Φίλε Γρηγόρη καλό ταξίδι!

Έναν φίλο πριν καλά καλά τον γνωρίσουμε, χάσαμε χθες, 11 Αυγούστου. Ο αγαπημένος μας Γρηγόρης Εμμανουήλ, φανατικός αναγνώστης του ιστολογίου μας, έφυγε προς τον Κύριο. Ξαφνικά και απρόσμενα. Η μεγάλη του καρδιά έπαψε να χτυπάει, όμως η ψυχή του παραμένει αιώνια και σε όσους τον γνωρίσαμε έστω και λίγο, έχει αφήσει το σημάδι της στις δικές μας ψυχές.

Η σύσταση είχε γίνει από το φίλο Σπύρο να διαβάζει το ιστολόγιο και έπειτα από αυτό το άρθρο http://taranakounimata.blogspot.gr/2013/03/blog-post_5146.html θέλησε να μας γνωρίσει. Λίγες κουβέντες ανταλλάξαμε, μα ήταν αρκετές για να καταλάβω πως είναι ένας άνθρωπος που προσφέρει ανιδιοτελώς. Θυμάμαι στο ανταλλακτικό χαριστικό παζάρι που διοργανώσαμε με τη συνεργάτιδα μου Σουζάνα στις 30 Νοεμβρίου του 2013 ήρθε με τη σύζυγο του Σόνια και κάθισαν όλη την ημέρα! Για μένα ήταν μεγάλη χαρά και όπως μου είπε σήμερα η Σόνια, ο Γρηγόρης είχε χαρεί πολύ και του έκανε εντύπωση πως δεν θέλησε να βάλει τσιγάρο στο στόμα του. Κάτι που τον είχε παραξενέψει ιδιαίτερα… Έβλεπα το πρόσωπο του που ακτινοβολούσε και πόσο πολύ ήθελε να βοηθήσει! Θυμάμαι την κουβέντα του για μια κοπέλα που είχε έρθει στο τέλος και πήρε ρούχα για τα παιδιά της και τρόφιμα και καταλάβαμε πόσο μεγάλη ανάγκη είχε. «Για την κοπέλα αυτή άξιζε όλη η ημέρα» είπε με νόημα ο Γρηγόρης και νιώσαμε όλοι πόσο πολύ δίκιο είχε…

Ο Γκρεγκ μεγάλωσε και έπαιζε με τον Γιώργο Παπανδρέου και τα αδέλφια του, πήγαινε στο ίδιο σχολείο με τον Αντώνη Σαμαρά. Με την οικογένεια του είχαν έρθει από την Αφρική. Και έτυχε σήμερα που τον αποχαιρετίσαμε να έχει θερμοκρασίες της μαύρης Ηπείρου. Μεγάλο του όνειρο ήταν να γυρίσει πίσω και ήθελε να είναι στο Κιλιμάντζαρο, είχε εκμυστηρευτεί σε φίλους. Τώρα τον έχει αγκαλιάσει η φιλόξενη γη των Τοξοτών που επίσης αγάπησε πολύ και έζησε την πιο ευτυχισμένη περίοδο της ζωής του. Του άρεσε η φύση της περιοχής και ο ποταμός Νέστος.

Για 21 χρόνια έζησε στην περιοχή μας. Είδαν το σπίτι τους ολοσχερώς κατεστραμμένο από πυρκαγιά στους Τοξότες και επέστρεψαν στην Ξάνθη. Εργαζόταν πολλές ώρες και έλειπε σε άλλες περιοχές της Ελλάδος και στο εξωτερικό. Ήταν πολύ καλός στη δουλειά του και έμπειρος επαγγελματίας.

Τα τελευταία χρόνια είχε κάνει τη μεταστροφή του στην Εκκλησία και του άρεσε να προσεύχεται και να διαβάζει βιβλία πνευματικού περιεχομένου. Συμμετείχε στα μυστήρια της Εκκλησίας και χαιρόταν πολύ όταν ερχόταν σε επαφή με ανθρώπους που είχαν την αγάπη και την διαρκή αναζήτηση για το Θεό.

Αναρωτιέμαι γιατί τον γνώρισα λίγο πριν το τέλος της ζωής του και δεν είχα την ευκαιρία να κάνω παρέα μαζί του περισσότερο. Μήπως επειδή τη συνάντηση αυτή την επέτρεψε ο Θεός για να μου δείξει πως έστω και μικρές σταλαγματιές γνωριμίας ισοδυναμούν με μια ολόκληρη ζωή συνεχούς επαφής, αρκεί να αναγνωρίσεις το μεγάλο σημάδι τους;

Σε περίοπτη θέση στο σπίτι μας έχουμε το εργόχειρό τους, το καδράκι με τα κοχύλια, τους αστερίες και την άμμο που μας χάρισαν πέρυσι ο Γρηγόρης με τη Σόνια. Μπορεί να έφυγες φίλε Γρηγόρη την πιο θερμή μέρα του χρόνου, όμως με παρηγορεί πως είναι παραμονές της εορτής της Κοίμησης της Θεοτόκου. Η Παναγία μας να σε έχει στην αγκαλιά Της!