Οι χαρές του φθινοπώρου!!!

Το φθινόπωρο είναι προ των πυλών. Τον μέχρι στιγμής καιρό του Σεπτέμβρη, τον είχαμε και τον φετινό Ιούλιο. Δόξα τω Θεώ φέτος δεν είχαμε έντονα κύματα καύσωνα. Τα πρώτα κίτρινα φύλλα έπεσαν ως χαλί κάτω από τα δέντρα. Στο μπαλκόνι μου τα φύλλα του πλάτανου έκαναν την εμφάνιση τους.

Αυτή η εποχή έχει μια γλυκιά μελαγχολία. Την αγάπησα το 2011 όταν πήγαμε ταξίδι του μέλιτος στα Ζαγοροχώρια. Εκεί αντίκρισα την ομορφιά της φύσης. Τόσα πολλά χρώματα που δεν υπάρχουν σε παλέτα ζωγράφου. Τα δέντρα στο βουνό σχημάτιζαν ένα ουράνιο τόξο. Κίτρινα, κόκκινα, πράσινα, μπορντό, μουσταρδί, καφέ. Η χαμηλή θερμοκρασία θύμιζε πως βαδίζαμε προς χειμώνα. Ήθελα να χαζεύω το πανέμορφο περιβάλλον.

Θυμάμαι τη φωτογραφία που βγήκαμε στο Πάπιγκο έχοντας σαν χαλί ένα στρώμα από κίτρινα φύλλα. Περπατούσαμε μέσα στο φυσικό περιβάλλον και παίρναμε βαθιές ανάσες σε ένα από τα ομορφότερα μέρη της Ελλάδος.

Αλλά και τα βουνά του Νομού μας προσφέρονται για ατελείωτες βόλτες απολαμβάνοντας τα απαράμιλλης ομορφιάς τοπία. Λειβαδίτης, Σταυρούπολη, Κομνηνά είναι από τα μέρη που αγαπώ. Ο Σεπτέμβρης μπορεί να έχει την μελαγχολία για όσους τώρα επέστρεψαν στη δουλειά ή από τις διακοπές τους. Τίποτα από τα δύο δεν έγινε στην περίπτωση μου επομένως για μένα είναι χαρά να βλέπω να αλλάζει η εποχή. Κάπου διάβασα πως θα ναι πιο κρύα και θα δούμε και χιόνια στα ορεινά. Ειλικρινά εύχομαι να αργήσει ο χειμώνας γιατί σκέφτομαι και τη ζεστασιά την οποία δεν την έχουν όλοι…

Το αεράκι, η δροσιά, άλλαξαν. Ξημερώνει πιο αργά, νυχτώνει πιο γρήγορα. Σε μια εβδομάδα ανοίγουν τα σχολεία. Σε έναν μήνα θα αρχίσει το Πανεπιστήμιο. Σε τρεισήμισι μήνες θα έχουμε Χριστούγεννα. Δεν βιάζομαι. Ο χρόνος είναι αδυσώπητος. Δεν λυπάται. Τρέχει και δεν μας ρωτάει πως περνάμε. Εμείς οφείλουμε να τον εκμεταλλευόμαστε και να γευόμαστε την κάθε στιγμή.

Κάθε στάλα βροχής, κάθε φύλλο που πέφτει, κάθε χρώμα στη φύση και στον ουρανό είναι στιγμές και είναι ολόδικες μας.  Αρκεί να γυρίσουμε το βλέμμα και να τις κρατήσουμε στην καρδιά μας. Έτσι μεγαλώνουμε όμορφα. Έτσι ζούμε. Τώρα κλείνω τον ΗΥ για να χαρώ τη φθινοπωρινή βραδιά.