«Το σώμα και τα κόκαλα θα γίνουν όλα χώμα μα η φωτογραφία μας θα στέκεται ακόμα».

Τα 2.536 έφτασαν τα μέλη αυτή τη στιγμή (πρωί Παρασκευής 4 Μαΐου 2012) στην ανοιχτή ομάδα «Παλιές φωτογραφίες Ξάνθης» στο Facebook  που είναι περισσότερες από 3500 και αυξάνονται διαρκώς.  Η πρωτοβουλία του κ. Τάσου Τεφρωνίδη έχει μεγάλη απήχηση σε Ξανθιώτες εντός και εκτός Ελλάδος. Πρόκειται για την ιστορία της πόλης μέσα από τις φωτογραφίες των κατοίκων της. Κάθε φωτογραφία που αναρτάται στο γκρουπ έχει τη δική της ιστορία, έχει να μας διηγηθεί κάτι που εμείς δεν το ξέρουμε και όμως το βλέπουμε να αποτυπώνεται στα πρόσωπα των εικονιζομένων, στο χώρο όπου βρίσκονται.

Θα έχει όμως και συνέχεια αυτή η προσπάθεια αφού ο εμπνευστής της ιδέας σκοπεύει να αφήσει ψηφιακό αρχείο στις επόμενες γενιές, αυτές που ενδεχομένως θα βλέπουν και εμάς σε φωτογραφίες μετά από χρόνια…

Ο κ. Τεφρωνίδης γεννήθηκε το 1957 στην Ξάνθη από πρόσφυγες γονείς. Είναι παντρεμένος με την Αμαλία Αθανασίου και έχουνε δυο παιδιά , είναι εργολάβος ηλεκτρολόγος και μένει στο Εύμοιρο Ξάνθης.

Μου έκανε την τιμή να μου παραχωρήσει συνέντευξη την οποία δημοσιεύω στο προσωπικό μου ιστολόγιο και με χαρά τη μοιράζομαι μαζί σας.

Νάντια Νάκου: Κύριε Τεφρωνίδη έχετε δημιουργήσει μια ομάδα με παλιές φωτογραφίες Ξανθιωτών στο Facebook που έχει μεγάλη απήχηση από τον κόσμο.Ομολογώ πως συγκινούμαι κάθε φορά που βλέπω κάθε φωτογραφία.Πώς ξεκίνησε αυτή η ιδέα, ποιους έχετε συμπαραστάτες και αν η εξέλιξη προχώρησε πέραν του αναμενόμενου; Σκοπεύετε να προχωρήσετε σε κάποια ψηφιακή έκδοση;

Τάσος Τεφρωνίδης: Η ιδέα ξεκίνησε από αγάπη για κάθε τι το παλιό που έχει κάτι να μας διηγηθεί και αυτό το βλέπουμε μέσα από τις παλιές φωτογραφίες και τα επιστολικά δελτάρια. Η ιστορία αυτής της συλλογής ξεκίνησε πριν 35 χρονιά όταν πρωτομπήκα στην φιλοτελική εταιρία Ξάνθης, εκεί συνάντησα παλιούς Ξανθιώτες συλλέκτες γραμματοσήμων που σήμερα δυστυχώς δεν υπάρχουν. Εκεί δεν περιορίστηκα στην απλή συλλογή των γραμματοσήμων άλλα ενδιαφέρθηκα περισσότερο με τη ταχυδρομική ιστορία που μέσα από τις παλιές καρτ ποστάλ της πόλης μας, εμφανίστηκε η Ξάνθη που αγνοούσαμε. Μια πόλη που τότε είχε χίλια χρώματα, με κατοίκους διαφορετικών θρησκειών και εθνικών καταβολών σε μια αρμονική συνύπαρξη, με κτίρια και χώρους λατρείας που σήμερα με δυσκολία μπορείς να εντοπίσεις. Η εξέλιξη της συλλογής με την βοήθεια και την συμπαράσταση των 2500 και πλέον μελών της ομάδας κοινωνικής δικτυώσης έχει ξεπεράσει τις 3500 φωτογραφίες που αυξάνονται καθημερινώς με γεωμετρική πρόοδο, λόγω της αθρόας εισόδου νέων μελών σε αυτήν την όμορφη παρέα.

Στόχος μου είναι να συγκεντρώσω ψηφιακά όσο το δυνατόν περισσότερα φωτογραφικά οικογενειακά αρχεία και αν είναι δυνατόν όλων των Ξανθιωτών, διότι με αυτόν τον τρόπο και θα σωθούν όλα αυτά τα ανεκτίμητα τεκμήρια για τις επόμενες γενιές και θα έχουν ένα πλούσιο αρχειακό υλικό για να μπορέσουν να την συνεχίσουν, γιατί μια τέτοια συλλογή ποτέ δεν ολοκληρώνεται.

Νάντια Νάκου: Μετά από τρεις γενιές ο άνθρωπος ξεχνιέται...Με την προσπάθεια αυτή που κάνετε, θυμόμαστε ή και γνωρίζουμε ανθρώπους που έζησαν στην Ξάνθη. Αυτό θέλατε να πετύχετε; Γενικότερα σας αρέσει η συλλογή φωτογραφιών;

Τάσος Τεφρωνίδης: Τον Αύγουστο του 2011 που ξεκίνησα αυτήν την προσπάθεια υπήρξαν αντιδράσεις γνωστών και φίλων γιατί επέλεξα αυτόν τον τρόπο ανάδειξης αυτής της συλλογής μέσα από «αμφιλεγόμενης σοβαρότητας» ηλεκτρονικά δίκτυα. Η επιλογή μου ήταν ήταν συνειδητή: Ήθελα μέσω αυτού του εκλαϊκευμένου τρόπο που μας προσφέρει η τεχνολογία να πλησιάσω και να δείξω στη νεολαία ότι κάποιοι άλλοι πριν από αυτούς περπάτησαν και δημιούργησαν σε αυτήν την πόλη. Η ανταπόκριση ήταν εκπληκτική και από τους νέους και από τους μεγαλύτερους, ειδικά από Ξανθιώτες που ζουν εδώ και πολλά χρόνια στο εξωτερικό, για αυτούς ήταν πιο γνώριμες αυτές οι εικόνες διότι έτσι την άφησαν την πολή μας και δεν πρόλαβαν αυτήν την μεταβολή που υπέστη η Ξάνθη μας τα τελευταία 40 χρόνια.

Νάντια Νάκου: Όταν «φεύγει» ο άνθρωπος μένει η εικόνα του αποτυπωμένη σε ένα χαρτί παλαιότερα και τώρα σαν αρχείο στον υπολογιστή. Δυστυχώς τώρα βγάζουμε πολλές φωτογραφίες αλλά δεν τις εκτυπώνουμε...Σας αρέσουν οι παλιές φωτογραφίες που υπήρχαν καλά φυλαγμένες κάπου και μπορούσαμε να τις αγγίξουμε;

Τάσος Τεφρωνίδης: «Το σώμα και τα κόκαλα θα γίνουν όλα χώμα μα η φωτογραφία μας θα στέκεται ακόμα». Ένας γνωστός στίχος της εποχής που τον συνάντησα στο πίσω μέρος των φωτογραφιών. Αυτό και μόνο αποδεικνύει την διαχρονικότητα της φωτογραφίας. Δυστυχώς μετά από δυο γενιές οι «εικόνες» θολώνουν και χάνονται μέσα στο κυκεώνα της καθημερινότητας και του συνεχούς αγώνα για την επιβίωση. Παράδειγμα είναι η μεγαλύτερη συμμετοχή και τα σχόλια σε φωτογραφίες πρόσφατες που όσο απομακρύνονται στο παρελθόν περιορίζονται σε ένα απλό και άχαρο Like (μου αρέσει).

Νάντια Νάκου: Ποια Ξάνθη γνωρίσατε μέσα από τις φωτογραφίες που δημοσιεύετε στην ομάδα;

Τάσος Τεφρωνίδης: Η Ξάνθη που γνώρισα μέσα από τις παλιές φωτογραφίες δεν θα έλεγα ότι ήταν η ιδανική, διότι πέρα από τον ρομαντισμό και την ανεμελιά των νεωτέρων, διακρίνω μια κεκαλυμμένη μελαγχολία και δικαιολογημένη ίσως, γιατί αν ανατρέξουμε στο παρελθόν της πόλης μας, μετά την σύντομη απελευθέρωση από την τον οθωμανικό ζυγό το 1913 μας επέβαλαν μια καταπιεστική προσάρτηση στον βουλγαρικό μεγαλοϊδεατισμό μέχρι την απελευθέρωση το 1919. Κατόπιν έχουμε την μικρασιατική καταστροφή το 1922 με την είσοδο χιλιάδων προσφύγων από τον Πόντο, την Μικρά Ασία και την Ανατολική Θράκη που πάρα τον πόνο τους βοηθήσανε με την εργατικότητα στην ανόρθωση της οικονομίας αυτής της πόλης. Αλλά και πάλι το 1936 με την Μεταξική δικτατορία και έως το 1940 με την κήρυξη του πολέμου και κατόπιν την τετράχρονη κατοχή από Γερμανούς στην αρχή και Βούλγαρους στην συνέχεια, μέχρι το 1944, η πόλη μας υπέφερε τα πάνδεινα και έχουμε στην συνέχεια τον αδελφοκτόνο εμφύλιο που ήταν η χαριστική βολή στην ανάπτυξη της Ξάνθης. Από το 1946 και μετά μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του ’60 έχουμε την εσωτερική και εξωτερική μετανάστευση ενός μεγάλου κομματιού του πληθυσμού της και αυτή η «αιμορραγία» στοίχισε στην πόλη μας.

Όλη αυτή τη σύντομη εξιστόρηση μπορεί κάνεις να την δει στις φωτογραφίες της ομάδας μας και μάλιστα με περιγραφές και σχόλια που δεν γράφτηκαν ποτέ σε κάποιο βιβλίο…

Νάντια Νάκου: Ποιες είναι οι αγαπημένες σας φωτογραφίες και γιατί;

Η παλαιότερη γνωστή φωτογραφία της Ξάνθης είναι τραβηγμένη από την ανατολική πλευρά του σημερινού παζαριού που εκείνη την εποχή ήταν ποτάμι, ταχυδρομήθηκε το 1899 από την Ξάνθη στο Ντουμπρόβνικ της Κροατίας.

Τάσος Τεφρωνίδης: Είναι σαν ρωτάτε έναν γονιό ποιο είναι το αγαπημένο του παιδί. Κάθε εικόνα είναι μοναδική και κάτι έχει να μας πει αλλά θα μπω στον πειρασμό να ξεχωρίσω το πρώτο απόκτημα της συλλογής μου που είναι και αρχαιότερη φωτογραφία της Ξάνθης του 1885 και βρίσκεται στην αρχή της ομάδας «Παλιές φωτογραφίες της Ξάνθης – Old photographs of Xanthi»

Η συγκεκριμένη ταχυδρομήθηκε το 1899 αλλά έχω στη συλλογή μου με παλαιότερη σφραγίδα ταχυδρόμησης. Στις καρτ ποστάλ εντοπίζουμε τρεις χρονολογίες : την χρονιά της λήψης της, την χρονολογία της έκδοσης της και την χρονολογία την ταχυδρόμησης της, αυτές απέχουν χρονικά μεταξύ τους.


Την ομάδα "Παλιές φωτογραφίες της Ξάνθης" μπορείτε να τη βρείτε εδώ:
https://www.facebook.com/groups/237817546256513/