ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ «ΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΕΜΕΙΣ»

Στην σημερινή ευαγγελική περικοπή του πολλαπλασιασμού των άρτων και των ιχθύων, παρουσιάζεται ένα πρόβλημα, για, το οποίο προτείνονται δύο διαφορετικές λύσεις. Πλήθη ανθρώπων με πολλές ανάγκες αναζήτησαν από τις γύρω πόλεις τον Χριστό στον έρημο τόπο, στον όποιο είχε καταφύγει, για να Τον ακούσουν και να θεραπεύσει τους αρρώστους τους.

«Όταν δε βράδυασε, ήρθαν σ' Αυτόν οι μαθηταί και του είπαν Κύριε, ο τόπος είναι έρημος και η ώρα περασμένη· άφησε  λοιπόν τον κόσμο να πάνε στα χωριά και ν' αγοράσουν τρόφιμα».

Οι μαθητές μπροστά στο πρόβλημα του λαού που πεινά προτείνουν μια λύση, που φαίνεται αρκετά λογική, αλλά που δεν αγγίζει τον εαυτό τους. Η πρότασή τους αναφέρεται στο τι πρέπει να κάνει ο Χριστός και τι πρέπει να κάνουν οι όχλοι· όχι στο τι πρέπει να κάνουν οι ίδιοι.

Η στάση του Χριστού όμως είναι διαφορετική: «Δεν χρειάζεται να φύγουν. Δώστε τους εσείς να φάνε», τους λέει. Έτσι ανατρέπει τη βάση της σκέψεώς τους. Ο Χριστός θέλει οι μαθητές του να σκέπτωνται όχι τι πρέπει να γίνει  γενικά και αόριστα, αλλά τι πρέπει συγκεκριμένα αυτοί να κάνουν.  Να αναζητούν λύσεις, στις οποίες μετέχουν προσωπικά. Οι μαθητές έπρεπε να δώσουν ό,τι είχαν. Η λύση θα άρχιζε από την προσφορά την δική τους.

Ό,τι έχετε, αυτά τα λίγα «φέρετε τα σε Μένα» επαναλαμβάνει σε κάθε ανάλογη περίπτωση ο Χριστός.  Αποθέστε τα ενώπιόν μου για τους άλλους.  Όταν περνάνε απ  τά δικά μου χέρια, όταν το κάνετε για την δική μου αγάπη το αποτέλεσμα είναι ασύγκριτα μεγάλο.

Μέσα στο μυστήριο της Εκκλησίας το θαύμα του πολλαπλασιασμού των άρτων και του χορτασμού χιλιάδων ψυχών συνεχίζεται. Πρώτος προσφέρει τα μεγάλα και ανεκτίμητα ο ίδιος ο Χριστός χαρίζοντας τον «άρτον της ζωής», τον εαυτό Του, μετατρέποντας τους απλούς άρτους και το κρασί της προσφοράς μας στο ανεκτίμητο Σώμα και Αίμα Του, που Αγιάζει τους πιστούς, «πάντοτε εσθιόμενος και μηδέποτε δαπανώμενος». 

Ακολουθούν οι αμέτρητες χορείες των Αγίων μας που πρόσφεραν σ’ Αυτόν τον ίδιο τους τον εαυτό και όλοι οι άλλοι μετά, οι απλοί, οι γνωστοί, οι άγνωστοι μαθητές του Χριστού που φέρνουν πρόθυμα και αφήνουν στα πόδια Του.

Προβλήματα υπάρχουν πολλά και σήμερα έχουν περισσέψει. Δεν φθάνει όμως να λέμε τι πρέπει να κάνουν οι άλλοι αλλά τι μπορούμε να προσφέρουμε εμείς. Στις λύσεις που αναζητούμε ας μη παραμερίζουμε και την προσωπική μας συμμετοχή και ευθύνη.  Κυρίως όμως μη λησμονούμε την αιώνια παρουσία Του.                                                                              

ΕΚ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ