Πολλά ψέματα χθες;
Στην Ελλάδα δεν ακούμε και καμιά αλήθεια.
Έχουμε φλομώσει στα παραμύθια.
Αλλά και εμάς μας τραβάει το αίμα να τα ακούμε.
Γουστάρουμε να μας κοροϊδεύουν μέσα στα μούτρα μας.
Το μόνο που μας σώζει είναι η Αλήθεια.
Και ξέρουμε ότι είναι Εκείνος.
Δεν γίνεται να βασιστούμε στις δικές μας δυνάμεις.
Δεν έχουμε πια.
Μείναμε από ενέργεια.
Κάνουμε σαν ζαλισμένες κότες, με όσα ζούμε τον τελευταίο
έναν χρόνο.
Ποιον να πιστέψουμε;
Μας λένε αλήθεια σήμερα;
Αύριο θα εξακολουθούν να τη λένε;
Αυτό που περιμένουμε είναι την Ανάσταση.
Σε τρεις εβδομάδες, πρώτα ο Θεός θα έρθει.
Δεν είναι το κρέας, το κόκκινο αυγό και η ξεκούραση.
Είναι εκείνο το συναίσθημα ότι μετά τον Γολγοθά και το
Μαρτύριο θα ξεκουραστεί το δόλιο Σώμα και η ταλαιπωρημένη ψυχή.
Οι αρρώστιες και οι απώλειες αγαπημένων προσώπων πονάνε όσο
τίποτα άλλο τον άνθρωπο.
Αυτές βυθίζουν στο σκοτάδι και σκύβει το κεφάλι του αλλά και
σηκώνει το βλέμμα του να βρει βοήθεια από Εκείνον που σταυρώθηκε και πλήρωσε με
το αίμα του την Σωτηρία μας.
Μέρες Σαρακοστής. Μέρες Χαρμολύπης.
Καλή Ανάσταση να έχουμε.
Καθημερινή λύτρωση με ουράνια χαρά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου