Διαβάζοντας αυτή τη γνώμη έγινα έξαλλη.
Γιατί πολύ απλά δεν σκέφτηκε αυτός που το έγραψε πως
αν δεν ήταν ο οδοκαθαριστής όλοι θα είχαμε σοβαρές ασθένειες και θα πεθαίναμε.
Βλέπω τώρα με πόσο ζήλο εργάζονται όσοι προσλήφθηκαν
με τα πεντάμηνα προγράμματα στο τμήμα της καθαριότητας, στην Ξάνθη.
Το πάρκο στην περιοχή Γυμναστηρίου Ξάνθης το έχουν
κάνει αγνώριστο.
Περπατάω στο δρόμο και μονίμως τους βλέπω να εργάζονται
εντατικά με υψηλές θερμοκρασίες, με καύσωνα.
Ναι είναι αυτοί που ήταν στην ανεργία και ξαφνικά
βγήκαν στο δρόμο να υπηρετήσουν όλους εμάς, για λίγο χρονικό διάστημα και με
λίγα χρήματα.
Όπως θυμάμαι το χειμώνα μια οδοκαθαρίστρια μέσα στη
βροχή με τη σκούπα στο χέρι, φορώντας αδιάβροχο, κάτω από το σπίτι μου.
Πρέπει να τους ευχαριστούμε κάθε μέρα που μας κρατάνε
καθαρούς.
Γιατί τον τελευταίο σ’ αυτήν την χώρα πρέπει να του
φιλάμε το χέρι, γιατί ο πρώτος δεν φρόντισε να διακονεί όλους, όπως μας δίδαξε
ο Χριστός.
Η πυραμίδα στην Ελλάδα πάει αντίστροφα.
Ο τελευταίος είναι ο διάκονος όλων.
Ευτυχώς όμως για το Θεό ο τελευταίος γίνεται πρώτος
στα μάτια Του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου