Το βέλος του Βαλεντίνου στην Ελλάδα του σήμερα

Γράφει η Νάντια Νάκου

Σε μια χώρα που βολοδέρνεται από θεόρατα οικονομικά προβλήματα και με ανθρώπους που είναι σε μια κατάσταση φθοράς και αφθαρσίας, έρχεται το σημερινό βέλος του καθολικού Αγίου Βαλεντίνου. Η ορθόδοξη Ελλάδα γυρίζει την πλάτη στους Αγίους Ακύλα και Πρίσκιλλα που τιμούσαμε χθες τη μνήμη τους για να γιορτάσει σήμερα. Αυτά τα τυπικά. Καρδούλες, γελάκια, λουλούδια, γλυκά. Ορισμένοι επαγγελματίες ίσως να έχουν δουλειά. Ενώ γενικότερα αυτό εορταστικό κλίμα μας θυμίζει ότι υπάρχουν και ωραία συναισθήματα.

Αχ αυτός ο έρωτας! Το συναίσθημα που προκαλεί πολλά, μεταξύ αυτών και αμνησία για να ξεχάσουμε πως υπάρχουν άλλοι 3.5 δις άνδρες και άλλες τόσες γυναίκες. Αυτό το μοναδικό σκίρτημα στην καρδιά όταν βλέπουμε στον άλλο ή στην άλλη κάτι που ενδεχομένως μας λείπει, κάτι που μας κάνει να θέλουμε να το εξερευνήσουμε, να το αποκαλύψουμε. Ας το κρατάμε ως κόρη οφθαλμού. Στις μέρες μας όμως δυστυχώς έχει γίνει και αυτό γρήγορο φαγητό ή ψεκάστε, σκουπίστε, τελειώσατε.

Γι’ αυτό και παντρευόμαστε σε μεγάλη ηλικία, γι’ αυτό και έχουμε τόση αύξηση διαζυγίων, γι’ αυτό και μας ενδιαφέρει να περνάμε μόνο καλά. Μόλις συναντάμε τις δυσκολίες «στρίβειν διά του αρραβώνος». Γιατί το βέλος του έρωτα στην καρδιά μπορεί να γιατρευτεί με το απαλό χάδι της αγάπης. Αυτό το ολοκληρωτικό δόσιμο. Ποιος όμως θα το δώσει στη σημερινή εποχή;

Στο πρακτικό μέρος του ζητήματος: τα πήραν όλα και έφυγαν οι κραιπάλες των προηγούμενων ετών και τώρα μας έμεινε ένα ερώτημα «πώς να ζήσουμε;» Με τα απλά, όμορφα, λιτά και αυθεντικά, είναι η απάντηση. Δεν μπορούμε να κάνουμε ταξίδια. Όμως το να περπατήσουμε χέρι χέρι, να φάμε ένα ωραίο φαγητάκι και να πιούμε ένα κρασάκι λέγοντας αληθινά λόγια ή και σιωπώντας αρκεί να μιλάνε τα βλέμματα και να μεταφέρονται τα μηνύματα από τις καρδιές, μπορούμε να ζήσουμε βασιλικά!

Δεν χρειάζονται οι κραυγαλέες και οι μεγαλειώδεις εκφράσεις. Αυτά ίσως και να ναι σαν τα πυροτεχνήματα. Μπαμ στον αέρα και μετά σκάνε. Αλλά ποιον άραγε τον ενδιαφέρει να προσφέρει κάτι αληθινό; Αυτός που το κάνει, αυτός τα παίρνει όλα. Οι υπόλοιποι μένουν με μια απλή απογοήτευση και μια απορία για το τι έφταιξε τελικά. Αλλά σαν να σας κούρασα μια μέρα σήμερα που έχει έρωτα. Τουλάχιστον με επίπλαστο κλίμα. Φτάνει που έχει μια χαρούμενη νότα. Τη χρειαζόμαστε και αυτή.

Περιμένουμε την άνοιξη να μας ξυπνήσει από το μουντό σκηνικό του χειμώνα. Τα λουλούδια, τα αρώματα, το κελαηδίσματα, όλα αυτά μας κάνουν να λέμε πως η ζωή έχει τόσες χαρές. Δεν είναι ανάγκη να ψάχνουμε την ευτυχία σε αυτά που δεν έχουμε. Σε αυτά που έχουμε βρίσκεται. Δόξα τω Θεώ!