Ένα από τα επαγγέλματα που «επιβιώνουν» εν καιρώ
κρίσης είναι αυτό του υπαλλήλου σε σούπερ μάρκετ. Είναι τόσα πολλά που έχω
χάσει το λογαριασμό. Αφήστε που συνεχώς ξεφυτρώνουν στην αγορά σαν μανιτάρια. Πρόσφατα
σε μια παρέα είπα γελώντας: «Κοίτα να δεις που έγινε επάγγελμα του μέλλοντος»
και μια κοπέλα που κάνει το επάγγελμα είπε: «Και εσύ εκεί θα καταντήσεις».
Καταρχήν δεν βλέπω καμιά δουλειά κατάντια. Έχω δώσει
βιογραφικό και στα μάρκετ. Όταν δεν έχεις εργασία ψάχνεις οπουδήποτε. Τι και αν
είχα καριέρα στο χώρο της δημοσιογραφίας; Δεν την κυνήγησα πατώντας επί
πτωμάτων, ούτε και βασίστηκα σαν γυμνοσάλιαγκας σε κανέναν. Άρα οφείλω να
εργαστώ σε οποιονδήποτε τομέα.
Αλλά μου κάνει εντύπωση και είναι οξύμωρο τη στιγμή
που ελάχιστοι πλέον έχουν χρήματα για ξόδεμα και μόνο για τα αναγκαία, να
υπάρχουν τόσο πολλοί οίκοι του καταναλωτισμού. Και την ίδια στιγμή που οι τιμές
παραμένουν υψηλές. Αν και με τη μείωση του ΦΠΑ είδα πως έχουν ρίξει τις τιμές.
Όχι όμως αναλογικά με τις μειώσεις των μισθών, την ανεργία και το ακριβό κόστος
ζωής.
Ζούμε δηλαδή μια παράλογη κατάσταση. Από τη μία
πολλά μάρκετ που σημαίνει ότι έχουν καταναλωτές και από την άλλη η ανεργία να
καλπάζει και να υπάρχουν άνθρωποι που πεινάνε, είναι ανασφάλιστοι και
αυτοκτονούν από την απόγνωση. Πώς κινείται λοιπόν αυτό το ρευστό στην αγορά που
κρατάει ζωντανές αυτές τις επιχειρήσεις;
Άρα κάτι σάπιο υπάρχει στο βασίλειο της Δανιμαρκίας που εξακολουθεί να μη διορθώνεται αλλά να διαιωνίζεται. Είναι παρήγορο βέβαια
το γεγονός ότι ευτυχώς που κρατούν αυτές οι δουλειές και τρώνε οικογένειες
ψωμάκι. Μάλιστα είναι τόσα πολλά τα βιογραφικά που δέχονται από πτυχιούχους με
γλώσσες και προσόντα που ενδεχομένως αν ρωτήσεις κάποιον υπάλληλο μπορεί να σε βοηθήσει
ποικιλοτρόπως πέρα από το να σε ενημερώσει για το προϊόν που αναζητάς σε κάποιο
ράφι διαδρόμου.
Αυτή η χώρα ποτέ δεν θα μάθει να αξιοποιεί τις δυνατότητες
των παιδιών της. Τους θέλει προφανώς υποχείρια της αλλά κάποτε και οι σκλάβοι
ξυπνάνε. Αλλά μέχρι τότε ψωνίστε…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου