Οι ύμνοι που ψάλλονται κατά τη Μεγάλη Εβδομάδα είναι πραγματικοί θησαυροί.Από τότε που πήρα και την ερμηνεία τους μπορώ να πω ότι καταλαβαίνω καλύτερα τα όσα ακούω.Λόγω έλλειψης γνώσης των αρχαίων ελληνικών...
Ας διαβάσουμε τι ακούσαμε χθες:
"Νυμφίε Χριστέ, εγώ που εφάνην αμελής από οκνηρίαςν της
ψυχής μου, δεν έχω αναμμένην την λαμπάδα των αρετών και έγινα όμοιος με τας μωράς
παρθένους, ρεμβάζων και αδρανών κατά τον χρόνον (της επιγείου ζωής μου, που
είναι χρόνος) του πνευματικού αγώνος. Συ όμως, Κύριε μη με στερήσεις του ελέους
Σου και της ευσπλαχνίας Σου, αλλά, αφού τινάξεις μακράν από εμέ τον σκοτεινόν
ύπνον της αμαρτίας, σήκωσε με επάνω και οδήγησε με μαζί με τας φρονίμους
παρθένους εντός της αιθούσης των γάμων Σου (δηλαδή εντός του Παραδείσου), όπου
ακούγεται ο καθαρός ήχος της φωνής αυτών που πανηγυρίζουν (απολαύοντες της αιωνίου
μακαριότητος) και κραυγάζουν ακαταπαύστως: Κύριε δόξα σοι!"
"Ψυχή μου, αφού έμαθες ότι ο Θεός κατεδίκασεν εκείνον
που έκρυψε το δόθεν εις αυτόν χάρισμα (και δεν το χρησιμοποίησε προς ωφέλειαν
των άλλων) μη αποκρύπτεις (και κρατείς μόνο διά τον εαυτό σου) τα λόγια του
Θεού, αλλά κήρυττε παντού τα θαυμαστά έργα Του, ίνα τοιουτοτρόπως αυξάνεις το
δοθέν εις σε χάρισμα και (δυνηθείς να) εισέλθεις εις την χαράν του Κυρίου σου
(δηλαδή εις την Βασιλείαν των ουρανών)".
Από το βιβλίο: Η Μεγάλη Εβδομάς μετά ερμηνείας Αρχιμανδρίτου Επιφάνιου Θεοδωρόπουλου
Εκδόσεις της Αποστολικής Διακονίας της Εκκλησίας της Ελλάδος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου