ταραΝΑΚΟΥνήματα για όσα μας κάνουν δυνατούς

Καλή εβδομάδα.

Ευτυχώς είδαμε τις καλές μέρες και έτσι ξεχνάμε την μουντάδα της Ελλάδος.

Ο καθένας κλείνεται στο καβούκι του και ξέρει τι τραβάει μόνος του.

Έναν Σταυρό έχει ο καθένας μας και τον κουβαλάει, σύμφωνα με τις αντοχές του.

Και βέβαια έχει να σηκώσει πολλά, όποιος μένει στην Ελλάδα του 2011.

Ανεργία, φτώχεια, άγνωστο αύριο.

Είμαστε έτοιμοι για ομαδική αυτοκτονία.

Αφήνουμε όμως αυτό το μοναδικό δώρο της ζωής;

Καλούμαστε να ζήσουμε.

Με τα άσχημα μας, με τα δύσκολα μας, με την κατάντια μας.

Άλλωστε η ταπεινοφροσύνη αγγίζει τα ουράνια.

Είμαστε κάτω χαμηλά και ξέρουμε ότι μας αγαπάει ο Δημιουργός μας, όπως και να είμαστε, ότι και αν κάνουμε.

Καμιά αμαρτία δεν ξεπερνάει το έλεος του Θεού.

Αυτό να μην ξεχνάμε.

Όταν έχεις λοιπόν τον Θεό και ανθρώπους να σε αγαπάνε τι άλλο θέλεις;

Μου το θύμισε μια καλή μου φίλη χθες.

Αυτά και μόνο φτάνουν για να νιώσεις μέσα σου μια γαλήνη που σε κάνει να τρελαίνεσαι από χαρά.

Η καρδιά φτερουγίζει και νομίζεις ότι δεν είσαι μέσα στο σώμα σου.

Αυτά νιώθω αυτές τις δύσκολες μέρες που βιώνουμε όλοι λίγο ή πολύ.

Είναι εκείνη η Δύναμη του Θεού που μας ανυψώνει.

Θα μου πείτε πάλι χριστιανικά και θρησκευτικά;

Να σας πω κάτι;

Ολιγόπιστη είμαι, αλλά όταν βιώνω όλα αυτά που σας λέω, πραγματικά ΖΩ.