Δευτέρα 26 Δεκεμβρίου 2011

Καταν (ύξεις)


Γράφει ο Γρηγόρης Κωστάκης

Τις άγιες μέρες των Χριστουγέννων είναι έθιμο «για το καλό του χρόνου» να αφιερώνεται σημαντικός χρόνος και καμιά φορά και χρήμα σε τυχερά παιχνίδια. Επίσης,  συνήθως, οι καιρικές συνθήκες και οι μεγάλες νύχτες δεν ευνοούν τις υπαίθριες δραστηριότητες. Εξάλλου, είναι μια περίοδος που οι μαθητές όλων των ηλικιών έχουν διακοπές και συνεπώς περισσότερο ελεύθερο χρόνο που συνήθως οι μεγαλύτεροι, τους τον γεμίζουν με δώρα και με παιχνίδια. Έτσι αυτό το κείμενο έχει θέμα ένα επιτραπέζιο παιχνίδι. Η διαφήμιση που ακολουθεί είναι απλήρωτη, αλλά δεν είναι γκρίζα.
Το παιχνίδι ονομάζεται «οι άποικοι του Κατάν», το έχει σχεδιάσει ο Klaus Teuber και το 1995 βραβεύτηκε «παιχνίδι της χρονιάς». Σε αυτό, οι παίκτες επιδίδονται σε έναν συνήθως ειρηνικό, αλλά ανελέητο ανταγωνισμό, για να αποκτήσουν τους  πλουτοπαραγωγικούς πόρους ενός φανταστικού νησιού που θα τους επιτρέψουν να συγκεντρώσουν τους πόντους που απαιτούνται για να κερδίσουν  το παιχνίδι. Το παιχνίδι διαρκεί γύρω στην μια ώρα και παίζεται από τρεις ή τέσσερις παίκτες.
ΣΥΝΤΟΜΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ
Το νησί αποτελείται από εξάγωνα, κάθε ένα από τα οποία προσφέρει ένα υλικό. Τα υλικά είναι ξύλο, τούβλα, πρόβατο, στάρι και πέτρα. Υπάρχει ένα εξάγωνο-έρημος που δεν έχει υλικό. Στις κορυφές των εξαγώνων μπορούν να χτιστούν χωριά και πόλεις και στις πλευρές τους δρόμοι. Το κάθε νέο χωριό πρέπει να απέχει 2 τουλάχιστον πλευρές από οποιοδήποτε άλλο χωριό ή πόλη και να ενώνεται με δρόμους με προηγούμενο χωριό ή πόλη του ίδιου παίχτη. Σε κάθε εξάγωνο -πλην της ερήμου- τοποθετείται ένας αριθμός από το 2 έως το 12 αλλά κανένα εξάγωνο δεν έχει τον αριθμό επτά.

Οι παίκτες ρίχνουν τα ζάρια και αποφασίζεται η σειρά που θα παίξουν. Δηλαδή η μεγαλύτερη ζαριά παίζει πρώτη και η φορά της σειράς καθορίζεται από την  μεγαλύτερη των γειτονικών της παικτών. Ο πρώτος τοποθετεί ένα χωριό στην θέση της επιλογής του και έναν δρόμο που ξεκινάει από αυτό. Ακολουθεί ο δεύτερος με τους περιορισμούς της προηγούμενης παραγράφου. Αφού βάλουν όλοι το πρώτο τους χωριό αυτός που έβαλε τελευταίος βάζει το δεύτερό του χωριό πρώτος και συνεχίζουν με την αντίστροφη της αρχικής σειράς και οι υπόλοιποι. Οι παίκτες παίρνουν ένα υλικό από κάθε εξάγωνο που συνορεύει το δεύτερο χωριό τους. 

Στην σειρά του ο κάθε παίκτης ρίχνει 2 ζάρια. Το άθροισμα τους υποδεικνύει ποιο ή ποια εξάγωνα θα παράγουν υλικά. Για κάθε χωριό σε κορυφή παραγωγικού εξαγώνου  ο παίκτης στον οποίο ανήκει το χωριό παίρνει ένα υλικό ενώ για κάθε πόλη δύο. Αν έρθει επτά δεν παίρνει κανείς τίποτα και αντίθετα αν κάποιος έχει από προηγούμενους γύρους οκτώ ή περισσότερες κάρτες υλικών πετάει τις μισές. Σε περίπτωση μονού αριθμού κρατάει μια παραπάνω από όσες πετάει. Ο παίκτης που έφερε επτά, μετακινεί το πιόνι του ληστή σε εξάγωνο της επιλογής του, το οποίο στο εξής και για όσο είναι εκεί ο ληστής σταματάει να παράγει υλικά και επιλέγει έναν από τους παίκτες που έχει χτίσει χωριό ή πόλη σε κορυφή του για να του κλέψει μια κάρτα υλικού.
Αφού τελειώσει η παραγωγή των υλικών ο παίκτης μπορεί να ξοδέψει από τις κάρτες του και να χτίσει ότι επιθυμεί. Το κόστος κατασκευής δρόμου είναι ξύλο και τούβλο. Το κόστος του χωριού είναι ξύλο, τούβλο, πρόβατο και στάρι. Το κόστος πόλης είναι τρεις πέτρες και δυο στάρια και μπορεί να χτιστεί σε θέση υφιστάμενου χωριού του ίδιου παίκτη αντικαθιστώντας το. Σε αυτήν την φάση μπορεί ο παίκτης να αγοράσει και κάρτες ανάπτυξης οι οποίες αγοράζονται κρυφές και μόνο αυτός που τις αγόρασε ξέρει τι είναι. Το κόστος μιας κάρτας ανάπτυξης είναι μια πέτρα, ένα πρόβατο και ένα στάρι.
Μια  κάρτα  ανάπτυξης μπορεί να είναι ιππότης (υπάρχουν 14), πόντος  νίκης(υπάρχουν 5), μονοπώλιο(υπάρχουν 2), ανακάλυψη(υπάρχουν 2) ή κατασκευή δρόμου(υπάρχουν 2). Σε οποιαδήποτε στιγμή του γύρου του ένας παίκτης μπορεί να παίξει μια κάρτα ανάπτυξης αγορασμένη σε προηγούμενο γύρο. Η κάρτα τότε ανοίγει να την δουν όλοι και δεν μπορεί να ξαναπαιχτεί καθώς μένει ανοικτή μπροστά στον παίκτη. Παίζοντας έναν ιππότη ο παίκτης μετακινεί τον ληστή όπως θα έκανε αν έφερνε με τα ζάρια άθροισμα επτά. Παίζοντας ένα μονοπώλιο ζητάει από τους άλλους παίκτες να του παραδώσουν όλα τα υλικά ενός είδους της επιλογής του. Με την ανακάλυψη παίρνει από την τράπεζα δυο υλικά της επιλογής του. Με την κατασκευή δρόμου φτιάχνει δυο δρόμους (χωρίς να πληρώσει υλικά).
Αφού ρίξει τα ζάρια και πάρουν όλοι τα υλικά τους ο παίκτης μπορεί να ζητήσει κάποιο ή περισσότερα υλικά προσφέροντας κάποιο ή περισσότερα άλλα. Αν κάποιος από τους αντιπάλους συμφωνήσει με την προσφορά γίνεται η ανταλλαγή. Αν κανείς αντίπαλος δεν συμφωνήσει υπάρχει η δυνατότητα ανταλλαγής τεσσάρων ίδιων υλικών με την τράπεζα για ένα διαφορετικό. Η ισοτιμία ανταλλαγής με την τράπεζα μεταβάλλεται αν ο παίχτης έχει χτίσει χωριό σε θέση λιμανιού. Οι θέσεις αυτές βρίσκονται στην περίμετρο του νησιού και είναι 9 (μια για κάθε υλικό και 4 χωρίς εξειδίκευση). Ένα λιμάνι υλικού δίνει δυνατότητα ανταλλαγής δυο προς ένα για το συγκεκριμένο υλικό. Ένα λιμάνι χωρίς εξειδίκευση δίνει δυνατότητα ανταλλαγής τρία προς ένα.
Κάθε χωριό είναι ένας πόντος νίκης, κάθε πόλη δύο. Ο παίκτης που έχει τους περισσότερους συνεχόμενους δρόμους και τουλάχιστον πέντε έχει δύο πόντους, ενώ αντίστοιχα ο παίκτης με τους περισσότερους ανοικτούς ιππότες και τουλάχιστον τρεις άλλους δυο. Οι πόντοι των ιπποτών και των δρόμων αλλάζουν ιδιοκτήτη την στιγμή που κάποιος παίκτης ξεπεράσει τον αριθμό του προηγούμενου. Ο νικητής αναδεικνύεται στους 10 πόντους.
Το παιχνίδι έχει μόνο πέντε  χωριά, τέσσερις πόλεις, και δεκαπέντε δρόμους για κάθε παίκτη. 
ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ
Όπως φάνηκε από την περιγραφή «οι άποικοι του Κατάν» είναι ένα παιχνίδι στρατηγικής αλλά με κάποια δόση τύχης όπως ας πούμε και το παραδοσιακό τάβλι. Αυτό έχει ένα πολύ σημαντικό πλεονέκτημα. Μπορεί κάποιος με χειρότερη στρατηγική αλλά καλύτερη τύχη να κερδίσει το παιχνίδι. Αυτό μειώνει το άγχος για πιθανά λάθη που υπάρχει σε παιχνίδια όπως το σκάκι και το καθιστά πιο ευχάριστο. Επίσης δεν υπάρχουν συνταγές ανοιγμάτων (όπως λένε στο σκάκι τις αρχικές κινήσεις που μελετημένα οδηγούν σε αναπόφευκτα πλεονεκτήματα) καθώς δεν μπορούν να προβλεφθούν τα αποτελέσματα των ζαριών.
Ένα άλλο ενδιαφέρον χαρακτηριστικό είναι η αίσθηση του χώρου που καλλιεργεί το παιχνίδι καθώς οι ενέργειες των αντιπάλων περιορίζουν τον διαθέσιμο χώρο για τον παίκτη. Επίσης όπως όλα τα παιχνίδια με ζάρια είναι μια καλή αφορμή για την γέννηση ερωτημάτων πιθανοτήτων.
Οι συναλλαγές μεταξύ των παικτών  του δίνουν μια κοινωνικότητα παζαριού καθώς τα προϊόντα έχουν τιμή ανάλογα με το πόσα υλικά είναι διατεθειμένος ένας αντίπαλος να δώσει για να τα αγοράσει. Η τιμή αυτή δεν επηρεάζεται μόνο από την σπανιότητα του υλικού για κάθε παίκτη αλλά και από παράγοντες βραχυπρόθεσμων ή μακροπρόθεσμων στόχων και το διαφορετικό όφελος που η συναλλαγή αυτή θα προσφέρει στα δύο μέρη. Δεν σε συμφέρει με δυο λόγια να βοηθήσεις τον αντίπαλο σου σημαντικά ακόμα και αν εσύ ευνοείσαι από την συναλλαγή. Έτσι καμιά φορά συμβαίνει να μην κάνει εμπόριο κάποιος με κάποιον ανεξάρτητα της τιμής που είναι διατεθειμένος ο δεύτερος να προσφέρει. Και σε αυτό το σημείο πρέπει να τονίσουμε την σημασία της ψυχολογίας της συμπεριφοράς. Δεν είναι σπάνιο ένας παίκτης να προσπαθεί να πείσει τους άλλους ότι κάποιος άλλος είναι πολύ κοντά στην νίκη για να επηρεάσει αρνητικά το εμπόριο μαζί του.
Η δράση τριών παικτών (ή τεσσάρων)  επιτρέπει την δημιουργία άτυπων συμμαχιών εναντίον του ισχυρότερου. Αυτές εξελίσσονται και καμιά φορά ανατρέπονται καθώς σταδιακά αλλάζουν οι ισορροπίες και το αρχικό πλεονέκτημα μπορεί να εξαφανιστεί από  έναν σοφά τοποθετημένο ληστή επιβάλλοντας συνεχή εκτίμηση της κατάστασης. Αυτή είναι μια μεγάλη διαφορά από άλλα παιχνίδια στρατηγικής. Στο σκάκι πχ. δύσκολα μπορεί να ανατρέψει κάποιος μειονέκτημα υλικού, ενώ στην μονόπολη υπάρχει πολύ νωρίς στο παιχνίδι ένα σημείο χωρίς επιστροφή που ο πρώτος γίνεται συνέχεια ισχυρότερος.
Βέβαια οι παίκτες καμιά φορά αντιδρούν μη ορθολογικά και τιμωρούν επιθετικές συμπεριφορές επηρεάζοντας τον τελικό νικητή. Αλλά έτσι είναι η ζωή και δεν είναι σπάνιο το συναίσθημα να επηρεάζει την κρίση μας.
Το παιχνίδι επιβραβεύει την συνεργασία και μαθαίνει στους παίκτες  ότι είναι αποδοτικότερο να ανταλλάσουν υλικά μεταξύ τους, αντί με την τράπεζα με ή χωρίς λιμάνια. Επίσης μπορεί ένας παίκτης να κάνει ανταλλαγές με ζημία, παίρνοντας λιγότερα ανταλλάγματα στην προσπάθεια να βοηθήσει έναν άλλο παίκτη να εμποδίσει την ισχυροποίηση ή και την τελική επικράτηση του πρωτοπόρου.
Το παιχνίδι έχει μια ενδιαφέρουσα κριτική στάση απέναντι στην αποταμίευση. Αν περιμένεις να αποκτήσεις με τα ζάρια τα απαραίτητα υλικά για να κάνεις τις ενέργειες σου κινδυνεύεις από κακή τύχη να βρεθείς με παραπάνω από επτά κάρτες υλικών όταν έρθει το επτά και να τιμωρηθείς χάνοντας τις μισές. Επίσης ακόμα και να τις γλυτώσεις κινδυνεύεις από έναν αντίπαλο που θα παίξει μια κάρτα μονοπώλιο ή ακόμα κι από έναν απλό ιππότη-ληστή. Αυτή είναι και μια ενδιαφέρουσα εννοιολογική παρατήρηση. Η κάρτα ιππότης που παίζει ο ένας παίκτης και ελευθερώνεται από τον ληστή, λειτουργεί ως ληστής για τον άλλο στο εξάγωνο του οποίου τοποθετείται και που χάνει και ένα υλικό.
Γενικά αν και δεν είναι πολύ διαδεδομένο το συνιστώ ανεπιφύλακτα.  

Δευτέρα 19 Δεκεμβρίου 2011

ταραΝΑΚΟΥνήματα "Είμαστε όλοι χαλυβουργοί" και Απάντηση σε όσους έχουμε θλίψη τα Χριστούγεννα


Καλημέρα και καλή εβδομάδα.
«Είμαστε όλοι χαλυβουργοί» βροντοφώναξαν εργαζόμενοι, συμπαραστεκόμενοι στους εργαζομένους της Χαλυβουργίας.
«Είμαστε αποφασισμένοι να μπούμε μέσα στο εργοστάσιο να ξαναπιάσουμε δουλειά ή όλοι ή κανένας. Απαιτούμε εδώ και τώρα την ανάκληση των απολύσεων των 50 συναδέλφων μας και 8ωρο 5νθήμερο για όλους μας, όπως προβλέπει η συλλογική σύμβαση εργασίας. Αν σκύψουμε τώρα το κεφάλι, μάς περιμένουν χειρότερα», έλεγαν οι εργάτες της Χαλυβουργίας.

Αυτοί οι άνθρωποι που ξέρουν τι σημαίνει δουλειά και όχι κοροϊδία, μας ανοίγουν το δρόμο.
Ναι μας ξυπνάνε Έλληνες.
Όπως έκαναν οι οικοδόμοι, λίγο πριν πέσει η χούντα.
Μας έκαναν τη δουλειά: δουλεία οι κυβερνώντες (τρία κόμματα πλέον).
Όλοι αυτοί που δεν ξέρουν τι θα πει να δουλεύεις σαν το σκυλί, να τρως ψίχουλα σαν το σκυλί αλλά ξέρουν από σκυλίσια ζωή (ξάαααααααααπλα).
Είμαι θυμωμένη, οργισμένη μα χαρούμενη γιατί κάποια στιγμή ο Έλληνας θα ξυπνήσει και θα τους διώξει τους δυνάστες του.
Ναι όμως επειδή όλα τα κάνει τελευταία στιγμή, περιμένει να εξαθλιωθεί.
Τώρα στήνεται στην ουρά για τα χαράτσια και ας μην έχει να φάει ή τρώει ακόμη από τα έτοιμα.
Κάποτε όμως δεν θα έχει να δώσει τίποτα γιατί θα του έχουν πιει όλο του το αίμα και το μάτι θα γυαλίζει, δεν θα βλέπει μπροστά του και θα λειτουργήσει όπως το ζώο.
Πρωτόγονα και πρωτόγνωρα.
Αυτό δεν το καταλαβαίνουν όσοι κρατούν την ισχύ στα χέρια τους.
Θα το καταλάβουν όμως όταν η φωνή του λαού θα γίνει και οργή Θεού.
Δεν γίνεται ρε ΓΑΠ να παίρνεις λεφτά από τον κάθε φτωχό και να δίνεις σχεδόν 1 εκατ. ευρώ στη Μη Κυβερνητική Οργάνωση της μάνας σου, όπως αποκάλυψε η εφημερίδα Δημοκρατία.
Φτάνει πια με το φαγοπότι σας, αρκετά.
Θα κλείσω με την απάντηση στην θλίψη που νιώθουμε τα Χριστούγεννα.
Από το βιβλίο: «Δρόμος δίχως Θεό δεν αντέχεται» βιβλίο με επιστολές του Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς, ο οποίος υπήρξε Επίσκοπος της Ορθόδοξης Σερβικής Εκκλησίας και θεολόγος.
Έζησε από το 1881 μέχρι το 1956. Το Μάιο του 2003, η Ιερά Σύνοδος της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Σερβίας τον διεκήρυξε Άγιο και τον ενέταξε στο Αγιολόγιό της στις 18 Μαρτίου (Κοίμηση) και στις 3 Μαΐου (Μεταφορά Λειψάνων).

«Παραπονιέσαι για τη μοναξιά στη μέση μεγάλης πόλης. Τόσος λαός γύρω σου κοχλάζει σαν μυρμηγκοφωλιά, και εσύ και πάλι αισθάνεσαι σαν στην έρημο. Στις μεγάλες γιορτές η κατάσταση είν...αι ανυπόφορη. Παντού πλημμυρίζει η χαρά, ενώ εσένα σε πιέζει η λύπη. Οι εορταστικές ημέρες των Χριστουγέννων και της Ανάστασης σου φαίνονται σαν κάποια άδεια δοχεία, τα οποία εσύ γεμίζεις με δάκρυα. Όταν αυτές οι άγιες γιορτές βρίσκονται μακριά πίσω ή μπροστά σου, αισθάνεσαι πιο ήρεμη. Αλλά όταν πλησιάσουν και έρθουν, η θλίψη και η ερημιά κυριεύουν την ψυχή σου. Τι να σου κάνω; Θα σου διηγηθώ την ιστορία για τα Χριστούγεννα της Ιωάννας διότι ίσως σε ωφελήσει. Θα αφήσω όμως να σου διηγείται εκείνη όπως τα είχε διηγηθεί σε μένα.

«Σαράντα και κάτι χρόνια βλέπω εγώ αυτό τον κόσμο σαν γυναίκα. Ποτέ καμιά χαρά, εκτός από λίγη σαν παιδί στο σπίτι των γονέων μου. Αλλά μπροστά στον κόσμο δεν έδειχνα λυπημένη. Μπροστά στους ανθρώπους υποδυόμουν τη χαρούμενη, και στη μοναξιά έκλαιγα. Όλοι με θεωρούσαν ένα ευτυχισμένο πλάσμα, αφού ως τέτοια έδειχνα. Ακούω, όλοι γύρω μου παραπονούνται, και οι έγγαμοι και οι άγαμοι, και οι πλούσιοι και οι φτωχοί, όλοι. Και σκέφτομαι, γιατί κι εγώ να παραπονιέμαι στους δυστυχισμένους για τη δική μου δυστυχία, και μόνο να αυξάνω τη λύπη γύρω μου; Θεέ, να δείχνω χαρούμενη έτσι θα είμαι πιο χρήσιμη στον δυστυχισμένο κόσμο, ενώ το μυστικό μου θα το κρύβω μέσα μου και θα κλαίω στη μοναξιά μου. Προσευχόμουν στον Θεό, για να μου εμφανισθεί με κάποιο τρόπο, τουλάχιστον μόνο ένα δάχτυλό Του να αισθανθώ. Προσευχόμουν έτσι, για να μην σβήσω από την κρυμμένη λύπη. Από κάθε έσοδο έκανα ελεημοσύνη οπουδήποτε είχα ευκαιρία. Επισκεπτόμουν αρρώστους και ορφανούς, και έφερνα χαρά με τη δική μου φαινομενική χαρά. Πιστεύω σε Σένα, αγαθέ μου Θεέ, έλεγα συχνά, αλλά Σε παρακαλώ, εμφανίσου μου με κάποιο τρόπο, για να Σε πιστεύω ακόμα περισσότερο. «Πιστεύω, Κύριε Ω βοήθει μου τη απιστία»(Μάρκ.9,24)Ω επαναλάμβανα αυτά τα λόγια από το Ευαγγέλιο. Και πράγματι, βίωσα να μου εμφανιστεί ο Κύριος. Δυσκολότατες για μένα ήταν οι μεγάλες γιορτές. Μετά από τη Λειτουργία κλεινόμουν στο δωμάτιο και έκλαιγα ολόκληρα τα Χριστούγεννα και την Ανάσταση. Όμως τα προηγούμενα Χριστούγεννα εμφανίστηκε ο Θεός. Αυτό έγινε ως εξής. Πλησίαζε αυτή η μεγάλη μέρα. Εγώ αποφάσισα να ετοιμάσω όλα έτσι όπως η μητέρα μου ετοίμαζε: και κρέας, και ζυμαρικά, και γλυκά, και όλα τα άλλα. Άπλωσα σανό στο σπίτι, πέταξα από τρία καρύδια σε κάθε γωνιά του δωματίου. Ω ας είναι η Αγία Τριάδα ελεήμων σε όλες και τις τέσσερις πλευρές του κόσμου. Και κάνοντας όλα αυτά ασταμάτητα προσευχόμουν: Κύριε, στείλε μου επισκέπτες αλλά εντελώς πεινασμένους και φτωχούς! Σε παρακαλώ, εμφανίσου μ' αυτόν τον τρόπο! Που και που μου ερχόταν η σκέψη: τρελή Ιωάννα, τι επισκέψεις περιμένεις τα Χριστούγεννα! Αυτή την άγια μέρα ο καθένας βρίσκεται στο σπίτι του ποιος θα μπορούσε να έρθει ως επισκέπτης σε σένα; Κι εγώ έκλαιγα και έκλαιγα... Όμως και πάλι επαναλάμβανα εκείνη την προσευχή και ετοίμαζα. Όταν τα Χριστούγεννα γύρισα από την Εκκλησία, άναψα το κερί, έστρωσα το τραπέζι, έβαλα όλα τα φαγητά, και τότε άρχισα να περπατώ από δω κι από κει στο δωμάτιο. Θεέ μου, μην με εγκαταλείψεις! Πάλι προσευχόμουν. Στο δρόμο λίγοι περνούσαν. Είναι Χριστούγεννα, αλλά και ο δρόμος μας είναι απόμερος. Όμως μόλις το χιόνι έτριζε κάτω από τα πόδια κάποιου, εγώ πεταγόμουν στην πόρτα! Άραγε είναι ο επισκέπτης μου; Δεν είναι. Να, προσπέρασε. Το μεσημέρι ήρθε και πέρασε, και εγώ μόνη. Άρχισα να κλαίω και κραύγασα: τώρα βλέπω, Κύριε, ότι με εγκατέλειψες εντελώς! Έκλαιγα έτσι και σιγοέκλαιγα συνεχώς! Ξαφνικά χτύπησε κάποιος την πόρτα, και εγώ άκουσα φωνές: δώσε αδελφέ, δώσε αδελφή! Γρήγορα έτρεξα και άνοιξα την πόρτα. Μπροστά μου ένας τυφλός και ο οδηγός του, και οι δυο σκυμμένοι, κουρελιασμένοι, παγωμένοι. Ο Χριστός γεννήθηκε, κύριοί μου! φώναξα εγώ χαρούμενα. Αληθώς γεννήθηκε! κροτάλιζαν με τα δόντια εκείνοι τρέμοντας. Έλεος, αδελφή, ελέησέ μας! Δεν σου ζητάμε χρήματα. Από το πρωί κανένας δεν μας πρόσφερε ψωμί, λίγα λεφτά ή από ένα ποτήρι με ρακί. Πεινάμε πολύ. Εγώ πέταξα από τη χαρά μου ως τον τρίτο ουρανό. Τους οδήγησα στο σπίτι και τους έβαλα στο γεμάτο τραπέζι. Τους σέρβιρα κλαίγοντας από χαρά. Εκείνοι με ρώτησαν παραξενεμένοι: «Γιατί κλαις, κυρία;». Από χαρά, κύριοί μου, από καθαρή και φωτεινή χαρά! Εκείνο για το οποίο προσευχόμουν στον Θεό ο Θεός μου το έδωσε. Μερικές μέρες εγώ Του προσεύχομαι, να μου στείλει ακριβώς τέτοιους επισκέπτες όπως είσαστε εσείς, και να, Αυτός μου έστειλε. Δεν ήρθατε εσείς έτσι τυχαία, αλλά σας έστειλε ο αγαθός μου Κύριος. Αυτός σήμερα μου φανερώθηκε μέσα από σας. Αυτά είναι τα πλέον χαρούμενα Χριστούγεννα στη ζωή μου. Τώρα ξέρω, ότι είναι ζωντανός ο Θεός μας. Δόξα σ' Εκείνον και ευχαριστία! «Αμήν», απάντησαν οι αγαπητοί μου επισκέπτες. Τους κράτησα έως το βράδυ, τους γέμισα τις τσάντες και τους αποχαιρέτησα». Τέτοια ήταν τα προηγούμενα Χριστούγεννα της Ιωάννας. Δώσε Θεέ, να είναι φέτος ακόμα πιο χαρούμενα. Προσευχήσου κι εσύ, κόρη, να σου φανερωθεί ο ουράνιος Πατέρας με κάποιο τρόπο -και στον Θεό οι τρόποι είναι πολλοί- και θα ζήσεις θαύμα. Μην ετοιμάζεσαι για λύπη σε τούτη τη μεγάλη μέρα, αλλά να ετοιμάζεσαι για χαρά. Και ο Πανορατικός, ο Παντελεήμων, θα σε κάνει χαρούμενη».

Δευτέρα 12 Δεκεμβρίου 2011

Πάρκο ή πάρκινγκ;




Γράφει ο Γρηγόρης Κωστάκης

Η πόλη της Ξάνθης έχει μερικά στοιχεία που της δίνουν χρώμα και χαρακτήρα. Ένα από αυτά είναι και ο χείμαρρος Κόσυνθος. Για μένα είναι το ποτάμι της Ξάνθης. Η κοίτη του έχει διαμορφωθεί με τρόπο που να δημιουργεί μια τρίγωνη ζώνη πρασίνου στα δυτικά τού μεταξύ των δυο οδικών γεφυρών, ιδιοκτησιών στην Π. Τσαλδάρη, εγκαταστάσεων του δημοτικού κολυμβητηρίου και των προκάτ κτηρίων της πολυτεχνικής σχολής του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης. Αυτός ο παραποτάμιος χώρος ονομάστηκε λιμνίο για λόγους που αγνοώ.

Μια βόλτα εκεί αποτελεί για μένα μια εύκολη λύση ανανέωσης έπειτα από ώρες μπροστά σε μια οθόνη υπολογιστή. Και είναι εύκολη λύση όχι μόνο γιατί είναι εύκολα προσβάσιμο από το σπίτι που μένω στην παλιά πόλη και από το πανεπιστήμιο όπου ακόμα λογαριάζομαι φοιτητής, αλλά και γιατί είναι πρακτικά επίπεδο. Η επισήμανση αυτή γίνεται για να τονίσει την μεγάλη διαφορά του με τον άλλο μεγάλο χώρο πρασίνου της πόλης που είναι το περιαστικο άλσος. Ο τελευταίος αν και πολύ σημαντικότερος χώρος απαιτεί είτε πρόσβαση με αυτοκίνητο είτε σχετικά κουραστική ανάβαση, για αυτό και δεν τον προτιμώ. Στον χώρο του  λιμνίου  υπάρχει μια ασφαλτοστρωμένη έκταση ελεύθερου παρκινγκ μπροστά από το δημοτικό κολυμβητήριο, ένας χώρος με μια βρύση και παγκάκια, μερικές εγκαταλειμμένες εγκαταστάσεις αναψυχής και αδιαμόρφωτος χώρος στο νότιο τμήμα του.
Αυτός ο  χώρος είναι και το αντικείμενο αυτής της ανάρτησης.  Σε αυτόν υπάρχει οδική πρόσβαση από δυο πύλες. Η μια βρίσκεται πίσω από το δημοτικό κολυμβητήριο και ανοίγει τον χώρο στην πλατεία του παζαριού και η άλλη βρίσκεται στο τέλος της Π. Τσαλδάρη στη νότια οδική γέφυρα  του ποταμού. Η πρόσβαση είναι ανοικτή και  ο χώρος προσφέρει σημαντικές θέσεις στάθμευσης. Το αποτέλεσμα είναι να υπάρχει παντού η αίσθηση της αλάνας με το πατημένο χώμα που μπορεί ανάλογα με τις καιρικές συνθήκες και την εποχή να μετατρέπεται σε λάσπη ή σε κουρνιαχτό. Η υποβάθμιση του χώρου ενισχύεται από την περιοδική στάθμευση σε αυτόν οικογενειών αθιγγάνων η οποία είναι πάντως γενικά μικρή. Για τους παραπάνω λόγους ελάχιστοι από όσους κάνουν την βόλτα τους στο ποτάμι συνεχίζουν στο νότιο αυτό τμήμα που υστερεί εμφανώς σε αισθητική.


Η επιθυμία μου θα ήταν να κλείσουν οι πύλες για τα οχήματα και να αναβαθμιστεί ο χώρος για πεζούς και ποδηλάτες. Αναγνωρίζοντας όμως και το κυκλοφοριακό ζήτημα ίσως ήταν πιο χρήσιμος κάποιος συμβιβασμός. Μια ενδιάμεση ενδιαφέρουσα  πρόταση θα ήταν η διαμόρφωση του χώρου κατά αναλογία με το χώρο του παζαριού, όπου και οι θέσεις παρκινγκ διασώθηκαν και στρώθηκαν με άσφαλτο, και παρτέρια με δένδρα και γρασίδι διατηρήθηκαν. Ας  το σκεφτούν κι ας προβληματιστούν και οι δημότες και οι δημοτικοί άρχοντες. 

Από αυτήν την θέση θέλω να δώσω και τα δικά μου συγχαρητήρια για τους ανθρώπους που αναβάθμισαν και προσέφεραν στο κοινό το μονοπάτι της ζωής στην ίδια όχθη ψηλότερα στο ποτάμι, όπου ακολουθείται μια φιλοσοφία που θα ήθελα να την βλέπω σε όλους τους δημόσιους  χώρους πρασίνου. Σε σχέση με το μονοπάτι της ζωής το νότιο τμήμα του λιμνίου έχει να προσφέρει κάτι διαφορετικό. Αντί για την στριμωγμένη γραφικότητα ενός ορεινού χείμαρρου έχουμε το άνοιγμα στον κάμπο με την παραποτάμια βλάστηση ακόμα κι εντός της διαμορφωμένης  κοίτης  και  την θέα  του λόφου του Αβγού, των πλαγιών με το περιαστικό άλσος ακόμα και της παλιάς πόλης της Ξάνθης  και του Σαμακωβ. Δεν είναι τυχαίο ότι στην άκρη του χώρου που αναφέρομαι έχει τοποθετήσει το ΠΑΚΕΘΡΑ (Πολιτιστικό Αναπτυξιακό Κέντρο Θράκης) το ένα από τα σημεία θέας  του (τα άλλα δυο είναι στην Ξανθίππη και στην δεξαμενή της ΔΕΥΑΞ στο Σαμακωβ).



Πέμπτη 8 Δεκεμβρίου 2011

ταραΝΑΚΟΥνήματα για όσους παλεύουν με τις ασθένειες


Καλή σας ημέρα!
Σήμερα είμαι χαρούμενη γιατί είδα καταγάλανο τον ουρανό.
Όπως λέει και ο Ελύτης: «Θεέ μου, πόσο μπλε ξοδεύεις, για να μη σε βλέπουμε;»
Υπάρχουν όμως άνθρωποι που τον συναντούν καθημερινά το Θεό.
Μέσα από τις αναζητήσεις τους στις προσευχές τους, μέσα από τις δοκιμασίες τους τις σκληρές και τις αβάσταχτες, μέσα από τις προσφορά τους στον συνάνθρωπο.
Σήμερα είναι του Οσίου Παταπίου που είναι ο προστάτης των καρκινοπαθών.

Είναι η ανίατη ασθένεια της εποχής μας.
Ή καλύτερα η χρόνια πάθηση.
Γιατί κάποιοι συνάνθρωποι μας βγαίνουν νικητές.
Φράση κλισέ των δημοσιογράφων.
Θα διαφέρω από τους συναδέλφους.
Όλοι είναι νικητές.
Ακόμη και αυτοί που φεύγουν από τη ζωή πάλεψαν με μια ασθένεια που την θεωρούν σχεδόν όλοι, κατάρα.
Είδα τον πατέρα μου να λιώνει σαν κερί, αλλά θαύμασα τη λεβεντιά του.
Δεν παραπονέθηκε ότι πονάει, δεν λιγοψύχησε, δεν το έβαλε κάτω ούτε μια στιγμή.
Το μεγαλύτερο παράδειγμα ζωής το παίρνεις από τους καρκινοπαθείς.
Ξέρω ανθρώπους που παλεύουν με την ασθένεια και βλέπω με τι θάρρος την αντιμετωπίζουν.
Η ψυχή τους είναι όλοι οι στρατοί του κόσμου μαζί.
Γιατί έχουν μια πίστη μεγαλύτερη από πυρηνική ενέργεια.
Ναι ο Θεός είναι πιο κοντά στους ανθρώπους που πονούν.
Και αυτό θέλουμε και όλοι μας.
Δεν είναι για λύπηση ένας άνθρωπος που περνά δύσκολα.
Γιατί εμείς οι ανόητοι άνθρωποι όταν βλέπουμε κάποιον αδύνατο ή να είναι αλλοιωμένη η μορφή του, λόγω της ασθένειας, τον λυπόμαστε.
Καλύτερα να λυπόμαστε τον εαυτό μας.
Γιατί ποιος μας είπε ότι εμείς θα είμαστε γεροί μια ζωή;
Όχι η ασθένεια δεν είναι κατάρα.
Είναι μια δοκιμασία που επιτρέπει ο Θεός.
Αν ήταν έτσι γιατί επέτρεψε να σταυρωθεί και να πεθάνει ο Υιός Του;
Τα τελευταία χρόνια μπαινοβγαίνουμε στα νοσοκομεία.
Την τελευταία φορά μου είπε η μητέρα μου: «Και άλλη φορά να μην ξαναμπούμε», όντας πολύ κουρασμένη.
«Ότι θέλει ο Θεός βρε μαμά, όσες φορές το είπαμε αυτό, τόσες φορές ξαναμπήκαμε».
Και όταν και εγώ πρόσφατα πριν μερικούς μήνες πληροφορήθηκα ότι μπορεί να έχω μια σοβαρότατη ασθένεια και πήγα να πάρω τα αποτελέσματα των εξετάσεων, σκέφτηκα: «Ποια νομίζω μωρέ πώς είμαι; Και εγώ άνθρωπος είμαι σαν όλους αυτούς εδώ μέσα».
Και μου έδωσε την ευκαιρία και πρέπει να κάνω ευάρεστη ζωή προς Αυτόν.
Οφείλω να είμαι συνεχώς δίπλα Του.
Αυτό ήθελε, να μου θυμίσει ότι Αυτός είναι η ζωή.
Ο Αγιορείτης Μοναχός Μωυσής έγραψε πως λένε τον καρκίνο Άγιο.
Γιατί έτσι φεύγουν μετανιωμένοι οι άνθρωποι, έτοιμοι να μπούνε στη Βασιλεία των Ουρανών.
Δύο σύγχρονοι Άγιοι μας ο Παϊσιος και ο Πορφύριος ήταν καρκινοπαθείς.
Το ζήτησαν και οι δύο για να έχουν θερμή προσευχή για όσους νοσούν από την ασθένεια.
Τι αμαρτίες είχαν για να νοσήσουν;
Γιατί μερικοί θεωρούν πως νοσούν όσοι ξεπληρώνουν αμαρτίες.
Και όμως είναι και το θέμα της αποταμίευσης έλεγε ο π. Παϊσιος.

Αν το δει κάποιος το θέμα πνευματικά, βλέπει πως είναι ευλογία μια δοκιμασία.
Αν το δει ανθρώπινα όντως είναι ένα μαρτύριο.
Στα λόγια είμαστε όλοι οι καλύτεροι.
Στην πράξη όμως δειλιάζουμε.
Πάντως όταν εμείς περνούσαμε δύσκολα ο Θεός δεν μας εγκατέλειψε ούτε μια στιγμή.
Ήταν διαρκώς δίπλα μας.
Όπως κάνει διαρκώς.
Εμείς να έχουμε ψυχή να Τον νιώθουμε.

Τετάρτη 7 Δεκεμβρίου 2011

ταραΝΑΚΟΥνήματα για το γράμμα του Θεού


Καλήν εσπέρα να έχετε!
Σε λίγες μέρες έρχονται τα Χριστούγεννα.
Μόνο λίγα φύλλα έμειναν στον πλάτανο.
Ο φετινός χειμώνας είναι διαφορετικός από τους προηγούμενους.
Είμαι πολλές ώρες στο σπίτι.
Η αλήθεια είναι ότι μου αρέσει, αλλά βαριέμαι αρκετά συχνά.
Αλλά είναι καλό που χαλαρώνω.
Δεν έχω την έννοια του πρέπει της δουλειάς.
Τώρα βέβαια άρχισαν οι συζητήσεις σχετικά με εγκυμοσύνη και παιδί.
Στην αρχή αγχωνόμουν, μετά στεναχωριόμουν, τώρα αναρωτιέμαι γιατί δεν αγχώνομαι και γιατί δε στεναχωριέμαι.
Το παιδί είναι ένα δώρο του Θεού.
Όποτε θέλει Αυτός θα μας το δώσει.
Ειλικρινά και οι δύο δεν έχουμε ακόμη σκέψη για παιδί.
Είμαστε νιόπαντροι και θέλουμε να βρούμε τους ρυθμούς μας ως ζευγάρι.
Είναι όπως το ταγκό που μαθαίνεις σιγά σιγά τα βήματα.


Μαθαίνουμε σιγά σιγά ο ένας τον άλλο και ο καθένας τον εαυτό του.
Και τώρα που έχω αρκετό χρόνο μόνη μου, είναι μια λαμπρή ευκαιρία να κάνω τις ενδοσκοπήσεις μου.
Δεν περιστρέφομαι γύρω από τον εαυτό μου.
Αλλά προσπαθώ να με βρω.
Τις μύχιες σκέψεις που κρύβω, γιατί κρύβομαι.
Όταν κλεινόμαστε στο καβούκι μας βλέπουμε και ποιο είναι αυτό τελικά.
Την Κυριακή ο ιερέας είπε στην Εκκλησία ότι πάνω από όλα στη ζωή μας είναι ο Χριστός.
Για έναν άνθρωπο που είναι μακριά από την Εκκλησία του φαίνεται έξω από αυτόν.
Για μένα που πάω στην Εκκλησία νομίζω ότι είναι ένας στόχος.
Σήμερα το πρωί στο site: www.pentapostagma.gr διάβασα ένα γράμμα του Θεού σε εμάς τους ανθρώπους.
Μου έφτιαξε τη μέρα και αναρωτιέμαι γιατί ακόμη δεν Του έχω απαντήσει και Τον στεναχωρώ διαρκώς δίχως λόγους.
«Παιδί μου…
Μπορεί να μην με γνωρίζεις, αλλά εγώ ξέρω τα πάντα για σένα….Ψαλμοί 139:1
Γνωρίζω πότε είσαι καθιστός και πότε όρθιος.... Ψαλμοί 139:2 Ξέρω κάθε βήμα σου… Ψαλμοί 139:3
Ακόμη και οι τρίχες του κεφαλιού σου είναι μετρημένες… Ματθαίος 10: 29-31
Γιατί φτιάχτηκες κατ’ εικόνα μου… Γένεσις 1:27
Μέσα σ’εμένα ζεις, κινείσαι και υπάρχεις…Πράξεις 17:28
Σε γνώριζα πριν ακόμη διαμορφωθείς στην μήτρα της μητέρας σου…Ιερεμίας 1:4-5
Σε διάλεξα όταν σχεδίαζα την δημιουργία… Εφεσίους 1:11-12
Δεν ήσουν ένα λάθος…. Ψαλμοί 139:15-16
Γιατί όλες οι μέρες σου είναι γραμμένες στο βιβλίο μου…. Ψαλμοί 139:15-16
Εγώ όρισα την ακριβή ώρα της γέννησης σου και που θα ζούσες ….Πράξεις 17:26
Γιατί φοβερά και θαυμάσια πλάστηκες…. Ψαλμοί 139:14
Εγώ σε διαμόρφωσα στη μήτρα της μητέρας σου…. Ψαλμοί 139:13
Και σε έφερα στον κόσμο την ημέρα που γεννήθηκες….. Ψαλμοί 71:6
Με έχουν παρουσιάσει λάθος άνθρωποι που δεν με γνωρίζουν….Ιωάννη 8:41-44
Δεν είμαι απόμακρος και θυμωμένος αλλά είμαι η απόλυτη έκφραση της αγάπης….. Α Ιωάννη 4:16
Και είναι επιθυμία μου να σε κατακλύσω με την αγάπη μου….. Α Ιωάννη 3:1
Απλά επειδή είσαι παιδί μου και είμαι ο πατέρας σου….. Α Ιωάννη 3:1
Σου προσφέρω περισσότερα από όσα θα μπορούσε ποτέ να σου προσφέρει ο σαρκικός σου πατέρας…. Ματθαίος 7:11
Γιατί είμαι ο τέλειος πατέρας….. Ματθαίος 5: 48
Κάθε καλό δώρο που λαμβάνεις έρχεται από το δικό μου χέρι….. Ιακώβου 1: 17
Γιατί εγώ είμαι ο προμηθευτής σου και φροντίζω για όλες τις ανάγκες σου…. Ματθαίος 6: 31-33
Το σχέδιο μου για το μέλλον σου ήταν πάντα γεμάτο με ελπίδα……Ιερεμίας 29:11
Γιατί σε αγαπώ με αγάπη παντοτινή…. Ιερεμίας 31:3
Οι σκέψεις μου για σένα είναι αμέτρητες όπως οι κόκκοι της άμμου στην ακρογιαλιά…. Ψαλμοί 139:17-18
Και χαίρομαι για σένα με τραγούδια….Σοφονίας 3:17
Δεν θα σταματήσω πότε να κάνω καλό για σένα….. Ιερεμίας 32:40 Γιατί είσαι το πολύτιμο απόκτημα μου….Έξοδος 19:5
Επιθυμώ να σε στερεώσω με όλη την καρδιά μου και όλη την ψυχή μου…. Ιερεμίας 32:41
Αν με ψάξεις με όλη την καρδιά σου θα με βρεις…..Δευτερονόμιο 4:29
Ζήτα την ευτυχία σου σε εμένα και θα σου δώσω ότι η καρδιά σου λαχταρα….. Ψαλμοί 37:4
Γιατί εγώ είμαι αυτός που σου έδωσα αυτές τις επιθυμίες….Φιλιππησίους 2:13
Είμαι ικανός να κάνω για σένα περισσότερα από όσα θα μπορούσες να φανταστείς…… Εφεσίους 3:20
Γιατί εγώ είμαι ο μεγαλύτερος υποστηρικτής σου…..
Β Θεσσαλονικείς 2:16-17
Εγώ είμαι επίσης ο πατέρας που σε παρηγορεί σε όλες τις δυσκολίες σου…..Β Κορινθίους 1:3-4
Όταν είσαι συντετριμμένος, εγώ είμαι κοντά σου….. Ψαλμοί 34:18 Όπως ένας βοσκός κουβαλάει ένα πρόβατο, σε κουβαλάω κοντά στην καρδιά μου….Ησαΐας 40:11

Μια μέρα θα σβήσω κάθε δάκρυ από τα μάτια σου…Αποκάλυψις 21:3-4
Και θα πάρω μακριά όλο τον πόνο που υπέφερες πάνω σε αυτή την γη…. Αποκάλυψις 21:4
Είμαι ο πατέρας σου και σε αγαπώ όπως ακριβώς αγαπώ τον γιο μου, τον Ιησού…. Ιωάννη 17:23
Γιατί στον Ιησού η αγάπη μου για σένα φανερώνεται …. Ιωάννη 17:26
Και ήρθε να δείξει πως είμαι μαζί σου και όχι εναντίον σου…..Ρωμαίους 8:31
Και να σου πει ότι δεν λογαριάζω τις αμαρτίες σου….
Β Κορινθίους 5:18-19
Ο Ιησούς πέθανε ώστε εσύ κι εγώ να συμφιλιωθούμε…..
Β Κορινθίους 5:18-19
Ο θάνατος του ήταν η υπέρτατη έκφραση της αγάπης μου για σένα….. Α Ιωάννη 4:10
Έδωσα ότι αγαπούσα περισσότερο για να κερδίσω την αγάπη σου…. Ρωμαίους 8:32
Εάν δεχτείς το δώρο του γιου μου, του Ιησού, δέχεσαι εμένα…..
Α Ιωάννη 2:23
Και τίποτα δεν θα σε χωρίσει πια από την αγάπη μου….. Ρωμαίους 8:38-39
Έλα σπίτι και θα κάνω την μεγαλύτερη γιορτή που έχει γίνει στον ουρανό…..Λουκάς 15:7
Ήμουν πάντα πατέρας και θα είμαι πάντα πατέρας…. Εφεσίους 3:14-15
Η ερώτηση μου είναι … θα γίνεις παιδί μου;….. Ιωάννη 1:12-13 Σε περιμένω… Λουκάς 15:11-32
Με αγάπη, ο Πατέρας σου
Παντοδύναμος Θεός».