Γουατεμάλα είμαστε... Αλλά όχι ακόμη όλοι

Φώτο αρχείου από το ίντερνετ

Μια γυναίκα αθίγγανη έχει μπει ολόκληρη στον κάδο απορριμμάτων στην οδό Παναγή Τσαλδάρη και βγάζει πεπόνια. Λίγα μέτρα πιο κάτω ένας υπάλληλος του Δήμου που είναι στον τομέα καθαριότητας την κοιτάζει με μάτια έτοιμος να κλάψει. Όχι δεν τον νοιάζει που γεμίζει σκουπίδια το πεζοδρόμιο. Τα μάτια του είναι σχεδόν βουρκωμένα και μάλλον σκέφτεται να μη βρεθεί και αυτός στη θέση της. Ο φόβος είναι ζωγραφισμένος στο πρόσωπο του και το βλέμμα του είναι διαφανές.

Αυτός που καθαρίζει τα σκουπίδια είδε μπροστά του έναν άνθρωπο των σκουπιδιών. Ίσως για άλλη μια φορά. Ψάχνουν τροφή μέσα σε αυτά που ο ίδιος προφανώς σιχαίνεται αλλά κάνει αυτό το επάγγελμα, γιατί ευτυχώς του άνοιξε αυτή η πόρτα για εργασία.

Για τρία πεπόνια που πέταξε ο ιδιοκτήτης του σούπερ μάρκετ ή το μανάβικο παρακάτω η τσιγγάνα αψήφησε τη βρωμιά, τις αρρώστιες, τη δυσωδία για να βρει τροφή. Είναι συνηθισμένη να τρώει από τα πεταμένα των άλλων. Αυτών που ακόμη ευημερούν.

Αυτή η σκηνή με έκανε να γράψω αυτό το κείμενο. Τι έκανα μόλις είδα τη γυναίκα; Έκλεισα τα μάτια μου και προσευχήθηκα να βοηθήσει αυτήν την ψυχούλα ο Κύριος. Αυτός μόνο μπορεί. Διά μέσω όλων εμάς που την βλέπουμε και δεν θέλουμε να πιστέψουμε το θέαμα. Δεν φοβήθηκα μήπως ψάξω στα σκουπίδια, αλλά αυτό το βλέμμα του οδοκαθαριστή με έκανε να σκεφτώ πως ο φόβος της πείνας είναι ζωντανός.

Τι θυμήθηκα; Το ντοκιμαντέρ του εξαίρετου συναδέλφου Γιώργου Αυγερόπουλου, στον Εξάντα με τίτλο: «Υπέροχη Μακροοικονομία». Το Δ.Ν.Τ. βρίσκεται στη Γουατεμάλα από το 1984. Τα τελευταία εφτά χρόνια η χώρα εμφανίζει εντυπωσιακή οικονομική ανάπτυξη που θα ζήλευαν πολλά ανεπτυγμένα κράτη. Ο μέσος όρος αγγίζει το 4%! Ωστόσο, την ίδια στιγμή, το 1 στα 2 παιδιά κάτω των 5 ετών πεθαίνουν από την πείνα και τον υποσιτισμό. Ένα ντοκιμαντέρ συγκλονιστικών αντιφάσεων, όπου τα υπέροχα οικονομικά στοιχεία δεν έχουν καμία σχέση με την πραγματική ζωή.

Ο σύνδεσμος του βίντεο:
http://www.exandasdocumentaries.com/gr/documentaries/chronologically/2010-2011/158-macroeconomics

Μην τρομάζεις. Γουατεμάλα είμαστε και εμείς. Απλώς όχι ακόμη όλοι.

"Ο πλούτος μας πάντα δημιουργούσε την πείνα μας

και έθρεφε την ευημερία των άλλων.

Στην αποικιοκρατική και νεο-αποικιοκρατική αλχημεία,

ο χρυσός μετατρέπεται για εμάς σε σκουριασμένη λαμαρίνα

και η τροφή σε δηλητήριο».

Εδουάρδο Γαλεάνο -Συγγραφέας και φιλόσοφος