Θύτες-θύματα με αίματα σπέρματα

Για κάτι που κατηγορείται το δημοσιογραφικό επάγγελμα είναι ότι προβάλλει το αίμα και το σπέρμα. Με τα δύο αυτά οι δημοσιογράφοι τροφοδοτούν το κοινό για να αποσιωπήσουν τα σημαντικά, αναφέρει ο αντίλογος. Επειδή ο άνθρωπος είναι επιρρεπής από τη φύση του κάθεται αποχαυνωμένος ακούγοντας για δολοφονίες, τρομοκρατικά χτυπήματα, επιθέσεις, μαχαιρώματα, ερωτικά σκάνδαλα, απιστίες, πιπεράτες λεπτομέρειες από ραντεβού, καυτές γυναικείες εμφανίσεις (οι άντρες ποτέ δεν εμφανίζονται γυμνοί ή τουλάχιστον δεν τραβούν το ενδιαφέρον των γυναικών;)

Βλέποντας τις πρώτες ειδήσεις θα καταλάβεις πως όντως συμβαίνει αυτός ο «σιωπηλός νόμος» των media και ιδιαίτερα της τηλεόρασης. Θέλουν να πουλήσουν ότι πιο φτηνό έχουν για να μην δείχνουν τις ακριβές πολύτιμες ειδήσεις. Ο Χριστόδουλος Ξηρός σε βίντεο ανακοινώνει αιματηρές επιθέσεις, ο Ολάντ έκανε απιστία στη σύντροφο του με μια ηθοποιό που του σύστησε η μητέρα των τεσσάρων παιδιών τους, ο Λιάπης γυρνάει με τη Ρουμάνα καλλονή σε θέρετρα, ο Ομπάμα είναι σε διάσταση με την Μισέλ.

Όλα αυτά πραγματικά δεν μας ενδιαφέρουν. Για τον Ξηρό να τον μαζέψουν όσοι του έδωσαν άδειες. Για τα υπόλοιπα γκομενικά των πολιτικά ποσώς μας ενδιαφέρει. Να είναι σωστοί στις αποφάσεις που λαμβάνουν υπέρ των πολιτών. Κατά τα άλλα καρφάκι δεν μας καίγεται για τις σεξουαλικές προτιμήσεις τους. Ούτε θα τους συμπαθήσουμε, ούτε θα τους αντιπαθήσουμε. Άλλωστε όσοι έχουν εξουσία έλκουν και γι’ αυτή και μόνο. Αν έκαναν άλλο επάγγελμα οι κατακτήσεις τους δεν θα ήταν πολλές. Ή μπορεί να ήταν, αλλά δεν θα είχαν την τύχη να γυρίσουν να τους κοιτάξουν ωραίες γυναίκες.

Τελικά όμως μήπως και το κοινό διψάει για να βλέπει μέσα από την κλειδαρότρυπα και να διακατέχεται από τρομολαγνεία; Είναι δηλαδή τελικά νοσηρό το παιχνίδι των ΜΜΕ ή απλώς προσφέρουν στην πιατέλα αυτό που ζητά ένας τηλεθεατής, ένας ακροατής, ένας αναγνώστης που βαριέται τη ζωή του, δεν την αντέχει, δεν έχει ήθος, αξίες, ιδέες, οράματα;  Αυτή η σχέση δούναι και λαβείν τελικά από ποιον ξεκινάει και σε ποιον καταλήγει;

Ο δημοσιογράφος είναι ένας άνθρωπος και αυτός και βλέπει τι πουλάει στην αγορά και αναλόγως πράττει. Αν πέσουν οι τηλεθεάσεις, η αναγνωσιμότητα, η ακροαματικότητα θα μπορέσουν να σοβαρευτούν και να προβάλλουν σοβαρές ειδήσεις. Αυτές που μας απασχολούν επί της ουσίας. Επομένως το να κατηγορούμε μόνο τα ΜΜΕ δεν καταφέρνουμε τίποτα. Μήπως πρέπει να κάνουμε αυτοκριτική, ενδοσκόπηση, εσωτερική εργασία και να απαντήσουμε στο ερώτημα: «επιτέλους τι μας ενδιαφέρει να βλέπουμε στα ΜΜΕ», έτσι ώστε να αλλάξουμε την χειραφέτηση, την πλύση εγκεφάλου, την χαλιναγώγηση προς την μεριά των σκουπιδιών και της δυσωδίας σε όλους τους τομείς;

«Πρέπει εσύ να αποτελείς την αλλαγή που θέλεις να δεις στον κόσμο» είχε πει ο Μαχάτμα Γκάντι.