Χρειαζόμαστε έναν Ιωσήφ εξ Αριμαθαίας και έναν Νικόδημο

Κάθε Πάσχα όλο και κάποια σκέψη θα φυτρώσει ακούγοντας τα λόγια των Ακολουθιών της Μεγάλης Εβδομάδος και της Ανάστασης. Αυτός ο ανεξάντλητος θησαυρός που όσο τον ψάχνεις τόσο κάτι θα βρίσκεις. Φέτος στην Αποκαθήλωση εστίασα στα πρόσωπα του Ιωσήφ από την Αριμαθαία και του Νικοδήμου. Ο Ιωσήφ ήταν μέλος του μεγάλου ιουδαϊκού συνεδρίου της Ιερουσαλήμ, δηλαδή βουλευτής. Ο Νικόδημος ήταν Φαρισαίος, άρχοντας των Ιουδαίων και μέλος του Συνεδρίου Σανχεντρίν. Αντιστάθηκε στο Συνέδριο, λέγοντας πως ήταν άδικο να καταδικαστεί ο Χριστός μας, χωρίς πρώτα να απολογηθεί (Ιωάννης 7:37-53).

Και οι δύο είχαν υψηλές θέσεις και έγιναν Άγιοι. Αγίασαν τα αξιώματα τους, τα λειτουργήματα τους που θεωρούνται βρώμικα λόγω της διαφθοράς που τα διακρίνει. Και τότε και τώρα. Ένας φίλος μου είπε ότι «ως πρόσωπα δεν έπαιξαν ρόλο στη Σωτηρία μας. Θα μπορούσε να ήταν και άλλα». Απαντώντας στην πρόθεση μου ότι θα ήθελα να γράψω ένα άρθρο για το πόσο η Ελλάδα χρειάζεται έναν Ιωσήφ και ένα Νικόδημο. Τώρα που όλα είναι γκρεμισμένα και λέμε περί διαφθοράς και δεν εμπιστευόμαστε πλέον κανέναν πολιτικό μας και κανέναν σε υψηλή θέση στην οποιαδήποτε εξουσία.

Μια φίλη όμως παρατήρησε το εξής που συμπληρώνει τη σκέψη μου και δίνει την απάντηση: πως «αυτά τα πρόσωπα επέλεξαν να κάνουν το καλό, ενώ θα μπορούσαν να μην το έκαναν όπως και τόσοι άλλοι που καταδίκασαν και σταύρωσαν το Θεό». Τον οδήγησαν στη σφαγή όπως ένα αρνί. Αυτοί οι δύο αντιστάθηκαν και πήγαν κόντρα στο ρεύμα που ήθελε να σκοτώσει τον Θεό. Επέλεξαν το δρόμο της Σωτηρίας οι ίδιοι. Αγαπούσαν το Δάσκαλο τους και ήθελαν να Τον αποχαιρετίσουν με τον ιδανικό τιμητικό τρόπο.

Ο Ιωσήφ παραχώρησε τον τάφο του που είχε και ολάνθιστο κήπο. Πήγε στον Πόντιο Πιλάτο και ζήτησε το σώμα Του. Οι ύμνοι αναφέρουν: «Ὁ Ἰωσήφ, ἀφοῦ ζήτησε τὸ σεπτὸ σῶμα ἀπὸ τὸν Πιλάτο, τὸ περιτύλιξε σὲ σεντόνι καθαρό, τὸ ἄλειψε μὲ μύρα καὶ τὸ τοποθέτησε σὲ μνῆμα καινὸ (καινούργιο, ἀχρησιμοποίητο)».  

«…Ἡ τόλμη τῶν μαθητῶν ἔχει παύσει (ἀπὸ φόβο πρὸς τοὺς Ἰουδαίους). Τότε ὁ Ἰωσήφ, ὁ καταγόμενος ἐξ Ἀριμαθαίας, παίρνει ἄριστα (διακρίνεται γιὰ τὴν τόλμη καὶ τὴν ἀφοβία του)· διότι βλέποντας ἐσένα, τὸν Θεὸ ποὺ κυβερνᾶ τὰ πάντα, νεκρὸ καὶ γυμνὸ (ἐπὶ τοῦ σταυροῦ), ζητεῖ τὸ σῶμα σου καὶ τὸ κηδεύει».

Λίγο πριν την Ανάσταση αυτά τα δύο πρόσωπα μπορούν να αποτελέσουν παράδειγμα προς μίμηση προς τους σύγχρονους βουλευτές, τα πολιτικά πρόσωπα, τους ανθρώπους που έχουν την οποιαδήποτε εξουσία. «Μπορείς να αγιάσεις κάνοντας αυτές τις δουλειές;» Η απάντηση έρχεται από το Ευαγγέλιο. Τα γεγονότα μιλούν μόνα τους και δείχνουν το δρόμο. Αυτοί οι άνθρωποι δεν Τον αρνήθηκαν, σεβάστηκαν το Άγιο Σώμα Του. Το πήραν λίγο πριν αναστηθεί. Και τώρα είναι Άγιοι, μαζί Του.