Μια
χαρακτηριστική εναλλαγή τόλμης και φόβου, εμπιστοσύνης και δισταγμού
παρουσιάζει η περιπέτεια του αποστόλου Πέτρου μέσα στην ταραγμένη θάλασσα της
Γενισαρέτ, την οποία περιγράφει το σημερινό ευαγγελικό ανάγνωσμα.
Ο απόστολος
Πέτρος, πλημμυρισμένος από αφοσίωση και εμπιστοσύνη, ζητάει να έρθει όσο το
δυνατό συντομότερα κοντά στο Χριστό. «Κύριε, αν είσαι Συ, δώσε μου διαταγή να
έρθω κοντά Σου, πάνω στα νερά».
Ένα άλλο
στοιχείο είναι η τόλμη που αναπτύσσεται μέσα σ’ αυτήν την εμπιστοσύνη. Ανάμεσα
στο μαθητή και τον Διδάσκαλο υπάρχουν τρικυμισμένα κύματα. Αλλά η εσωτερική
βεβαιότητα του Πέτρου, δεν εξαρτάται από εξωτερικά στοιχεία. Εκείνο που βαρύνει
δεν είναι η φουρτούνα, αλλά ο Ιησούς Χριστός που βρίσκεται κοντά του. Όποιος
ατενίζει σταθερά το πρόσωπο του Χριστού, όποιος είναι έτοιμος να Τον
ακολουθήσει, να συσταυρωθεί με το Χριστό, είναι σε θέση να βαδίσει πάνω στις
πιο αμφίβολες καταστάσεις.
Ένα τρίτο
στοιχείο είναι ότι ο Πέτρος ζητεί συγκατάθεση. Και τα πιο τολμηρά πνεύματα
πρέπει πάντα να ζητούν τη συγκατάθεση του Χριστού στα σχέδιά τους και να
περιμένουν το «ελθέ» του Κυρίου. Έτσι δείχνουν ότι όχι απλώς έχουν εμπιστοσύνη
στον Χριστό, αλλά ότι εξαρτούν το παν από Εκείνον.
Τι όμως συνέβη
και άλλαξαν στη συνέχεια τα πράγματα; Στην πρώτη περίπτωση ο Πέτρος είχε ένα
ζωντανό διάλογο με τον Διδάσκαλο. Άκουσε τον Ιησού να λέει: «Θαρσείτε, εγώ
είμαι, μη φοβάστε». Τότε ο μαθητής του ζήτησε να πάει κοντά Του. Περπατώντας
στα κύματα, διακόπτεται αυτή η ζωντανή επαφή και αρχίζει ένας παράξενος,
μυστικός, σιωπηλός διάλογος με τον ισχυρό άνεμο, με τα στοιχεία της φύσεως.
Όταν έπαψε να κυριαρχεί η μορφή του Κυρίου, τότε χάθηκε η βεβαιότητα και η
ισορροπία.
Παύοντας ν’
ατενίζουμε στην ζωή μας το Χριστό κλεινόμαστε στον εαυτό μας. Τότε από την
τολμηρή αναζήτηση του Χριστού γλιστράμε στην ανησυχία για την ασφάλεια του
εαυτού μας. Από την ενατένιση του υπερφυσικού πέφτουμε στο φόβο του φυσικού και
αρχίζει ο καταποντισμός.
Σε κάθε
δύσκολη στιγμή της ζωής μας ο Χριστός απλώνει μυστικά το χέρι Του, για να μας
βγάλει από τον ίλιγγο των ανησυχιών μας, να αποσπάσει την προσοχή μας από τη
βεβαιότητα του εαυτού μας και να τη στρέψει προς την παντοδύναμη παρουσία του.
ΕΚ ΤΗΣ
ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ
καληπέρα!είναι τέλειο το να νιώθει κάποιος ασφάλεια ,γιατί στις μέρες μάς η εμπιστοσύνη έχει λίγο χαθεί και έχει αντικατασταθεί με την μερική εμπιστοσύνη.
ΑπάντησηΔιαγραφήπολλές φορές σκεφτομαι ποιον μπορώ να εμπιστευθώ ποιος μπορεί να με ακούσει , να με καταλάβει ,να με σέβαστεί και να μου δώσει δύναμη χωρίς να με κρίνει για αυτά που θα πώ και ως σίγουρη απάντηση βρήσκω τον αγαπημένο μας πατέρα το θεό.
Γεια σου Σουζάνα μου!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΔόξα τω Θεώ.