Ξεκινούν οι Πανελλαδικές: Μια μάχες στις τόσες. Δεν χάθηκε ο κόσμος!

Αύριο 28 Μαΐου ξεκινούν οι Πανελλήνιες Εξετάσεις και ήθελα να γράψω λίγες σκέψεις για τους υποψηφίους και τους γονείς τους. Και θα αρχίσω με την γνωστή φράση: «Τίποτα δε χάνεται, αν δεν πετύχει το παιδί». Αυτό το λέω σαν μια 35χρονη που δεν ενδιαφέρθηκε για τις πανελλήνιες και έκανε τα όνειρα της πραγματικότητα στον επαγγελματικό τομέα, έστω και αν δεν πληρώθηκα καλά και οδηγήθηκα στην ανεργία μετά από 14 χρόνια. Ένιωσα όμως να είμαι μάχιμη στην κοινωνία και να εκπληρώνω και έναν ακόμη στόχο που τον έθεσα στα 28 μου μπαίνοντας στο Ανοιχτό Πανεπιστήμιο, αφού φέτος γράφω εξετάσεις για τις τελευταίες ενότητες, για να πάρω το πτυχίο μου.

Όταν στα 17 μου έλεγα στους γονείς μου πως δεν θέλω να περάσω στο Πανεπιστήμιο αλλά να γίνω ηθοποιός ποτέ δεν πίστευα πως όντως θα έφτανα 18 χρόνια μετά να λέω «Δόξα τω Θεώ με την επιλογή μου να μην δώσω σημασία στις Πανελλαδικές». Όσοι ενδιαφέρεστε για την εισαγωγή σας σε ΑΕΙ και ΤΕΙ, καλή επιτυχία και να ξέρετε πως είναι ένας δρόμος μόνο. Δεν είναι ο μοναδικός που θα σας βγάλει στην επιτυχία ή στη σιγουριά. Είναι μια ζαριά ακόμη στο τάβλι της ζωής, που άλλοτε φέρνεις ντόρτια, άλλοτε εξάρες, άλλοτε ασσόδυο, παρόλα αυτά δεν κρίνεται το παιχνίδι μόνο από την κίνηση σου. Όλοι κάνουμε μια προσπάθεια και από εκεί και μετά πολλοί παράγοντες συντελούν στο τελικό αποτέλεσμα.

Σαφώς και είναι μεγάλη υπόθεση να περάσεις στο Πανεπιστήμιο, όμως δεν είναι το στοίχημα που θα σε κάνει άνθρωπο. Είναι μια ευκαιρία να πάρεις πολλές γνώσεις και έπειτα να τις χρησιμοποιήσεις για να προσφέρεις στο συνάνθρωπο. Δεν υπάρχει νόημα να έχουμε του κόσμου τη μόρφωση και να τη χρησιμοποιούμε μόνο για τα φράγκα, την ανάδειξη στα κοινωνικά σκαλοπάτια ή την καταξίωση.

Σήμερα πήγα και άναψα ένα κερί στην εκκλησία όπου τελέστηκε Θεία Λειτουργία στον Καθεδρικό Ναό, για τον φωτισμό των υποψηφίων των πανελλαδικών εξετάσεων και είδα παιδιά 17 και 18 χρόνων και σκέφτηκα πως αν έκανα παιδί στα 18 μου θα είχα και εγώ ένα παιδί στην ηλικία τους και τα είδα με μια τρυφερότητα και συμπόνια. Σαν μια υποθετική μαμά σας εύχομαι να έχετε δύναμη και ηρεμία. Προσευχηθείτε και χαλαρώστε. Ο Θεός ξέρει καλύτερα να μας οδηγεί. Ας Τον εμπιστευτούμε και θα δούμε πολλές ευχάριστες εκπλήξεις. (Ο Γέροντας Παϊσιος συμβούλευε πριν τις εξετάσεις να λέμε το Βασιλεύ Ουράνιε).

Και ως υποψήφια των τελευταίων εξετάσεων του ΕΑΠ ως προπτυχιακή, αυτά σκέφτομαι. Πως και κάτι να μην πάει καλά θα βγάλω το κομποσκοινάκι μου και θα πω την ευχούλα. Πριν τρία χρόνια έμεινα μετεξεταστέα στη Λογοτεχνία και φοβούμενη το ότι δεν θα γράψω προσευχήθηκα και έγραψα την πολυπόθητη βάση που ήθελα. Γιατί τα θαύματα γίνονται αρκεί να πιστεύουμε σε αυτά!!! Και για μένα και το 5 είναι θαύμα γιατί ξέρω τις δυνατότητες μου. Σ’ αυτό το μάθημα δεν μπορούσα να κατανοήσω τις έννοιες και απάντησα στο θέμα της κρίσεως για ένα ποίημα περί πολιτικής (που όσο να πεις έχω ρέντα σε αυτό αλλά μια φώτιση την ήθελα).

Έτσι λοιπόν να δούμε και να παραδεχθούμε τι ξέρουμε και τι μπορούμε να γράψουμε και να μην βλέπουμε τους άλλους που τα καταφέρνουν. Να τους θαυμάζουμε γιατί μπόρεσαν και διάβασαν παραπάνω, που τα καταφέρνουν να τα αρπάζουν και να μην ξεχνούν, που ναι βρε αδελφέ είναι πιο έξυπνοι από εμάς και μπράβο τους. Είναι μεγάλη ελευθερία αν το νιώσεις αυτό. Η αναγνώριση πως υπάρχουν καλύτεροι από εμάς. Δόξα τω Θεώ για αυτούς που τραβάνε μπροστά και μας προσέχουν και εμάς που είμαστε πίσω τους! Ακόμη και στην περίπτωση που δεν γυρνάνε να μας δούνε ή μας ρίχνουν απαξιωτικό βλέμμα δεν τρέχει και τίποτα. Εμείς φτάνει να ξέρουμε ποιοι είμαστε ή έστω να έχουμε μια κάποια ταπείνωση. Όσο μπορούμε.

Αύριο Πανελλαδικές Εξετάσεις. Μια προσπάθεια στις τόσες. Μια μάχη στις τόσες. Μια αποτυχία ή επιτυχία στις τόσες.