Η συντροφιά με το Θεό

Εν μέσω του Οκτώβρη του 2013. Σε μια Ελλάδα που έχει κρίση. Και πόσα πολλά μας απασχολούν και δεν τα λέμε. Τα κρατάμε μέσα μας. Δεν ξέρουμε πώς να τα χωρέσουμε σε λέξεις. Ανάμεικτα συναισθήματα μας κατακλύζουν. «Την βγάλαμε και σήμερα» ίσως να αναφωνούμε το βράδυ πριν κλείσουμε τα μάτια για να κοιμηθούμε. «Δόξα τω Θεώ που ζήσαμε άλλη μια μέρα» θα πει ο έχων ελπίδα στο Θεό. «Δεν αντέχω άλλο να ζω έτσι», λέει αυτός που έχει τις δυσκολίες και δεν βλέπει καμιά αχτίδα φωτός ή δεν θέλει πια να τη δει γιατί κουράστηκε να περιμένει.

Ο καθένας στη μοναξιά του. Κλείνεται σε αυτήν την αιμοβόρα τύπισσα και δεν λέει να αρθρώσει αυτά που αισθάνεται. Φοβάται, δεν επιθυμεί για διάφορους λόγους να ξεγυμνωθεί ενώπιον αγαπημένων και ξένων. Ποιος άραγε δεν θα θελε να μοιραστεί τη λύπη του; Για να γίνει μισή. Και τη χαρά του για να γίνει διπλή. Αυτά που λέει ο θυμόσοφος λαός και είναι μέσα από τη ζωή.

Γιατί τα γράφω τούτα; Μα γιατί αντιλαμβάνομαι πως ο καθένας θέλει να πει κάτι βαθύ αλλά διστάζει. Θέλει να βρει μια σανίδα σωτηρίας για να πιαστεί μα δεν την βρίσκει. Είναι αυτοί οι δαίμονες της μοναξιάς που ουρλιάζουν και δεν τον αφήνουν να δει πως υπάρχει Φως. Είναι άνωθεν στον ουρανό αλλά και στα μάτια του συνανθρώπου που δεν τα βλέπει. Μπορεί να τον κριτικάρει αρνητικά, να μην έχει διάθεση να τον ακούσει γιατί έχει και αυτός πολλά προβλήματα και δεν μπορεί να σηκώσει και άλλο φορτίο.

Αν όλα αυτά συμβαίνουν σε εσένα, κάνε κάτι για να σπάσεις αυτήν την σκέψη. Και στο λέω εκ πείρας. Μίλα στο Θεό. Μίλα στην Παναγία. Στους Αγίους που σε προστατεύουν. Είναι κοντά σου διαρκώς. Θέλουν να τους κάνεις παρέα. Σκέφτηκες ποτέ πως μέσα από την προσευχή μπορείς να βρεις την συντροφιά που σου λείπει;

Ναι μπροστά στην εικόνα, κρυφά στο δωμάτιο σου. Κάνε μια προσευχή που ξέρεις όπως όταν έκανες παιδί. Άδολα και αληθινά. Κρατώντας το κομποσκοίνι σου ή λέγοντας σιωπηλά και βαθιά λόγια προς Εκείνον. Δεν απογοητεύει ποτέ. Θα καταλάβεις την παρουσία Του αμέσως. Κάνε ησυχία και άκου την καρδιά σου. Μυστικά θα σου μιλήσει. Όπως κάνει πάντα. Είναι διακριτικός και δεν θέλει να σε ενοχλεί όταν βομβαρδίζεσαι με σκέψεις, όταν ανησυχείς και όταν έχεις αγωνία. Το στρες είναι σαν να τρέχεις. Σταμάτα και δες όσα σου ψιθυρίζει η καρδιά σου. Και απευθύνσου σε Αυτόν που ξέρει να ακούει. Και θα βρεις τις απαντήσεις σου…

"Κύριε Ιησού Χριστέ Υιέ του Θεού ελέησον με"