Πριν
να πω μια καληνύχτα είπα να γράψω.
Έχω
να το κάνω 10 μέρες!
Λόγω
απουσίας…
Μίνι
ταξίδι του μέλιτος και πάλι επιστροφή στην καθημερινότητα.
Αλλάξαμε
πρωθυπουργό αλλά όχι παρόν.
Το
ίδιο και χειρότερο είναι.
Τώρα
βάλαμε επισήμως έναν άνθρωπο των τραπεζών.
Παπαδήμ(ι)ος
θα είναι.
Δεν
χρειάζεται να είσαι μάντης για να το προβλέψεις.
Έβαλαν
έναν άνθρωπο για να κάνει την βρώμικη δουλειά και να μην έχει πολιτικό κόστος.
Ποιος
θα θυμάται τον τραπεζίτη μετά από τα ισοπεδωτικά που θα εφαρμόσει;
Γιατί
έφυγε ο Forest
GAP,
αλλά έμειναν οι συμφωνίες του.
Γι
αυτές που αν τις έβλεπαν όσοι αγωνίζονταν για τη δημοκρατία πριν 38 χρόνια θα
προτιμούσαν τη χούντα.
Ξημερώνει
17 Νοεμβρίου.
2011,
αλλά βλέπω ότι μπορεί να γράφω ελεύθερα (ακόμη) αλλά μου έχουν στερήσει τη
δουλειά και μου ζητάνε συνέχεια να πληρώνω φόρους...
Είμαι
άνεργη, όπως και περισσότερο από ένα εκατομμύριο Έλληνες πολίτες.
Αυτή
τη δημοκρατία να τη βράσω.
Μικροί
δικτάτορες είναι και αυτοί που προφασίζονται την κρίση για να κάνουν στην άκρη
λεφτά για να επιβιώσουν εν καιρώ χρεωκοπίας.
Λες
και τα φράγκα που στοιβάζουν, νομίζουν ότι θα τα έχουν.
Λεφτά
που τα κάνεις, στερώντας από άλλους, δεν θα τα έχεις για πολύ.
Καταρχήν
τίποτα δεν μας ανήκει.
Ή
μάλλον μας ανήκει.
Αυτά
τα λίγα μέτρα που παίρνουμε όλοι στο τέλος.
Και
μια ψυχή βέβαια.
Αν
δεν ενδιαφερόμαστε γι αυτή, ε τότε δικαίως αγωνιζόμαστε για το τίποτα.
Γιατί
αυτό θα πάρουμε, γι αυτό που παλεύουμε.
Θα
ήθελα να γράψω πολλά, αλλά έχω μια εργασία στο Ανοιχτό Πανεπιστήμιο.
Για
την απολογία του Σωκράτη.
Αυτό
το παλικάρι καλά τα έλεγε αλλά δεν τον άκουγε κανείς.
Έμεινε
στους αιώνες όμως…
Αυτοί
οι τενεκέδες οι πολιτικοί μας και γενικά όσοι νομίζουν ότι είναι σοφοί,
γνωρίζουν ότι δεν θα τους θυμούνται ούτε οι συγγενείς τους των επόμενων γενεών;
Θα
ντρέπονται να τους αναφέρουν.
Τους
νοιάζει άραγε;
Τελικά
όμως τι τους ενδιαφέρει;
Εδώ
δεν μπορούμε να σώσουμε την ψυχή μας και αυτοί λένε θα σώσουν τη χώρα;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου