ταραΝΑΚΟΥνήματα στην καρδιά σας...

Τα ταραΝΑΚΟΥνήματα πάλι χτυπούν.

Είχα καιρό να γράψω.

Δεν είχα την ανάγκη να εκφραστώ.

Γράφω κάτι τελεσίγραφα στο Facebook, αλλά μέχρι εκεί.

Μπήκαμε στο καλοκαίρι και περιμένουμε τον πρώτο καύσωνα την Κυριακή.

Μια χαρά θα έλεγα.

Στις 17 Ιουνίου έχουμε εκλογές και μάλλον δεν μας ενδιαφέρει και πολύ.

Ξέρουμε ότι όποιος και να βγει δεν θα μας σώσει.

Χειρότερα θα δούμε, καλύτερα δεν θα δούμε.

Όλοι το πιστεύουμε αυτό.

Και όμως έχουμε μέσα μας μια ελπίδα ότι ο Έλληνας πάλι θα την σκαπουλάρει.

Βέβαια όλα είναι ρευστά.

Βλέπουμε πως η βία θεωρείται λύση προβλημάτων από κάποιους.

Ξεχνώντας ότι όποιος την υποστηρίζει θα την έχει.

Για μένα η λύση βρίσκεται μέσα μας.

Αν ο καθένας μας δεν αναλάβει τις ευθύνες που του αναλογούν, κάθε μέρα θα βαλτώνουμε.

Η Ελλάδα μας, ξέχασε ότι την κρατούσε ξεχωριστή σε όλο τον κόσμο.

Πούλησε την Ορθοδοξία, την Πατρίδα, την Οικογένεια και ότι καλύτερο είχε.

Για την ευμάρεια και την ευδαιμονία.

Δεν είχαμε βρακί να φορέσουμε πριν τη δεκαετία του 81 και μετά αρχίσαμε να αποκτάμε χωρίς να μας νοιάζει ότι αυτά τα δανεικά θα μας στείλουν στον αγύριστο.

Κανείς δεν στα χαρίζει αδελφέ μου.

Μετά εμπιστεύτηκε ανθρώπους να τον εκπροσωπήσουν που είχαν το μυαλό τους στο πώς να πετάξουν τα λεφτά σε αλόγιστα έξοδα και να αναδειχθούν στην εξουσία.

Σε αυτήν που ήταν γαντζωμένη, γιατί εμείς τους ανεχόμασταν.

Μια συντριπτική πλειοψηφία στη χώρα μας εθελοτυφλούσε.

Τώρα τυφλοί ψάχνουμε να βρούμε το Φως μας.

Ξέρουμε πού θα το βρούμε, αλλά το φοβόμαστε.

Γιατί είναι δύσκολο για έναν που ζούσε στην άνεση, να επιλέξει την στενή πύλη και να πορευτεί.

Αυτή όμως βγάζει στον Αληθινό Παράδεισο.

Για να δούμε λοιπόν πώς πρέπει να σωθούμε.

Για να κατεβεί ο Ουρανός στη Γη οφείλουμε να αγαπήσουμε με την καρδιά μας.

Τον δημιουργό μας και την Εικόνα Του.

Όλα τα άλλα είναι απλώς δικαιολογίες του εγωισμού μας.