Πέμπτη 30 Αυγούστου 2012

Συγχαρητήρια του Μητροπολίτη Ξάνθης στους επιτυχόντες των ΑΕΙ και ΤΕΙ


Ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ξάνθης καί Περιθεωρίου Παντελεήμων συγχαίρει τούς νέους τῆς Μητροπολιτικῆς μας περιφέρειας γιά τήν ἐπιτυχία τους στά Α.Ε.Ι καί στά Τ.Ε.Ι. καί εὔχεται καλή δύναμη στόν καινούριο ἀγῶνα πού ἀναλαμβάνουν.
Συγχαίρει παράλληλα τούς γονεῖς καί καθηγητές γιά τούς πολλούς κόπους τους, μέ τούς ὁποίους συνέβαλαν καί αὐτοί στήν ἐπιτυχία τῶν παιδιῶν τους.
Στούς νέους μας πού δέν εἰσήχθησαν προτρέπει ὁ Σεβασμιώτατος τήν συνέχιση τῶν προσπαθειῶν τους γιά τήν ἐκπλήρωση τοῦ στόχου τους.

Δευτέρα 27 Αυγούστου 2012

Στη Σουμελά του Πόντου τον 15 Αύγουστο 2012


Του Μητροπολίτη Αλεξανδρουπόλεως Ανθίμου

Μέχρι 3 ημέρες πριν δεν πήγαινε ο νους μου ότι θα πήγαινα ποτέ στον Πόντο 15αύγουστο. Το τηλεφώνημα από το Φανάρι με βρήκε στη Σαμοθράκη να ετοιμάζομαι για το προσκύνημα των Θρακών στην Κοσμοσώτηρα στις Φέρες.
Και τότε όλα άλλαξαν γύρω μου. Δεν έχω ποντιακή ρίζα, παρά το σε -ίδης επίθετό μου. Όμως τί σημασία έχει. Η ιστορία μας είναι συλλογικά κοινή, όπως και η Παναγία.
Η ελληνική αποικία των Μιλησίων στον Εύξεινο, η Μονή Σουμελά, οι Μεγαλοκομνηνοί, ο ξεριζωμός, τα κειμήλια από την κρύπτη τους μέχρι το Βέρμιο, όλα στριφογύριζαν στο μυαλό μου καθώς με τον  Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο, αποβιβαζόμασταν στο αεροδρόμιο της Τραπεζούντας. Πρόξενοι, Ψάλτες του Φαναρίου, γνωστοί συνεργάτες του Κέντρου της Ορθοδοξίας, ήταν όλοι εκεί. Ένας κόσμος που φαίνεται ξένος με τη σημερινή Τουρκία, όμως τόσο οικείος και παλιός, ριζωμένος μέσα στα σπλάχνα της, να αναπνέει μέσα στα γονίδια αυτής της γης και να τον συναντάς πίσω από κάθε ιστορική πτυχή της.
Ξεκινήσαμε πρωί. Σκεπτόμουν· σε ποιό άραγε σημείο της Λειτουργίας να βρίσκονται τώρα οι κατάμεστοι Ναοί της Επαρχίας μου; Αφήσαμε αγουροξυπνημένη την ανυποψίαστη σημερινή Trabzon, περάσαμε χωριά, την Ματσούκα, μπήκαμε στο βουνό Μελά με την πανύψηλη βλάστηση, έπειτα σ' ένα πλακόστρωτο δρόμο, σ' ένα χωματόδρομο και με τα πόδια, πάνω από ρίζες δένδρων και από πέτρινες σκάλες, αντικρύσαμε το Μοναστήρι. Ώστε αυτό ήταν! Αυτό είναι!
Το ωράριο που είχαμε στη διάθεσή μας δεν άφηνε περιθώρια για συλλογισμούς και 15αυγουστιάτικους ρεμβασμούς.
Φορέσαμε τα άμφιά μας μέσα στο βραχώδες Καθολικό και κάτω από τις κατεστραμμένες αγιογραφίες αρχίσαμε στη μικρή αυλή τη θεία Λειτουργία. Πόσα να προλάβεις στη διάρκειά της να σκεφτείς και να προσευχηθείς. Ένιωθα σταματημένο το μυαλό μου, μόνο συσσώρευα εικόνες, πρόσθετα πρόσωπα, φανταζόμουν την αεικίνητη ζωή του Μοναστηριού, που τώρα το έβλεπα να χάσκει γυμνό και έρημο και να εκδικείται με τη σιωπή του κάθε ανίδεο τουρίστα του.
Η Ευχαριστία προχωρούσε, μα, -"γιατί βιαζόμαστε;" -"τί θέλεις; να χωρέσει σε μια Λειτουργία όλη η λατρευτική ζωή που στερήθηκε ο τόπος επί δεκαετίες;"
Ένιωθα ότι μόνο οι χαρακωμένες αγιογραφίες του Ναού καταλάβαιναν και, οι πεισματάρες, λες και ζωγραφίστηκαν χθες, επιμένουν να ομολογούν την Ανάσταση σ' ενα κόσμο γύρω τους πεθαμένο. Δεν ωφελούν τα αισθήματα και τα δάκρυα είναι τόσο λίγα! Πόσες γενιές Ποντίων κρατούσαν στη μνήμη τους και στην καρδιά τους το χώρο τούτο, μέχρι που έκλεισαν τα μάτια τους στην Ελλάδα. Μαζύ τους χάθηκε ένας ολόκληρος κόσμος ιδεών και πραγμάτων.
Η Λειτουργία προχωρούσε με το σοβαρό πατριαρχικό ρυθμό της. Ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος άρχισε να μνημονεύει. Το πλήθος αύξανε. Πλημμύριζε τις αυλές της Μονής, έμπαινε στα άδεια δωμάτια, καθόταν στα πεζούλια, τις στενές ταράτσες. Το τοπίο "άνοιγε".
Πίσω από ένα παράθυρο ενός μικρού ναϊδίου πρόβαλαν δυό νεανικά πρόσωπα. Μά! πού βρέθηκαν εδώ; Ναί! αυτοί ήταν, οι μοναχοί Βαρνάβας και Σωφρόνιος που έφεραν εδώ την εικόνα της Παναγίας Αθηνιώτισσας κι έκτισαν τη Μονή. Απέναντι από την δική μας εξέδρα, όπου λειτουργούσαμε, μια ξεχωριστή τέντα -πότε την έστησαν; το πρωΐ που ήρθαμε δεν την πρόσεξα- με Σινωπέους μονοκεφάλους κεντημένους στις γωνίες της και από κάτω σε επίσημο δίφρο καθόταν σκεπτικός ο Αλέξιος Γ´, (τον γνώρισα από τον θυρεό) νέος κτήτωρ κι αυτός.
Πρίν την Είσοδο, ακούσαμε ψιθύρους και αναταραχή στη σκάλα που κατέβαινε στην πλατεία της Μονής. Οι τουρίστες που την είχαν καταλάβει, παραμέρισαν με σεβασμό, οι αστυνομικοί κοίταζαν απορημένοι. "Κάποιο γκρούπ θα έρχεται", σκέφτηκα. Ήταν επίσημη πολυμελής συνοδεία. Η οικογένεια των Μεγαλοκομνηνών μόλις είχε φτάσει. Οι καμπάνες χτυπούσαν ασταμάτητα. Νάτοι! τους γνώρισα. Προπορεύονταν τα εγγόνια του Ανδρονίκου Α', Αλέξιος και Δαβίδ, οι ιδρυτές της Δυναστείας κι ακολουθούσαν ο Ιωάννης Β´, ο Μανουήλ Γ´, ο Βασίλειος Α´ και οι υπόλοιποι. Στα χέρια τους κρατούσαν δώρα, ακριβά και πολύτιμα που είχαν προσφέρει κατά καιρούς στη Μονή. Στάθηκαν όρθιοι, μπροστά δεξιά, αφού πρώτα με νεύμα σεβαστικό χαιρέτησαν τον Πατριάρχη Βαρθολομαίο.
Έπειτα οι τζανταρμάδες άνοιξαν δρόμο στις Δέσποινες καθώς αργά προχωρούσαν κι εκείνες με πρώτη την Ειρήνη Παλαιολογίνα και τις έφεραν στο αριστερό μέρος της αυλής, μπροστά στο Ηγουμενείο. Οι αυλικοί που συνόδευαν το Αρχοντοσόϊ, ανακατεύτηκαν με το πλήθος των τουριστών στο κέντρο. Κάποιος φώναξε: -"παρακαλώ, μην κλείνετε αυτό το διάδρομο!"
Εκεί, σε στασίδι μπροστά στον τοίχο, καθόταν ακουμπισμένος ο μητροπολίτης Χρύσανθος και δίπλα του, σε χαμηλότερο βάθρο, ο τελευταίος Ηγούμενος. Ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος συνέχιζε την μνημόνευση, οι ψάλτες έψαλαν μα, ο Θεός να με συγχωρέσει, οι μοναχοί σταματημό δεν είχαν! Μπαινόβγαιναν από τις πόρτες των κελιών τους στο μαγειρείο, στις αποθήκες και στο αρχονταρίκι. Ετοίμαζαν κεράσματα, καφέδες και το γεύμα. Φτάσαμε στη μεγάλη Είσοδο, δυό διάκονοι  πίσω από τα Άγια, κρατούσαν και εισόδευσαν ένα σεντούκι ανοιχτό με την εικόνα, τον τίμιο Σταυρό και το Ευαγγέλιο και πίσω ο π. Αμβρόσιος Σουμελιώτης που τα έφερε στο Βέρμιο το 1931. Ήταν όλοι εδώ. Ήταν όλα εδώ. Πού χώρεσαν τόσοι πολλοί!
Μα, τώρα, γιατί αργεί τόσο τη Λειτουργία ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος; Ας συντομεύει! Όλο έρχεται κόσμος, φορεμένοι με ρούχα περασμένων εποχών, χιλιάδες θα είναι, δεν έχει τόπο πλέον μήτε να σταθούν οι άνθρωποι, άρχισαν αιωρούνται πάνω από τα κτίρια μέχρι τον ψηλό βράχο και μέχρι απέναντι.
Ίσως είναι κι επικίνδυνο στατικά! Τα κτίρια, λεηλατημένα και καμένα, έχουν παραμεληθεί, τόσες δεκαετίες! Α! να, σ' ένα μισογκρεμισμένο μπαλκόνι βλέπω τους μεγάλους Σουλτάνους· δωρητές κι εκείνοι της Μονής στα χρόνια τους. Ο κοντόχοντρος πρέπει να' ναι ο Βαγιαζίτ Β', δίπλα του ο Σελήμ Α', πίσω τους ο Μουράτ Γ' και τελευταίος ο Αχμέτ Γ'. Σαν θλιμμένοι μου φαίνονται, για την κατάντια της σημερινής Σουμελά που εκείνοι τίμησαν, μα σ' αυτό, εμένα λόγος δεν μου πέφτει!
Στο κήρυγμά του ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος μίλησε για την Παναγία που μας προσκάλεσε στον Πόντο για τρίτη φορά εφέτος. Για την ανοιχτή αγκαλιά της, για την ελεγκτικά αγαπητική της ματιά και για το αστραφτερό της πρόσωπο. Για το διαρκές θαύμα στη ζωή της που συνεχίζεται σαν θαύμα της Εκκλησίας. Που πέθανε, κι όμως ζεί! Που κοιμήθηκε, κι όμως αγρυπνεί. Που διεπέρασε την καρδιά της ρομφαία κι όμως δίνει χαρά κι ελπίδα σε όλους μας. Και κυρίως προοπτική στην αιωνιότητα.
Ευχαρίστησε όλους που ήρθαν από διάφορα μέρη της γης κατά τη σημερινή ημέρα. Και ευχήθηκε σε όλους "και του χρόνου"!
Καθώς κατεβαίναμε γοργά, μέσα στο θρόϊσμα των δένδρων, όλα έτρεχαν μαζί μας. Η ψιλή βροχή, ασταμάτητα δάκρυα σκιών, ψυχών που έφευγαν διωγμένες το 1923, εγκαταλείποντας τον επί 3 χιλιάδες ελληνικό και ρωμαίϊκο τόπο, για να ρθούν στην Ελλάδα "οι τουρκομερίτες"!
Το απόγευμα, στις εθιμοτυπικές επισκέψεις στο Δήμαρχο της Ματσούκα και στο Νομάρχη της Τραπεζούντας, ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος, απάντησε σε επίμονες ερωτήσεις των δημοσιογράφων για την πρόταση του Αντιπροέδρου της Κυβερνήσεως, να μετατραπεί η Αγία Σοφία της Τραπεζούντας από μουσείο σε τζαμί: "Δεν είναι ανάγκη αλλά πολιτική σκοπιμότητα", είπε και συνέχισε "γεμίστε πρώτα τα άδεια τεμένη που βρίσκονται γύρω"!
Φέτος το 15Αύγουστο του 2012, που έγιναν τα παραπάνω που σας περιέγραψα, στη Σουμελά του Πόντου ήμουν κι εγώ εκεί.

Η Ξάνθη τιμά τον Πολιούχο της Τίμιο Πρόδρομο


Τήν 29ην Αὐγούστου ἐ.ἔ. ἡ Ἐκκλησία μας πανηγυρίζει τήν μνήμη τῆς Ἀποτομῆς τῆς Κεφαλῆς τοῦ Τιμίου Ἐνδόξου Προδρόμου καί Βαπτιστοῦ Ἰωάννου καί ἡ πόλις τῆς Ξάνθης τιμᾶ τόν Προστάτη καί Πολιοῦχο Ἅγιο της.
Οἱ λατρευτικές ἐκδηλώσεις μέ ἐπίκεντρο τόν ὁμώνυμο Ἱερό Μητροπολιτικό Ναό, θά τελεσθοῦν σύμφωνα μέ τό κάτωθι πρόγραμμα:

        Τρίτη  28η Αὐγούστου 2012
        Ὥρα 19:00 : Μέγας Πανηγυρικός Ἑσπερινός.       
        Ὥρα 20:30 : Ἐκκίνηση Ἱερᾶς Λιτανείας.
        Ὥρα 21:00 : Ἀρτοκλασία καί ἐκφώνηση τοῦ Πανηγυρικοῦ Λόγου τῆς
                              Ἑορτῆς εἰς τήν Κεντρικήν Πλατείαν.
        Τετάρτη  29η Αὐγούστου 2012
        Ὥρα 07:00 - 10:30.  Ὄρθρος καί πολυαρχιερατική Θεία Λειτουργία. 
                                            
Τίς ὡς ἄνω Ἱερές Ἀκολουθίες θά τιμήσουν μέ τήν παρουσία τους  οἱ Σεβασμιώτατοι Μητροπολίτες: Σερρῶν καί Νιγρίτης κ.κ. ΘΕΟΛΟΓΟΣ, Σύρου,Τήνου,Ἄνδρου,Κέας,Μήλου καί Μυκόνου κ.κ. ΔΩΡΟΘΕΟΣ, Πατρῶν κ.κ. ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ, Μεσσηνίας κ.κ. ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ καί ὁ Ποιμενάρχης μας, Μητροπολίτης Ξάνθης καί Περιθεωρίου κ.κ. ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΩΝ.
Ἡ συμμετοχή τοῦ φιλοχρίστου λαοῦ τόσο στίς Ἱερές ἀκολουθίες ὅσο καί στήν λιτάνευση τῆς Ἱερᾶς Εἰκόνος τοῦ Πολιούχου ἀποτελεῖ χρέος πρός τόν Προστάτη Ἅγιο μας καί ἔκφραση εὐγνωμοσύνης γιά τίς πρός Κύριον πρεσβεῖες Του.
ΕΚ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ

Κυριακή 26 Αυγούστου 2012

ΞΑΝΘΙΩΤΕΣ: ΕΝΩΜΕΝΟΙ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΟ ΜΙΣΟΣ, ΤΗ ΒΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΡΑΤΣΙΣΜΟ


"Η πρόσφατη αρνητική εξέλιξη της λειτουργίας στην Αστυνομική Σχολή Ξάνθης  προσωρινού Κέντρου Φύλαξης Μεταναστών προκάλεσε μια σειρά από λογικές διαμαρτυρίες αλλά πυροδότησε και σποραδικά φαινόμενα βίας, τρομοκρατίας, επιθέσεων και απειλών νεοναζιστικού τύπου. Περιθωριακά στοιχεία, εγχώρια και εισαγόμενα κυρίως από γειτονικές πόλεις, ενδεχομένως και υποκοσμιακοί τύποι, επιχειρούν να ενεργοποιήσουν φοβικά σύνδρομα και να προκαλέσουν ρατσιστικά επεισόδια που διχάζουν την κοινωνία. Υιοθετούν τη χρήση της βίας και προσπαθούν να επιβάλλουν την πολιτική ανωμαλία, εκμεταλλευόμενοι το εθνικιστικό και ρατσιστικό  κλίμα που καλλιεργείται εκουσίως και ακουσίως στο κέντρο.
Το μεταναστευτικό είναι ένα ζήτημα που δυστυχώς αποτελεί ανθρωπιστικό και εθνικό πρόβλημα για τη χώρα και έχει πολλές και διαφορετικές αναγνώσεις από κάθε πολιτικό χώρο, διακριτές και σεβαστές στο πλαίσιο της δημοκρατικής πολιτείας. Όμως, η εκμετάλλευσή του με αυτό τον τρόπο από ακραίους μπορεί να έχει τρομακτικές συνέπειες για την ευαίσθητη περιοχή μας. ΓΙ' ΑΥΤΟΥΣ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟ Η ΑΦΟΡΜΗ.
Ως πολίτες αυτού του τόπου, δηλώνουμε ενάντιοι σε όσους επιδιώκουν την ανωμαλία, τη μισαλλοδοξία και απειλούν τους δημοκρατικούς θεσμούς και την κοινωνική ειρήνη. Η στάση μας, και πιστεύουμε η στάση ολόκληρης της κοινωνίας, θα είναι αλληλέγγυα για όλους όσους γίνονται στόχος αυτών που επενδύουν στο μίσος και το διχασμό. Παρότι όλοι μας διαθέτουμε τις δικές μας πολιτικές απόψεις και τις μικρές ή μεγάλες ιδεολογικές διαφορές μας, δηλώνουμε ότι είμαστε ενωμένοι απέναντι στο παραλήρημα μίσους και βίας είτε προέρχεται από τη Χρυσή Αυγή, είτε από οποιοδήποτε πολιτικό ή απολίτικο μόρφωμα.
Η πολυπολιτισμική Ξάνθη ήταν και θα παραμείνει μια ανεκτική κοινωνία. Η κοινή γνώμη είναι αποφασισμένη να μην αφήσει την, εισαγόμενη στη Θράκη, εθνικιστική και διχαστική νοοτροπία, να βρει γόνιμο έδαφος. Στη Θράκη δεν πρόκειται να εκθρέψουμε το αβγό του φιδιού.
Περνάμε και θα περάσουμε δύσκολες μέρες αλλά θα προστατέψουμε τους δημοκρατικούς μας θεσμούς όλοι όσοι τους πιστεύουμε και καθορίζουμε τις ζωές μέσα σε αυτούς. Όσοι λειτουργούν έξω και πέρα από τους δημοκρατικούς θεσμούς και τις ανθρωπιστικές αρχές, τις ελληνικές και ευρωπαϊκές αξίες της ελευθερίας και της ανεξιθρησκείας, του σεβασμού στη διαφορετικότητα, είναι εχθροί της πατρίδας και της δημοκρατίας".

Υπογράφουν με αλφαβητική σειρά:
Ζεϊμπέκ Χουσεϊν, Βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ
Ιακωβίδου Θεοδοσία, Πρόεδρος ΝΟΔΕ ΝΔ
Kαλιαμπάκας Νίκος, Γραμματέας ΣΥΡΙΖΑ 
Κοντός Αλέξανδρος , Βουλευτής ΝΔ
Λουκοπούλου Μαρία, Πρόεδρος  ΕΛΜΕ 
Ν. Ε. Δημοκρατικής Αριστεράς
Σύλλογος Εκπαιδευτικών Α’ Βάθμιας Εκπαίδευσης
Ξυνίδης Σωκράτης, τ. Βουλευτής 
Σαλτούρος Δημήτρης, Βουλευτής ΠΑΣΟΚ
Τσαρτσάρας Αχιλλέας, Γραμματέας ΝΕ ΠΑΣΟΚ







Σάββατο 25 Αυγούστου 2012

Το μήνυμα της Κυριακής: "Ολοκληρωμένη προσφορά"


Εἶναι συμπαθὴς ἡ περίπτωση τοῦ Ἰουδαίου ἄρχοντα ποὺ ἔχοντας τηρήσει ἀπὸ τὴ νεότητά του ὅλες τὶς ἐντολὲς τοῦ Μωσαϊκοῦ Νόμου ρωτάει τὸν Χριστό, τί τοῦ μένει ἀκόμη νὰ κάνει γιὰ νὰ ἐξασφαλίσει τὴν αἰωνιότητα. Κι ὁ Ἰησοῦς, γνωρίζοντας πολὺ καλὰ τί κρατᾶ συνήθως τὸν ἄνθρωπο γερὰ δεμένο στὴ γῆ, τοῦ ἁπαντᾶ: «Ἕνα ἀκόμη σοῦ λείπει· πούλησε ὅλα ὅσα ἔχεις, δῶσε τὰ χρήματα στοὺς φτωχούς, κι ἔτσι θὰ ἔχεις θησαυρὸ κοντὰ στὸν Θεό· καὶ ἔλα νὰ μὲ ἀκολουθήσεις».
Δὲ χωράει ἀμφιβολία ὅτι ὁ Ἰουδαῖος αὐτὸς ἄρχοντας ἦταν εὐσεβὴς ἄνθρωπος, ἐφόσον τηροῦσε τὸ Νόμο καί εἶχε μέσα του τὴν ἐπιθυμία τῆς τελειότητας. Ὁ Νόμος ὅμως τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης καταλήγει, ὁλοκληρώνεται καὶ κορυφώνεται στὸ Χριστό, ὁ ὁποῖος ἀποκαλύπτει τὴν καινή ἐντολή τοῦ Θεοῦ πρὸς τὸν ἄνθρωπο. Καί ἡ ἐντολή αὐτὴ δὲ συνίσταται μόνο στὴν τήρηση τῶν βασικῶν ἀρχῶν ἀλλὰ στὴν πλήρη ἀποδέσμευση ὅλου τοῦ ἀνθρώπου ἀπὸ ὅ,τι τὸν κρατᾶ κολλημένο στὸ χῶμα ἀφ' ἑνὸς καὶ στὸ ὁλοκληρωτικὸ δέσιμό του στὸν Θεὸ ἀφ' ἑτέρου.  Ἡ στάση τοῦ πλουσίου αὐτοῦ Ἰουδαίου ποὺ λυπήθηκε βαθύτατα γιὰ τὴν ὑπόδειξη τοῦ Χριστοῦ καὶ ἔφυγε μὴ μπορώντας νὰ τόν ἀκολουθήσει, δείχνει πόσο δύσκολο εἶναι νὰ δοθεῖ κανεὶς ὁλοκληρωτικὰ στὸν Θεό. Κι ἀκόμη μαρτυρεῖ πόσο εὔκολο εἶναι νὰ δημιουργηθεῖ μία ψεύτικη ἱκανοποίηση μέσα στὴ συνείδηση τοῦ ἀνθρώπου, ἱκανοποίηση ποὺ προέρχεται ἀπὸ τὴν τήρηση ὁρισμένων, ἔστω βασικῶν ἐντολῶν.
Ὁ Χριστός δὲν κατηγορεῖ τὸν εὐσεβῆ συνομιλητή του γιὰ ὅ,τι ἔκανε, ἀλλὰ γιὰ ὅ,τι παρέλειψε νὰ κάνει· δὲν τὸν κατακρίνει γιὰ τὶς ἀρετές του, ἀλλὰ γιατί βλέπει ὅτι αὐτὲς δὲν ἐντάσσονται στὸ ὁλοκληρωτικὸ δόσιμό του στὸ Θεὸ κι εἶναι μεμονωμένες ἐκδηλώσεις τῆς ζωῆς του, ἂν καὶ κατὰ πάντα σωστὲς καὶ ἀξιέπαινες.  Βλέπει ἀκόμη ὅτι ἡ θρησκευτικότητα του δέν συνδέεται ἄμεσα μέ τήν ζωή του μέσα στήν κοινωνία, ὅτι ὁ δρόμος πού τόν φέρνει στόν Θεό δέν περνάει μέσα ἀπό τήν κοινωνία τῶν ἀδελφῶν καί δέν διασταυρώνεται μέ τούς δρόμους τῶν συνανθρώπων του. 
Στὴν περικοπὴ μας ὑπογραμμίζεται ὅτι: ὁ Θεός, ὅπως ἀποκαλύπτεται στὴν ἀνθρωπότητα διὰ τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἔχει ἀπόλυτη ἀπαίτηση ἀπὸ ὅλους, χωρὶς συμβιβασμοὺς καὶ μονόπλευρες ἐκδηλώσεις· ζητάει ὁλόκληρο τὸν ἄνθρωπο κι ὄχι μόνο μερικὲς θρησκευτικὲς ἐκδηλώσεις, μερικὲς ἀρετές του, ἤ μερικὴ τήρηση τῶν ἐντολῶν Του. Αὐτό φαίνεται δύσκολο γιά τόν ἄνθρωπο, γίνεται εὔκολο μέ τήν χάρη τοῦ Θεοῦ.
ΕΚ  ΤΗΣ  ΙΕΡΑΣ  ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ

Τετάρτη 22 Αυγούστου 2012

Η εικόνα της Παναγίας Καλαμούς στον Καθεδρικό Ναό


Γίνεται γνωστό ἀπό τόν Ἱερό Καθεδρικό Ναό Τῆς Τοῦ Θεοῦ Σοφίας ὅτι τήν Παρασκευή 24η Αὐγούστου 2012 καί ὥρα 19:00 θά πραγματοποιηθεῖ ἡ ἐπίσημη ὑποδοχή τῆς Ἱερᾶς καί Σεβασμίας Εἰκόνας τῆς Παναγίας τῆς Καλαμοῦς στά προπύλαια τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ.
Θα προηγηθεί στις 6 Παράκληση στην Παναγία και μετά θα μεταφερθεί η εικόνα από προσκυνητές με τα πόδια, ως την Παναγία Αρχαγγελιώτισσα.

            Από τό Σάββατο 25η Αὐγούστου ἔως τήν Παρασκευή 31η Αὐγούστου ἐ.ἔ. θά παραμείνει στόν Ἱερό Ναό ἡ Ἱερά Εἰκόνα ὅπου τό πρωί 07:00-09:00 θά τελεῖται Θεία Λειτουργία καί τό ἀπόγευμα 19:00-20:00 θά ψάλλεται ὁ Παρακλητικός Κανόνας τῆς Θεοτόκου.

Τρίτη 21 Αυγούστου 2012

25 χρόνια χωρίς τον Αλέξανδρο Μπαλτατζή


Γράφει ο Θεόδωρος Ρωμανίδης

25 χρόνια χωρίς τον Αλέξανδρο Μπαλτατζή που υπήρξε από τα πλέον διορατικά πνεύματα της νεώτερης Ελλάδας, σεμνός στην προβολή του έργου του, ρεαλιστής στις σκέψεις του, αποφασιστικός στις ενέργειες του.
25 χρόνια χωρίς αυτόν που με την δημιουργική του πορεία, την μακρόχρονη και ανιδιοτελή προσφορά του, ανεδείχθη ως ο μεγάλος συνεταιριστής και πολιτικός που σηματοδότησε την χώρα  μας.
Το  έργο του,  έργο που οραματίστηκε, σχεδίασε και πραγματοποίησε παλεύοντας τις δυσκολίες και αντιστεκόμενος στις προκλήσεις της εποχής του, δεν είναι άλλο παρά  τρανή απόδειξη της αγωνίας του για τον τόπο που τον μεγάλωσε και τους ανθρώπους του μόχθου.
Η συμπλήρωση των 25 χρόνων είναι μια ευκαιρία να θυμηθούν οι παλαιότεροι και να γνωρίσουν οι νεώτερες γενιές τον άνθρωπο που το όραμα της προσφοράς του τον καταξίωσαν στην συνείδηση μας αναδεικνύοντας τον ως μία από τις κορυφαίες προσωπικότητες του τόπου μας.
Γιατί δυστυχώς τα μόνα ακούσματα που έχουν οι νέοι μας είναι από την πλατεία Μπαλτατζή και το γυμναστήριο στην Εκτενεπολ, χάρις στον αείμνηστο Φίλιππα Αμοιρίδη, και τα τελευταία χρόνια από το Πρόγραμμα Αγροτικής Ανάπτυξης Ελλάδος 2007-2013 «Αλέξανδρος Μπαλτατζής»  που συστάθηκε επί υπουργείας Αλέξανδρου Κοντού. 
 Πλούσιο το βιογραφικό του Αλέξανδρου Μπαλτατζή για να χωρέσεις στις λίγες γραμμές που ακολουθούν.
Στη Δράμα το 1924, σ' αυτό το συνέδριο, το αγροτικό συνεταιριστικό κίνημα θα συναντηθεί με τον μελλοντικό δημιουργικό ηγέτη του, τον Αλέξανδρο Μπαλτατζή, μόλις 20 χρονών και οι καπνοπαραγωγοί της περιφέρειας Σου Γιαλεσί της Ξάνθης (σήμερα Σταυρούπολη Ξάνθης) του εμπιστεύτηκαν την εκπροσώπηση τους στο συνέδριο.
Την επομένη του συνεδρίου η τοπική εφημερίδα «Θάρρος, έγραψε:
«Ένας δυναμικός νεαρός, ονόματι Αλέξανδρος Μπαλ­τατζής, προερχόμενος από το Σου Γιαλεσί της Ξάνθης, πολύ σύντομα θα παίξει ηγετικό ρόλο στα κοινά. Μας εντυπωσίασαν ο δυναμισμός και οι γνώσεις του, παρά το νεαρό της ηλικίας του».
Το παρουσιαστικό του δεν έδειχνε αγρότη, αλλά αστό. Και πράγματι δεν ήταν αγρότης, αλλά έμελλε να γίνει και να δουλέψει με πείσμα, για να αλλάξει τη μοίρα των αγροτών, αυτός ο γόνος μεγαλοαστών και επιχειρηματιών του Πόντου και της τσαρικής Ρωσίας, τον οποίο η επανάστα­ση των μπολσεβίκων ξερίζωσε από το Σοχούμ της Μαύρης θάλασσας και τον έφερε μαζί με άλλους πρόσφυγες της Μικρασιατικής Καταστροφής το 1923 στο Νεοχώρι της Ξάνθης.
Στις αρχές του 19ου αιώνα  ο Ευστάθιος (παππούς του Αλ.Μπαλτατζή), με το επώνυμο Δεληγιαννίδης, εγκαταστάθη­κε στο χωριό Κάτω Ταρσός της περιφέρειας Χαιριάννων.
Γρήγορα ο Ευστάθιος αναδείχτηκε σε αρχιμεταλλουργό και αργότερα, κατά τον Κριμαϊκό πόλεμο του 1854, τοποθετήθηκε επικεφαλής του τάγματος μπαλτατζήδων (ξυλοκόπων), από όπου και το όνομα Μπαλτατζής.
Ο Ευστάθιος επέστρεψε από τον Κριμαϊκό πόλεμο με πολλά χρήματα, αυξά­νοντας την περιουσία που απέκτησε ως αρχιμεταλλουργός στα μεταλλεία αρ­γύρου της περιοχής, αλλά και το κύρος του ως κοινωνικού παράγοντα. Ο Πόντι­ος ιστορικός Γεώργιος Κανδηλάπτης- Κάνις γράφει στο αρχείο του:
«Ο Ευστάθιος Μπαλτατζής, αρχηγός του τάγματος μπαλτατζήδων, καταγόμενος εκ του χωρίου Κάτω Ταρσός, υπήρξεν ανήρ μεγάλης θελήσεως και δραστηριότητος και έχαιρε μεγάλης εκτιμήσεως υπό των ανωτάτων κυβερνητικών υπαλλήλων και ήτο επιστήθιος φίλος του Οσμάν Πασά Χαζναδόρ, νομάρχου Τραπεζούντος.
Ο Θεόδωρος, πατέρας του Αλεξάνδρου Μπαλτατζή (γεννήθηκε το 1870), μόλις τελείωσε το Φροντιστήριο της Αργυρούπουλης, παντρεύθηκε την Εύα Δεληγιαννίδου, απόκτησε τρεις γιους — τον Λάζαρο, τον Γιάννη και τον Δη­μοσθένη — και το 1893, χωρίς την οι­κογένεια του, μετανάστευσε στη Ρωσία. Εγκαταστάθηκε στο Σοχούμ, όπου ανέ­πτυξε επιχειρηματική δραστηριότητα.
Το 1902 ο Θεόδωρος Μπαλτατζής θα φέρει την οικογένεια του από τον Πόντο και θα την εγκαταστήσει στην Κουταΐδα. Εκεί θα γεννηθεί το τέταρτο παιδί, ο Αλέξανδρος στις 29 Απριλίου 1904.
Την  περίοδο εκείνη, ο Θεόδωρος Μπαλτατζής επεκτείνει την επιχειρηματική του δραστηριότητα και κερ­δίσει πολλά χρήματα, τα οποία επενδύει αγοράζοντας το πολυτελές ξενοδοχείο «Σαν Ρέμο» στο Σοχούμ, τις αίθου­σες του οποίου διαθέτει στην ελληνική κοινότητα για τις εκδηλώσεις της.
Ο Αλέξανδρος μεγαλώνει με όλες τις ανέσεις ενός πλουσιόπαιδου και τα χάδια που έχουν τα στερνοπαίδια. Είναι, άλλωστε, και το μόνο παιδί στο σπίτι, αφού τα μεγαλύτερα αδέρφια του σπουδάζουν στον Πόντο, ο Λάζαρος στο Φροντιστήριο της Αργυρούπολης και ο Δημοσθένης στο Φροντιστήριο της Τραπεζούντας.
Τον Ιούλιο του 1908 με την επικράτηση των Νεότουρκων πολλοί Έλληνες από τον Πόντο της Τουρκίας,  φεύγουν για τη Ρωσία. Η ελληνική κοινότητα του Σοχούμ δέχεται μεγάλο κύμα και προχωρεί στην αποπεράτωση του ελληνικού σχολείου, το οποίο θα λειτουργήσει το 1909 με 209 μαθητές.
Σ' αυτό το σχολείο θα αρχίσει τη φοίτησή του, το 1910, ο Αλέξανδρος Μπαλτατζής και θα αναδειχτεί σε έναν από τους πρώτους μαθητές. Θα συνεχίσει από το 1913 τις σπουδές του στο ρωσικό γυμνάσιο του Σοχούμ.
Αυτή την περίοδο, ο Θεόδωρος Μπαλτατζής απασχολεί στις δραστηριότητες του  πολλούς νέους πρόσφυγες από τον Πόντο.
Ο μικρός Αλέξανδρος ζει από κοντά το δράμα των προσφύγων, στους οποίους προσφέρει χρήματα, τα οποία αποσπά από τη μητέρα του.
Ακολουθεί η σφαγή των Αρμενίων στην Τουρκία το 1915 και η γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου, η οποία θα συνεχιστεί ώς το 1923 και θα έχει 353.000 νεκρούς.
Ο Αλέξανδρος Μπαλτατζής μεγαλώνει σε ένα περιβάλλον που ασχολείται με τις επιχειρήσεις, αλλά και με την πολιτική, ιδιαίτερα μάλιστα με το πρόβλημα της απελευθέρωσης του Πόντου.
Από μικρό παιδί παρακολουθεί τα γεγονότα της εποχής, τα οποία δεν αφήνουν κανέναν αδιάφορο. Τα σαλόνια του ξενοδοχείου «Σαν Ρέμο», όπου γίνονταν και όλες οι εκδηλώσεις της ελληνικής κοινότητας του Σοχούμ, ήταν ένας ζωντανός χώρος πολιτικών συζητήσεων και ζυμώσεων, τις οποίες παρακολουθούσε ο έφηβος Αλέξανδρος Μπαλτατζής.
Εκεί θα μάθει για τις προσπάθειες που γίνονται για να κερδίσει ο Πόντος την ανεξαρτησία του. Εκεί θα παρακολουθήσει τη διαμάχη των μπολσεβίκων με τους μενσεβίκους, όταν θα γίνει η Οκτωβριανή Επανάσταση, στην οποία μετέχουν και Έλληνες. Και θα δει τους μενσεβίκους να καταλαμβάνουν την εξουσία όταν ήταν μαθητής στο ρωσικό γυμνάσιο του Σοχούμ, από το οποίο θα αποφοιτήσει το 1920.
 Με την ανακήρυξη, στις 25 Φεβρουαρίου του 1921, της Σοβιετικής Σοσιαλιστικής Δημοκρατίας της Γεωργίας και την κρατικοποίηση των ιδιοκτησιών ο Θεόδωρος Μπαλτατζής χάνει όλη την ακίνητη και κινητή του περιουσία.
Εκτιμώντας την κατάσταση, αποφασίζει να εγκαταλείψει τη Γεωργία και να φύγει με την οικογένεια του για την Ελλάδα. Από το Σοχούμ, με πλοίο, η οικογένεια Μπαλτατζή, έχοντας ελάχιστα χρήματα και λίγες αποσκευές, διασχίζει τον Εύξεινο Πόντο και αποβιβάζεται στην Κωνσταντινούπολη και από εκεί θα εγκατασταθεί προσωρινά στη Μακρά Γέφυρα της Ανατολικής Θράκης. Με τη Μικρασιατική Καταστροφή, το 1922, η οικογένεια Μπαλτατζή μετακινείται στην Αλεξανδρούπολη.
Η οικογένεια του άλλοτε μεγαλοεπιχειρηματία του Σοχούμ Θεόδωρου Μπαλτατζή θα ακολουθήσει τη μοίρα των προσφύγων της Μικρασιατικής Καταστροφής, που έρχονται στην Ελλάδα μετά την υπογραφή της Συνθήκης της Λωζάνης.
Της δίνονται χωράφια στο Νεοχώρι της περιοχής Σου Γιαλεσί της Ξάνθης — παγκόσμια γνωστή για τα καπνά της —, όπου εγκαθίσταται και επιδίδεται στην καπνοκαλλιέργεια. Όπως όλοι οι πρόσφυγες, έτσι και οι Μπαλτατζήδες θα δουλέψουν με πάθος και πείσμα για να αλλάξουν τη μοίρα τους, αλλά και για να φέρουν έναν άλλον αέρα προόδου και πολιτισμού στις καθυστερημένες περιοχές, όπου είχαν εγκατασταθεί.
Ο νεαρός Αλέξανδρος δουλεύει στα καπνοχώραφα, αλλά δραστηριοποιείται και στα κοινά, βοηθώντας εθελοντικά τις υπηρεσίες εποικισμού στην εφαρμογή του προγράμματος αποκατάστασης των προσφύγων.
Παρακινούμενος και από τον πατέρα του, ο Αλέξανδρος εγγράφεται το 1924 στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών.
Με ζωηρό ενδιαφέρον παρακολουθεί τα πολιτικά γεγονότα στην πρωτεύουσα ο φοιτητής Αλέξανδρος Μπαλτατζής και γοητεύεται από την προσωπικότητα του Αλέξ. Παπαναστασίου, του οποίου θα γίνει ένθερμος οπαδός. Παρακολουθεί την πολιτική και τα μαθήματα στη Νομική Σχολή, αλλά η σκέψη του είναι στην οικογένεια του στο Νεοχώρι, η οποία δεν είναι μαθημένη στη σκληρή δουλειά της καλλιέργειας του καπνού. Διακόπτει τις σπουδές του και επιστρέφει στο χωριό για να βοηθήσει τους γονείς του, αλλά και για να ασχοληθεί ενεργά με τα προβλήματα των προσφύγων και ιδιαίτερα των καπνοκαλλιεργητών.
Στις βουλευτικές εκλογές της 7ης Νοεμβρίου 1926 Θεόδωρος και Αλέξανδρος υποστηρίζουν τη Δημοκρατική Ένωση του Αλέξανδρου Παπαναστασίου και βοηθούν τον τοπικό υποψήφιο και κορυφαίο παράγοντα του κόμματος Αναστάσιο Μπακάλμπαση, ο οποίος εκλέγεται.
Στην οικουμενική κυβέρνηση που σχημάτισε στις 4 Δεκεμβρίου 1926 ο Αλέξανδρος Ζαΐμης υπουργός Γεωργίας ανέλαβε ο Αλέξανδρος Παπαναστασίου, με υφυπουργό τον Αναστάσιο Μπακάλμπαση, ο οποίος, εκτιμώντας τις ικανότητες τον Αλέξανδρου Μπαλτατζή, τον κάλεσε στην Αθήνα για να προσφέρει τις υπηρεσίες του στο ιδιαίτερο γραφείο των υπουργών, όπου αποσπάστηκε από την Εθνι­κή Τράπεζα, στην οποία είχε διοριστεί.
Κατά τη θητεία του στο υπουργείο Γεωργίας, κοντά στον χαρισματικό ηγέτη Αλέξανδρο Παπαναστασίου, βαθύ γνώστη των κοινωνικών προβλημάτων, ο Αλέξανδρος Μπαλτατζής αποκτά το φορτίο γνώσεων για να ανοίξει νέους δρόμους στο αγροτικό συνεταιριστικό κίνημα, με στόχο την αξιοποίηση και τη δικαίωση του μόχθου των παραγωγών, οι οποίοι ήταν θύματα άγριας και πολλαπλής εκμετάλλευσης.
Έχοντας λοιπόν διαμορφώσει συγκεκριμένο όραμα, ο Αλέξανδρος Μπαλτατζής παραιτείται το 1928 από την Εθνική Τράπεζα, εγκαταλείπει την πρωτεύουσα και επιστρέφει στο Νεοχώρι, όπου αναλαμβάνει την πρωτοβουλία και ιδρύει τον Γεωργικό Συνεταιρισμό «Η Αναγέννηση». Με δική του ενθάρρυνση ιδρύονται στην περιοχή και άλλοι έντεκα συνεταιρισμοί.
 Για αυτή την καθοριστική του απόφαση ο Αλέξανδρος Μπαλτατζής, μιλώντας σε εκδήλωση για τα πενήντα χρόνια λειτουργίας της Ένωσης Γεωργικών Συνεταιρισμών Ξάνθης στις 10 Ιουλίου 1982, θα πει: «Το 1928 ήρθα στο Νεοχώρι και ίδρυσα τον Συνεταιρισμό «Η  Αναγέννηση». Από το 1927 ήμουν στην Αθήνα ιδιαίτερος γραμματέας του τότε υπουργού Γεωργίας στην Οικουμενική Κυβέρνηση, Αλέξανδρου Παπαναστασίου, και του υφυπουργού Αναστάσιου Μπακάλμπαση, διορισμένος στην Εθνική Τράπεζα με απόσπαση στο υπουργείο Γεωργίας. Αλλά είχα μπροστά μου διαρκώς τον κόσμο αυτόν εδώ στην ακριτική Ελλάδα, από τον οποίο προερχόμουν. Τους υπηρετούσα και κάτω στην Αθήνα, αλλά ήθελα να έλθω επί τόπου, να αγωνιστώ κοντά τους για την αγροτική αποκατάσταση, για την οικονομική ανάπτυξή τους.  Δεν ξέρω, είχα μέσα μου μια φλόγα, κάποιο πάθος, το οποίο και τώρα δεν με εγκαταλείπει, δεν με αφήνει να ησυχάσω».
Ο Συνεταιρισμός Νεοχωρίου αναπτύσσεται γρήγορα και ο Αλέξανδρος Μπαλτατζής ζητά την εγγραφή του στην Ένωση Γεωργικών Συνεταιρισμών Ξάνθης. Το αίτημα απορρίπτεται από το ΔΣ της Ένωσης.  Η μάχη για την εγγραφή θα δοθεί στη Γενική Συνέλευση της Ένωσης. Ο Αλέξανδρος Μπαλτατζής θα την κερδίσει, εντυπωσιάζοντας τα μέλη της συνέλευσης, που πολύ σύντομα, το 1930, τον εκλέγουν πρόεδρο.
Η Ένωση της Ξάνθης, με επικεφαλής το δημιουργικό δίδυμο Μπαλτατζή — Ιλαντζή, θα αναδειχτεί σύντομα στην πιο δυναμική συνεταιριστική οργάνωση της χώρας, από την οποία θα ξεκινήσουν πολλές προσπάθειες και θα καρποφορήσουν, με αποτέλεσμα να γίνει ο νομός Ξάνθης η μεγάλη κυψέλη του αγροτικού συνεταιριστικού κι­νήματος της χώρας.
Οραματίστηκε ένα σύγχρονο συνεταιριστικό κίνημα στην υπηρεσία της ελληνικής γεωργίας. Με την πίστη ότι τα μεγάλα και πολλαπλά προβλήματα  της, στα δύσκολα χρόνια αμέσως μετά την ξενική κατοχή, θα επιλύονταν σε μεγάλο βαθμό με την ενεργή συμμετοχή των ίδιων των ανθρώπων της υπαίθρου, που μοχθούσαν κάτω από αντίξοες και ανυπέρβλητες συνθήκες, «χρησιμοποιεί» την πολιτική του ιδιότητα και μετατρέπει την ΚΥΔΕΠ από ημικρατική σε Συνεταιριστική οργάνωση και  προωθεί την δημιουργία μεγάλων συνεταιριστικών οργανώσεων της ΣΕΚΕ , της  ΣΠΕ, της ΕΛΑΙΟΥΡΓΙΚΗΣ, της ΑΣΕ, της ΣΠΕΚΑ και δεκάδων άλλων μεγάλων Συνεταιριστικών Οργανώσεων και Αγροτικών Βιομηχανιών, μέσω των οποίων διασφαλίζεται ο εφοδιασμός των αγροτών με τα αναγκαία εφόδια και εξασφαλίζεται το προϊόν του μόχθου τους.
Το 1934 αγωνίζεται στο πλευρό του κορυφαίου συνεταιριστή Θεόδ. Τζωτρτζάκη για την ίδρυση της Πανελλήνιου Συνομοσπονδίας Συνεταιρισμών, στις 12 Φεβρουαρίου του 1935 εγκρίνεται το Καταστατικό της Πανελλήνιας Συνομοσπονδίας Ενώσεων Γεωργικών Συνεταιρισμών (ΠΑΣΕΓΕΣ) και στην πρώτη Γ. Συνέλευση της στις 5 Μαρτίου εκλέγεται ο πρώτος Πρόεδρος της.
Στις 27 Ιανουαρίου του 1946 συγκαλείται η πρώτη μεταπολεμική Γ. Συνέλευση της ΠΑΣΕΓΕΣ και στην ομιλία του ο Αλ. Μπαλτατζής τόνισε: « Οφείλουν να γνωρίζουν πάντες ότι αν δεν ανοικοδομήσωμεν την ύπαιθρο, η Ελλάς δεν θα δυνηθεί να επιζήσει και να συνεχίσει τον γενικότερον ρόλος της εις την γωνιάς αυτήν της Βαλκανικής. Η αγροτική τάξις θα αναλάβει τον αγώνα σωτηρίας όχι μόνον του αγροτικού πληθυσμού αλλά της Ελλάδος ολοκλήρου. Εις τα χέρια της ευρίσκεται το μέλλον της Ελλάδος».
Διαβλέποντας την ανάγκη στήριξης αυτών των οργανώσεων με ανθρώπινο δυναμικό και έχοντας υπ όψιν την οικονομική αδυναμία Πανεπιστημιακής εκπαίδευσης νέων από αγροτικές περιοχές, εμπνέεται και δημιουργεί τον θεσμό των Συνεταιριστικών Υποτροφιών της ΣΕΚΕ από το 1949-1965. Μέσω αυτού του θεσμού πάνω από 400 αγροτόπαιδα σπουδάσαν στα Πανεπιστήμια  Αθηνών και  Θεσ/νίκης και αποτέλεσαν  τους πυρήνες διοικητικής λειτουργίας των Συνεταιριστικών Οργανώσεων.
Πιστεύοντας ότι το αγροτικό κίνημα, για να πετύχει τους σκοπούς του και να προωθήσει τα συμφέροντα των παραγωγών, θα πρέπει να έχει και πολιτική έκφραση, ο Αλέξανδρος Μπαλτατζής κατέρχεται στις εκλογές της 26ης Σεπτεμβρίου 1932 υποψήφιος βουλευτής στον συν­δυασμό του Αγροτικού και Εργατικού Κόμματος του Αλέξανδρου Παπαναστασίου στην εκλογική περιφέρεια Ξάνθης - Ροδόπης. στις οποίες; ήρθε πρώτος στον συν­δυασμό του κόμματος, αλλά έχασε τη βουλευτική έδρα για σαράντα ψήφους.
Κατά την διάρκεια της δικτατορίας Μεταξά, το 1939, παίρνει τα πτυχίο της Νομικής.
Το 1940 παθαίνει η μητέρα του Εύα και το 1942 ο πατέρας του Θεόδωρος.
Μετά τον πόλεμο ίδρυσε δικό του Κόμμα, το «Κόμμα Αγροτών και Εργαζομένων»,  και εκλέγεται Βουλευτής (1950, 1951, 1956 ,1958).
Το 1960 πρωτοστατεί  στην ίδρυση της Ένωσης Κέντρου του οποίου και εκλέγεται Βουλευτής Ξάνθης( 1961, 1963, 1964).
Στην κυβέρνηση του αειμνήστου Γεωργίου Παπανδρέου  διετέλεσε Υπουργός Γεωργίας (1963-1965).
Τον Μάιο του 1966 διαψεύδει κατηγορηματικά δημοσιεύματα ότι διαπραγματεύεται την συμμετοχή του στην κυβέρνηση αποστασίας: « Εμένα , γράφει, σε όσους τον πλησιάζουν αυτές τις μέρες, το πολιτικό και ιδεολογικό μου σπίτι είναι η Ένωση Κέντρου. Δεν υπάρχει λόγος να αναστήσω το κόμμα μου. Αν κάνω κάτι τέτοιο, θα στραφεί εναντίον του εαυτού μου, εναντίον των αγροτών, εναντίον του λαού».
Αμέσως μετά την επιβολή της δικτατορίας του 1967 κινείται στον χώρο της Ένωσης Κέντρου και πρωτοστατεί σε εκδηλώσεις καταδίκης του καθεστώτος.
Τον Οκτώβριο του 1973 ως πρόεδρος της επιτροπής οργάνωσης και προγράμματος της Ένωσης Κέντρου καλεί τους βουλευτές στο μνημόσυνο του Γ. Παπανδρέου, το οποίο εξελίχθηκε σε διαδήλωση και στην συνέχεια οδήγησε στην εξέγερση του Πολυτεχνείου.
Στις 21 Μαρτίου του 1974 το BBC και η «Ντόυτσε Βέλε» μεταδίδουν δηλώσεις του με τις οποίες επικρίνει το διδακτορικό καθεστώς για τις συλλήψεις και τις εκτοπίσεις πολιτικών.
Στις πρώτες εκλογές μετά την πτώση της δικτατορίας εκλέγεται βουλευτής, 17 Νοεμβρίου 1974, και προτείνεται για πρόεδρος της βουλής από την ΄Ένωση Κέντρου λαμβάνοντας 60 ψήφους.
Η Θράκη και ιδιαίτερα η Ξάνθη είχαν την τύχη να ευεργετηθούν ακόμα περισσότερο  και ιδιαίτερα από το έργο του ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΜΠΑΛΤΑΤΖΗ,  με την δημιουργία μεγάλων συνεταιριστικών βιομηχανιών. Η ΡΟΔΟΠΗ, η ΣΕΒΑΘ, η ΣΕΚΑΠ, η ΣΕΠΕΚ οι οποίες απασχόλησαν εκατοντάδες εργαζόμενους  η καθεμιά και πολλαπλά συνέβαλαν στην οικονομική και πολιτιστική  πρόοδο της.
Στις 29 Δεκεμβρίου 1983 το Δημοτικό Συμβούλιο Ξάνθης, σε ειδική τελετή, τον ανακηρύσσει επίτιμο δημότη του Δήμου Ξάνθης και στις 13 Ιανουαρίου 1985 σε πανηγυρική εκδήλωση ο Σύλλογος Ξανθιωτών Αθήνας τίμησε τον Αλ. Μπαλτατζή για την πολύπλευρη προσφορά του.
Το 2000  η Νομαρχία Ξάνθης τον ανακήρυξε, μαζί με τον Μακαριστό Αρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο και τον Μάνο Χατζιδάκη, ως μια φωτεινή προσωπικότητα του 20ου αιώνα, που σηματοδότησε τον Νομό της.
Στην μνήμη του μεγάλου ανδρός και ευεργέτου της πόλεως, του Νομού Ξάνθης αλλά και όλης της Θράκης (γιατί όχι και της Ελλάδος)  από το 1987  συστάθηκε  σωματείο με έδρα την Ξάνθη με την επωνυμία «ΚΕΝΤΡΟ ΜΕΛΕΤΩΝ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΜΠΑΛΤΑΤΖΗΣ».
Πέρα από τις ετήσιες βραβεύσεις αριστούχων μαθητών και μαθητριών, για αρκετά χρόνια, χρηματοδότησε  την έκδοση του βιβλίου – βιογραφία «Αλέξανδρος Μπαλτατζής , ο πρωτοπόρος του συνεταιριστικού κινήματος» του Βίκτωρα Νέτα, με εκτενή αναφορά στις δράσεις του αλλά και στα γεγονότα της εποχής του.
Επόμενη προσπάθεια η αναπαλαίωση της πατρικής του οικίας και η δημιουργία «Μουσείου Αγροτικής και Συνεταιριστικής Ιστορίας », όπου θα εκτεθούν προσωπικά του αντικείμενα, πρακτικά της Βουλής των Ελλήνων και θα αποτελεί χώρο αγροτικής και συνεταιριστικής μυσταγωγίας και μνήμης που εξασφαλίζει τη  διαφύλαξη της στο νου και στις καρδιές των παιδιών μας. Θα είναι χώρος τιμής,  θύμησης και διαπαιδαγώγησης.
 Η θεμελίωση του μουσείου είχε γίνει από τον Μακαριστό Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και πάσης Ελλάδος Χριστόδουλο, προς τον οποίο απευθυνόμενος τόνισα:
«Μακαριότατε,
Θεμελιώνουμε σήμερα ένα έργο αφιερωμένο σε ένα εκλεκτό τέκνο της Ξάνθης. Νοιώθουμε ιδιαίτερη χαρά και τιμή που η θεμελίωση αυτή γίνεται από τον συμπατριώτη μας Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και πάσης Ελλάδος, επίσης εκλεκτό τέκνο της Ξάνθης, Προκαθήμενο της Εκκλησίας μας, την οποία λαμπρύνετε με την παρουσία σας και ορθώνετε, σε επικίνδυνους χρόνους, τον στιβαρό λόγο της αλήθειας για την πίστη και το έθνος μας.»
Στις 29 Ιουλίου του 1987 πεθαίνει σε νοσοκομείο της Αθήνας ύστερα από πολύμηνη ασθένεια και η σορός του μεταφέρεται στην Ξάνθης όπου και ενταφιάζεται.
Η Ξάνθη, η Θράκη, η Ελλάδα χάνει έναν ξεχωριστό άνθρωπο, έναν καινοτόμο οραματιστή, έναν δημιουργικό πρωτοπόρο, μια χαρισματική προσωπικότητα.
Είμαστε υπερήφανοι για τον συμπατριώτη μας Αλέξανδρο Μπαλτατζή.

Μητσιάς, Βιτάλη, Ζωή Παπαδοπούλου και Καραδήμος στις Γιορτές Παλιάς Ξάνθης


Αναλυτικά το Πρόγραμμα Γιορτών Παλιάς Ξάνθης 2012 στην κεντρική σκηνή έχει ως εξής:
ΚΥΡΙΑΚΗ 2/9
ΣΥΝΑΥΛΙΑ Μανώλη Μητσιάς - Βόρειος Ήχος .Συναυλία του Μανώλη Μητσιά σε συνεργασία με το συγκρότημα Βόρειος Ήχος, μια καλλιτεχνική αναδρομή στις μεγαλύτερες λαϊκές επιτυχίες του τραγουδιστή.
ΔΕΥΤΕΡΑ 3/9
Brass band project - Αντώνης Βαρβατσούλιας. ένα μουσικό ταξίδι στην Αμερικανική Ήπειρο με τους Xanthis Brass Band Project, σε συνεργασία με την Αμερικανική Γωνιά της Δημοτικής βιβλιοθήκης του κέντρου πολιτισμού του Δήμου Ξάνθης και του μορφωτικού τμήματος της Αμερικανικής Πρεσβείας.
ΤΡΙΤΗ 4/9
Λαογραφική Βραδιά τα χορευτικά συγκροτήματα των λαογραφικών συλλόγων της πόλης που μας εκπροσωπούν στα φολκλορικά φεστιβάλ τόσο στην Ελλάδα όσο και το εξωτερικό θα χορέψουν χορούς από διάφορες περιοχές της Ελλάδας.
Συμμετέχουν: η Κρητική Αδελφότητα Ξάνθης, ο σύλλογος Κιμμέριων «Αμφέραος» ο σύλλογος Θρακιωτών Χρυσούπολης, το Λύκειο των Ελληνίδων Ξάνθης, ο σύλλογος Ποντίων Ν. Ξάνθης και ο χορευτικός όμιλος Ξάνθης.
ΤΕΤΑΡΤΗ 5/9
Πασχάλης Τόνιος – Σουλτάτου. Ο Πασχάλης Τόνιος και οι συνεργάτες του παρουσιάζουν φέτος μια αναδρομή στο Ελληνικό τραγούδι με τίτλο «Τα καλύτερά μας τραγούδια»
ΠΕΜΠΤΗ 6/9
Γιώργος Καραδήμος. Σ’ ένα κόσμο διαφορετικό, σ’ ένα κόσμο δυναμικό, σ’ ένα κόσμο όπου η αλήθεια και η ψυχή οδηγούν τη φωνή και την ερμηνεία, μας ταξιδεύει αυτό το καλοκαίρι ο Γιώργος Καραδήμος.
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 7/9
Ζωή Παπαδοπούλου. Ένα μουσικό ταξίδι με τραγούδια από την προσωπική δισκογραφία της Ζωής Παπαδοπούλου ένα αέρινο πέρασμα που ξεκινάει από τις μπαλάντες και την ευαισθησία του Μάνου Λοΐζου συναντάει τους σύγχρονους τραγουδοποιούς, απογειώνεται με κλασικά λαϊκά του Χιώτη του Βαμβακάρη, του Τσιτσάνη…  ξαναθυμίζει «διαμάντια» της ελληνικής παράδοσης και απογειώνεται με τις δυνατότερες στιγμές  του καλού ελληνικού τραγουδιού.
ΣΑΒΒΑΤΟ 8/9
Η Ελένη Βιτάλη ξεκινά το ταξίδι της καινούργιας της μουσικής παράστασης.
Η μεγάλη ερμηνεύτρια στις κορυφαίες στιγμές της καριέρας της. Σε ένα πρόγραμμα που στηρίζεται σε όλες τις μεγάλες επιτυχίες της μέχρι τώρα καλλιτεχνικής της πορείας.
ΚΥΡΙΑΚΗ 9/9
Χατζόπουλος – SINCE 10. Ο ανερχόμενος Ξανθιώτης καλλιτέχνης θα παρουσιάσει ένα πρόγραμμα στο οποίο θα ακούσετε εκτός από τα δικά του τραγούδια, ελληνικές και ξένες επιτυχίες σε έντεχνο ποπ-ροκ ήχο - Το μουσικό σχήμα SINCE10 που δημιουργήθηκε την άνοιξη του 2010 και αποτελείται από 10 νέους μουσικούς της πόλης μας θα παρουσιάσουν την πρώτη τους δισκογραφική δουλειά.

Δευτέρα 20 Αυγούστου 2012

Ευχές της Μητρόπολης Ξάνθης για τη γιορτή των μουσουλμάνων


Μέ τήν εὐκαιρία τῆς ἑορτῆς τοῦ Σεκέρ Μπαϊραμιοῦ ἡ Ἱερά Μητρόπολις Ξάνθης καί Περιθεωρίου εὔχεται εἰς τόν ἑορτάζοντα σύνοικο Μουσουλμανικό πληθυσμό τῆς περιοχῆς μας, χρόνια πολλά, ὑγεία καί κάθε καλό διά τήν εἰρήνη καί τήν προκοπή τοῦ τόπου μας. 

Σάββατο 18 Αυγούστου 2012

Ακόμα μαζί τα τρώμε!



Γράφει ο Ευθύμιος Βασιλειάδης

Η κρίση έχει φέρει στην επιφάνεια πολλά προβλήματα τα οποία υπήρχαν λανθάνοντα μέσα στην κοινωνία και την πολιτική ενώ άλλα προβλήματα εμφανίζονται για πρώτη φορά, τα οποία, ενώ αποτελούν στην ουσία μετεξέλιξη υπαρχουσών νοσηρών πολιτικών νοοτροπιών, προσπαθούν να παρουσιάσουν τον εαυτό τους ως η υγιή θεώρηση της πραγματικότητας. Συγκεκριμένα θα σχολιάσω τη φράση «μαζί τα φάγαμε» ή το καινούριο «ακόμα μαζί τα τρώμε» του κ. Πάγκαλου.
Ο κ. Πάγκαλος προσπαθώντας να υπερασπιστεί την συντεχνία του εκδίδει ηθικά χαράτσια σε όλο τον λαό από τη στιγμή που ο πολιτικός κόσμος δεν μπορεί να αναλάβει την πολιτική ευθύνη αυτής της κατάστασης. Είναι δυσβάσταχτο το βάρος της πρόσφατης ιστορίας της μεταπολίτευσης και τα δύο κόμματα που κυριάρχησαν τα προηγούμενα χρόνια αδυνατούν να το σηκώσουν. Γι’ αυτό ΑΠΑΙΤΟΥΝ να το σηκώσει ο λαός, όχι αναλογικά, αλλά με οριζόντια απόδοση ίσων ευθυνών. Αν το «μαζί το φάγαμε» του κ. Πάγκαλου ήταν αυτοκριτική του ΠΑΣΟΚ για την πολιτική του-πιστέψτε με- ότι ο κ. Πάγκαλος αλλά και το ΠΑΣΟΚ θα αποτελούσε ένα λαμπρό ιστορικό παράδειγμα για την παγκόσμια σκηνή, αυτό όμως που προσπαθεί ουσιαστικά να καταφέρει ο κ. Πάγκαλος είναι να χαθεί στην ανωνυμία του πλήθους. Η ευθύνη του δεν είναι τόσο μεγάλη γιατί την μοιράζεται εξίσου με δέκα εκατομμύρια άτομα και όχι με τριακόσια!
Μπορεί όμως ένας τέτοιος πολιτικός κόσμος που δεν δέχεται το ιστορικό του παρελθόν να αναλάβει την πολιτική ευθύνη της σωτηρίας της χώρας και να γράψει λαμπρή νέο-ελληνική ιστορία τώρα που οι καταστάσεις είναι τόσο απαιτητικές; Μπορεί να ασχοληθεί αποκλειστικά με την σωτηρία της χώρας όταν όπως δείχνουν τα πράγματα προσπαθεί ταυτόχρονα να αποποιηθεί τις ευθύνες της πρόσφατης ιστορίας; Από τη στιγμή που δεν υπήρχε μετάνοια πώς μπορεί να υπάρξει αρετή; Είτε πολιτική αρετή, είτε οικονομική αρετή (που τόσο λατρεύει το ΔΝΤ και η Τρόικα).
Έχουν καταστρέψει το πνεύμα του Έλληνα, την κοινωνία, την οικονομία και το μόνο που έχουν καταφέρει είναι να ενισχύσουν νοοτροπίες και αντιδράσεις τύπου Χρυσής Αυγής! Αυτή είναι η ιστορία του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ! Θα τους αφήσουμε να συνεχίσουν να γράφουν ιστορία;

Τρίτη 14 Αυγούστου 2012

ταραΝΑΚΟΥνήματα παραμονής Δεκαπενταύγουστου 2012


Παραμονές της Παναγίας και επιστρέψαμε πίσω στη βάση μας.
Αύριο δεκαπενταύγουστος: η Κοίμηση της Θεοτόκου.
Το Πάσχα του καλοκαιριού.
Δυστυχώς οι μέρες που διανύουμε είναι δύσκολες για τους περισσότερους.
Η ανεργία καλά κρατεί και τα ποσοστά της αυξάνονται συνεχώς.
Δεν υπάρχει μέριμνα για ανάπτυξη και θέσεις εργασίας.
Μόνο να κάνουν κόλπα, όπως τα ολίγων μηνών προγράμματα. για να φαίνονται μικρότεροι οι δείκτες της ανεργίας.
Κάθε άνθρωπος είναι ένα νούμερο, για όσους έχουν την εξουσία.
Για εμάς κάθε μέρα που περνάει χωρίς εργασία είναι μια αγωνία.
Δόξα τω Θεώ έχουμε εναποθέσει την κάθε ελπίδα μας στη Μητέρα Παναγία μας.
Αυτές τις μέρες δεν είχαμε ίντερνετ, αλλά είχαμε τηλεόραση.
Μια συσκευή που λείπει από το σπίτι μας αλλά τώρα που απουσιάζαμε αναπλήρωσε το κενό της ενημέρωσης.
Όταν έβλεπα τις ειδήσεις νόμιζα πως ζω σε μια χώρα του παραλόγου.
«Παράλογο με ακούς;» που έλεγε παλιά στους Μικρούς Μήτσους ο Λαζόπουλος.
Δεν μας ακούει σίγουρα. Είναι εδώ και το έχουν βαφτίσει λογική.
Έφεραν 1500 λαθρομετανάστες στη Θράκη.
Για να «καθαρίσει» η Αθήνα επιβάρυναν την ακριτική μας περιοχή, μη λαμβάνοντας τα απαραίτητα μέτρα, θέτοντας σε κίνδυνο την ασφάλεια των αστυνομικών.
Οι λαθρομετανάστες είναι άνθρωποι όπως όλοι μας.
Σαφώς υπάρχουν και εγκληματίες, όπως ο Πακιστανός που κακοποίησε βάναυσα την 15 χρονη στην Πάρο, οι Νιγηριανοί που σκότωσαν πέρυσι τον πατέρα για να του πάρουν την βιντεοκάμερα που θα αποθανάτιζε τη γέννηση του παιδιού του.
Όπως εγκληματίες είναι και Έλληνες.
Το ότι είσαι λαθρομετανάστης δε σημαίνει ότι εγκληματίας.
Άλλωστε και εμείς είμαστε μετανάστες στην ίδια μας τη χώρα.
Η Ελλάδα τα τρώει τα παιδιά της.
Μας έχει εξωθήσει πλήρως στην ανέχεια.
Πλέον και όσοι εργάζονται αναγκάζονται να δίνουν τα χρήματα τους στα υπόλοιπα μέλη που είναι άνεργα και οικονομικά ανενεργά και βέβαια στην άδικη φορολογία, στους φουσκωμένους λογαριασμούς, στα ακριβά προϊόντα.
Είμαστε πλέον σκλάβοι του συστήματος, του παράνομου και στημένου παιχνιδιού.
Δεν είμαστε ελεύθεροι σε καμία περίπτωση.
Προχθές μου ήρθε η σκέψη να γινόμασταν ασκητές, να ζούσαμε σε σπηλιές με λίγα απαραίτητα και προσευχή.
Τουλάχιστον θα είχαμε μια ελπίδα να κερδίσουμε την Βασιλεία των Ουρανών.
Τώρα με τα άδικα αυτά μέτρα που μας κρατούν δέσμιους, κινδυνεύουμε να χάσουμε την ψυχή μας.
Δεν μπορούμε να βρούμε τον εαυτό μας με τίποτα.
Τον χάνουμε διαρκώς μέσα στην απέραντη αλλοφροσύνη που κυριαρχεί.
Δόξα να χει ο Θεός που μπορέσαμε και χαρήκαμε λίγες μέρες τη θάλασσα.
Ο χειμώνας που έρχεται προβλέπεται να είναι δυσοίωνος.
Από πού να κρατηθούμε;
Από την πίστη στο Θεό, επιλέγω.
Ότι και να γίνει, τουλάχιστον έχεις τη σιγουριά να σε κρατάει.
Αυτό το χέρι του Θεού, πάντοτε είναι παρηγοριά.
Με μια προσευχή εκ καρδίας όλα γαληνεύουν μέσα μας.
Παναγία μου, φύλαξε την πατρίδα μας.
Είμαστε παιδιά σου, που χάθηκαν στο διάβα του χρόνου.
Δείξε μας το δρόμο να επιστρέψουμε και να βαδίσουμε την οδό της Αλήθειας.
Να βρούμε τον Υιό σου.
Την Αλήθεια, τη Ζωή και το Φως.
Χρόνια Πολλά και Ευάρεστα στο Θεό.
Αυτό μετράει τελικά, από όποια οπτική γωνία και να το δεις.
Αρκεί να αφήσεις εγωισμούς και περηφάνια στην άκρη.

Πέμπτη 2 Αυγούστου 2012

Δωρεάν φροντιστηριακά μαθήματα σε μετεξεταστέτους από τη Μητρόπολη Ξάνθης


Γνωστοποιεῖται στούς κατοίκους τῆς Ξάνθης καί Μητροπόλεώς μας ὅτι ἡ Ἱερά Μητρόπολη, μέ τήν συνδρομή καθηγητῶν καί καθηγητριῶν πού ἀπασχολοῦνται στό πρόγραμμα Κοινωφελοῦς Ἐργασίας, πρόκειται νά ὀργανώσει  δωρεάν φροντιστηριακά μαθήματα σέ μεταεξεταστέους μαθητές τῶν σχολείων τοῦ Νομοῦ μας.
Τά μαθήματα αὐτά θά ἀρχίσουν στίς 7 Αὐγούστου,  θὰ διαρκέσουν μέχρι καί τή λήξη τῶν ἐξετάσεων τοῦ Σεπτεμβρίου καί θά πραγματοποιοῦνται σέ ἰδιόκτητο χῶρο τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως πού βρίσκεται  στήν Πλατεία Μητροπόλεως
Στόχο ἔχουν νά βοηθήσουν τά παιδιά μας στόν ἀγώνα τους γιά τόν προβιβασμό τους στήν ἑπόμενη τάξη,  ἀλλά καί τίς οἰκογένειες τους αὐτή τή δύσκολη χρονική περίοδο.
Οἱ ἐνδιαφερόμενοι μποροῦν νά ἀπευθύνονται στόν κάτωθι ἀριθμό τηλεφώνου τῆς Μητροπόλεως 2541022505 ἀπό τίς 09:00 ἔως τή 13:00.