ταραΝΑΚΟΥνήματα για τα λόγια που στέρεψαν και τις πράξεις που καλούμαστε να κάνουμε

Τώρα που δεν γράφω σε εφημερίδα και γενικώς δεν είμαι ενεργή δημοσιογράφος και η φωνή μου υπάρχει μόνο εδώ και στο FB θα ήθελα να μην γράφω τίποτα.

Κουράστηκα και στέρεψα από λόγια.

Μόνο πράξεις από εδώ και στο εξής.

Έστω και μικρές.

Δεν είναι ανάγκη να κάνουμε το μεγάλο άλμα.

Ο καθένας μας και όλοι μαζί θα αλλάξουμε τον κόσμο μας.

«Φοβάμαι την πείνα Θεέ μου» έγραφε σε ένα χαρτί μια γυναίκα ηλικίας 55- 60 χρόνων χθες σε συγκέντρωση στο Σύνταγμα με φόντο τη Βουλή των 300.

Γι' αυτούς τους φόβους μας όλοι κιοτεύουμε.

Όχι πλέον.

Δεν έχουμε να χάσουμε τίποτα πλέον.

Όταν το τσουκάλι είναι άδειο, τα παρατάς όλα και βγαίνεις σαν ποτάμι στο δρόμο.

Παίρνεις το παιδί σου, τη μάνα σου, τον παππού σου και λες: «Ως εδώ. Δεν πάει άλλο».

Οι αδικίες όσο συνεχίζονται, γίνονται βουνό.

Δεν την νοιάζει όμως την εξουσία.

Σε αυτό το σημείο θέλω να απευθυνθώ στις δυνάμεις καταστολής.

Στην δεκαετία του ’20 στην Ξάνθη όταν έγιναν οι μεγάλοι καπνεργατικοί αγώνες διέταξαν στους δημοτικούς υπαλλήλους να ρίξουν μελάνι στους διαδηλωτές και αρνήθηκαν.

Αυτή η πράξη τους έμεινε στην ιστορία.

Σίγουρα όταν κάποιος είναι εργαζόμενος παίρνει εντολές και πρέπει να κάνει το καθήκον του γιατί αλλιώς θα απολυθεί.

Τώρα όμως αξίζει για λίγα λεφτά να δέρνεις έναν που είναι φτωχός και ταλαιπωρημένος;

Ας σκεφτούν πολύ καλά οι δυνάμεις καταστολής όταν βγούνε στους δρόμους.

Οι γνωστοί άγνωστοι θα εξαφανιστούν όταν ο υπομονετικός Έλληνας εκραγεί.

Τίποτα μα τίποτα δεν θα τον σταματήσει.

Όταν το μάτι κάποιου είναι θολωμένο είναι γιατί η ψυχή του είναι σκοτεινή.

Διαφυλάξτε την σας παρακαλώ.

Αυτή μας έμεινε και μας κρατάει όρθιους.

Ας οργανωθούμε να κάνουμε κάτι σε γειτονιές, σε παρέες.

Δεν γίνεται να φωνάζουμε κατά της εξουσίας και να συμπεριφερόμαστε όπως αυτήν.

Ανθρωπάκια του Θεού είμαστε όλοι.

Και κυρίως μουσαφιράκια.

Το σημάδι μας αυτό όμως σε τούτη τη ζωή θα το κουβαλούμε και στην αιώνια.

Για αυτά τα ουράνια λοιπόν ας παλέψουμε εδώ στα γήινα.

Όσοι έχετε ιδέες σας παρακαλώ να τις καταθέσετε μήπως μπορέσουμε και συντονιστούμε.

Τη σελίδα μου μπορεί να την διαβάζουν λίγοι αλλά και από τους λίγους έρχεται το πολύ.

Είμαι αισιόδοξη και ελπίζω για το καλύτερο.

Μένει να το πράξουμε για να το ζήσουμε!