Γράφει ο Αιμίλιος Γρηγοριάδης, ιατρός
Πολύς ο λόγος για την κατάσταση που επικρατεί σήμερα στην Ελλάδα. Ας αφήσουμε επιτέλους τις μεμψιμοιρίες στην άκρη... Ναι,... η χώρα, το κράτος, το έθνος μας, βρίσκονται σε βαθύτατη κρίση. Το να συνειδητοποιεί κανείς το πρόβλημα, αποτελεί το πρώτο βήμα για τη λύση του! Γνωρίζουμε το τί και το ποιός έφταιξε. Αυτό που πρέπει να καταλάβουμε είναι το πώς θα αντιμετωπίσουμε την κρίση. Προσωπικά θεωρώ το προσωπικό παράδειγμα ως την πιό ανώδυνη και ταυτόχρονα την πιο ουσιαστική απάντηση στο πρόβλημα. Αν ο καθένας μας εφαρμόσει τη μοναδική προϋπόθεση, που εξασφαλίζει την επιβιωσιμότητα της δημοκρατίας και που δεν είναι άλλη από την εφαρμογή των νόμων, εξασφαλίζοντας τη βασική αρχή "η ελευθερία του καθενός φθάνει μέχρι τα όρια της ελευθερίας των άλλων", έχουμε απαντήσει σε όλα μας τα προβλήματα. Ο "ωχαδελφισμός", "το μέσο", η φοροδιαφυγή, η αδιανόητη για άλλη έθνη "εθνική" επιθυμία του καθενός μας να καταλάβουμε μια θεσούλα στο "δημόσιο" με κάθε κόστος, η διασπάθιση του δημόσιου χρήματος - λες και ο λογαριασμός θα έρθει τελικά στο γείτονα - μας οδήγησαν εκεί που βρισκόμαστε. Πράγματι, όλοι μας συμμετείχαμε σ' αυτό το πάρτυ. Είτε ενεργητικά, είτε παθητικά. Το θέμα είναι τί κάνουμε τώρα. Εξαντλούμε την οργή μας στην όποια κριτική ή στις "ύβρεις" ή ακόμη - ακόμη στις βίαιες εκρήξεις μας, για τις οποίες είμαστε ικανοί ή επιτέλους "σηκώνουμε" τα μανίκια ανσσκουμπώμενοι και αποφασισμένοι να δουλέψουμε, αποδεικνύοντας για άλλη μια φορά ως Έλληνες στην ιστορία, πως μπορούμε να αλλάξουμε το ρου των γεγονότων, όπως άλλωστε κατορθώσαμε τόσες και τόσες φορές, πραγματώνωντας το ακατόρθωτο; Σε μια δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα. Προϋπόθεση όμως του παραπάνω είναι να εκπληρώνεις τις υποχρεώσεις σου, πέρα από το να απολαμβάνεις τα όποια δικαιώματά σου. Συσπειρωμένοι στην όποια δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση, ας εφαρμόσουμε τα αυτονόητα, ξεφεύγοντας επιτέλους από τη μιζέρια και το φαύλο κύκλο του εγωκεντρισμού μας. Μπορούμε; Μένει να αποδειχτεί. Αυτό που είναι σίγουρο ότι ως Έλληνες το κατορθώσαμε πάμπολλες φορές στο παρελθόν ...
Πολύς ο λόγος για την κατάσταση που επικρατεί σήμερα στην Ελλάδα. Ας αφήσουμε επιτέλους τις μεμψιμοιρίες στην άκρη... Ναι,... η χώρα, το κράτος, το έθνος μας, βρίσκονται σε βαθύτατη κρίση. Το να συνειδητοποιεί κανείς το πρόβλημα, αποτελεί το πρώτο βήμα για τη λύση του! Γνωρίζουμε το τί και το ποιός έφταιξε. Αυτό που πρέπει να καταλάβουμε είναι το πώς θα αντιμετωπίσουμε την κρίση. Προσωπικά θεωρώ το προσωπικό παράδειγμα ως την πιό ανώδυνη και ταυτόχρονα την πιο ουσιαστική απάντηση στο πρόβλημα. Αν ο καθένας μας εφαρμόσει τη μοναδική προϋπόθεση, που εξασφαλίζει την επιβιωσιμότητα της δημοκρατίας και που δεν είναι άλλη από την εφαρμογή των νόμων, εξασφαλίζοντας τη βασική αρχή "η ελευθερία του καθενός φθάνει μέχρι τα όρια της ελευθερίας των άλλων", έχουμε απαντήσει σε όλα μας τα προβλήματα. Ο "ωχαδελφισμός", "το μέσο", η φοροδιαφυγή, η αδιανόητη για άλλη έθνη "εθνική" επιθυμία του καθενός μας να καταλάβουμε μια θεσούλα στο "δημόσιο" με κάθε κόστος, η διασπάθιση του δημόσιου χρήματος - λες και ο λογαριασμός θα έρθει τελικά στο γείτονα - μας οδήγησαν εκεί που βρισκόμαστε. Πράγματι, όλοι μας συμμετείχαμε σ' αυτό το πάρτυ. Είτε ενεργητικά, είτε παθητικά. Το θέμα είναι τί κάνουμε τώρα. Εξαντλούμε την οργή μας στην όποια κριτική ή στις "ύβρεις" ή ακόμη - ακόμη στις βίαιες εκρήξεις μας, για τις οποίες είμαστε ικανοί ή επιτέλους "σηκώνουμε" τα μανίκια ανσσκουμπώμενοι και αποφασισμένοι να δουλέψουμε, αποδεικνύοντας για άλλη μια φορά ως Έλληνες στην ιστορία, πως μπορούμε να αλλάξουμε το ρου των γεγονότων, όπως άλλωστε κατορθώσαμε τόσες και τόσες φορές, πραγματώνωντας το ακατόρθωτο; Σε μια δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα. Προϋπόθεση όμως του παραπάνω είναι να εκπληρώνεις τις υποχρεώσεις σου, πέρα από το να απολαμβάνεις τα όποια δικαιώματά σου. Συσπειρωμένοι στην όποια δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση, ας εφαρμόσουμε τα αυτονόητα, ξεφεύγοντας επιτέλους από τη μιζέρια και το φαύλο κύκλο του εγωκεντρισμού μας. Μπορούμε; Μένει να αποδειχτεί. Αυτό που είναι σίγουρο ότι ως Έλληνες το κατορθώσαμε πάμπολλες φορές στο παρελθόν ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου