ταραΝΑΚΟΥνήματα για τη φωτεινή ψυχή της Μάγδας που μας άφησε νωρίς

Σήμερα αποχαιρετίσαμε μια φίλη που γνώρισα από το Facebook. Ήταν ένας άνθρωπος που συνδέθηκα μαζί της στενά. Μέσα από μηνύματα που ανταλλάξαμε. Μέσα σε αυτά κρύβονταν η αγωνία, ο φόβος, ο πόνος, το δάκρυ, η προσμονή της Ανάστασης. Είναι η φίλη μου η Μάγδα. Η γλυκιά καθηγήτρια που γνώρισα μέσω της φίλης μου της Ευγενίας. Θυμάμαι έβλεπα τι της έγραφε και ήθελα να την κάνω και εγώ φίλη.

Και γίναμε φίλες καρδιάς. Ξέρετε αυτό το εργαλείο επικοινωνίας έγινε για εμάς γέφυρα επικοινωνίας. Ο Θεός πάντοτε βρίσκει τρόπους να ενώνει ανθρώπους, να τους φέρνει κοντά. Και η Μάγδα για μένα είναι ένα δώρο Θεού. Άνθρωπος που μετέδιδε αγάπη μέχρι και μέσα από τον υπολογιστή. Γιατί ήξερα πως το κάνει από καρδιάς. Την είδα πέντε φορές στη ζωή μου. Η μία εξ αυτών στο γάμο μας. Ήρθε και έλαμπε. Κατάλαβα από τον τρόπο που με χαιρέτισε ότι χάρηκε. Μου το είπε και το κατάλαβα. Άλλοι με γνώριζαν χρόνια και δεν ήρθαν. Ήρθε όμως η Μάγδα που με ήξερε λίγο αλλά βαθιά. Την γνώρισα αργά. Θα ήθελα να την ήξερα πιο μπροστά. Γιατί είχε να μου δώσει ακόμη περισσότερα.

Τον άντρα της τον είχα καθηγητή στο σχολείο αλλά δεν ήξερα ότι είχε μια τόσο αξιολάτρευτη γυναίκα…Έτυχε να τη γνωρίσω τώρα και υπήρχε σημαντικός λόγος. Μόνο ο Θεός τον ξέρει. «Ο Απρίλης πεθαίνει, μα μέσα μου, δεν εννοεί να πεθάνει ποτέ» Μάγδα. Θα μου λείψεις πολύ και θα περιμένω να σε συναντήσω στην άλλη ζωή. Άλλωστε υποσχεθήκαμε: «Ραντεβού στο φως»…

Συγκινήθηκα που σήμερα μια φίλη σου με φώναξε με το όνομα μου και μου είπε ότι της έλεγες μόλις προχθές για μένα και ότι σου στάθηκα. Δεν έκανα τίποτα Μάγδα μου. Εσύ με την αγάπη σου με καθοδηγούσες. Απλώς ένιωθα την ανάγκη να σου λέω: «Σ αγαπάω καλή μου Μάγδα». Στην πίστη και στην αγάπη δεν υπάρχουν γιατί…

Την Κυριακή έγραψες σε μένα και στην Ευγενία ότι θα ακολουθήσεις την Σταυρούλα. Όταν πληροφορήθηκες το θάνατο της αναστατώθηκες. Γιατί μπορεί αυτή να ήταν στην Αμερική και εσύ εδώ αλλά είχατε ανταλλάξει τόσα πολλά λόγια αγάπης. Τώρα να είστε μαζί και να λέτε για όλα αυτά τα όμορφα, φωτεινά και παραδεισένια που μόνο εσείς ξέρετε.

Κλείνω με το τελευταίο σας μήνυμα: «Είναι γλυκύτατη η προσμονή της Ανάστασης. Προσδοκία. Παρηγοριά. Λύτρωση». Εσύ Μάγδα μου καλή την κέρδισες την Ανάσταση γιατί όπως είπε και ένας κοινός μας φίλος: «Κάτι μου λέει ότι ο Θεός της έχει ωραία έκπληξη».

Θα σε συναντάω στις προσευχές μου. Θα σε βλέπω στο κάδρο που μου χάρισες και αν και δείχνεις μια πλάτη μιας γυναίκας βλέπω το Σταυρό που πίσω σχημάτισες. Αυτός ο Σταυρός που κουβάλησες και σε οδήγησε στο Θεό. Μάγδα σ αγαπάω! 

Λευκό μου γιασεμί...Για σε ειμί!