Ἀδελφοί
μου ἀγαπητοί,
Ὅλα
τελείωσαν στὸ Γολγοθᾶ.
Ἔγειρε στὸ Σταυρὸ ἡ κεφαλὴ τοῦ Ἰησοῦ
μετὰ τὸ «τετέλεσται». Ἔκλεισαν τὰ μάτια ποὺ σαγήνευαν τὰ πλήθη. Σταμάτησε ἡ
καρδιὰ ποὺ ὁ κτύπος της ἦταν τοῦ κόσμου ὁ ρυθμός. Νεκρώθηκαν τὰ καταστόλιστα
ἀπὸ τὶς εὐεργεσίες καὶ εὐλογίες χέρια Του, ποὺ ἕνωσαν τὴ γῆ μὲ τὸν οὐρανὸ καὶ
τὰ σημαδεμένα ἀπὸ τὶς ὁδοιπορίες πόδια Του ἀκινητοποιήθηκαν.
Τὶ θὰ ἀπογίνει τὸ πανάχραντο
αἱματοβαμένο Σῶμα του; Δὲ φαίνεται νὰ τὸν σκέπτεται κανείς. Κάποιοι λίγοι δικοί
Του στέκονται «μακρόθεν», ἐνῶ οἱ μαθητές Του εἶναι ἀμπαρωμένοι ἀπὸ τὸ φόβο τῶν
Ἰουδαίων στὸ ὑπερῷο. Σιωπή, ἐρημιὰ γύρω ἀπὸ Ἐκεῖνον ποὺ ἔπλασε τοὺς ἀνθρώπους
καὶ πέθανε γιὰ ὅλους.
Ὅμως ξαφνικὰ μέσα στὸ σκοτάδι
γλυστράει μὲ βῆμα σταθερὸ μιὰ σκιά. Εἶναι ὁ Ἰωσὴφ ὁ βουλευτὴς, ὁ κρυφὸς μαθητής
Του. Τόλμησε καὶ πῆγε στὸν Πιλᾶτο γιὰ νὰ τοῦ δοθεῖ ἡ ἄδεια νὰ ἀποκαθηλώσει καὶ
ἐνταφιάσει τὸ πανακήρατο Σῶμα τοῦ Κυρίου. Ἀγοράζει σεντόνι καὶ μύρα, παραχωρεῖ
καὶ τὸ δικό του τάφο.
Παραμερίζει τὰ ἐμπόδια ποὺ ὀρθώνονται
μπροστά του, δὲν ὑπολογίζει τοὺς κινδύνους καὶ τὸ κόστος. Χείμαρος ὁρμητικὸς ἡ
ἀγάπη του. Ἡ φωνὴ τοῦ καθήκοντος ὅλα τὰ παραμερίζει. Τὸ θάρρος καὶ ἡ τόλμη ἐξασφάλισαν
τὸ αἰώνιο μνημόσυνο τοῦ Ἰωσήφ.
Στὴν ἀποκαλυπτικὴ ἐποχὴ ποὺ ζοῦμε καὶ
βρισκόμαστε σὲ μιὰ κοινωνία χαμηλὰ πεσμένη, ἔχουμε καὶ ἐμεῖς ἀνάγκη ἀπὸ τόλμη
καὶ θάρρος ποὺ περίσσευσε στὴν ψυχὴ τοῦ Ἰωσήφ, τοῦ Νικοδήμου καὶ τῶν Μυροφόρων.
Χρειάζεται τόλμη γιὰ νὰ μὴν ἐξαρτᾶς
τὴν πίστη σου ἀπὸ τὴν γνώμη τῶν ἄλλων, γιὰ νὰ ξεκολλᾶς τὴ θέληση ἀπὸ τὴ μάζα.
Τόλμη χρειάζεται γιὰ νὰ λές τὸ «ὄχι»
στοὺς διάφορους «καθοδηγητὲς» καὶ νὰ στέκεσαι ὄρθιος ὅταν σὲ πυροβολοῦν.
Χρειάζεται τόλμη γιὰ νὰ παίρνεις
ἀδίστακτα ἀνάμεσα στοὺς ἀθέους τὴν θέση τοῦ Χριστιανοῦ καὶ νὰ χαράζεις στὶς
πορεῖες τῶν ὑλιστῶν τὴν ἀντιπορεία πρὸς τὸ Γολγοθᾶ.
Τόλμη χρειάζεται στὸ σύνθημα τῶν
ἀρνητῶν ποὺ διαλαλοῦν ὅτι «πέθανε ὁ θεὸς» γιὰ νὰ κοντράρεις μὲ δύναμη τὸ
σύνθημα μυριάδων γενναίων ἀγωνιστῶν «ζεῖ Κύριος ὁ Θεός».
Χρειάζεται τόλμη γιὰ νὰ κάνεις τὸ
σταυρό σου ὅταν ὅλοι οἱ ἄλλοι γύρω σου εἶναι ἕτοιμοι νὰ σὲ εἰρωνευτοῦν.
Τόλμη χρειάζεται ἀκόμη, γιὰ νὰ
ἀνακαλέσεις στὴν τάξη ἐκεῖνον ποὺ χωρὶς ντροπή, μὲ ἀσέβεια βλασφημεῖ ἢ νὰ
ἀποδώσεις τὸ δίκαιο σ’ ἐκεῖνον ποὺ τὸ χάνει μπροστὰ στὰ δικά σου μάτια.
Χρειάζεται τόλμη, ἀποφασιστικότητα καὶ
θάρρος, γιὰ νὰ σπάσει ὁ νέος τὰ δεσμὰ μὲ τὰ ναρκωτικὰ ποὺ τοῦ καταστρέφουν τὴ
ζωὴ καὶ βυθίζουν στὴ δυστυχία ὁλόκληρη τὴν οἰκογένειά του.
Τόλμη χρειάζεται ὅταν σὲ σταυρώνουν μὲ
τὸ συκοφαντικό τους λόγο, ὅταν σὲ πληγώνουν μὲ τὴ φαρμακερὴ γλῶσσα, ὅταν
διασύρουν τὴν τιμὴ καὶ τὴν ὑπόληψή σου, νὰ πεῖς προσευχόμενος τὸ λόγο τοῦ Ἰησοῦ
«Πάτερ ἄφες αὐτοῖς».
Μπορεῖ νὰ πεῖ κανεὶς πὼς ὅλα αὐτὰ
εἶναι δύσκολα καὶ ἀκατόρθωτα. Ὅμως δὲ δημιουργηθήκαμε γιὰ τὴν εὔκολη ἀνάπαυση,
ἀλὰ γιὰ τὸ δύσκολο ἡρωισμό.
Ἀδελφοί, ἂς θεριέψει μέσα μας ἡ ἀγάπη
γιὰ τὸ Χριστὸ καὶ τότε ἡ τόλμη καὶ τὸ θάρρος θὰ εἶναι τὸ στολίδι τῆς ψυχῆς μας
καὶ τὸ πνευματικὸ ὅπλο στὶς στιγμὲς τῶν δυσκολιῶν καὶ τοῦ πειρασμοῦ μας.
Διάπυρος πρός τόν Παθόντα καί Ταφέντα Κύριον εὐχέτης
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
Ο ΞΑΝΘΗΣ ΚΑΙ ΠΕΡΙΘΕΩΡΙΟΥ
ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΩΝ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου