ταραΝΑΚΟΥνήματα παραμονής Δεκαπενταύγουστου 2012

Παραμονές της Παναγίας και επιστρέψαμε πίσω στη βάση μας.

Αύριο δεκαπενταύγουστος: η Κοίμηση της Θεοτόκου.

Το Πάσχα του καλοκαιριού.

Δυστυχώς οι μέρες που διανύουμε είναι δύσκολες για τους περισσότερους.

Η ανεργία καλά κρατεί και τα ποσοστά της αυξάνονται συνεχώς.

Δεν υπάρχει μέριμνα για ανάπτυξη και θέσεις εργασίας.

Μόνο να κάνουν κόλπα, όπως τα ολίγων μηνών προγράμματα. για να φαίνονται μικρότεροι οι δείκτες της ανεργίας.

Κάθε άνθρωπος είναι ένα νούμερο, για όσους έχουν την εξουσία.

Για εμάς κάθε μέρα που περνάει χωρίς εργασία είναι μια αγωνία.

Δόξα τω Θεώ έχουμε εναποθέσει την κάθε ελπίδα μας στη Μητέρα Παναγία μας.

Αυτές τις μέρες δεν είχαμε ίντερνετ, αλλά είχαμε τηλεόραση.

Μια συσκευή που λείπει από το σπίτι μας αλλά τώρα που απουσιάζαμε αναπλήρωσε το κενό της ενημέρωσης.

Όταν έβλεπα τις ειδήσεις νόμιζα πως ζω σε μια χώρα του παραλόγου.

«Παράλογο με ακούς;» που έλεγε παλιά στους Μικρούς Μήτσους ο Λαζόπουλος.

Δεν μας ακούει σίγουρα. Είναι εδώ και το έχουν βαφτίσει λογική.

Έφεραν 1500 λαθρομετανάστες στη Θράκη.

Για να «καθαρίσει» η Αθήνα επιβάρυναν την ακριτική μας περιοχή, μη λαμβάνοντας τα απαραίτητα μέτρα, θέτοντας σε κίνδυνο την ασφάλεια των αστυνομικών.

Οι λαθρομετανάστες είναι άνθρωποι όπως όλοι μας.

Σαφώς υπάρχουν και εγκληματίες, όπως ο Πακιστανός που κακοποίησε βάναυσα την 15 χρονη στην Πάρο, οι Νιγηριανοί που σκότωσαν πέρυσι τον πατέρα για να του πάρουν την βιντεοκάμερα που θα αποθανάτιζε τη γέννηση του παιδιού του.

Όπως εγκληματίες είναι και Έλληνες.

Το ότι είσαι λαθρομετανάστης δε σημαίνει ότι εγκληματίας.

Άλλωστε και εμείς είμαστε μετανάστες στην ίδια μας τη χώρα.

Η Ελλάδα τα τρώει τα παιδιά της.

Μας έχει εξωθήσει πλήρως στην ανέχεια.

Πλέον και όσοι εργάζονται αναγκάζονται να δίνουν τα χρήματα τους στα υπόλοιπα μέλη που είναι άνεργα και οικονομικά ανενεργά και βέβαια στην άδικη φορολογία, στους φουσκωμένους λογαριασμούς, στα ακριβά προϊόντα.

Είμαστε πλέον σκλάβοι του συστήματος, του παράνομου και στημένου παιχνιδιού.

Δεν είμαστε ελεύθεροι σε καμία περίπτωση.

Προχθές μου ήρθε η σκέψη να γινόμασταν ασκητές, να ζούσαμε σε σπηλιές με λίγα απαραίτητα και προσευχή.

Τουλάχιστον θα είχαμε μια ελπίδα να κερδίσουμε την Βασιλεία των Ουρανών.

Τώρα με τα άδικα αυτά μέτρα που μας κρατούν δέσμιους, κινδυνεύουμε να χάσουμε την ψυχή μας.

Δεν μπορούμε να βρούμε τον εαυτό μας με τίποτα.

Τον χάνουμε διαρκώς μέσα στην απέραντη αλλοφροσύνη που κυριαρχεί.

Δόξα να χει ο Θεός που μπορέσαμε και χαρήκαμε λίγες μέρες τη θάλασσα.

Ο χειμώνας που έρχεται προβλέπεται να είναι δυσοίωνος.

Από πού να κρατηθούμε;

Από την πίστη στο Θεό, επιλέγω.

Ότι και να γίνει, τουλάχιστον έχεις τη σιγουριά να σε κρατάει.

Αυτό το χέρι του Θεού, πάντοτε είναι παρηγοριά.

Με μια προσευχή εκ καρδίας όλα γαληνεύουν μέσα μας.

Παναγία μου, φύλαξε την πατρίδα μας.

Είμαστε παιδιά σου, που χάθηκαν στο διάβα του χρόνου.

Δείξε μας το δρόμο να επιστρέψουμε και να βαδίσουμε την οδό της Αλήθειας.

Να βρούμε τον Υιό σου.

Την Αλήθεια, τη Ζωή και το Φως.

Χρόνια Πολλά και Ευάρεστα στο Θεό.

Αυτό μετράει τελικά, από όποια οπτική γωνία και να το δεις.

Αρκεί να αφήσεις εγωισμούς και περηφάνια στην άκρη.