Οι Γιορτές Παλιάς Ξάνθης ξεκίνησαν!!! Ταξίδι με τη μηχανή του χρόνου

Τελευταία μέρα του καλοκαιριού και η Ξάνθη φοράει τα γιορτινά της και δη η αρχόντισσα της, ο παραδοσιακός της οικισμός, το στολίδι της Περιφέρειας Ανατολικής Μακεδονίας Θράκης αλλά και -τολμώ να γράψω- και όλης της Ελλάδος. Με αυτόν τον τρόπο αποχαιρετούμε γλυκά την πιο θερμή εποχή του χρόνου και υποδεχόμαστε το φθινόπωρο που σηματοδοτεί αλλαγές στην καθημερινότητα μας.

Η παλιά πόλη είναι από τις αγαπημένες περιοχές της Ξάνθης για ντόπιους και επισκέπτες. Δεν γίνεται να έρθεις σε τούτο τον τόπο και να μην τον ερωτευτείς! Προσωπικά νιώθω πως όταν περπατάω στα σοκάκια του, ανασαίνω με όλους όσους έζησαν όλα τα προηγούμενα χρόνια εδώ. Έχω μπει μέσα σε αρχοντικά και σε φτωχικά τούτου του οικισμού και ένιωσα ρίγη συγκίνησης, γιατί αισθάνθηκα πως είναι μέσα σε αυτά κομμάτια των ανθρώπων που έζησαν εκεί. Η αύρα τους είναι ακόμη μέσα…

Καπνεργάτες που ζούσαν για το μεροκάματο και έκαναν τα καλύτερα γλέντια και καπνέμπορους που ταξίδευαν σε όλο τον κόσμο και έφερναν δώρα από άλλες χώρες. Πόσο θα ήθελα πραγματικά να έμπαινα στην μηχανή του χρόνου και να μπορούσα να ζήσω αυτό το πέρασμα των εποχών. Να δω πως ήταν τα προηγούμενα χρόνια εδώ στην παλιά Ξάνθη που τότε ήταν η πόλη τους και δεν ήξεραν πως θα ορθώνονταν πολυκατοικίες, ότι τα καπνά δεν θα δίνουν πλέον στον κόσμο ψωμί να φάει με αποφάσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης, χάνοντας η περιοχή έτσι την αίγλη παγκοσμίως, αφού ήταν η δεύτερη σε όλο τον κόσμο για την καλλιέργεια αυτή!!!

Ένας φίλος Θεσσαλονικιός που πλέον θέλει να μείνει μόνιμα με τη σύζυγο του στην Ξάνθη γιατί αγάπησαν τους ανθρώπους της και τις ομορφιές της, μου είπε σήμερα πως αυτές τις μέρες βλέπει πολλούς επισκέπτες να σεργιανούν. «Είναι οι μέρες μας αυτές. Γιορτές Παλιάς Ξάνθης και Καρναβάλι. Φρόντισε ο Αμοιρίδης για να ευημερεί η πόλη, έστω και λίγες μέρες του χρόνου. Έβλεπε μπροστά αυτός ο άνθρωπος»… του απάντησα.

Πόσο χαίρομαι ειλικρινά που βλέπω τη ζωντάνια έστω και αν υπάρχουν προβλήματα, όπως την ησυχία που χάνουν οι κάτοικοι του ιστορικού οικισμού. Όμως αν σκεφτεί κανείς πως δεν έγινε ένας τόπος-φάνταγμα αλλά μια όμορφη στολισμένη κυρία τότε μάλλον στη ζυγαριά πρέπει να βάζουμε περισσότερα καλά επιχειρήματα για να γείρει προς τα θετικά στοιχεία που έχει αυτός ο πολιτιστικός θεσμός.

Ακόμη και τον όρο «σουβλιακιάδα» όπως λένε απαξιωτικά τη γιορτή κάποιοι, τον αποδέχομαι εν μέρει γιατί κατά τα άλλα έχει και πολλές άλλες εκδηλώσεις που πλαισιώνουν το πρόγραμμα και αξίζει κάποιος να τις παρακολουθήσει. Γιατί όμως να απαξιώνεται η ιδέα να υπάρχουν στέκια-αυτοσχέδιες ταβέρνες, όπου συγκεντρώνονται άνθρωποι και τρώνε, πίνουν, συζητούν, γελάνε, δακρύζουν, χαίρονται, διασκεδάζουν, ΖΟΥΝΕ… Είναι κατόρθωμα για την Ξάνθη να ενώνει τις καρδιές των ανθρώπων, ανοίγοντας τις σαν τριαντάφυλλα μέσα από το χορό και το τραγούδι. Στην τελική αυτό δεν θέλουμε; Να είναι ο ένας με τον άλλο μαζί…

Έστω και αν δεν έχεις λίγα χρήματα να καθίσεις για να φας μπορείς να περπατήσεις και να δεις το απίστευτο σκηνικό της παλιάς μας πόλης, να ακούσεις μουσικές από καλλιτέχνες που δεν έρχονται συχνά στην περιφέρεια, να δεις έργα τέχνης, φωτογραφίες αλλοτινών εποχών, να ακούσεις ομιλίες, να παραστείς σε βιβλιοπαρουσιάσεις, κινηματογραφικές προβολές, θεατρικές παραστάσεις, να τρέξεις σε αγώνες ποδηλάτου, να δεις επιδείξεις αθλημάτων, να ακούσεις ποίηση και παραμύθια, να δεις θέατρο σκιών και να επισκεφθείς μουσεία, να δεις χειροτεχνήματα.

Μόνο εδώ θα γνωρίσεις το πάντρεμα της ανατολής και της δύσης. Σου προτείνω να έρθεις για να το ζήσεις!