Ένας Απρίλης περιμένει την Ανάσταση

Καλό μήνα να ευχηθώ! Να έχουμε έναν όμορφο Απρίλη και μια καλή Λαμπρή! Ο καιρός ακόμη δεν σταθεροποιήθηκε. Στη βόρεια Ελλάδα εξακολουθούμε να χρειαζόμαστε τη θέρμανση. Κατά τα άλλα όμως είναι ο δεύτερης μήνας της άνοιξης και δεν γίνεται να μη χαιρόμαστε γι’ αυτό. Προσπαθούμε να φτιάξουμε τη διάθεση μας, έστω και αν δεν ευνοούν οι συνθήκες.

Όταν βλέπουμε τα άσχημα από απόσταση τότε μπορούμε να δούμε ψύχραιμα. Να σκεφτόμαστε δηλαδή πως ξεπεράστηκαν άλλα δύσκολα συμβάντα στη ζωή μας. Τότε βλέπεις πως όλα είναι περαστικά. Αρκεί να έχουμε τη σοφία να τα αντιμετωπίσουμε με βάση μια σωστή πρακτική. Όσο περνούν τα χρόνια ο άνθρωπος βλέπει με βάση την εμπειρία του, ποια μέθοδος αποδίδει. Ο καθένας βέβαια έχει τον δικό του τρόπο αντιμετώπισης των πραγμάτων.

Λόγω των κοινωνικών δικτύων που έχουν γίνει σημαντικό εργαλείο της καθημερινότητας και ιδιαίτερα των νέων, καταλήγω πως το σωστότερο είναι το ρητό: «Τα εν οίκω μη εν δήμω». Γιατί κανείς ποτέ δεν θα μπορέσει να κατανοήσει το πρόβλημα του άλλου, όσο κοντινότερος άνθρωπος και αν είναι. Στο Ευαγγέλιο αναφέρεται πως «κλαίμε με αυτόν που κλαίει και χαιρόμαστε με αυτόν που χαίρεται». Αυτός ο τρόπος είναι ο ιδανικότερος.

Θυμάμαι μια φίλη που μου είχε πει κάποτε ότι επέλεξε να θωρακιστεί, γιατί δεν ήθελε να τη συζητάνε ενώ τρώνε κουλουράκι και πίνουν τον καφέ. Τότε δεν το είχα καταλάβει αλλά τώρα βλέπω πως του ξένου τα προβλήματα είναι ένα ακόμη θέμα συζήτησης. Γι’ αυτό ένα από τα βασικότερα προτερήματα του ανθρώπου θεωρώ πως είναι η διακριτικότητα και η διάκριση.

Τον χρυσό δεν μπορούν να τον εκτιμήσουν στο παζάρι και στην αγορά. Μόνο ένας ειδικός θα μπορεί να το κάνει αυτό. Έτσι είναι και τα προσωπικά ζητήματα. Όσο περισσότεροι τα ξέρουν, τόσο περισσότερες κουβέντες της αγοράς θα ακούσεις. Μπορεί να ακούσεις και κάτι καλό, αλλά μέσα στο συρφετό των άχρηστων, ασήμαντων και ανούσιων θα χαθεί.

Το νου μας λοιπόν!