ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ: «ΟΤΑΝ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΠΡΟΣΤΑΖΕΙ»

«Θέλεις ὑγιής γενέσθαι;»

 

Ὁ παραλυτικὸς κοίταξε τὸν ξένο ξαφνιασμένος. Τί ἐρώτηση ἦταν αὐτή ποὺ τοῦ ἀπηύθυνε; "Ἂν ἤθελε, λέει, νὰ γίνη ὑγιής; Μὰ ζητοῦσε καὶ τίποτε ἄλλο; Τριάντα ὀκτὼ ὁλόκληρα χρόνια ζοῦσε μ' αὐτὴ τὴ λαχτάρα. Ἡ ἐλπίδα τῆς θεραπείας τὸν ἔκανε νὰ παραμένει τόσον καιρὸ σ’ αὐτὸ τὸν θαυματουργικὸ τόπο τῆς Βηθεσδᾶ -προσμένοντας τὸ Θαῦμα. Ὅμως ἦταν μόνος, ὁλομόναχος. Οὔτε ἕναν ἄνθρωπο δὲν εἶχε νὰ τὸν «βάλει στὴ δεξαμενή, ὅταν τὸ νερὸ ταραχθῆ». Τὰ μάτια του ἔλαμψαν ἀπὸ μιὰ ἀναπάντεχη ἐλπίδα.Ἀλλὰ ἡ πρώτη ἔκπληξις συντελέστηκε ὅταν ἄκουσε τὴν ἀπάντηση. «Σήκω ἐπάνω, πάρε τὸ κρεβάτι σου καὶ περπάτησε». Αὐτὸ ποὺ χρόνια τώρα καρτεροῦσε, τοῦ δινόταν ἔτσι ἀπροσδόκητα, σὲ μιὰ στιγμή, ἐντελῶς διαφορετικὰ ἀπ’ ὅτι τὸ περίμενε. Τὸ βλέμμα του, ταραγμένο, ἐπίμονο, στυλώθηκε στὸ βαθὺ καὶ γαλήνιο βλέμμα τοῦ Κυρίου. Σὲ κεῖνα τὰ λίγα δευτερόλεπτο κρίθηκε κάτι μεγάλο.Ὁ παραλυτικὸς ὑπακούει στὴν προσταγὴ τοῦ Χριστοῦ, παραμερίζοντας κάθε ἐπιφύλαξη καὶ μ’ αὐτὴ τοῦ τὴν στάση μᾶς δίνει ἕνα θαυμάσιο πρότυπο γιὰ τὸ πῶς πρέπει νὰ δεχόμαστε τὶς ἐκ πρώτης ὄψεως «παράδοξες» ἐντολὲς τοῦ Χριστοῦ.  Τίποτα δὲν ἀναστέλλει τὴν θέληση του νὰ ὑπακούσει.  Ἔπρεπε νὰ σηκωθεῖ καὶ νὰ περπατήσει, δηλαδὴ νὰ ἐπιχειρήσει αὐτὸ ποὺ ὁ Χριστὸς πρόταξε καὶ ἀκριβῶς πάνω στὴν προσπάθεια θὰ ἔπαιρνε δύναμη γιὰ νὰ τὸ πραγματοποιήσει.Πολλές φορές ὁρισμένες ἐντολές τοῦ Κυρίου ἠχοῦν παράδοξα μέσα μας.  Τό λογικό μας, ἡ ἁμαρτωλή καρδιά μας δυσκολεύονται νά τίς ἀποδεχθοῦν.  Παρά τούς δισταγμούς μας ἄς φροντίζουμε νά ἐκτελοῦμε μέ ἐμπιστοσύνη καί ἐκεῖ ὁ Θεός θά δίνει τήν δύναμη πού ἀπαιτεῖται.Ὁ ἄνθρωπος τῆς σημερινῆς εὐαγγελικῆς περικοπῆς παρουσιάζει ἕνα πολύτιμο καί σημαντικό στοιχεῖο στήν συμπεριφορά του.  Προκειμένου νὰ ἐκτέλεσει τὴν ἐντολὴ τοῦ Χριστού, ἀδιαφόρησε γιὰ τὰ σχόλια τοῦ κόσμου. «Εἶναι Σάββατο» τὸν παρατηροῦσαν οἱ συμπατριῶτες του, «δὲν σοῦ ἐπιτρέπεται νὰ μεταφέρης τὸ κρεβάτι σου». Παρανομεῖς κάνεις κάτι ποὺ ἀντιτίθεται στὸ Νόμο καὶ τὰ ἔθιμα. Ἀπαγορεύεται σήμερα νὰ κάνουμε τέτοιες δουλειές.  Ὁ πρὶν παραλυτικὸς σφίγγοντας στὸν ὦμο τοῦ τὸ κρεβάτι ἀπαντᾶ σταθερά, δὲν  ξέρω τί λέτε ἐσεῖς, ἀλλά Ἐκεῖνος πού μέ ἐκανε ὑγή, Ἐκεῖνος μου εἴπε σήκωσε τὸ κρεβάτι σου καὶ περπάτησε».
Εκ της Ιεράς Μητροπόλεως
ΥΓ.Εύχομαι σε όλους τους ασθενείς ο Θεός έτσι να τους πει απόψε!Πιστέψτε Τον και θα γίνει!Αυτό έκανε και ο παράλυτος.