Τρίτη 23 Νοεμβρίου 2010

32 μέρες μέχρι τα Χριστούγεννα. Ε και; Και όμως, μπορούμε να τα αλλάξουμε όλα!

Η αντίστροφη μέτρηση μέχρι τη γιορτή της αγάπης γίνεται από γνωστή εταιρεία παιχνιδιών (οι λόγοι ευνόητοι), από μια φίλη στο διαδίκτυο που έχει γκρουπ που απευθύνεται στις μανούλες και ως εκ τούτου είναι πολύ αγαπησιάρικο θέμα… και τώρα γίνεται από μένα. Σίγουρα αυτά τα Χριστούγεννα θα βρούνε έναν Έλληνα δίχως δώρο λόγω του ΔοΝηΤή και ακόμη χειρότερα πολλούς συνανθρώπους μας χωρίς δουλειά δηλαδή ανήκουν στην κατηγορία: «Έχω κοινά με τη γαλοπούλα. Τη βγάζω δεν την βγάζω μέχρι τις 25 Δεκεμβρίου».
Όπως και να είμαστε, θα πρέπει να μην μασάμε και να μην το βάζουμε κάτω. Είναι η γιορτή της γέννησης του Θεανθρώπου. Σε μια φτωχική φάτνη γεννήθηκε και μάλιστα με το ζόρι τους δόθηκε ο χώρος. Και δη η κούνια του ήταν το παχνί από τα ζώα. Σύμφωνα με θεολογική εξήγηση για να δείξει το πόσο χαμηλά είχε πέσει τότε ο άνθρωπος (αποκτήνωση). Ένας όρος που ακόμη μας κουβαλάει πάνω του και εμείς αυτόν.
Ας κάνουμε φέτος την εξαίρεση και ας δούμε με άλλο μάτι τα Χριστούγεννα. Να προετοιμάσουμε την ψυχή μας ως μια φάτνη ζεστή να υποδεχθεί το Χριστό. Τι πιο ωραίο από αυτό; Καταρχήν θα δούμε τη ζωή με άλλο μάτι. Άλλωστε ο Κύριος μας είπε ότι είναι η Αλήθεια και το Φως. Μπορεί να σας φαίνονται πολύ κατηχητικό αυτές οι απόψεις αλλά και πολύ περίεργο που τα γράφει μια δημοσιογράφος αυτά. Δεν έχω την δύναμη να σας κάνω να αλλάξετε πορεία σκέψης και εγώ που σας δείχνω το δρόμο ίσως να τον χάσω. Αλλά λέω ότι όταν τα πράγματα σφίγγουν και δυσκολεύουν τότε πρέπει να ρίχνουμε μια ματιά στα ουράνια αγαθά. Και να τα κουβαλάμε και στις ευχάριστες και ευτυχισμένες στιγμές μας αυτά, για να μπορούμε να χαιρόμαστε συνέχεια.
Ας ανοίξουμε λίγο χώρο και για άλλους αυτές τις γιορτές. Δεν πρέπει να υποδυόμαστε ότι είμαστε χαρούμενοι και χαμογελαστοί. Αλλά να νιώσουμε άνθρωποι. Να κάνουμε την ριζοσπαστική μας πράξη που θα ξαφνιάσει τους άλλους. Να δείξουμε ότι είμαστε αγάπη. Εσείς ξέρετε τους τρόπους. Άλλωστε μπορεί ήδη να τους κάνετε και θα χαιρόμουν πολύ να μάθω και ποιοι είναι αυτοί.
Αντί λοιπόν να μελαγχολούμε και να κλεινόμαστε στον εαυτό μας όσο πλησιάζουν οι γιορτές ας γίνουμε πιο αγαπησιάρηδες. Και είμαι σίγουρη ότι η κρίση θα γίνει ένα πανηγύρι. Γιατί για σκεφτείτε αν όλοι όσοι έχουν κάτι (από χαμόγελο μέχρι ένα πιάτο φαγητό) τα δώσουν σε αυτούς που δεν έχουν ούτε αυτά τα αυτονόητα και στοιχειώδη πόσο ονειρικά πλασμένος θα γίνει ο κόσμος μας.
Τις προηγούμενες μέρες είδα πως όλοι οι χρήστες του facebook επέλεξαν φωτογραφίες προφίλ ήρωες των παιδικών τους χρόνων. Και σκέφτηκα τελικά πόσο ανάγκη έχει ο άνθρωπος να νιώσει παιδί, να ανασύρει από το σεντούκι των αναμνήσεων του τα καλά φυλαγμένα μυστικά του που τον έκαναν να ονειρεύεται, να ελπίζει, να χαίρεται, να νιώθει γαλήνια μέσα του.
Ας κάνουμε μια προσπάθεια λοιπόν να γίνουμε παιδιά, να έχουμε αγνότητα και αθωότητα σαν να έχουμε μέσα μας μονίμως μια φώτο προφίλ ήρωα των παιδικών μας χρόνων. Μια απόφαση είναι όλα και τα πάντα κινούνται σε λεπτές ισορροπίες. Απλά όταν έχουμε προστατευτικό δίχτυ την αγάπη ξέρουμε και αν πέσουμε θα σηκωθούμε. Και αν αργήσει να γίνει αυτό, σίγουρα θα ξέρουμε πώς είναι εκεί κάτω και θα εκτιμάμε το οτιδήποτε όταν μπορέσουμε να σηκώσουμε κεφάλι.
Εύχομαι καλά Χριστούγεννα να έχουμε!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου