Πέμπτη 10 Οκτωβρίου 2013

Γεμίσαμε κοριούς

Το σύνθημα «αλήτες ρουφιάνοι δημοσιογράφοι» το ξέρουμε όλοι. Η αλήθεια είναι ότι δε χρειάστηκε να ρουφιανέψω ποτέ γιατί πολύ απλά προσπαθούσα αυτά που μάθαινα να τα δημοσιεύω. Με προφύλαξε η Παναγία να μη γνωρίζω μυστικά που δεν μπορώ να κρατήσω για ηθικούς κυρίως λόγους. Δόξα τω Θεώ!
Ελάτε όμως που πλέον και οι τοίχοι έχουν αυτιά και κοριοί υπάρχουν παντού. Και μπαίνω στο θέμα. Πριν μια εβδομάδα κάναμε με τον άντρα μου μια έρευνα αγοράς για να αγοράσουμε μια ηλεκτρική συσκευή και ρωτούσαμε για δόσεις. Πουθενά δεν έδωσα το κινητό μου τηλέφωνο και όμως σήμερα μου εστάλη μήνυμα από ένα μεγάλο κατάστημα που επισκεφθήκαμε για προσφορά της συσκευής που ψάχναμε και για δόσεις. Όπως ένας φίλος που έψαχνε για βιβλία και του ήρθε μήνυμα από την εταιρεία κινητής τηλεφωνίας για προσφορές.
Συμπτώσεις δεν είναι. Και από το γνωστό τατιανιές στην Τατιάνα δε γίνονται έτσι και ναντιανιές στη Νάντια δε γίνονται. Μας παρακολουθούν εταιρείες κινητές τηλεφωνίες ή μαρκάρουν λέξεις και έπειτα στέλνουν τα ανάλογα μηνύματα. Δεν εξηγείται αλλιώς. Στα πλαίσια του μάρκετινγκ είναι και αυτό;
Αυτό το είχα δει καθαρά στο Facebook: οι προσωπικές συνομιλίες καθόριζαν και το ποια διαφήμιση θα προβαλλόταν στα περιθώρια. Και για δοκιμή ένας φίλος πατούσε σε συνομιλίες τη λέξη μπάσκετ για να του έρχονται διαφημίσεις για αθλητικά είδη.
Αν όλα αυτά σας φαίνονται ιστορίες επιστημονικής φαντασίας ή υπερβολές ή σενάρια συνωμοσιολογίας καλύτερα ξαναδείτε το. Είμαστε παγιδευμένοι και στο διαδίκτο και στο τηλέφωνο και παντού. Σε λίγο θα μας βάλουν και το τσιπάκι το ανάλογο για να τελειώνει το φακέλωμα.

Σκλάβοι ενός συστήματος που χειραγωγεί πολύ καλά τον κόσμο, που τον θεωρεί παιχνίδι. Πώς μπορούμε να προφυλαχθούμε; Μη αποκαλύπτοντας ποτέ τις αληθινές μας διαθέσεις. Παιχνιδάκια ψυχολογίας όπως αυτά που θέλουν να μας βάζουν. 
Έτσι οι αγαπούλες δεν θα μπορούν να φορούν κουκούλες.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου