ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ: «ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΟ ΘΑΝΑΤΟ»

Μιά νεκρική πομπή εἶναι μιά πορεία πόνου ὁ τραγικός ἐπίλογος μιᾶς πάλης ὅπου ὁ θάνατος εἶναι ὁ νικητής.  Οἱ ἁπλοϊκοί ἄνθρωποι, πού ἀκολουθοῦσαν τό νεκρό παιδί τῆς Ναΐν καί τήν συντετριμμένη μητέρα του, παρουσιάζονται σιωπηλοί.
Ὁ ἀνθρώπινος νοῦς στέκει ἄφωνος μπροστὰ στὸ θάνατο, ποὺ ἔρχεται σὲ μία στιγμὴ καὶ θέτει τέρμα σ’ αὐτὸ τὸ θαῦμα, ποὺ λέγεται ζωή. Ἀποτελεῖ γι’ αὐτὸν σκοτεινό, «φοβερώτατον μυστήριον». Τὸ ἀνθρώπινο μυαλὸ τὸν ἀντικρύζει κατάπληκτο καὶ φωνάζει μαζὶ μὲ τὸν ἱερὸ πατέρα: «Τί τὸ περὶ ἡμᾶς τοῦτο γέγονε μυστήριον; Πῶς παρεδόθημεν τῇ φθορᾷ καὶ συνεζεύχθημεν τῷ θανάτω;». Καί τά πιό μεγάλα ἀνθρώπινα πνεύματα, πού ἡ σκέψη τους ἦταν φωτεινή σέ πλῆθος ἄλλα ζητήματα, μπροστά στό θάνατο ἔμειναν ἄφωνα.  Σάν ἀφελῆ μικρά  παιδιά, πού στέκουν μέ ἀνοιχτό τό στόμα μπροστά σέ πράγματα δυσεξήγητα, ψέλλισαν λίγα λόγια, ἀλλά δέν μπόρεσαν νά εἰσδύσουν στό ἀπύθμενο μυστήριο τοῦ θανάτου. Δὲν εἶπαν κάτι οὐσιαστικὸ ποὺ νὰ διαλύει τὰ ζοφερὰ σκοτάδια ποὺ τὸν περιτυλίγουν.  Καὶ ὅλων τῶν σοφῶν ἡ σοφία γιὰ τὸ μεγάλο αὐτὸ ζήτημα νὰ μαζευτεῖ, δὲν θὰ κατορθώσει νὰ δώσει οὔτε ἕνα σπινθήρα φωτός, γιὰ νὰ φώτισει ἔστω καὶ γιὰ λίγο τὸ σκοτάδι ποὺ περιζώνει τὸ θάνατο. Ἔρχεται ὅμως ὁ Χριστός νά ρίξει φως στό μυστήριο αὐτόΠροκειμένου νά βοηθήσει τόν ἄν­θρωπο νά ἀντιμετώπισει τόν θάνατο, ὁ Χριστός δεν ἄρχισε φιλοσοφικές συζη­τήσεις καί δέν ἀράδιασε συλλογισμούς καί ἐπιχειρήματα ἀνθρώπινα. Στάθη­κε πρίν ἀπ’ ὅλα δίπλα στόν ἄνθρωπο πού πονοῦσε καί πόνεσε κι Αὐτός μα­ζί του.Ὁ Χριστός «ἐσπλαγχνίσθη» τήν πληγωμένη ἀπ’ τό χαμό τοῦ παιδιοῦ της μητέρα· μέ στοργή κι ἀγάπη τῆς ἀπηύθυνε τό «μή κλαῖε». Δέν περιορίστηκε ὅμως στά παρηγορητικά λόγια, μέ δύναμη καί ἐξουσία θεϊκή λέει στό νεκρό: «νεανίσκε, σοι λέγω, ἐγέρθητι». Κι ἐκεῖνος ξύπνησε σάν ἀπό ὕπνο ἐλα­φρό καί ξαναγύρισε στήν ἀγκαλιά τῆς μητέρας του.Ὁ νικητὴς Χριστὸς φωτίζει «τοὺς καθήμενους ἐν σκιᾷ θανάτου» καὶ ἐλευθερώνει ἀπὸ τὸν θανατηφόρο νόμο τῆς ἁμαρτίας ὅσους Τὸν ἀκολουθοῦν.Τὸ δράμα, λοιπόν, τώρα τοῦ ἀνθρώπου στὴν πάλη του μὲ τὸ θάνατο παίζεται στὴ ζωὴ τοῦ καθενός. «Ἐὰν τὶς τὸν λόγον τὸν ἐμόν τηρήσῃ, θάνατον οὐ μὴ θεώρησῃ εἰς τὸν αἰώνα».Μιὰ τέτοια θέα τοῦ μυστηρίου τῆς ἀνθρώπινης ὑπάρξεως ἀνοίγει στὸν πιστὸ χριστιανὸ ἄλλους ὁρίζοντες· χύνει στὴν ψυχὴ του γαλήνη κι ἐλπίδα. Τὸν κάνει γενναῖο καὶ ἤρεμο στὴ ζωὴ καὶ στὸ θάνατο.
ΕΚ  ΤΗΣ  ΙΕΡΑΣ  ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ