ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ: «Η Εξουσια Ως Διακονια»

Ἡ σημερινὴ εὐαγγελικὴ περικοπὴ μᾶς ὑπενθυμίζει τὴν διάθεση τοῦ ἀνθρώπου νὰ ἐπιτύχει στὴν ζωή του κάτι καλύτερο καί ὑψηλότερο. Ἡ τάση αὐτὴ εἶναι ἐπαινετή. Γίνεται ὅμως ἀξιοκατάκριτη ὅταν τὰ κίνητρά της εἶναι ταπεινὰ καὶ ὅταν νοθεύονται οἱ ἐπιδιώξεις της.

Ἐνῶ ὁ Ἰησοῦς, καθὼς πορεύεται μὲ τοὺς δώδεκα μαθητὲς του στὰ Ἱεροσόλυμα, προλέγει σ' αὐτοὺς τό ἐπικείμενο πάθος, δύο ἀπὸ αὐτούς, ὁ Ἰάκωβος καὶ ὁ Ἰωάννης, ἀπευθύνουν πρὸς τὸ διδάσκαλό τους τὸ αἴτημα: «Δός μας τὶς δυὸ τιμητικὲς θέσεις στὴν ἔνδοξη βασιλεία σου, ὥστε ὁ ἕνας ἀπό μας νὰ καθίσει στὰ δεξιά σου καὶ ὁ ἄλλος στὰ ἀριστερά». Ὁ Ἰησοῦς τοὺς δείχνει τὸ δρόμο τοῦ πάθους καὶ τῆς θυσίας καί χρησιμοποιεῖ τὴν κατάλληλη αὐτὴ εὐκαιρία γιὰ νὰ ἀπευθύνει τὰ ἀκόλουθα βαρυσήμαντα λόγια ποὺ συνιστοῦν καὶ τὸ κέντρο τοῦ ἀναγνώσματος: «Ξέρετε ὅτι αὐτοὶ ποὺ θεωροῦνται ἡγέτες τῶν ἐθνῶν ἀσκοῦν ἀπόλυτη ἐξουσία καί καταδυναστεύουν τούς ἀνθρώπους.  Σὲ ἐσᾶς ὅμως δὲν πρέπει νὰ συμβαίνει αὐτό, ἀλλὰ ὅποιος θέλει νὰ γίνει μεγάλος ἀνάμεσα σας πρέπει νὰ γίνει ὑπηρέτης καὶ ὅποιος ἀπό σᾶς θέλει νὰ εἶναι πρῶτος πρέπει νὰ γίνει δοῦλος ὅλων. Γιατί καὶ ὁ Υἱὸς τοῦ  Ἀνθρώπου δὲν ἦρθε γιά νά τόν ὑπηρετήσουν ἀλλά γιά νά ὑπηρετήσει καί νά προσφέρει τή ζωή του λύτρο γιά ὅλους».

Τὰ λόγια αὐτὰ εἶναι ἀξιοπρόσεκτα, γιατί μᾶς δίνουν τὸ πραγματικὸ νόημα καὶ περιεχόμενο τῆς ἡγεσίας.  Τό νόημα αὐτὸ μπορεῖ νὰ συνοψισθεῖ στὴ φράση ὅτι ἡ ἐξουσία εἶναι ταπείνωση καὶ διακονία. Οἱ ἄρχοντες καὶ ἡγέτες τῶν ἐθνῶν καταδυναστεύουν καὶ κατεξουσιάζουν τοὺς ὑπηκόους τους κάνοντας ὄχι ἁπλῶς χρήση ἀλλὰ καὶ κατάχρηση τῆς ἐξουσίας. Τὸ μεγαλεῖο τοῦ χριστιανοῦ ἡγέτη δὲν βρίσκεται στὸν πειρασμὸ τῆς ἐξουσίας ἄλλα στὴ διακονία, στὴν προσφορὰ τοῦ ἑαυτοῦ του γιὰ τοὺς ἄλλους. Ἡ ἀποστολὴ αὐτὴ ἀπορρέει ἀπὸ τὸ παράδειγμα τοῦ ἴδιου τοῦ θεμελιωτῆ τῆς Ἐκκλησίας ποὺ δὲν ἦλθε νὰ διακονηθεῖ ἀλλά νὰ διακονήσει καὶ νὰ προσφέρει τὴ ζωή του γιὰ τήν σωτηρία τῶν ἀνθρώπων.

Ἡ φιλοδοξία τοῦ χριστιανοῦ εἶναι ἀξιέπαινη, ὅταν συμπίπτει μὲ τὴν ἐπιθυμία του νὰ μιμηθεῖ τὸ πάθος τοῦ Χριστοῦ, βέβαια ὄχι πάντοτε μὲ τὴν ἔννοια τοῦ μαρτυρίου, ἀλλὰ μὲ τὶς συνέπειες ποὺ μπορεῖ νὰ ἔχει μιὰ γνήσια ἐκπροσώπηση τοῦ χριστιανισμοῦ μέσα σ’ ἕναν κόσμο ποὺ χαρακτηρίζεται ἀπὸ τοὺς συμβιβασμοὺς καὶ τὶς ὑποχωρήσεις.

Ἡ θυσία ποὺ μᾶς ζητᾶ ὁ Χριστὸς εἶναι ἕνας δρόμος ἀνηφορικὸς ποὺ περνᾶ μὲν ἀπὸ τὸν Γολγοθᾶ, ὁδηγεῖ ὅμως στὴν Ἀνάσταση. Τὸν ἴδιο δρόμο ἀκολούθησε ὁ Κύριος καὶ αὐτὸν καλούμεθα νὰ μιμηθοῦμε.

Εκ της ιερας μητροπολεως