Με τούτα και με τα άλλα βρεθήκαμε αισίως στον Ιούλιο.
Ο καιρός θυμίζει όμως ότι δεν έχουμε καλοκαίρι και δη στην
Ελλάδα.
Η θάλασσα έρχεται στα σπίτια μας, αφού κάθε μέρα σχεδόν
βρέχει.
Το ευχάριστο είναι ότι δεν στεναχωριόμαστε που δεν πηγαίνουμε
στην original θάλασσα.
Γιατί χρειαζόμαστε 10 ευρώ για τις μετακινήσεις μας
καθημερινά.
Πάνε οι λογικές 10 ευρώ έβαζα, 10 βάζω.
Αυτά last years.
Τώρα βάζουμε μπετζίνα και είναι σαν να μην βάζουμε.
Για να επανερχόμαστε όμως στα ίσα μας και να αναγνωρίζουμε
ποια πραγματικά αξίζουν σε αυτή τη ζωή, κατά καιρούς περνάμε διάφορες
δοκιμασίες.
Μέσα από αυτές μαθαίνουμε να αγαπάμε τον εαυτό μας και τη
ζωή.
Μα πάνω από όλα το Θεό.
Διάβασα κάπου ότι ένας συγγραφέας είχε συζήτηση με το Θεό
και την έγραψε σε βιβλίο.
Κάθε μέρα μας μιλάει ο Δημιουργός μας.
Τον ακούμε; Τον νιώθουμε; Τον αντιλαμβανόμαστε;
Χανόμαστε στα μύρια προβλήματα που νομίζουμε ότι έχουμε.
Να μην στεναχωριέσαι για ότι γίνεται και για ότι δε γίνεται,
λένε οι Κινέζοι.
Σοφό θα έλεγα.
Εμείς οι Έλληνες έχουμε να διδαχθούμε τόσα από την πίστη
μας.
Δεν μένει παρά να τα αναζητήσουμε για να τα βρούμε.
Γιατί ότι ψάχνουμε, αυτό βρίσκουμε.
Και ότι είμαστε, αυτό βλέπουμε.
Την αγάπη μου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου