ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ «ΠΕΙΡΑ ΚΑΙ ΥΠΑΚΟΗ»

Στή σημερινή Εὐαγγελική Περικοπή στὰ λόγια τοῦ Ἀποστόλου Πέτρου ὑπογραμμίζονται δύο πράγματα. Τὸ πρῶτο εἶναι ἡ πείρα. Τὸ δεύτερο ἡ ἐμπιστοσύνη στὸν Χριστό. Πείρα καὶ πίστη συναντῶνται μέσα στὴν ἴδια καρδιά. Τί νὰ ἀκολουθήσει ὁ ἄνθρωπος; Ὅ,τι τοῦ λέει ἡ πείρα γιὰ ὁρισμένα ζητήματα ἢ ὅ,τι τοῦ ὑπαγορεύει ἡ πίστη στὸ Χριστό;

Ἡ πείρα μπορεῖ νὰ προσδιοριστεῖ σὰν καταστάλαγμα ζωῆς. Συσσωρεύεται μὲ ὅσα ζήσαμε, εἴδαμε, ἀκούσαμε, πάθαμε, μάθαμε, χρησιμοποιώντας τὴ λογική μας, παρατηρώντας γύρω μας καὶ ἐμβαθύνοντας στοὺς νόμους ποὺ δεσπόζουν στὸν κόσμο. Οἱ πρωταγωνιστές τῆς σημερινῆς περικοπῆς ἦταν ψαράδες. Εἴχαν μιὰ ἀξιόλογη ἐμπειρία πάνω στὴ δουλειά τους. Ἡ ἐντολὴ ποὺ τοὺς δόθηκε, νὰ ψαρέψουν, ἦταν ἀντίθετη μὲ τὴν πείρα τους. Ὅλη τὴ νύχτα κοπίασαν, ἀγρύπνησαν, καὶ τίποτε δὲν έπιασαν. Τὸ νὰ ξαναπᾶνε γιὰ ψάρεμα τὴν ἡμέρα καὶ τὴν ὥρα ἐκείνη, καὶ μάλιστα ὕστερα ἀπὸ τόσο μόχθο, ἦταν ἄδικος κόπος.

Κάτι ἀνάλογο συμβαίνει γενικότερα καί μέ τήν ἀνθρώπινη πείρα, ὅταν ἔρχεται ἀντιμέτωπη μέ μεγάλα καί σοβαρά πνευματικά ζητήματα. Προσκαλεῖ ἡ Ἐκκλησία τούς ἀνθρώπους σέ μιά καινούρια ζωή μετανοίας, ἀγάπης, ἀλήθειας, ἀλλά πολλοί πού στηρίζονται σέ μόνη τήν ἐμπειρία τους, στήν πείρα τῆς ἀδικίας καί τῶν ἁμαρτωλῶν κλίσεων τοῦ ἀνθρώπου διαφωνοῦν. 

Ἡ πείρα τῶν ἀποστόλων ψαράδων διαβεβαίωνε ὅτι ἦταν περιττὴ κάθε ἀπόπειρα; Ἡ ἐμπιστοσύνη ὅμως στὸ λόγο τοῦ Κυρίου ἄλλα ἐπιβάλλει. Καὶ ὁ Πέτρος ὑπακούει στὸν Χριστό, καί ὄχι στὸ μυαλό του. «Ἐπὶ τῷ ρήματί σου χαλάσω τὸ δίκτυον». Καὶ τὰ δίχτυα γέμισαν ψάρια. Στὴ ζωή, τὸν τελευταῖο λόγο δὲν τὸν ἔχει οὔτε ἡ ἀνθρώπινη λογική, οὔτε οἱ ἀνθρώπινες προβλέψεις, οὔτε ἡ ἀνθρώπινη τέχνη, οὔτε ἀκόμη οἱ φυσικὲς συνθῆκες. Τὸν ἔχει ἡ θεία παντοδυναμία, ἡ θεία θέληση. Μὲ αὐτὴ τὴν ἐμπιστοσύνη καὶ ὑπακοὴ στὸ λόγο τοῦ Θεοῦ ἀνοίγουν νέες δυνατότητες στὴ ζωή. Ἡ παλαιὰ ἀποτυχία δίνει τὴ θέση της σὲ ἐπιτυχίες ἡ ἀποκαρδίωση σὲ ἀπροσδόκητη χαρά. Ἡ θέληση ὁπλίζεται μὲ νέα δύναμη κι ἐπιμονή; Διότι στηρίζεται στὴ βεβαιότητα ὅτι «οὐκ ἀδυνατήσει παρὰ τῷ Θεῶ πᾶν ρῆμα».!

Ἡ ἐμπιστοσύνη  καί ἡ ὑπακοή στόν Θεό τελικά ἀνατρέπουν τό κατεστημένο τῆς ἀνθρώπινης πείρας, δημιουργοῦν νέες, εὐλογημένες καταστάσεις.  Ὁ κόσμος εἶναι γεμᾶτος νέες δυνατότητες θαυμάτων.  Αὐτό δίνει στή θέληση τοῦ πιστοῦ μιά ἐλπιδοφόρο δύναμη.  Προσπαθεῖ, ἀγωνίζεται, ξαναδοκιμάζει, ἀκόμη καί ὅταν οἱ συνθῆκες δέν εἶναι ἰδανικές καί ὅταν τά προγνωστικά εἶναι δυσμενῆ.  Κινεῖται μέ μία ὑπεύθυνη τόλμη ἀκόμη καί στήν περιοχή τοῦ ἀνέλπιστου.

ΕΚ  ΤΗΣ  ΙΕΡΑΣ  ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ