Ο έρωτας στα χρόνια της…. οικονομικής κρίσης

Γράφει η Δέσποινα Γαβριηλίδου

Το 2002, με την ένταξη της χώρας μας στο Euro ελπίζαμε και προσδοκούσαμε ένα καλύτερο μέλλον. Λέγαμε πως η Ελλάδα προόδευσε, εξελίχτηκε, έκανε επιτέλους το μεγάλο βήμα…

Δυστυχώς 9 χρόνια αργότερα, τα γεγονότα μας διαψεύδουν. Βρισκόμαστε στο “χείλος της καταστροφής”, αφού το ταμείον είναι μείον. Η παροιμία λέει πως “η φτώχεια φέρνει γκρίνια” κι αυτό επιβεβαιώνεται κυρίως στις σχέσεις των ζευγαριών.

Σύμφωνα με μελέτες, βασικό αίτιο των προστριβών των ζευγαριών είναι η έλλειψη χρημάτων. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα τη κακή ψυχολογία και την μείωση της ερωτικής επιθυμίας.

Τα ζευγάρια αποξενώνονται και μαλώνουν ακόμη και για τα πιο απλά πράγματα. Ο ένας ρίχνει ευθύνες στον άλλο για τις “αλόγιστες” σπατάλες.(ΔΕΗ, ΟΤΕ και αλλού) Ο άντρας συνήθως κατηγορεί τη γυναίκα: «Το νερό ήρθε 200 Ευρώ…. εσύ φταις που κάνεις όλη μέρα μπάνιο!!» Η γυναίκα πάλι, τον κατηγορεί, λέγοντας: «Όλη μέρα, είμαι κλεισμένη σπίτι, ούτε για καφέ πάμε πια!» Και οι αλληλοκατηγορίες πάνε κι έρχονται…. μα το οικονομικό πρόβλημα παραμένει!

Βέβαια, αυτή είναι η μια όψη του νομίσματος, η απαισιόδοξη, αυτή που φθείρει τις ανθρώπινες σχέσεις….

Η αισιόδοξη άποψη λέει πως δεν θα πρέπει να αφήνουμε τα οικονομικά προβλήματα να επηρεάζουν τη σχέση μας, με το έτερον ήμισυ. Αντίθετα, αυτή η κατάσταση πρέπει να μας φέρει πιο κοντά, ένα καταλάβουμε ότι η πραγματική ευτυχία δε βρίσκεται στα χρήματα, αλλά στην αγάπη και την συντροφικότητα, θεμέλια μιας αληθινής σχέσης…..

Άλλωστε, οι ανθρώπινες σχέσεις, χτίζονται μέρα με τη μέρα και απαιτούν καθημερινή προσπάθεια κι από τους δύο. Στην πορεία αυτή, γίνονται κάποιες αναπόφευκτες αλλαγές, στις οποίες αναγκαζόμαστε να προσαρμοστούμε.

Έτσι, καλό είναι λίγο να θυμηθούμε τους παππούδες και τις γιαγιάδες μας, που κατάφεραν να ζήσουν σε πολύ δυσκολότερες συνθήκες και με λιγότερα αγαθά από μας.

Εμείς το μόνο που πρέπει να κάνουμε είναι να πάψουμε να επινοούμε “πλασματικές” ανάγκες, όπως τα ακριβά ρούχα, οι διακοπές, τα αυτοκίνητα. Αν σταματήσουμε να μιλάμε για “ανικανοποίητες” ανάγκες, θα εξασφαλίσουμε την ψυχική ηρεμία μας και που θα πάει; Θα ξεπεράσουμε κι αυτή την κρίση……