Πριν πας σήμερα στην Ανάσταση διάβασε το

Μια τέτοια μέρα η Παναγιά κατέβη από τους Ουρανούς

για να γιορτάσει Ανάσταση μαζί με τους πιστούς.

Κόσμος πολύς ήταν εκεί, κι ευφράνθη η ψυχή Της

που έβλεπε τόσους πιστούς, που ετίμουν το παιδί Της.

Ευωδιάζει η Εκκλησία, λιβάνι, κερί και μέλι

ψάλλουν ιερείς, ψάλλουν πιστοί, ψάλλουν και οι Άγγελοι.

Και φαίνονται να είναι όλοι τους πολύ συγκινημένοι

οι περισσότεροι απ' αυτούς, είναι και δακρυσμένοι.

Κι έτσι ο όρθρος προχωρεί κι ακούγεται σαφώς

ο ιερεύς που προσκαλεί: "Δεύτε λάβετε φως!"

Όλοι λαμπάδες άναψαν κι έγινε ένα πανόραμα

και χύθηκε παντού το Φως ωσάν να βλέπεις δράμα.

Όλου του κλήρου άρχισε σε λίγο το ξεκίνημα

για να βγουν έξω απ' το Ναό, να δώσουμε το μήνυμα.

Χριστός Ανέστη ακούστηκε να ψάλλει ο Δεσπότης

Χριστός Ανέστη, σώθηκε όλη η ανθρωπότης.

Τότε η χαρά, η συγκίνησις φθάνει στο κατακόρυφο, 

ηχούν καμπάνες γιορτινά, φιλιά, ευχές και θόρυβος.

Κι αφού οι ιερείς έξι φορές είπαν Χριστός Ανέστη

έγιν' αυτό που η Παναγιά, είδε και εξανέστη.

Και το Τροπάριο έλεγε: "Σκόρπισαν οι εχθροί Του

κι αυτοί που δεν χαρήκανε για την Ανάσταση του".

Κι όπως χάνεται ο καπνός χαθήκαν απ' εμπρός Του

γιατί χαρά μόνο γι' αυτούς ήταν ο θάνατος Του.

Έτσι απολούνται οι αμαρτωλοί κι αυτοί που Τον μισούνε

οι δίκαιοι αγάλλονται, μένουν για να ευφρανθούνε.

Κι ενώ ο Δεσπότης έψαλλε, τα τόσο αυτά μεγάλα,

ξεκίνησαν οι χριστιανοί να φεύγουνε τρεχάλα.

Όλα τα φώτα σκόρπισαν και έμειναν τόσοι μόνο

που προκαλούσανε ντροπή, αγανάκτηση και πόνο.

Η Παναγιά μας σάστισε, έβλεπε και απορούσε

να καταλάβει δεν μπορεί, τον Άγγελο ρωτούσε.

Άγγελε σε παρακαλώ ρώτησε και έλα πες μου

αυτοί που φεύγουν βιαστικοί, που πάνε εξήγησέ μου.

Πώς στη γιορτή δεν θέλουνε μαζί μας να καθίσουν

για να δοξάσουν τον Χριστό και να Τον προσκυνήσουν;

Στη Σταύρωση όλοι έμειναν στον Τάφο Του με δάκρυ

μυρο λούλουδα έρραναν όλοι απ' άκρη σε άκρη.

Και τώρα που τελείωσαν πια του Χριστού τα πάθη

φεύγουν και την Ανάσταση μόλις έχουν μάθει;

Μην είναι εκείνοι οι εχθροί που θέλαν το κακό Του;

αυτοί που τον προδώσανε, τον στείλαν στο σταυρό Του;

Πού τον μισούν και βλασφημούν το Άγιο όνομα Του;

Πήγαινε Άγγελε να δεις μην είναι του Πιλάτου;

Ο Άγγελος γονάτισε και στων ματιών την άκρη

είδε η Θεοτόκος μας να του κυλά ένα δάκρυ.

Συγχώρα με Βασίλισσα, μήτηρ ποιητού των όλων

γιατί αυτά που με ρωτάς θα σε γεμίσουν πόνο.

Απ' το Ναό όλοι αυτοί που φεύγουνε μακριά Του 

είναι γιατί ο διάβολος έκανε τη δουλειά του.

Και εις το σπίτι βιαστικοί τρέχουνε για να φτάσουν

την μαγειρίτσα την ζεστή να φάνε να χορτάσουν.

Η Δέσποινα μας τ' άκουσε όλα αυτά πικραμένη

και για την ανθρωπότητα είπε πολύ λυπημένη:
"¨Πώς θα τολμήσω στον Θεό γι' αυτούς να μεσιτέψω;
Όταν στον πόνο στον καημό ζητούν να τους συντρέξω;
Διά βρώσεως εξώσθη ο Αδάμ από του Παραδείσου
πάλι για βρώση άνθρωπε βαραίνεις την ψυχή σου;"