Καλύτερα στις φουρτούνες της θάλασσας παρά με τους απαιτητικούς ανθρώπους

Ο καθένας άνθρωπος έχει να πει μια ιστορία ή και πολλές. Αυτές θέλω να τις ακούω όποτε έχει τη διάθεση βέβαια να μου τις εκμυστηρευτεί κάποιος-κάποια. Ρωτάω, μαθαίνω για κάποια πράγματα που μου κεντρίζουν την περιέργεια ή είναι ένας χείμαρρος τα λόγια του συνομιλητή.

Η εμπειρία στα βαπόρια ξετυλίχθηκε από έναν μεσήλικα κύριο. Επί 15 χρόνια γύρισε όλο τον κόσμο πολλές φορές. Κινδύνεψε η ζωή του αφού επί τρεις ημέρες δεν ήξεραν αν θα ζήσουν. Είχαν σφαλίσει τα φινιστρίνια και μια φορά που τόλμησε να δει τι γίνεται κατάλαβε πως δύσκολα θα έβλεπαν στεριά. Τα κύματα ήταν τεράστια. Το καράβι έμπαινε μέσα στη θάλασσα. Ο καπετάνιους τους παρότρυνε να κάνουν τον Σταυρό Τους για να βοηθήσει ο Θεός. Όπως και έγινε, αλλά αυτή η τρομάρα τους είναι ακόμη στο μυαλό του και στην καρδιά του. Παρόλα αυτά θα ήθελε να γυρίσει πίσω στα καράβια, γιατί προτιμά να γνωρίζει άλλα μέρη.

Τον ενθουσίασε η Ιαπωνία και η Σιγκαπούρη γιατί είδε πολλά διαφορετικά μέρη, δεν άντεξε που είδε την μεγάλη φτώχεια στη Βραζιλία, την παιδική πορνεία στην Αργεντινή και στην Ταϋλάνδη, χάρηκε τον πολιτισμό της Ισπανίας, πάγωσε στην Αλάσκα, μαγεύτηκε από τον πλούτο του Κουβέιτ, του άρεσε το Αμάν και το Ντουμπάι και του φάνηκε χάος η Αμερική.

Οι τόσες εμπειρίες που είχε, έγιναν αμέτρητες φωτογραφίες σε άλμπουμ, αλλά και πολλές από αυτές τυπώθηκαν μέσα του, γι’ αυτό και η τωρινή του δουλειά του φαίνεται φυλακή. Γιατί θα προτιμούσε να έρχεται αντιμέτωπος με τους ατελείωτους ωκεανούς και τις απρόβλεπτες θάλασσες, παρά με τους περίεργους και απαιτητικούς ανθρώπους που δεν είναι ποτέ ικανοποιημένοι με τίποτα.

Σαν κατακλείδα όμως είπε πως το κλίμα της Ελλάδος δεν υπάρχει πουθενά στον κόσμο και δεν πρέπει να μιλάμε καθόλου. Αν και δεν του αρέσει η σημερινή κατάσταση της χώρας μας. Ο ίδιος επισημαίνει πως όλοι είναι ζαλισμένοι και έχουν ένα μυαλό συγχυσμένο που βάζει σε κίνδυνο και τους υπόλοιπους, αφού δεν μπορούμε να οδηγήσουμε, να κινηθούμε, να σκεφτούμε σωστά.

Μέσα από τις διηγήσεις του ταξίδεψα για λίγο σε όλο τον κόσμο και συμπέρανα πως τελικά το επάγγελμα όσο δύσκολο και αν είναι, μετράει η αγάπη μας γι’ αυτό. Και κάτι άλλο: Τα αποθέματα που έχει κάποιος από τις δυνατές εμπειρίες που ζει του χρησιμεύουν για τις δύσκολες στιγμές που περνάει. Οι αναμνήσεις πάντοτε παίζουν αυτόν τον παρηγορητικό ρόλο.