Σάββατο 22 Οκτωβρίου 2011

ταραΝΑΚΟΥνήματα σε γαμήλιους ρυθμούς


Καλή σας ημέρα και Καλό Σαββατοκύριακο!
Πέρασαν εννιά μέρες από τότε που έγραψα τελευταία φορά ταραΝΑΚΟΥνήματα.
Βλέπετε τώρα που δεν εργάζομαι δεν είναι για μένα καθημερινή ανάγκη να γράφω.
Έχω και τις προετοιμασίες του γάμου…
Ω ναι! Την επόμενη Κυριακή θα ζήσουμε το Μέγα Μυστήριο.
Η αλήθεια είναι ποτέ δεν είχα φανταστεί πως θα ήμουν μέσα σε νυφικό.
Αλλά με είχα ονειρευτεί να έχω άντρα και παιδιά!
Δόξα τω Θεώ, ο άντρας μου ήταν καλύτερος από αυτόν που είχα ονειρευτεί.
Και εύχομαι ακόμη και όταν περάσουν τα χρόνια να λέω το ίδιο.
Και φυσικά ο καλός μου, για μένα!

Μπορεί να μην είμαστε μαζί χρόνια, αλλά αυτό το χρονικό διάστημα που είμαστε είναι γεμάτο αγάπη.
Ναι σ' αυτόν τον έρωτα προηγήθηκε αυτό το ισχυρό συναίσθημα.
Και το καταλαβαίνει η ψυχή μου.
Θερμαίνεται και νιώθει πρωτόγνωρα όμορφη.
Θα μπορούσα να γράψω πολλά μα φοβάμαι ότι θα χάσουν την αξία τους.
Φτάνει που τα νιώθω μέσα μου!
Οι λέξεις πάντοτε είναι φτωχές όταν θες να εκφράσεις βαθιά συναισθήματα.
Τώρα με το καλό θα ζήσουμε την εβδομάδα με τα έθιμα μας.
Εμείς οι Σαρακατσάνοι έχουμε ένα έθιμο που λέγεται προζύμια.
Ανύπαντρα κορίτσια ζυμώνουν το τσουρέκι υπό την συνοδεία διαφόρων τραγουδιών για την περίσταση.
Μάλιστα χορεύουν γύρω από αυτό και αλείφουν με ζυμάρι τους μεγαλύτερους σε ηλικία.
Την ημέρα του γάμου θα το ανταλλάξουν τα συμπεθέρια μεταξύ τους!
Φλάμπουρο δεν θα κάνουμε γιατί ο γαμπρός είναι Πόντιος και δεν έχουν τέτοιο έθιμο.
Επίσης θα κάνουμε και το νυφικό κρεβάτι.
Οι ανύπαντρες προσπαθούν να το στρώσουν καλά και το ξεστρώνει η πεθερά για να στρωθεί καλύτερα.
Μετά εύχονται στο ζευγάρι «καλούς απογόνους» και ρίχνουν παιδιά πάνω στο κρεβάτι για γούρι.
Φυσικά πριν τον γάμο θα έρθουν τα όργανα και η νύφη θα αποχαιρετίσει την οικογένεια της.
Σαφώς και στον γάμο θα υπάρχει έντονη συγκίνηση.
Γιατί δεν θα είναι ο πατέρας μου για να με συνοδεύσει στην Εκκλησία.
Αλλά θα αναλάβει να με συνοδεύσει ο Αντώνης Junior, ο ανιψιός μου!
Στο προσκλητήριο γάμου ανέφερα και το όνομα του πατέρα μου.
Μπορεί να μη συνηθίζεται, αλλά εμένα εξακολουθεί να είναι πατέρας μου.
Τους προσκαλεί όλους από τον ουρανό.
Εκεί που θα κάνει το δικό του πανηγύρι με συγγενείς και φίλους που θα μας βλέπουν από ψηλά!

Πέμπτη 13 Οκτωβρίου 2011

ταραΝΑΚΟΥνήματα βραδινά (πρώτη φορά στα χρονικά)


Πρώτη φορά γράφω ταραΝΑΚΟΥνήματα τέτοια ώρα.
Από την Δευτέρα είχα να αποτυπώσω τις σκέψεις μου.
Να είναι καλά ο Παναγιώτης Μανιάς που μου είπε ότι έχω ταλέντο στο γράψιμο.

Εύχομαι να μην εννοούσε ότι τον αγνοώ.
Είναι καλός φίλος και απλώς χανόμαστε.
Όπως και με όλους.
Αλλά μετά ξαναβρισκόμαστε…
Καθημερινά γνωρίζω ανθρώπους και μαθαίνω πολλά.
Όταν τους κοιτώ στα μάτια όμως αποτυπώνω το βλέμμα τους.
Μετά θυμάμαι περισσότερο αυτό, παρά όσα μου λένε.
Γιατί εκεί μέσα βλέπω την ψυχή τους.
Αυτή που επιμελώς κρύβουμε.
Ή που τσαλαπατάμε.
Ας σταματήσουμε να πετάμε τα άγια στα σκυλιά.
Αυτό είχα πει κάποτε στη Στέλλα Σπανού που τώρα ετοιμάζει δική της επιχείρηση και το κράτησε στη μνήμη της!
«Μη δώτε το άγιον τοις κυσί μηδέ βάλητε τους μαργαρίτας υμών έμπροσθεν των χοίρων, μήποτε καταπατήσωσιν αυτούς εν τοις ποσίν αυτών και στραφέντες ρήξωσιν υμάς» {Κατά Ματθαίον 7. 6. }
«Μη δίνετε τα άγια στα σκυλιά και μη ρίχνετε τα μαργαριτάρια στα γουρούνια, γιατί μπορεί να τα καταπατήσουν και μετά θα στραφούν εναντίον σας και θα σας κομματιάσουν».
Εμένα αυτό μου το έμαθε ο αρραβωνιαστικός μου.
Και πάλι βέβαια μυαλό δεν έβαλα.
Βέβαια ο γέρων Παϊσιος έλεγε πως την καρδιά του αν μπορούσε θα την μοίραζε σε κομμάτια για να την μοιράσει.
Από την αγάπη του προς τον κόσμο.
Τόση μεγάλη αγάπη είχε ο σύγχρονος Άγιος μας.
Και εμείς φοβόμαστε να δώσουμε έστω και κάτι λίγο και μικρό στο συνάνθρωπο…
Πώς θα κερδίσουμε τη Βασιλεία των Ουρανών;
Έτσι με την τσιγγουνιά μας;
Μια ωραία φράση που διάβασα είναι ότι «οι τσιγκούνηδες είναι οι κουμπαράδες των άλλων».
Σαν πολύ όμως να φιλοσόφησα και όχι τίποτα άλλο αλλά έχω μια στοίβα πιάτα στην κουζίνα.
Κλείνω κάπου εδώ.
Να σας καληνυχτίσω και να σας ευχηθώ όνειρα γλυκά και υλοποιήσιμα.
Αλλά και να μην γίνουν πραγματικότητα, φτάνει που πέρασαν σαν αστραπές σαν σκέψη.
Πάλι στη σκέψη της τρελής με βρήκε το άστρο της αυγής… ξενυχτισμένο!

Δευτέρα 10 Οκτωβρίου 2011

ταραΝΑΚΟΥνήματα λίγο από όλα!


Καλή εβδομάδα!
Το φθινόπωρο μπήκε πολύ ξαφνικά.
Και μας άφησε παγωτό!
Κρατηθείτε πάνω στα σύννεφα.
Μην κάθεστε από κάτω τους.
Η διεύθυνση μας παραμένει στην οδό Ονείρων.
Όσο και να θέλουν να μας εξαθλιώσουν, δεν θα τα καταφέρουν.
Έχουμε μαζί μας υπομονή, επιμονή και ελπίδα.
Έχει ο Θεός για όλους!
Πάνω από όλα βάζουμε την υγεία μας.
Αλλά θεωρώ πως η αγάπη είναι το υπέρτατο αγαθό.
Είναι αυτό που μας θυμίζει ποιοι είμαστε.
Είναι το Α(γαπ)Ω της ζωής μας.
Πολλές φορές μπορεί να το πέφτουμε… αλλά σηκωνόμαστε.
Άλλωστε η ζωή δεν κρίνεται από τις φορές της πτώσης, αλλά της ανόρθωσης.
Και ακούω τον Βαγγέλα Βενιζέλα να λέει ότι θα γυρίσουμε στο 2004.
Καλά θα ήταν, όμως με τέτοιο βιοτικό επίπεδο μάλλον στο 1950 μας γυρνάει.
Κάποτε κάναμε απεργίες για αυξήσεις και τώρα για θέσεις εργασίας και όχι άλλες περικοπές.
Δηλαδή εκτός του ότι μιλάει απαίσια αγγλικά λέει και ψέματα.
Ποιον πάει άραγε να κοροϊδέψει;
Τον ίδιο του τον εαυτό;
Γιατί τους Έλληνες σίγουρα δεν μπορεί.
Μπορεί να φαίνεται αυτό στην ένοχη σιωπή τους αλλά όταν στις συνδικαλιστικές θέσεις και στις θέσεις κλειδιά βρίσκονται ΠΑΣΟΚοι πώς είναι δυνατόν να ξεσηκωθεί το πλήθος;
Αφήστε που φοβούνται ακόμη.
Μια εβδομάδα διαδηλώσεις πανελλαδικά χρειάζονται.
Να φύγει η τρόϊκα με αυτούς που την έφεραν και τους άλλους που τους σιγοντάρισαν και να δημιουργηθεί άλλη Βουλή.
Δεν τραβάει η ομάδα των 300, ρε παιδιά.
Με το ζόρι πάει το κάρο.
Κατά τα άλλα, μήπως είναι καιρός να προγραμματίσουμε τι θα κάνουμε για τη θέρμανση;
Τζάκι για αρχή και μετά καλοριφέρ.
Με τα βαριά τα κρύα.
Μακάρι να επιστρέψουν οι υψηλές θερμοκρασίες.
Έχουμε και γάμο τέλος του μηνός.
Κρατήσου λίγο, να δούμε τον ήλιο τον ηλιάτορα στις χαρές μας!
Κοντεύουμε…

Παρασκευή 7 Οκτωβρίου 2011

ταραΝΑΚΟΥνήματα της Μαίρης Παναγιωταρά


Συγγνώμη για όσες και όσους με διαβάζουν που χθες δεν έγραψα.
Τώρα που δεν εργάζομαι αφοσιώθηκα πλήρως στο νοικοκυριό και βλέπω πως είναι δύσκολη δουλειά.
Αφήστε που έχω βάλει και κάποια κιλά.
Να σας πω την αλήθεια, δεν έχω πρόβλημα.
Μου αρέσει που είμαι αφρατούλα.
Γιατί τόσα χρόνια που ήμουν με λιγότερα κιλά, τι κατάλαβα;
Τώρα άρχισα να πειραματίζομαι και με τη μαγειρική.
Χθες έκανα μια ψαρόσουπα μούρλια!
Συμβουλεύτηκα την ιχθυοπώλη, την φίλη μου την Ευγενία και αγιορείτικη συνταγή.


«Μμμμμμμ Νάντια την έκανες πολύ ωραία!»
Το σχόλιο του άντρα μου.
Άξιζε η προσπάθεια και ας ήταν μπελαλίδικη, σκέφτηκα.
Σήμερα πάλι έκανα ρεβιθόσουπα.
Κάνω εύκολες συνταγές και λιτότητας.
Αν και το ψάρι είναι ακριβούτσικο.
Δεν θα μπορούσαμε δηλαδή να το τρώμε δύο φορές την εβδομάδα, όπως προστάζει η μεσογειακή κουζίνα.
Καλέ το ΠΑΣΟΚ νοιάζεται για την υγεία μας.
Γι αυτό τόσα μνημόνια…
Βέβαια μαζί με αυτά έρχονται και τα μνημόσυνα.
Γιατί ο κόσμος πεθαίνει και δεν μπορεί να γίνει διάγνωση του στυλ:
«Χρωστούσε και είχε υπερβολικό άγχος και έπαθε έμφραγμα»
«Τον απέλυσαν και έπεσε σε κατάθλιψη και έβγαλε καρκίνο»
«Δεν είχε χρήματα να μεγαλώσει τα παιδιά του και έπαθε εγκεφαλικό».
Τις ξέρει όμως ο Θεός όλες αυτές και εύχομαι επιτέλους να μας απαλλάξει από αυτούς.
Την Κυριακή θα πάει στο Άγιο Όρος.
Επιτέλους ας του έρθει κάτι σαν επίγεια φλασιά και να μας αδειάζει τη γωνιά.
Αρκετό κακό έκανε πια.
(Πα)τέρα ή (Πα)ππού (Σ)υνεχίζω την (Ο)λοκληρωτική (Κ)αταστροφή.
Δεν έχει τελειωμό πια…
Καλό φθινόπωρο να έχουμε, γιατί μέσα στο Σαββατοκύριακο μούσκεμα προβλέπεται να μας τα κάνει ο καιρός.
Ευτυχώς έπλυνα τις κουρτίνες μου!
Πω, πω Μαίρη Παναγιωταρά έγινα.
Με ενδιαφέρουν μόνο οι δουλειές του σπιτιού που παρεπιπτόντως είναι ατελείωτες.
Βρίσκω όμως χρόνο για κοινωνική δικτύωση.
Τώρα άρχισα να γράφω και tweets.
Βλέπω ότι οι διάσημοι με το twitter έχουν τρέλα!
Μου είπε ο φίλος Δημήτρης ότι είναι μορφή ψυχοθεραπείας, αλλά εγώ ακόμη δεν την είδα!
23 μέρες έμειναν…
Λέτε να με πιάσει άγχος;

Τετάρτη 5 Οκτωβρίου 2011

ταραΝΑΚΟΥνήματα για τους διωγμούς των χριστιανών ορθόδοξων το 2011


Χαίρετε!
Χθες δεν έγραψα στήλη, λόγω επετείου.
Είπα να το γιορτάσω.
Είδα πως όσοι κατέβηκαν κάτω στην παρέλαση δεν έχασαν ευκαιρία.
Εξέφρασαν την αντίδραση τους όταν ακούστηκε το όνομα του Αναπληρωτή Υπουργού Περιφερειακής Ανάπτυξης.
Άλλωστε και ο ίδιος είπε πως δέχεται το γιαούρτωμα, γιατί τα προηγούμενα χρόνια δεν έκαναν τις απαραίτητες ριζικές αλλαγές για να μη φτάσουμε εδώ.
Επομένως είναι προετοιμασμένος για όλα.
Με την ευκαιρία θέλω να ευχαριστήσω από την καρδιά μου τον Μητροπολίτη Μεσογαίας και Λαυρεωτικής κ. Νικόλαο για την θέση υπέρ των αδυνάτων που πήρε, παροτρύνοντας τους να μην πληρώσουν το χαράτσι για τα ακίνητα.

Επιτέλους κάποιος  Μητροπολίτης πήρε ξεκάθαρη θέση.
Για μένα αξίζει να είναι Αρχιεπίσκοπος.
Πέρα το ότι είναι πανέξυπνος είναι και φωτισμένος άνθρωπος.
Πάντως ο πόλεμος τους κατά της Εκκλησίας είναι υπόγειος.
Διάβασα πως θα ανεγερθεί νοσοκομείο στο Άγιο Όρος ύψους 6 εκατ. ευρώ.
Μια είδηση που σήκωσε θύελλα αντιδράσεων από όσους δεν πάνε την εκκλησία.
Και είναι πολλοί αυτοί.
Πάντως τα 6 εκατ. ευρώ δεν είναι τίποτα για ένα νοσοκομείο.
Τόσα χρειάζονται μόνο για τον εξοπλισμό.
Αφήστε που οι προσκυνητές και οι εργαζόμενοι είναι περισσότεροι από τους Αγιορείτες.
Την Δευτέρα η πόλη μας και άλλες πόλεις της Ελλάδας γέμισαν με αφίσες που καλούν το λαό να απαγχονίσει στις πλατείες τους κληρικούς οι οποίοι είναι συλλήβδην «πλουτοκράτες» και απομυζούν το μόχθο του απλού λαού.
Η εξουσία στρέφει τον λαό ενάντια στον κλήρο γενικεύοντας το μερικό.
Καλά είπε ο φίλος Αλέξανδρος εμείς περιμέναμε τον Αντίχριστο και βλέπουμε γενιά ολόκληρη.
Δεν ντρέπονται καθόλου να στρέφονται κατά της Εκκλησίας;
Έτσι μωρέ θα λυθούν τα προβλήματα μας;
Με τον εμφύλιο;
Λυπούμαι βαθύτατα για αυτά που ζει η χώρα μας.
Και δεν είδαμε και τίποτα…
Στο 2011 να βλέπεις αδέλφια να αλληλοσπαράζονται.
Αυτός είναι οι προοδευτικοί άνθρωποι;
Αυτοί είναι οι μορφωμένοι;
Τόσα χρόνια αυτά σπούδαζαν μωρέ;
Δεν έμαθαν τα βασικά;
Αγάπη προς τον πλησίον.
Να την βράσω τις γνώσεις σας αν δεν μάθατε να κάνετε πράξη αυτό.
Και αν δεν μπορείτε μην κάνετε κακό.
Πίσω σας θα γυρίσει.
Ακόμη να το μάθατε;

Δευτέρα 3 Οκτωβρίου 2011

ταραΝΑΚΟΥνήματα αγωνιστικά και αντιστασιακά


Καλό μήνα να έχουμε!
Ο Οκτώβριος μπήκε και ναι είναι ο μήνας μας!
Τέλος του μηνός πρώτα ο Θεός παντρευόμαστε!
Γι αυτό και δεν έγραψα το Σαββατοκύριακο.
Κινούμαι σε τροχιά προετοιμασιών.
Κατά τα άλλα χαίρομαι επίσης τον ήλιο που λάμπει.
Η θερμοκρασία παραμένει, στους 25 βαθμούς Κελσίου, πεισματικά.
Και ευτυχώς μας ζεσταίνει την καρδούλα και μας διατηρεί καλή την διάθεση.
Αύριο γιορτάζει η Ξάνθη μας.
Είναι τα Ελευθέρια της πόλης μας.
Η επέτειος της απελευθέρωσης έχει μια ιεροτελεστία.
Το πρωί πάμε στην εκκλησία, μετά παρέλαση.
Βόλτα και φαγητό όλοι μαζί στο σπίτι.
Η σημαία να κυματίζει στο μπαλκόνι.
Θυμόμαστε και τιμούμε τους προγόνους μας που αψήφησαν τα πάντα για την ελευθερία.
Αυτή που ψάχνουμε εμείς.
Με τα τόσα προβλήματα είμαστε δέσμιοι με αλυσίδες που δεν φαίνονται.
Η Ξάνθη είναι μια όμορφη θρακική πόλη η οποία ζει σε ρυθμούς αποβιομηχανοποίησης.
Παλιά έρχονταν εδώ για δουλειά.
Τώρα φεύγει ο πληθυσμός της για εσωτερική ή εξωτερική μετανάστευση.
Γιατί να φύγουμε από τα μέρη μας;
Να φύγουν οι χαραμοφάηδες, αυτοί που μας έφτασαν εδώ.
Αναγκάζονται και την κάνουν οι μορφωμένοι προς αναζήτηση καλύτερης τύχης.
18.500 Έλληνες έδειξαν ενδιαφέρον για εκδήλωση που διοργανώνεται από το Υπουργείο Μετανάστευσης της Αυστραλίας για το ερχόμενο Σαββατοκύριακο.
Υπάρχει ενδιαφέρον από την χώρα των καγκουρό για μηχανικούς, ειδικευμένους εργάτες για οικοδομές, ηλεκτρολόγους.
Εγώ δεν λέω τίποτα.
Μια φορά ο αρραβωνιαστικός μου είπε να πάμε Ιαπωνία και του είπα ότι υπάρχει φόβος για σεισμό και τσουνάμι και σε τρεις μέρες έγινε η συντέλεια εκεί.
Με το καλό να φεύγουν όλοι.
Ο Θεός βρίσκεται παντού.
Μακάρι όλοι οι Έλληνες να επιστρέψουμε στην πατρίδα.
«Εάν αποσυνθέσεις την Ελλάδα, στο τέλος θα δεις να σου απομένουν μια ελιά, ένα αμπέλι κι ένα καράβι. Που σημαίνει: με άλλα τόσα την ξαναφτιάχνεις».
Έλεγε ο Οδυσσέας Ελύτης.
Η ναυτιλία μας καλά κρατεί.
Δεν μένει παρά να δοθεί βαρύτητα στη γεωργία.
Είμαστε ευλογημένοι από το Θεό.
Ζούμε στο βράχο που τον είχε για ξεκούραση.
Ας είμαστε ευγνώμονες με το δώρο Του.
Να το αξιοποιήσουμε τουλάχιστον εμείς οι απλοί πολίτες.
Οι εκάστοτε κυβερνώντες είναι για την μάσα τους.
Εμάς μας έχουν γραμμένους και ξεγραμμένους.
Να συγχαρώ με την ευκαιρία και την πρωτοβουλία που έλαβαν γυναίκες να δημιουργήσουν μια ομάδα με τίτλο: «Φτάνει πια! Αλυσίδα Αντίστασης Γυναικών Ελλάδος».

Δημιουργοί είναι η φίλη Λόπη Δουφεξή, η Μαρία Τσακαλίδου και η Μάρω Μπουρδάκου.
Μαζί σας!!!
Άλλωστε και στην Αργεντινή οι γυναίκες είχαν πρωταγωνιστικό ρόλο.
Έχουν πιο έντονο το αίσθημα της επιβίωσης.