Τά τελευταῖα χρόνια γινόμαστε μάρτυρες
μιᾶς ὁλομέτωπης προσπάθειας ἀποχριστιανοποίησης τῆς ἑλληνικῆς κοινωνίας. Ἡ
προσπάθεια αὐτή γίνεται μεθοδευμένα καί σταδιακά, ὅπως φάνηκε ἰδιαίτερα στήν
περίπτωση τῆς κατάργησης τῆς ἀργίας τῆς Κυριακῆς, 1700 χρόνια μετά τή
θεσμοθέτησή της ἀπό τόν Ἅγιο Ἰσαπόστολο Κωνσταντῖνο τόν Μέγα. Ἐνῶ δηλαδή
ἀρχικά παρουσιάστηκε ὡς πιλοτική
ἐφαρμογή στήν πόλη τῆς Θεσσαλονίκης καί μόνο γιά μία Κυριακή, σήμερα ἡ
κυβέρνηση, προωθεῖ τήν πλήρη κατάργηση τῆς ἀργίας τῆς Κυριακῆς σέ δέκα
περιοχές, ἀλλά, ἄς μή γελιόμαστε, ἀποσκοπεῖ στό νά ἐπεκτείνει τό μέτρο σέ
ὁλόκληρη τή χώρα.
Πλῆθος ἐπαγγελματικῶν φορέων ἔχει ἀντιδράσει
εἰς μάτην. Φαίνεται πώς ἀφοῦ ἄδειασαν οἱ τσέπες τοῦ λαοῦ μέ ἐξοντωτικά
οἰκονομικά μέτρα, τώρα στοχεύεται καί τό ἄδειασμα τῆς ψυχῆς του. Γιατί ἡ ἀργία
τῆς Κυριακῆς εἶναι κάτι τό ἱερό γιά τόν Ἕλληνα ἀκόμη ἀπό τά ἀρχαία χρόνια. Δέν
θεσπίστηκε μόνο γιά τήν ἀνάπαυση ἀπό τόν κόπο τῆς ἑβδομάδας, ἀλλά δίνει καί τήν
εὐκαιρία νά μαζευτεῖ ἡ οἰκογένεια γύρω ἀπό τό ἐπίσημο Κυριακάτικο τραπέζι, νά
ζήσουμε ὄχι ὡς μεμονωμένα ἄτομα ἀλλά ὡς οἰκογένεια, ὡς παρέα μέ γείτονες καί
φίλους, νά ξαναβροῦμε τόν ἑαυτό μας.
Ἡ Κυριακή ἀργία ἐπίσης μᾶς δίνει τήν εὐκαιρία
νά γιορτάσουμε τή μέρα αὐτή ὅπως ἐπιτάσσει τό ὄνομά της: ὡς ἡμέρα Κυρίου,
ἀφιερωμένη στή δικιά Του λατρεία, μέ τόν ἐκκλησιασμό καί τή συνάντηση μέ τούς
φίλους γιά καφέ μετά τή Θεία Λειτουργία, μέ μία ἐκδρομή σέ ναούς τῆς ὑπαίθρου,
μέ τό νά ἐπισκεφθοῦμε τούς γέρους γονεῖς μας στό χωριό, νά ξαναβροῦμε τίς ρίζες
μας.
Ὁ ἀδηφάγος καπιταλισμός λατρεύει ὡς Θεό τοῦ
μόνο τό κέρδος καί θυσιάζει στόν Μολώχ τοῦ χρήματος πρόσωπα καί κοινωνίες
ὁλόκληρες. Ἐδῶ ἐντοπίζεται καί ἡ εὐθύνη
μας, ὅλων ὅσων θέλουμε ὄχι μόνο νά ὀνομαζόμαστε, ἀλλά καί νά εἴμαστε
χριστιανοί. Πρέπει νά ὁμολογήσουμε μέ εἰλικρίνεια ὅτι ἐμεῖς πρῶτοι, ἀπέχοντας
ἀπό τόν Κυριακάτικο ἐκκλησιασμό ἀφαιρέσαμε ἀπό τήν Κυριακή τήν ἱερότητά της.
Ὅμως ὅτι χάνει τήν ἱερότητά του εἶναι καταδικασμένο σέ θάνατο. Ἀφοῦ σμικρύναμε τήν Κυριακή ἀπό ἡμέρα Κυρίου
σέ ἡμέρα ξεκούρασης, τώρα κινδυνεύουμε νά τήν χάσουμε ἐντελῶς.
Ἔτσι τά ἴδια
τά πράγματα μᾶς δείχνουν ποιά μπορεῖ νά εἶναι ἡ λύση. Ἄν δέν ψωνίζουμε τήν Κυριακή, τότε δέν θά
ἀνοίγουν καί τά καταστήματα Ἄν ὅλοι οἱ χριστιανοί γεμίσουμε τίς Ἐκκλησιές μᾶς
κάθε Κυριακή, τότε, θά ἀποσυρθεῖ καί τό ἀνθελληνικό αὐτό μέτρο. Ἡ Κυβέρνηση καί
ἡ Βουλή πού ἐξακολουθοῦν νά ὁρκίζονται εἰς τό Ὄνομα τῆς Ἁγίας Τριάδος, θά
πρέπει νά ἀντιληφθοῦν ὅτι ἐκπροσωποῦν ἕνα λαό πού εἶναι ὀρθόδοξος στά βάθη τῆς
ὕπαρξής του καί νά μήν τόν ἐξανδραποδίζουν ὑποβιβάζοντας τή χώρα στό ἐπίπεδο
ἐξωτικῶν τουριστικῶν «παραδείσων», πού εἶναι «παράδεισος» μόνο γιά τούς
ἀλλοδαπούς τουρίστες καί γίνονται κόλαση ἀνυπόφορη γιά τούς πολίτες τους. Τό
μέλλον πού μᾶς ἑτοιμάζουν μοιάζει ὁλοσκότεινο. Ἄς ἀνάψουμε ἐμεῖς οἱ χριστιανοί
ὁ καθένας τό δικό του κεράκι ἐλπίδας, ἀνάστασης καί ζωῆς. Ἄς ἀντισταθοῦμε μέ τό
παράδειγμά μας στούς ψεύτικους «παραδείσους» πού μᾶς ὑπόσχονται, ἀναζητώντας
τόν ἀληθινό παράδεισο τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ, πού βιώνεται κατ’ ἐξοχήν στήν
Κυριακάτικη Θεία Λειτουργία.
ΕΚ ΤΗΣ
ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου