ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ: « Η ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ »

Ἡ Ἐκκλησία εἶναι θεμελιωμένη ταυτόχρονα "στήν κλάση τοῦ ἄρτου", στό μυστήριο τῆς Θείας εὐχαριστίας καί στήν Πεντηκοστή. Στὴν ἐποχὴ τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων ὁ Χριστὸς ἦταν ἱστορικὰ ὁρατός. Ἀλλά ἡ Πεντηκοστὴ δίδει στὸν κόσμο τὴ μυστικὴ παρουσία τοῦ Χρίστου καὶ Τὸν φανερώνει - ὄχι ἐνώπιον τῶν μαθητῶν - ἀλλὰ ἐντὸς τῶν μαθητῶν, στὶς καρδιές τους.

Αὐτὴ ἡ μυστικὴ παρουσία τοῦ Χρίστου ἐνεργεῖται ἀκριβῶς διὰ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Τὸ Ἅγιο Πνεῦμα δὲν εἶναι μιὰ ἀφηρημένη θεία ἐνέργεια, ἀλλὰ ἕνα ἀπὸ τὰ τρία πρόσωπα τῆς Ἅγιας Τριάδας, ποὺ ἐκπορεύεται ἀπὸ τὸν Πατέρα καὶ ἀναπαύεται στὸν Υἱό.

Ὁ Χριστὸς ἔρχεται ἐξ ὀνόματος τοῦ Πατρὸς γιὰ νὰ ἀποκαλύψει καὶ νὰ ἐργαστεῖ τὸ θέλημά Του στὸν κόσμο. Τὸ Ἅγιο Πνεῦμα ἔρχεται ἐξ ὀνόματος τοῦ Υἱοῦ γιὰ νὰ μαρτυρήσει γὶ Αὐτόν, νὰ Τὸν φανερώσει καὶ νὰ τελειώσει τὸ ἔργο Του.

Χωρὶς τὴν κοινωνία τοῦ Ἅγιου Πνεύματος ἡ θεολογία καταντᾶ κενὸς τύπος, ἡ διακονία ἐπιτήδευση, ἡ προσευχὴ μονόλογος, ἡ κοινωνία ἀπρόσωπη μάζα, ὁ ποιμαντικὸς μόχθος ὀργανωτική κίνηση.  Ἀντίθετα μέ τό Ἅγιο Πνεῦμα ἔχουμε ζωή Θεοῦ, ἀπό τήν πτώση νίκη, ἀπό τήν ἁμαρτία μετάνοια καί καινούρια ζωή.  Ὅσοι βαπτίζονται στό ὄνομα τῆς Ἁγίας Τριάδος καί ἐνδύονται τόν Κύριο καί εἰσέρχονται στό Σῶμα του, τήν Ἐκκλησία, μέ τήν ἐνέργεια τοῦ Ἁγίου Πνεύματος οἰκειοποιοῦνται τή ζωή τοῦ Θεοῦ.

Ὅλη ἡ ἐπιμέλεια καί ὁ ἀγώνας τοῦ πιστοῦ ἐπικεντρώνεται στήν ἀπόκτηση τοῦ Πνεύματος τοῦ Κυρίου καί στήν καρποφορία τῶν καρπὼν του, ἀπό τούς ὁποίους γνωρίζεται καί μέ τούς ὁποίους ἐκφράζεται ἡ χριστιανική ζωή.  Κατά τόν Ἀπόστολο Παῦλο οἱ καρποί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος εἶναι ἀγάπη, μακροθυμία, πίστις, πραότητα, ἐγκράτεια. Ἡ σωτηρία ποὺ πραγματοποιήθηκε μὲ τὸν Χριστὸ δὲ νοεῖται χωρὶς τὸ Ἅγιο Πνεῦμα, τό ὁποῖο οἰκοδομεῖ τό Σῶμα τοῦ Χριστοῦ, τελειώνει τά μυστήρια, χορηγεῖ, ἐνεργεῖ, αὐξάνει καί τελειώνει τά χαρίσματα.

Ἡ ἀπουσία Ἁγίου Πνεύματος ἐπιφέρει τὴν ἐσωτερικὴ ἐρήμωση καὶ ἐρείπωση τοῦ ἀνθρώπου, τὴ σύγχυση καὶ τὴ διαστροφή, τὸ ψέμα καὶ τὴν τραγωδία, τὴν ἀδυναμία καὶ ἀποτυχία. Ἡ ἀλλοτρίωση τοῦ κόσμου ἀπὸ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα γεννᾶ τὴν  κρίση καὶ τὰ δεινά του.

Ζώντας  σ’ ἕναν κόσμο ποὺ προσφέρει προγράμματα βελτιώσεων τοῦ ἀνθρώπινου βίου καὶ καταγίνεται στὴ διαφήμιση τῶν ὑλικῶν πραγμάτων πρέπει νὰ ἐπανεκτιμήσουμε τὴ σημασία τῆς ἑορτῆς τῆς Πεντηκοστῆς ποὺ μᾶς διδάσκει ὅτι κάθε φορᾶ ποὺ ἡ ἀνθρώπινη ὕπαρξη ἁπαντᾶ καταφατικὰ στὴ Χάρη τοῦ Πνεύματος, τότε μεταμορφώνεται.  Αὐτό ἐπιβεβαιώνεται στόν ὕμνο τῆς Πεντηκοστῆς «Ἐλθέ καί σκήνωσον ἐν ἡμῖν καί καθάρισον ἡμᾶς ἀπό πάσης κηλίδος».

ΕΚ  ΤΗΣ  ΙΕΡΑΣ  ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ