Αυτό το «Ναι σε όλα» αντηχεί ακόμη στα αυτιά μου. Σε
μια Ελλάδα επί δικτατορίας Μεταξά πριν από 73 χρόνια ακούστηκε το βροντερό «ΟΧΙ»
στον εχθρό. Άραγε εάν ξέρανε αυτοί οι αγωνιστές πως θα σκύβαμε το κεφάλι και θα
δεχόμασταν τα πάντα θα θυσιάζονταν; Με λυπεί που σκέφτομαι πως οι νεοέλληνες
δεν μοιάζουμε με τους προγόνους μας. Οι εκπρόσωποι μας στο κοινοβούλιο είναι οι
καλύτεροι που θα μπορούσαμε να εκλέξουμε. Γιατί πολύ απλά είναι ο καθρέφτης της
ελληνικής κοινωνίας. Δεν μπορούμε να πετάξουμε τις ευθύνες από πάνω μας. Έχουμε
ο καθένας και από μια ευθύνη που πρέπει να την αναλάβουμε και οφείλουμε να
βελτιωθούμε.
Οι υποχωρήσεις της Ελλάδος σε πολύ βασικά ζητήματα
που κερδήθηκαν με αγώνες, θυσίες χρόνων όπως είναι το δικαίωμα στην εργασία και
οι συνθήκες σε αυτήν. Δεχόμαστε αβάσταχτους φόρους, χαράτσια δίχως το κράτος να
νοιάζεται για τον οικονομικά αδύναμο παρά μόνο για τον πλούσιο. Η υγεία και η
παιδεία πλέον αναζητούνται με τα όσα τραγικά λάθη γίνονται και μόνο πλέον το
φιλότιμο των εργαζομένων μπορεί να κρατάει το οικοδόμημα που καταρρέει.
Όταν ήμουν μικρή ήθελα να κάνω παρέλαση γιατί ένιωθα
περήφανη για το σθένος των προγόνων. Ήθελα να τους τιμήσω με αυτόν τον τρόπο.
Άραγε τα παιδιά που παρελαύνουν τα τελευταία τρία χρόνια κάνοντας τη σύγκριση
με τις εποχές εκείνες και τη σύγχρονη, φυσικό είναι να ονειρεύονται την
καφετέρια αμέσως μετά, να απολαμβάνουν την αργία και να νομίζουν πως περπατάνε
πάνω σε πασαρέλες φορώντας κοντές φούστες και κάνοντας στα μαλλιά τους περίτεχνα
χτενίσματα.
Μας ενδιαφέρει άραγε εμάς τους ενήλικες για το ποια
εικόνα δίνουμε στα παιδιά; Σε αυτά που βλέπουν το παρόν να μην υφίσταται και το
μέλλον τους να προδιαγράφεται δυσοίωνο; Μπορεί να μην ξέρει μια πλειοψηφία τι
γιορτάζουμε σήμερα ή να γνωρίζει λίγα και βασικά. Να μην ενδιαφέρεται να μάθει
την ουσία των γεγονότων γιατί δεν θέλει να έχει σκελετούς στη ντουλάπα αλλά να
βλέπει ζωντανά παραδείγματα στο τώρα. Δεν θέλει να βλέπει μια κοινωνία που
είναι πεθαμένη.
Το «ΟΧΙ» ποιος το λέει σήμερα πλέον; Όλοι λέμε «ΝΑΙ
σε όλα» γι’ αυτό και αυτή η χώρα έχει παραδοθεί στον κάθε κατακτητή, στην
ασυδοσία, στη διαπλοκή, στην παρακμή, στην ψευτιά, στην προδοσία. Σίγουρα τα
κόκαλα των Ελλήνων τα ιερά θα τρίζουν. Αν και θα προτιμούσα οι ψυχές τους να
μην είχαν την αντίληψη να βλέπουν την Ελλάδα του 2013. Γιατί όσα έχτισαν με
αίμα τα γκρεμίσαμε σε μια μέρα στο Καστελόριζο και ακολούθησαν
και άλλες στη Βουλή των Ελλήνων και ποτέ κανείς δεν μπόρεσε να αντιδράσει αληθινά.
Γιατί συνήθισε να λέει «Ναι σε όλα».
Εύχομαι του χρόνου να γιορτάσουμε την επέτειο του «ΟΧΙ»
λέγοντας πολλά «ΟΧΙ» σε όσους μας καταδυναστεύουν και μας σκλαβώνουν. Ακόμη και
αν πρόκειται για τον ίδιο μας κακό εαυτό. Άλλωστε από εμάς πρώτα ξεκινάμε. Έτσι
θα αλλάξει ο κόσμος. Η αλληλεγγύη θα φέρει τα «ΟΧΙ» αλλά μάλλον ούτε αυτή τη
μάθαμε ουσιαστικά. Έχουμε καιρό μπροστά μας…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου