Ἀδελφοί
μου ἀγαπητοί,
Χριστὸς Ἀνέστη,
Γεγονὸς ποὺ νὰ δέχθηκε τόσο ἐπίμονη σὲ
διάρκεια καὶ τόσο σφοδρὴ σὲ ἐπιθετικότητα ἀμφισβήτηση, δὲν ὑπάρχει ἄλλο ἀπὸ τὴν
Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ.
Αἰῶνες τώρα ἀπὸ τὴν πρώτη ἐκείνη
ἱστορικὴ στιγμὴ ἡ ἀνθρωπότητα ἀναπόφευκτα σκοντάφτει πάνω σ’ αὐτὴν τὴν «πέτρα
τοῦ σκανδάλου», ποὺ ἄλλους ἐκτοξεύει στὰ ὕψη τῆς πίστεως καὶ ἄλλους θρυματίζει
στὸν πυρετὸ τῆς ἀπιστίας.
Κρίνει τὸν κόσμο ἡ Ἀνάσταση, χωρίζει
τὸν κόσμο καὶ ἔχει ἀπὸ τὴ μιὰ τοὺς πιὸ ἀφοσιωμένους φίλους καὶ ἀπὸ τὴν ἄλλη
τοὺς πιὸ φανατισμένους ἐχθρούς.
Παραμένει ὅμως ἡ Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ
γεγονὸς ἀναντίρρητο. Εἶναι ἡ συντριβὴ καὶ ἡ ἐξουδένωση τοῦ πιὸ φοβεροῦ κινδύνου
τοῦ πιὸ ἀδυσώπητου ἐχθροῦ ἀπ’ ὅσους λυμαίνονται τὸν ἄνθρωπο, ἡ νίκη καὶ τὸ
τρόπαιο κατὰ τοῦ θανάτου. Αὐτὴ ἀνασταίνει τὶς ἐλπίδες, τοὺς πόθους καὶ τὶς
προσδοκίες τῆς κάθε ἀνθρώπιης ψυχῆς, ὑπόσχεται κὰι ἐγγυᾶται τὴ νέα ζωὴ τὴν
ἀπαλλαγμένη ἀπὸ τὸν φόβο τοῦ θανάτου, τὴ γεμάτη χαρὰ καὶ δόξα. Ἡ Ἀνάσταση μᾶς
πάει πέρα ἀπὸ τὸν τάφο.
Ἡ Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ εἶναι ἕνα
ἐξαιρετικὸ γεγονὸς ποὺ δὲν ἔχει μόνο ἱστορικὸ χαρακτῆρα, ὅπως κάθε ἀνθρώπινη
πράξη ποὺ συμβαίνει μέσα στὸ χρόνο, ἀλλὰ ἔχει ἐμπειρικὸ καὶ βιωματικὸ
χαρακτῆρα. Ἡ Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ εἶναι ἕνα γεγονὸς ποὺ δίνει νόημα στὴν
ἀνθρώπινη ὕπαρξη, γιατὶ ὁ Χριστὸς πάσχοντας σὰν ἄνθρωπος καὶ κατεβαίνοντας στὸν
Ἄδη, νίκησε τὸ θάνατο καὶ ἀνέστησε μαζί Του ὅλο τὸ ἀνθρώπινο γένος.
Αὐτὸ σημαίνει ὅτι ἡ ἀνθρώπινη φύση μὲ
τὴν Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ μπαίνει σὲ μιὰ νέα πορεία, σ’ ἕναν ἄλλο δρόμο. Τώρα ὁ
θάνατος χάνει τὸ νόημά του, χάνει τὴ δύναμή του, γίνεται ἕνα περιστατικό, ἕνα
συμβὰν τῆς ζωῆς τοῦ ἀνθρώπου, ἀφοῦ ὁ θάνατος δὲν εἶναι πλέον ἡ τελευταία πράξη
τῆς ζωῆς τοῦ ἀνθρώπου, ἀλλὰ ἡ Ἀνάσταση.
«Ποῦ σου θάνατε τό κέντρο», «ποῦ σου ἄδη τό νεῖκος;», «Ἀνέστη Χριστός
κάι σύ καταβέβλησαι», σημειώνει ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος στόν κατηχητικό
του λόγο πού σήμερα ἀκοῦμε.
Τὸ ἀνέσπερο φῶς τῆς Ἀναστάσεως
φέγγει παρὰ τὴν ἐντυπωσιακὴ δύναμη τοῦ
κακοῦ, ἀλλὰ φέγγει ὄχι μὲ κοσμικοὺς τρόπους καὶ χρειάζονται ἄλλα μάτια γιὰ νὰ
τὸ δεῖ κανείς. «Καθαρθῶμεν τὰς αἰσθήσεις καὶ ὀψόμεθα τῷ ἀπροσίτῳ φωτὶ τῆς
Ἀναστάσεως», ἀκοῦμε σήμερα στὸν Κανόνα τῆς Ἀνάστασης νὰ μᾶς λέει ὁ Ἅγιος
Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός.
Ἡ οἰκείωση ὅμως τοῦ φωτὸς τῆς
Ἀναστάσεως γίνεται μόνο μὲ τὴν ἐλεύθερη ἀνταπόκριση στὸ Χριστὸ καὶ τὴ βίωση τῆς
ἀγάπης στὸν ἄνθρωπο.
Ἀδελφοί, στὸ βαθμὸ ποὺ ὁ καθένας μας
ἀρνεῖται τὴν φιλαυτία του, ἐκεῖνος στὸν ἀντίστοιχο βαθμὸ συμμετέχει καὶ στὴν
Ἀνάσταση.
Ἡ συμμετοχὴ στὴν Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ
εἶναι πραγματικὴ μόνο στὸ βαθμὸ ποὺ καθρεπτίζεται στὶς ἀνθρώπινες σχέσεις, στὸ
πρόσωπο τοῦ μικροῦ, τοῦ ἀδυνάτου, τοῦ φτωχοῦ, τοῦ ἀρρώστου, τοῦ ἀδικημένου, τοῦ
ἁμαρτωλοῦ, ἀφοῦ ὁ Χριστὸς ἦρθε στὸν κόσμο νὰ ἀναστήσει τὴν ἀνθρώπινη φύση.
Σ’ αὐτὴ τὴ συμμετοχὴ σᾶς καλῶ γιὰ νὰ
ζήσουμε, ἀδελφοί, τὸ πραγματικὸ Πάσχα, ποὺ εἶναι ἡ ἔξοδος τοῦ ἑαυτοῦ μας στὴ
συνάντηση τοῦ ἀδελφοῦ καὶ κατὰ συνέπεια στὴ συνάντηση τοῦ Χριστοῦ.
Διάπυρος πρός τόν Ἀναστάντα Κύριον Εὐχέτης
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
Ο ΞΑΝΘΗΣ ΚΑΙ ΠΕΡΙΘΕΩΡΙΟΥ
ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΩΝ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου