Για κάποιο λόγο...

Σήμερα μετά από τέσσερις μήνες πήγα στο Τραπέζι της Αγάπης όπου είμαι εθελόντρια και εκεί κουβέντα στην κουβέντα για το πώς πορεύομαι είπα κάτι ασυνείδητα που τελικά έχει βάση: «Αν είχα παιδιά δεν θα ερχόμουν, αν είχα δουλειά πάλι δεν θα ερχόμουν εδώ. Αλλά για κάποιο λόγο ο Θεός με θέλει εδώ».

Αυτή η δήλωση άρεσε στη συνομιλήτρια μου και είπε πως όντως αυτό ποτέ δεν θα μάθουμε να το λέμε. Συμφώνησα και εγώ η ίδια που το είπα δηλαδή!!! Αφού το είπα σκεπτόμενη απαντώντας στις ερωτήσεις: «Δεν έχω μικρά παιδιά. Δεν έχω μεγάλα παιδιά. Δεν έχω καθόλου παιδιά. Δεν έχω δουλειά. Άρα με έχει ο Θεός εδώ και υπάρχει ένας λόγος γι’ αυτό».

Τώρα που τα γράφω ανακουφίζομαι ακόμη περισσότερο γιατί ζώντας κάποια πράγματα μιζεριάζουμε για αυτά που δεν έχουμε και δεν ευγνωμονούμε για αυτά που έχουμε. Αυτό δεν σημαίνει βεβαίως ότι μετά από αυτό το εξομολογητικό άρθρο πάλι δεν θα επανέλθω στα τετριμμένα πλην αναγκαία αιτήματα μου περί εύρεσης εργασίας αλλά και σύλληψης ενός παιδιού.

Δεν βαριέσαι. Όσα πάνε και όσα έρθουν. Ο Παντοδύναμος τα ξέρει!!! Θυμάμαι πριν δύο χρόνια μια φίλη μοναχή μου είπε να μην απασχολώ διαρκώς το Θεό. Ξέρει τα αιτήματα μου και δεν πρέπει να Του τα λέω συνέχεια. «Άσε εκεί τα χαρτιά σου και ξέρει Εκείνος». Τότε μάλιστα καιγόμουν για ένα πολύ σοβαρό πρόβλημα υγείας.

Τι έγινε όμως τότε; Εκεί που νόμιζα πως θα πεθάνω εμφανίστηκε η μεγάλη ευκαιρία μου να περάσω από δοκιμαστικό του ΑΝΤ1 που σας έχω γράψει και άλλη φορά. Ήταν το μεγάλο μου όνειρο να με δούνε στην Αθήνα. Αλλά δεν με ενδιέφερε καθόλου εκείνη την περίοδο ο επαγγελματικός τομέας. Το πρώτο που σκέφτηκα; «Λαμπρά!!! Ο Υπουργός μπέρδεψε τα χαρτιά. Του είπα υγεία και μου έβγαλε επαγγελματικά». Αλλά συγκινήθηκα γιατί δεν ήθελε να στεναχωριέμαι και μου έστειλε στην μεγάλη μου πίκρα, μια χαρά.

Άλλωστε ο Πατέρας μας δεν θέλει να βλέπει πληγωμένο το παιδί Του. Με τούτα και με τα άλλα, μου έβαλε και σε μια αναμονή το θέμα υγείας και τον δόξασα για άλλη μια φορά. Έλα ντε όμως που είμαι επίμονη και διαρκώς πάλι ζητάω από τον «Υπουργό» και φυσικά την Στρατηγό μας Παναγία και τους Υφυπουργούς Αγίους. (Και όταν δούλευα, ζάλιζα με τις ερωτήσεις μου τους πολιτικούς που είχαν τέτοιες θέσεις).

Τώρα τελευταία άρχισα να βάζω και την συγγνώμη μπροστά, (όποτε θυμάμαι), γιατί μπορεί και να Τους ζαλίζω, ενοχλώντας Τους. Αλλά όχι τίποτα άλλο, αλλά με το μπίρι μπίρι μήπως μου δώσουν κάτι που δεν είναι καλό για τη σωτηρία μου αλλά επειδή το ζήτησα.

Όλα τα σκεφτόμαστε!!! Ότι είναι για καλό μας. Υπομονές και δυνάμεις να έχουμε…να σηκώνουμε τον Σταυρό μας. Αύριο του Τιμίου Σταυρού. Μεγάλη γιορτή! Βοήθεια μας.