Προβληματισμοί προς Δόξαν Θεού

Σαν άνθρωπος δεν φημίζομαι για την υπομονή μου, αν και έχει τύχει να διαψευστώ πολλές φορές και σε ιδιαίτερα δύσκολες στιγμές. Ζωής και θανάτου θα έλεγα. Η δύναμη ήταν του Θεού και τότε θυμήθηκα πως αισθανόμουν έντονα την παρουσία Του. Είτε διαβάζοντας το ψαλτήρι, είτε πηγαίνοντας σε παρακλήσεις και αγρυπνίες, είτε οδηγώντας και ακούγοντας μουσική, είτε πηγαίνοντας τα ανήψια μου στο σχολείο τους, (στο νηπιαγωγείο όταν πήγαιναν), είτε απολαμβάνοντας την Κυριακή από τη στιγμή που πάμε εκκλησία και μέχρι αργά το βράδυ.

Πρόσφατα μια ψυχή μου έλεγε τα όσα δύσκολα περνάει και μου είπε: «Δεν θέλω να αγιάσω, θέλω να ζήσω». Και εκεί κατάλαβα πως όντως ο δρόμος προς την αγιότητα είναι δύσκολος και έχει συνδεθεί με καθημερινή θυσία. Ποιος αντέχει να το κάνει;

Οι μέρες μας είναι εξαιρετικά δύσκολες αλλά ζώντας με τον ορθόδοξο τρόπο μπορούμε να ελαφρύνουμε το βαρύ φορτίο μας. Πώς όμως θα γίνει αυτό όταν βλέπουμε μόνο την άσχημη πλευρά του νομίσματος; Δεν έχουμε μέριμνα στο Θεό, ούτε εμπιστοσύνη στο θέλημα Του. Νιώθουμε πως βαδίζουμε μόνοι μας, στα τυφλά ή στα σωστά οι έχοντες αυτοεκτίμηση και αυτοπεποίθηση (μεγάλη αυταπάτη). Γιατί δεν μάθαμε να έχουμε οδηγό μας Αυτόν.

Έχουμε εμπιστοσύνη μόνο στις δυνάμεις μας. Εμείς μια προσπάθεια κάνουμε. Ο Θεός τελειοποιεί το έργο, είτε μεγάλο, είτε μικρό. Αυτός τα κάνει όλα. Αυτός τα επιτρέπει όλα. Μας θέλει όμως συνεργούς. Ζητώντας και μόνο το έλεος Του και δείχνοντας πως θέλουμε την βοήθεια Του όλα γίνονται πιο όμορφα. Δόξα τω Θεώ! Ναι πιστεύω στα θαύματα και τα έχω δει αλλά είδα και όταν δεν έγιναν.

Σαφώς και απογοητεύτηκα και έχω και πίκρες μέσα μου αλλά οι απαντήσεις έρχονται από το μέλλον και όχι από το παρελθόν. Και Εκείνος ξέρει να τα κάνει καλύτερα. Αλλά εμείς οι χωματένιοι σκεφτόμαστε εγωιστικά, μικρόψυχα και δεν έχουμε υπομονή. Θέλουμε να γίνεται μόνο το δικό μας. Έτσι. Δίχως να εξηγήσουμε γιατί. Για να ικανοποιούμαστε, αλλά μετά πάλι δεν γίνεται ούτε και αυτό. Γιατί δεν ξέρουμε τι θέλουμε στην τελική.

Όσοι λένε ότι ξέρουν τι θέλουν από τη ζωή είναι πολύ γελασμένοι. Γιατί αν αποφεύγεις αυτό που δεν θέλεις εγκλωβίζεσαι σε αυτό που θέλεις. Το διάβασα σε ένα ωραίο βιβλίο της αδελφής Μαγδαληνής από τη Μονή Τιμίου Προδρόμου στο Έσσεξ της Αγγλίας, όπου ήταν ηγούμενος ο Γέροντας Σωφρόνιος που έγραψε το βίο του Αγίου Σιλουανού.

Πολλοί προβληματισμοί, ας έχουν το φωτεινό άγγιγμα του Κυρίου στις καρδιές μας. Για τη δική Του Δόξα έγραψα και αυτές τις γραμμές.