Πάσχα ελληνικό στην αυλή εκκλησίας

Μια διαφορετική Λαμπρή από τις προηγούμενες, ζήσαμε φέτος!! Την Κυριακή του Πάσχα επιλέξαμε το εορταστικό τραπέζι να το στρώσουμε στην αυλή της εκκλησίας του Άη Βλάσση κάτω από τον πλάτανο. Ένα οικείο μέρος για όσους συγκεντρωθήκαμε εκεί αφού η εκκλησία αυτή -που είναι από τις παλαιότερες της πόλης μας- φιλοξενεί τη σύναξη του Οργανισμού Νεότητας και Πολιτισμού εδώ και 17 χρόνια.

Δεν θα ήταν υπερβολή αν έλεγα πως νιώσαμε την Ανάσταση του Χριστού μας και χαιρόμασταν!!! Άλλωστε το είπε και ο Χριστός: «Γιατί όπου είναι δύο ή τρεις μαζεμένοι στ’ όνομά μου, εκεί είμαι, ανάμεσά τους». Η μεγαλύτερη της παρέας μας η κα Άννα που μας ήρθε από τη Θεσσαλονίκη μας είπε πως μια τέτοια μάζωξη δεν τη ζει κανείς στη συμπρωτεύουσα του ενάμισι εκατομμυρίου ανθρώπων. Αλλά και η ίδια έχει να θυμηθεί άλλες δύο φορές παρόμοιες συναθροίσεις.

Οι ψήστες Νίκος, Λίτσα και Νάντια έφεραν τις λιχουδιές τους: κατσίκι, αρνί και κοτόπουλο, σαλάτες δροσιστικές, άλλα συνοδευτικά, τσιπουράκι, μπύρα, γλυκάκια. Τσουγκρίσαμε το αυγό με τον μικρότερο τον Μιχαλάκη!!! Αλλά και χορέψαμε τους παραδοσιακούς μας χορούς…

Δεχθήκαμε την επίσκεψη του π. Σωφρονίου που ήρθε από τη Σταυρούπολη για να ανταλλάξουμε ευχές, την φίλη μας την Ευγενία που ήταν εδώ από την Κόρινθο, το Χάρη, τον Κώστα. Αλλά και την απρόσμενη επισκέπτρια από την Αθήνα που ζητούσε ζαχαροπλαστείο.

Ο π. Δημήτριος ο εφημέριος του Ιερού Ναού του Αγίου Γεωργίου μας παραχώρησε το χώρο και πραγματικά τον ευγνωμονούμε γιατί νιώσαμε την ευλογία της πραγματικής εορτής.

Ήταν μια ιδέα του συζύγου μου Μάκη που επειδή φέτος δεν πήγαμε στα μέρη του στην Κοζάνη πρότεινε να είμαστε στη γιορτή με φίλους που έμειναν στην πόλη. Ο Τέλης και η Λίτσα, ο Νίκος, ο Γρηγόρης, ο Μαργαρίτης και ο Θοδωρής συμφώνησαν και δέχθηκαν την πρόσκληση και έτσι βάλαμε στο άλμπουμ της ζωής μας ακόμη μια όμορφη ξεχωριστή ανάμνηση.

Για έναν περίεργο λόγο ότι μένει χαραγμένο στην καρδιά μένει και στη μνήμη. Και αυτό το νιώθεις όταν το ζεις. Θες ήταν το περιβάλλον, το συναίσθημα; Όλα αυτά συνετέλεσαν για να ζήσουμε μια άλλη Λαμπρή!!!

Κάποια στιγμή ο ήχος της μουσικής έθεσε το ερώτημα μήπως ενοχληθεί κάποιος. Και η απάντηση ήταν ότι επειδή είναι το σπίτι του Μάνου Χατζιδάκι απέναντι το πιο πιθανό είναι να χαίρεται εάν μας βλέπει από εκεί ψηλά.

Και του χρόνου να ανταμώσουμε πάλι σε κάποια αυλή εκκλησίας!!! Ήδη αρχίσαμε να κάνουμε τα σχέδια μας.

Οι φωτογραφίες είναι με το φακό του Νίκου και τη ματιά του Γρηγόρη.