ο οίνος, που είναι στο ιερό Ποτήριο, θα μεταβληθεί και αυτός σε αυτό τούτο το Αίμα του Κυρίου. Όταν όμως βρισκόμαστε στη πένθιμο περίοδο της Μ. Τεσσαρακοστής, ο Ιερέας, κατά τη Θ. Λειτουργία της Κυριακής, δεν θα κόψει ένα μόνο τεμάχιο εκ της σφραγίδας του προσφόρου, ωσάν αυτό που είπαμε ανωτέρω, αλλά περισσότερα (συνήθως τρία), ανάλογα προς τον αριθμό των Λειτουργιών των Προηγιασμένων που θα τελέσει κατά την εβδομάδα. Τα τεμάχια αυτά (που δεν κόπτονται όλα από ένα πρόσφορο, αλλ’ ένα από κάθε πρόσφορο), θα τα ευλογήσει κατά την ώρα που πρέπει και αυτά θα μεταβληθούν σε Σώμα Χριστού. Από αυτά το ένα θα χρησιμοποιηθεί για τη θεία Μετάληψη της ημέρας εκείνης (Κυριακής), τα άλλα (συνήθως δύο) θα εμβαπτισθούν στο ιερό Ποτήριο, όπου το άγιο Αίμα του Κυρίου, και θα φυλαχθούν σε ειδικό κιβωτίδιο, το ιερό Αρτοφόριο, για τις Λειτουργίες των Προηγιασμένων Δώρων που θα γίνουν εντός της εβδομάδας. Κατ’ αυτές τις Λειτουργίες ο Ιερέας θα προσφέρει στους πιστούς προς μετάληψη τα Προηγιασμένα αυτά Δώρα. Πόσο ωραία και πόσο σοφά τα έχει όλα καθορίσει η Εκκλησία μας!...[...]
Η Λειτουργία των Προηγιασμένων είναι συνυφασμένη με Εσπερινό, είναι δηλαδή βραδινή. Αυτό έχει θεσπιστεί, διότι οι παλιοί Χριστιανοί κατά τις ημέρες της Μ. Τεσσαρακοστής διετελούν τελείως άσιτοι (νηστικοί) μέχρι των εσπερινών ωρών. Μπορούσαν λοιπόν να εκκλησιαστούν και να κοινωνήσουν κατά τις εσπερινές ώρες. Σήμερα η Λειτουργία των Προηγιασμένων τελείται και κατά την εσπέρα συνηθέστερα όμως τελείται κατά τις πρωινές ώρες προς διευκόλυνση των πιστών. Η Λειτουργία αυτή δεν έχει τον πανηγυρικό και θριαμβευτικό τόνο των άλλων Λειτουργιών, αλλά δεσπόζει σε αυτή το πένθιμο και κατανυκτικό στοιχείο.
Η Λειτουργία των Προηγιασμένων τελείται όλες τις Τετάρτες και Παρασκευές της Μ. Τεσσαρακοστής. Κατά τη Μεγάλη Εβδομάδα τελείται μόνο τις τρεις πρώτες μέρες αυτής (Μ. Δευτέρα, Μ. Τρίτη και Μ. Τετάρτη). Επίσης τελείται και κατά τις ημέρες εορτών ευρισκομένων εντός της περιόδου της Μ. Τεσσαρακοστής. Δεν τελείται κατά τα Σάββατα και τις Κυριακές της Μ. Τεσσαρακοστής, καθώς και κατά τις Λειτουργίες αυτές δεν τελείται Θυσία, αλλά τα Τίμια Δώρα έχουν προαγιασθεί. Ο Ιερέας, και αν κρατήσει τα ονόματα, δεν θα τα μνημονεύσει, στην Πρόθεση, αλλά θα τα αφήσει για τη Λειτουργία του Σαββάτου ή της Κυριακής. Επίσης, κατά τη Λειτουργία των Προηγιασμένων δε γίνονται μνημόσυνα.
Από το βιβλίο
«Περίοδος Τριωδίου»
Επιφανίου Ι. Θεοδωρόπουλου
Αρχιμανδρίτου



Δευτέρα 18 Μαρτίου 2013

H προσευχή της Μεγάλης Σαρακοστής


Ανάμεσα σ’ όλες τις προσευχές και τους ύμνους τις Μεγάλης Τεσσαρακοστής μπορεί να ονομαστεί η προσευχή της Μεγάλης Τεσσαρακοστής. Η Παράδοση την αποδίδει σε έναν από τους μεγάλους δασκάλους της πνευματικής ζωής, τον Άγιο Εφραίμ το Σύρο:
 «Κύριε καί Δέσποτα τῆς ζωῆς μου, πνεῦμα ἀργίας, περιεργίας, φιλαρχίας, καί ἀργολογίας μή μοι δῷς.
Πνεῦμα δέ σωφροσύνης, ταπεινοφροσύνης, ὑπομονής καί ἀγάπης χάρισαί μοι τῷ σῷ δούλῳ.
Ναί, Κύριε Βασιλεῦ, δώρησαί μοι τοῦ ὁράν τά ἐμά πταίσματα, καί μή κατακρίνειν τόν ἀδελφόν μου, ὅτι εὐλογητός εἶ εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Αμήν».
Τούτη η προσευχή λέγεται δύο φορές στο τέλος κάθε ακολουθίας της Μεγάλης Σαρακοστής από τη Δευτέρα ως την Παρασκευή. Την πρώτη φορά λέγοντας την προσευχή κάνουμε μία μετάνοια σε κάθε αίτηση. Έπειτα κάνουμε δώδεκα μετάνοιες λέγοντας: «Ο Θεός, ἱλάσθητί μοι τῶ ἁμαρτωλῷ, καί ἐλέησόν με» . Ολόκληρη η προσευχή επαναλαμβάνεται με μια τελική μετάνοια στο τέλος της προσευχής.
Γιατί αυτή η σύντομη και απλή προσευχή κατέχει μια τόσο σημαντική θέση στην όλη λατρεία της Μεγάλης Σαρακοστής; Διότι απαριθμεί, μ’ ένα μοναδικό τρόπο, όλα τα αρνητικά και τα θετικά στοιχεία της μετάνοιας και αποτελεί, θα λέγαμε, ένα «κανόνα ελέγχου» του προσωπικού μας αγώνα στην περίοδο της Μεγάλης Σαρακοστής. Αυτός ο αγώνας σκοπεύει πρώτα απ’ όλα στην απελευθέρωσή μας από μερικές βασικές πνευματικές ασθένειες που διαμορφώνουν τη ζωή μας και μας κάνουν πραγματικά ανίσχυρους ακόμα και για να κάνουμε αρχή στροφής στο Θεό.


Σάββατο 16 Μαρτίου 2013

Γιορτές κατά τη Σαρακοστή



Το διάστημα μέχρι τη Μεγάλη εβδομάδα περιλαμβάνει τις εξής εορτές:
Η πρώτη εβδομάδα της Τεσσαρακοστής λέγεται και Καθαρή, επειδή καθαριζόμαστε εσωτερικά με την προσευχή και τη νηστεία, με την οποία στρέφουμε και το σώμα "στην υπηρεσία της ψυχής".
Η πρώτη Κυριακή της Καθαρής Εβδομάδας λέγεται Κυριακή της Ορθοδοξίας όπου γιορτάζουμε το θρίαμβο της Ορθοδοξίας εναντίον των εχθρών της και την οριστική αναστήλωση των αγίων εικόνων. Η γιορτή αυτή καθιερώθηκε την εποχή της αυτοκράτειρας του Βυζαντίου Θεοδώρας, το έτος 843, όποτε και αναστηλώθηκαν οι άγιες εικόνες.
Η Δεύτερη Κυριακή των Νηστειών ορίσθηκε εις μνήμη του υπερασπιστή της Ορθοδοξίας αγίου Γρηγορίου του Παλαμά, Αρχιεπισκόπου Θεσσαλονίκης, που έζησε τον δέκατο τέταρτο αιώνα. Η Εκκλησία προβάλλει το παράδειγμα του αγίου Γρηγορίου προς μίμηση από τους πιστούς.
Η Τρίτη Κυριακή των Νηστειών είναι η Κυριακή της Σταυροπροσκυνήσεως. Η Εκκλησία προβάλλει προς προσκύνηση τον Τίμιο και ζωοποιό Σταυρό ψάλλοντας τον ύμνο "Τον Σταυρόν Σου προσκυνούμεν, Δέσποτα, και την αγίαν Σου Ανάστασιν υμνούμεν και δοξάζομεν" (όπως και στην εορτή της υψώσεως του τιμίου και ζωοποιού Σταυρού στις 14 Σεπτεμβρίου), υπενθυμίζοντας στους πιστούς ότι πλησιάζει η χαρμόσυνη ημέρα της Αναστάσεως.
Ακολουθεί η Τετάρτη Κυριακή των Νηστειών όπου γιορτάζουμε τη μνήμη του οσίου Ιωάννου (6ος-7ος αι.), του συγγραφέα του περίφημου βιβλίου της Κλίμακος, ένα βιβλίο με πνευματικές διδαχές που γράφτηκε ώστε "ωσάν κάποια κλίμαξ [σκάλα] που θα φθάνη τις πύλες του ουρανού...θα ανεβάζη εκεί σώους και αβλαβείς όσους θέλουν".
Την Πέμπτη της εβδομάδας αυτής και κατά τον Όρθρο, ψάλλεται η ακολουθία του Μεγάλου κατανυκτικού Κανόνα. Πρόκειται για το εκτενές ποίημα του σημαντικού μελωδού της Εκκλησίας, αρχιεπίσκοπου Κρήτης Ανδρέα (7ος αι.), που αποτελείται από 280 τροπάρια. Στο έργο αυτό περιέχεται ολόκληρη η ιστορία της Παλαιάς και της Καινής Διαθήκης και μέσω αυτού η Εκκλησία καλεί τον άνθρωπο να μιμηθεί τις αρετές και "όσα δε των φαύλων απόφευγειν".
Κατά την Πέμπτη Κυριακή των Νηστειών τελεί η Εκκλησία τη μνήμη της οσίας Μαρίας της Αιγυπτίας.
Κάθε Παρασκευή, από την πρώτη εβδομάδα της Μ. Τεσσαρακοστής ψάλλεται ο Ακάθιστος Ύμνος ή αλλιώς, οι Χαιρετισμοί, μια καθιερωμένη ονομασία για την ακολουθία του Ακάθιστου ύμνου, η οποία προήλθε από τα αλλεπάλληλα "Χαίρε" που περιλαμβάνει. Στο σύνολό του, ο Ακάθιστος ύμνος περιλαμβάνει 24 οίκους (λειτουργικά άσματα που συνήθως ακολουθούν αλφαβητική ακροστιχίδα) οι οποίοι ψάλλονται τμηματικά σε διάρκεια 5 εβδομάδων ως εξής: καταρχάς 4 ακολουθίες, από 6 οίκους την κάθε φορά, κι έπειτα άλλη μία ακολουθία όπου ψάλλεται ολόκληρος ο Ακάθιστος, και με τους 24 οίκους.
Το Σάββατο της Έκτης Εβδομάδας της Μ. Τεσσαρακοστής τελείται η μνήμη της αναστάσεως του φίλου του Χριστού Λαζάρου, τον οποίο ο Κύριος ήγειρεν εκ νεκρών λέγοντας δεύρο έξω (Ιωάν. 11,43).
Την επομένη, Έκτη Κυριακή της Μ. Τεσσαρακοστής, γιορτάζεται η Κυριακή των Βαΐων, προς ανάμνηση της θριαμβευτικής εισόδου του Ιησού στα Ιεροσόλυμα.

Καλή Σαρακοστή! Καλόν αγώνα!

Εύχoμαι το σαρανταήμερο που ακολουθεί, όλοι να καθαρίσουμε τις ψυχές μας, από ότι τις βαραίνει...και όχι μόνο νηστεία στο στομάχι μας. 
Καλόν αγώνα και βάζω μετάνοια σε όλες και σε όλους αν τους στεναχώρησα, τους πίκρανα, τους νευρίασα, τους σκανδάλισα και γενικά τους έκανα να νιώσουν άσχημα.
Άνθρωπος είμαι και εγώ και δεν φημίζομαι ούτε για τη διάκριση μου ούτε για την ψυχραιμία μου. 
Επίσης καλό τριήμερο!

Τετάρτη 13 Μαρτίου 2013

Πρωτοσύγκελος Μητρόπολης Ξάνθης ο π. Σωφρόνιος Γκουτζίνης



Γράφει η Νάντια Νάκου

Νέος πρωτοσύγκελος της Μητρόπολης Ξάνθης ορίστηκε από το Μητροπολίτη ο π. Σωφρόνιος Γκουτζίνης. Του εύχομαι πάντα άξιος και ο Θεός να καθοδηγεί το κάθε βήμα του. Και πραγματικά ο Επίσκοπος μας έκανε την καλύτερη επιλογή. Σαφώς και σέβομαι όλους τους πατέρες της Μητρόπολης μας, αλλά θεωρώ πως ο π. Σωφρόνιος είναι ο άνθρωπος που μπορεί να κάνει την καρδιά την Εκκλησίας μας να χτυπάει δυνατά και ζωντανά.
Η αλήθεια είναι ότι μιλάω όπως θα μιλούσα για τον πατέρα μου. Είναι ο πνευματικός μου πατέρας. Τον γνώρισα μετά από παρότρυνση του Ηγουμένου της Μονής Σταυρονικήτα π. Τύχωνος που με εξομολογούσε. Τότε ήμουν 23 χρόνων. Πριν 11 χρόνια ακριβώς. Όλα αυτά τα χρόνια στέκεται δίπλα μας, στις χαρές και στις λύπες μας. Σε κάθε στιγμή μας. Και μιλάω για όλη την οικογένεια μου. Όσα καλά λόγια και να γράψω για τον π. Σωφρόνιο θα ναι πάντα λίγα, στο καλό που πρόσφερε, προσφέρει και θα προσφέρει σε εμάς.
Θα το δείτε και όλοι σας τώρα που θα ναι σ’ αυτή τη θέση. Με λίγα λόγια, είναι ο άνθρωπος που μιλάει με τα μάτια και το χαμόγελο του. Και όταν τον ακούσεις δεν θα καταλάβεις ότι έχεις μπροστά σου έναν μορφωμένο Αρχιμανδρίτη, αλλά έναν άνθρωπο του Θεού που σ’ αγαπάει και θα έκανε τα πάντα για να σωθείς εσύ. Δεν έχεις άλλη επιλογή μετά, παρά να παραδοθείς στην αγάπη του Θεού…

Για μικρά και μεγάλα παιδιά οι σημερινές καρναβαλικές εκδηλώσεις


Αποκριές με παίδες εν δράσει στο θέατρο
17:00 Ίδρυμα Θρακικής Τέχνης και Παράδοσης
Καπναποθήκη «Π», Καπνεργατών 9
Το Εργαστήρι Θεατρικού Παιχνιδιού του Ιδρύματος Θρακικής Τέχνης και Παράδοσης προσκαλεί τους μικρούς του φίλους σε ένα αποκριάτικο θεατρικό παιχνίδι. Τους προσκαλεί σε ένα δρώμενο χαράς, δημιουργίας και επικοινωνίας που θα τους ωθήσει να αποδεσμεύσουν τη φαντασία τους, να έρθουν σε επαφή με τη θεατρική περιπέτεια, να ψυχαγωγηθούν, να πειραματιστούν και να ευαισθητοποιηθούν καλλιτεχνικά και κοινωνικά. Με μεθόδους όπως ο αυτοσχεδιασμός, η δραματοποίηση, η σωματική έκφραση, η μουσική ευαισθητοποίηση τα παιδιά θα ενθαρρυνθούν να παρουσιάσουν το δικό τους θεατρικό δρώμενο, καθώς και να συμμετέχουν καθολικά με την σκέψη, το συναίσθημα, την κίνηση, το λόγο.
Είσοδος ελεύθερη
Συναυλία Encardia
Ρυθμοί για «πέτρες που χορεύουν»
20:30 Δημοτικό Αμφιθέατρο Ξάνθης
Το απαράμιλλο συγκρότημα των Encardia, η ιδιότυπη και απόλυτα ελκυστική αυτή μουσική κολεκτίβα, αποτελεί την εποχή αυτή ένα από πλέον προβεβλημένα και καταξιωμένα στη χώρα αλλά και διεθνώς Ελληνικά σχήματα από το χώρο της world μουσικής. Προσηλωμένοι στην πλούσια παραδοσιακή και γεμάτη ενέργεια μουσική της Κάτω Ιταλίας, οι Encardia με τον πειστικό τους τρόπο έκφρασης και απόδοσης της μουσικής, μας ταξιδεύουν στα απόμακρα χωριά της Καλαβρίας, στις ήρεμες και όμορφες περιοχές του Salento και σ’ όλα εκείνα τα μέρη που μιλούν ακόμη Γκρεκάνικα κι άλλες τοπικές διαλέκτους. Εμπνευσμένο από την πλούσια μουσική παράδοση των περιοχών αυτών, το ελληνικό αυτό σχήμα ξεκίνησε την πορεία του το 2004 και διήνυσε μία ζηλευτή πορεία μέχρι σήμερα που περιλαμβάνει σχεδόν 500 ζωντανές εμφανίσεις, όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά στις Γαλλία, Γερμανία, Αλγερία, Ελβετία, Κύπρο αλλά κυρίως στην ίδια την Ιταλία. Κύριο γνώρισμα του σχήματος είναι η μοναδική σχέση που αναπτύσσουν με το κοινό στις ζωντανές εμφανίσεις τους και που πάντα κάνει αίσθηση.

Δευτέρα 11 Μαρτίου 2013

Ο Δήμος Αλεξανδρούπολης για τα Χρυσωρυχεία


Στην έκδοση δελτίο τύπου για το καυτό θέμα των χρυσωρυχείων προχώρησε ο Δήμαρχος Αλεξανδρούπολης όπου αναφέρει: "Η ταύτιση απόψεων της Διανομαρχιακής Επιτροπής Ροδόπης – Έβρου  κατά των Χρυσωρυχείων με τους αρχηγούς των κομμάτων στην Αθήνα για το μεγαλύτερο κόστος από το όφελος που αφορά την επένδυση της Καναδικής εταιρείας EL DORADO GOLD  στο Πέραμα της Αλεξανδρούπολης και κατ’ επέκταση την ΜΗ υλοποίησή της δημιουργεί την ανάγκη επαναπροσδιορισμού της αναπτυξιακής πολιτικής στο Δήμο Αλεξανδρούπολης. Ιδιαίτερα υπάρχει πλέον εντατικοποίηση των προσπαθειών του Δήμου μας και της κεντρικής σκηνής στα κάτωθι:
Α) Άμεση υλοποίηση της μελέτης που αφορά τη γεωθερμία, το πεδίο της οποίας στο Αρίστηνο αποκτήθηκε πρόσφατα από το Δήμο μας. Αφορά τηλεθερμάνσεις, θέρμανση θερμοκηπίων, παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας, παραγωγή πέλετ, κ.λ.π. Αναμενόμενη δημιουργία θέσεων εργασίας: περίπου 200 για πάντα.
Β) Δημιουργία της μονάδας επεξεργασίας απορριμμάτων και ΧΥΤΥ προϋπολογισμού περίπου 90.000.000 ευρώ. Η μελέτη είναι σε εξέλιξη και αφορά την περισυλλογή και αξιοποίηση των απορριμμάτων στη θέση ΧΑΔΑ Αλεξανδρούπολης – Άβαντος. Αναμενόμενη  δημιουργία θέσεων εργασίας: περίπου 70 για πάντα.
Γ) Δημιουργία σφαγείου στις Φέρες για την ανάπτυξη της κτηνοτροφίας στην περιοχή. Αναμενόμενη αύξηση των κτηνοτρόφων της περιοχής εξελικτικά στο χρόνο σε εκατοντάδες.
Δ) Δημιουργία της μονάδας υγροποιημένου φυσικού αερίου στην Αλεξανδρούπολη, της οποίας η ΜΠΕ είναι στο στάδιο της έγκρισης, οπότε άμεσα αρχίζει η εκτέλεση του έργου που θα δημιουργήσει τουλάχιστον 70 θέσεις εργασίας.
Ε) Μονάδα παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας στο χώρο της ΒΙΠΕ Αλεξανδρούπολης σε συνδυασμό με το φυσικό αέριο.
ΣΤ) Ανάπτυξη του λιμανιού της Αλεξανδρούπολης που θα αποφέρει εκατοντάδες θέσεις εργασίας λειτουργώντας για την μεταφορά πρώτων υλών για την τροφοδότηση σε εξέλιξη στον σχεδιασμό τους μεγάλων βιομηχανιών που ήδη ως πρόταση από μεγάλους ξένους επενδυτές βρίσκεται στα χέρια της κυβέρνησης με την βοήθεια του Δήμου Αλεξανδρούπολης. Οι θέσεις εργασίας καθορίζονται σε πολλές εκατοντάδες.
Ζ) Η Ανάπτυξη τμήματος του λιμανιού ως διαμετακομιστικού κέντρου και η σύνδεσή του με τις αγορές από το Γιβραλτάρ, τις αγορές της εγγύς Ανατολής και μέσω Μπουργκάς σιδηροδρομικά με τις χώρες της Βαλτικής. Προβλεπόμενες θέσεις εργασίας: πολλές εκατοντάδες.
Η) Ανάπτυξη της γεωργίας με νέες καλλιέργειες, της αλιείας με την δημιουργία ιχθυοκαλλιεργειών εκμεταλλευόμενοι τα γλυκά νερά του ΔΕΛΤΑ του Έβρου και του γεωθερμικού πεδίου του Δήμου μας στο Αρίστηνο, ως επίσης και της μελισσοκομίας.
Θ) Ανάπτυξη στον τουρισμό μας εκμεταλλευόμενοι τη γειτνίαση του Δήμου μας με την Κωνσταντινούπολη των 18.000.000. κατοίκων, των χωρών στα Βαλκάνια, αλλά και της Ρωσίας, όπου η δημιουργία απευθείας πτήσεων με την Αγία Πετρούπολη, Μόσχα, Τελ Αβίβ και Παρισιού, αλλά και η δημιουργία Προξενείου της Ρωσίας στην Αλεξανδρούπολη και της Ρωσικής Τράπεζας (KEDR BANK) αποτελούν εγγύηση για την καλή πορεία επενδύσεων στον τουρισμό.
Ι) Η απορροφητικότητα του ΕΣΠΑ του Δήμου μας για την δημιουργία μεγάλων έργων, όπως ο μικρός περιφερειακός, η παραλιακή ζώνη, οι αποθήκες του ΟΣΕ στο λιμάνι, το πάρκο Παρμενίων, το κολυμβητήριο ολυμπιακών προδιαγραφών για την προσέλκυση μεγάλων διεθνών διοργανώσεων και ανάπτυξη αθλητικού τουρισμού και μια σειρά άλλων μικρότερων έργων όπως το καπνομάγαζο, το ωδείο, υδρευτικά έργα, αποχετευτικά έργα κ.α. με αρκετές θέσεις εργασίας.
K) Η δρομολόγηση του μεγάλου περιφερειακού της Αλεξανδρούπολης προϋπολογισμού 45.000.000 ευρώ θα συμπληρώσει πολλές προϋποθέσεις για γενικότερη ανάπτυξη της περιοχής.
Λ) Τέλος η ανάπτυξη και αξιοποίηση του ΔΕΛΤΑ του Έβρου και η θωράκιση με αντιπλημμυρική έργα θα αναδείξουν την περιοχή μας από κάθε άποψη.
Μ) Πρωθυπουργός της χώρας μας και οι Υπουργοί και όλες οι δυνάμεις στην Αθήνα που αγαπούν την Θράκη ας σταθούν αρωγοί στην προσπάθειά μας με όλα αυτά που σχεδιάζουμε με τις μικρές μας δυνάμεις, αλλά με υπέρτερο πάθος για την αληθινή ανάπτυξη της περιοχής μας με συμφέρουσες επενδύσεις για τους κατοίκους και το περιβάλλον, αποκλείοντας την καταστροφή που ΘΑ ΕΠΕΛΘΕΙ ΜΕΤΑ ΒΕΒΑΙΟΤΗΤΑΣ ΑΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΗΣΟΥΝ ΤΑ ΧΡΥΣΩΡΥΧΕΙΑ, όπως συμφωνήθηκε με όλους τους πολιτικούς αρχηγούς και αποκλείονται με απόλυτη επιστημονική τεκμηρίωση".
Ο ΔΗΜΑΡΧΟΣ
ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΛΑΜΠΑΚΗΣ

Δείτε την λεβέντικη στάση του Δημάρχου απέναντι στον πρέσβη του Καναδά: