H γιαγιά Ελένη της Δρυμιάς πέταξε στους ουρανούς

Από χθες 13 Οκτωβρίου 2013 είναι στην αγκαλιά του Θεού η κα Ελένη της Δρυμιάς. Η γιαγιά που διακόνησε τον Άγιο Γεώργιο της Δρυμιάς πολλά χρόνια και ήταν αυτή που συνεχώς επιβεβαίωνε την παρουσία Του λέγοντας με χαρά: «Ο Άγιος είναι εδώ»!!! Σήμερα το μεσημέρι έγινε η εξόδιος ακολουθία της 81χρονης γιαγιάς με την παρουσία του Πρωτοσύγκελου της Μητρόπολης π. Σωφρονίου που εκπροσώπησε το Μητροπολίτη.

Η αγαπημένη αυτή γιαγιά σε πολλά παιδιά και νέους που ανεβαίνουν τα καλοκαίρια στην ορεινή περιοχή, έκρυβε καλά τις αρετές της, αν και πολλοί έχουν μαρτυρίες που τους κάνουν να πιστεύουν πως ήταν μια γιαγιά που αγαπούσε το Θεό και είχε διαρκής σχέση και κοινωνία μαζί Του.  

Ο π. Γεώργιος Αναγνωστόπουλος στον επικήδειο λόγο του αναφέρθηκε σε τρία γεγονότα που επιβεβαιώνουν κάτι τέτοιο.

Το πρώτο ήταν ότι η γιαγιά Ελένη του έλεγε πως δεν πήγαινε σε άλλα σπίτια για να αποφύγει να μιλήσει για κάποιον, γιατί στις συζητήσεις όλο και κάτι ξεφεύγει. Γι’ αυτό προτιμούσε να κάθεται σπίτι, όπου προσευχόταν. Μάλιστα μια φορά είπε στον π. Γιώργη πως το παράθυρο που ήταν προς το δρόμο ήταν μονίμως κλειστό και σκεφτόταν μήπως να έκλεινε και ένα ακόμη παράθυρο για να μην της αποσπάται η προσοχή από την προσευχή. Και ένα τρίτο περιστατικό είναι ότι αποκαλούσε το μνημόσυνο ως «λιμόσυνο» και τη διόρθωνε ο πάτερ για να μάθει τη σωστή λέξη, αλλά η ίδια του είπε: «Δεν είναι κακό να μη λέμε τις σωστές λέξεις. Είναι κακό όμως να μπορούμε να κάνουμε το καλό και να μην το κάνουμε».

Αυτά τα τρία περιγράφουν μια γυναίκα που ήταν αφοσιωμένη στο Θεό. Ήταν ταγμένη και αφιερωμένη στο να είναι κοντά στον Άγιο και να μιλάει διαρκώς για Αυτόν. Θυμάμαι πριν τρία χρόνια σε μια ημερίδα που έγινε στην εκκλησία της Δρυμιάς την είδα να μιλάει με αγάπη και σιγουριά πως όλοι οι Άγιοι είναι στα νοσοκομεία, είναι στα σπίτια. Και το έλεγε με όλο της το είναι. Έβγαινε από όλα τα κύτταρα του σώματος της και εξέπεμπε σαν ακτινοβολία.

Ένας φίλος σήμερα στο τραπέζι μετά την ταφή της, μας είπε την δική του εμπειρία πριν 18 χρόνια όταν ήρθε στην περιοχή για δουλειά. Τότε του έκανε εντύπωση που ήταν ανοιχτή η εκκλησία και όταν ρώτησε τη γιαγιά Ελένη γιατί συμβαίνει είπε πως

«Ο Άγιος δεν μας αφήνει» και άρχισε να του μιλάει για Αυτόν. Μια πλήρη ξενάγηση και αναδρομή για το πώς Τον γνώρισε και πως είναι ζωντανός. Ο φίλος αυτός άκουγε όλα αυτά και έπειτα όταν πήγε να ασπαστεί την εικόνα Του ένιωσε πως φίλησε ανθρώπινο μάγουλο και όχι απλώς ένα ξύλο. Αμέσως άκουσε μια καρέκλα να κάνει πίσω και η γιαγιά Ελένη άρχισε να κάνει μετάνοιες και να Τον καλωσορίζει γιατί ήταν εκεί!!!

Ένα ακόμη γεγονός ότι έβλεπε με καθαρά μάτια είναι ότι είχε πει σε παιδιά της εκκλησιαστικής κατασκήνωσης ότι όταν έλεγαν το «Πιστεύω» στη Θεία Λειτουργία μια φορά, ένα φως ήταν ακριβώς από πάνω τους!!!

Και σίγουρα υπάρχουν τόσες πολλές μαρτυρίες που ενισχύουν όλα αυτά. Από εδώ και στο εξής βρίσκεται στην αγκαλιά του Θεού, του Αγίου που υπηρέτησε και όταν πηγαίνουμε στη Δρυμιά σίγουρα θα είναι κάπου εκεί για να μας υποδέχεται. Είναι από τις φορές που νιώθεις πως η ευχή «Καλό Παράδεισο» είναι σίγουρη. Γιατί έζησε από εδώ τη γεύση του. Τα μεγάλα φωτεινά της μάτια φανέρωναν αυτήν την μοναδική χαρά.

Μπορεί να μην είχα την τύχη να έχω προσωπική σχέση μαζί της αλλά άνθρωπος που προσεύχεται σίγουρα τον ξέρεις! Γιατί έτσι αναπτύσσονται μυστικά οι μυστηριακές σχέσεις.

Γιαγιά Ελένη, την ευχούλα σου να έχουμε.