Παρασκευή 30 Σεπτεμβρίου 2011

ταραΝΑΚΟΥνήματα αποχαιρετιστήρια στο Σεπτέμβρη


Πάει και ο Σεπτέμβρης.
Σήμερα τον αποχαιρετούμε.
Δόξα τω Θεώ είχαμε καλοκαιρία και θέλουμε να συνεχιστεί και τον Οκτώβρη!
Ειδάλλως και στο μέρος θα πηγαίνουμε με το παλτό.
Βλέπω τώρα διαφημιστικά φυλλάδια μας προτρέπουν για εναλλακτικούς τρόπους θέρμανσης.
Ιδίως στη Βόρεια Ελλάδα που έχουμε μακρύ χειμώνα προβληματιζόμαστε έντονα για το πώς θα ζεσταινόμαστε.
Διάβασα ότι τελικώς κλείδωσε ημερομηνία για εκλογές το Νοέμβριο.
Σαν είδηση δεν μου λέει τίποτα.
Γιατί αν είναι να δούμε τους ίδιους κυβερνώντες την βάψαμε.
Γενικώς τα δύο μεγάλα κόμματα δεν νοιάζονται για το συμφέρον της πατρίδας.
Το δικό τους σίγουρα!
Αλλά δυστυχώς είναι πολλοί οι βολεμένοι και δη στον κρατικό μηχανισμό.
Για να έχουν έναν όμορφο κόσμο, πασοκικά και νεοδημοκρατικά πλασμένο ή κλασμένο;
Και η ΝΔ που μίλησε για επανίδρυση του κράτους μόνο καταστροφή έκανε.
Γενικώς οι Έλληνες πολιτικοί έχουν ένα σοβαρό θέμα με την φερεγγυότητα.
Θα ήθελα να ήξερα γιατί δεν παραιτούνται.
Τόσο γλυκιά αυτή η εξουσία…
Τόσο μεθυστικό αυτό το χρήμα…
Γιατί όλοι τους αυτοί και περιουσίες έχουν και χρήμα στην τσέπη και σε ελβετικές τράπεζες.
Βουλευτές ξεσπαθώνουν και μετά πάνε και ψηφίζουν, υποκύπτοντας σε πιέσεις παντός είδους.
Άραγε καθρέφτη έχουν στα σπίτια τους;
Όταν βλέπουν τα μούτρα τους, πώς τα αντέχουν;
Όλοι εμείς όμως που νοιαζόμαστε για την κατάσταση της χώρας πρέπει να την πάρουμε στα χέρια μας.
Οφείλουμε καταρχήν να βοηθάμε τους συνανθρώπους μας που έχουν ανάγκη, που υποφέρουν και πονούν.
Ο φιλοτομαρισμός μας, ξεπέρασε τα όρια.
Όσο πιο γρήγορα το καταλάβουμε, τόσο καλύτερα.
Και όλοι μας να στέλνουμε emails, γράμματα, fax σε βουλευτές και να διαμαρτυρόμαστε.
Και όταν τους βλέπουμε κατά πρόσωπο να τους τα ψάλλουμε.
Να πέσει ο εγωισμός τους.
Αλλιώς, συμπεριφερόμαστε και εμείς όπως η εξουσία.
Κοιτάζουμε τον εαυτούλη μας και άσε τους άλλους να πνίγονται.
Η κρίση ξεκινάει από μέσα μας, όπως και η λύτρωση, η ανάσταση, η σωτηρία.
Με την ευκαιρία αυτή, ας προσευχηθούμε στις 9 Οκτωβρίου που θα πάει στο Άγιο Όρος ο ΓΑΠ, να τον φωτίσει η Παναγία να πάρει την σωστή απόφαση.

Ότι είναι καλύτερο για τους Έλληνες.
Αν είναι να φύγει, στο καλό να πάει.

Πέμπτη 29 Σεπτεμβρίου 2011

ταραΝΑΚΟΥνήματα για την καλοσύνη


Να είστε καλά!
Με αυτή την ευχή ξεκινώ σήμερα.
Τελικά όμως ξέρουμε τι μας κάνει να νιώθουμε καλά;
Η ίδια μας η καλοσύνη.
Σήμερα το πρωί άκουσα στο Ραδιόφωνο της Εκκλησίας έναν κύριο να λέει:
«Όταν χάσεις τα πάντα θα έχεις τα πάντα. Γιατί τα πάντα είναι ο Χριστός».
Για να το καταλάβουμε αυτό, βαθιά μέσα μας, πρέπει όντως να τα χάσουμε όσα θεωρούμε σπουδαία.
Συνήθως την ύλη την θεωρούμε σημαντική.
Όταν χάνουμε τις ανέσεις μας και δεν μπορούμε να κάνουμε σπατάλες, πέφτουν οι αντιστάσεις μας.
Ο εγωισμός μας αρχίζει να δέχεται πλήγματα.
Η ταπείνωση έρχεται στην καρδιά μας;
Ή δεν αντέχουμε να είμαστε ταπεινοί;
Πήρα σήμερα να διαβάσω το βιβλίο της Μοναχής Πορφυρίας με τίτλο: «Ταξιδεύοντας στα τείχη της πόλης».

Ήταν οδηγός ταξί επί 10 έτη και διηγείται ιστορίες που έζησε με τους επιβάτες της ή με άλλους, μέσω αυτών.
Το βιβλίο το αφιερώνει στον πολυσέβαστο και θαυμαστό Γέροντα Πορφύριο, που όπως λέει με την ζωή και το λόγο του την οδήγησε στον λατρευτό Χριστό.
Θα ήθελα πραγματικά μέσα από την ψυχή μου να μπορούσα να βοηθούσα καθημερινά.
Και ταυτόχρονα όμως να μη στεναχωρώ τους δικούς μου ανθρώπους, όπως τη μάνα μου που συνεχώς την αποπαίρνω.
Σήμερα όμως συνειδητοποίησα ότι αυτή η επιθυμία μου βασίζεται στον εγωισμό μου.
Πήρα μια γιαγιά με το αμάξι μου από τα μνήματα και χάρηκα που έκανα ένα καλό.
Και όμως η γιαγιά μου έκανε το καλό.
Ακολουθεί η στιχομυθία μας:
«Παιδί μου αυτήν την εποχή σκεφτόμαστε και τη βενζίνη. Δεν θέλω να σε βγάλω από το δρόμο σου».
«Γιαγιά όταν είναι να προσφέρουμε πάντα έχουμε».
«Σε μένα τα λες; Που αν δεν έχω και έρθεις να μου ζητήσεις, θα δανειστώ από τη γειτόνισσα για να σου δώσω».
«Γι αυτό γιαγιά και ο Θεός σου στέλνει ανθρώπους που βοηθάνε».
Εκείνη τη στιγμή που τα είπα δαγκώθηκα.
«Μετράω τον εαυτό μου άνθρωπο που προσφέρει…», σκέφτηκα.
Επειδή έχω μαζί μου πάντοτε την εικονίτσα του Γέροντα Παϊσιου και είναι σαν να τον έχω συνεπιβάτη μου ή καλύτερα οδηγό μου, αυτοελέγχθηκα, ντράπηκα.
Να βοηθάμε, αλλά να το κάνουμε για τους άλλους, όχι για εμάς.
Στην προσευχή μου δεν έχω πια μόνο την οικογένεια μου και νομίζω ότι κάνω κατόρθωμα.
Αλλά μετά σκέφτομαι την φίλη μου την Πασχαλίτσα που φέτος στις διακοπές της προσκύνησε μια θαυματουργή εικόνα της Παναγίας και με σκέφτηκε πιο έντονα από όλους.
Και με την Πασχαλίτσα ειδωθήκαμε μιάμιση φορά στη ζωή μας!!!
Ή την φίλη μου τη Χρύσα που τη βλέπω ελάχιστα, όταν πάει σε ένα εκκλησάκι και δει την εικόνα του Αγίου Λουκά που είναι προστάτης μου Του λέει: «Για τη Νάντια, ξέρεις εσύ».
Και τόσοι άλλοι που κάθε μέρα έχουν να μου πούνε, να μου δώσουν, να μου κάνουν καλό.
Και εγώ τίποτα δεν μπορώ να κάνω…
Μακάρι ο Θεός να με αξιώσει να κάνω ευάρεστα πράγματα γι Αυτόν και τους συνανθρώπους μου.

Τετάρτη 28 Σεπτεμβρίου 2011

ταραΝΑΚΟΥνήματα βραδινά αλλά...δυναμικά (στο ανανεωμένο blog)


Σήμερα η στήλη μου είναι βραδινή.
Τρέχω από το πρωί και τελειωμό δεν έχω.
Ευτυχώς, γιατί δεν βλέπω ειδήσεις να σκέφτομαι σε ποια Ελλάδα ζούμε.
Αλλά να που στέκομαι μπροστά από τον υπολογιστή και μου ανάβουν τα λαμπάκια.
Ο Πάγκαλος λέει δεν έχει χρήματα να πληρώσει το χαράτσι για τα ακίνητα.
Και προτρέπει το Βενιζέλο να τον συλλάβει.
Αυτός δεν θα τα δώσει και με τίποτα δεν θα καταλήξει στη στενή.
Τι θα γίνει όμως με τον καθέναν μας που δεν έχει χρήματα να πληρώσει;
Μέχρι και με κατασχέσεις απείλησαν.
Πλέον δεν τσαντίζομαι με όσα μέτρα και αν επιβληθούν.
Αφού είμαστε χαϊβάνια και την τρώμε, καλά να πάθουμε.
Όσο σκύβουμε το κεφάλι, τόσο πιο πολύ θα βαράνε.
Γαϊδούρια μας θεωρούν, πάρτε το χαμπάρι!
Πάντως η βία είναι πρωτοφανής.
Μέχρι και οκτάχρονο κορίτσι βάρεσαν και συγκεκριμένα το παιδί του Αντιπροέδρου της ΑΔΕΔΥ Ηλία Βρεττάκου.

Η απόφαση τους είναι: «Τρομοκρατία».
Αλλά ας θυμηθούμε τι είπε ο παππούς του ΓΑΠ που είχε και το ονοματεπώνυμο του:
«Τρομοκρατήστε τους τρομοκράτες».
Αν βγούνε στους δρόμους εκατομμύρια Έλληνες, θα τρομοκρατηθούν…
Αλλά δεν έφτασε ακόμη το πλήρωμα του χρόνου.
«Μια νύχτα μαγική σαν την Αργεντινή, να δούμε στο ελικόπτερο ποιος θα πρωτομπεί».
Και όχι τίποτα άλλο αλλά ήδη δύο από αυτούς είναι υπέρβαροι και χρειάζονται από ένα ελικόπτερο ο καθένας.
Πείτε μου όμως κάτι:
Αν ήταν άλλο κόμμα στην εξουσία θα γίνονταν όλα αυτά;
Ο ελληνικός λαός έχει μια αγάπη στο ΠΑΣΟΚ.
Και σίγουρα γουστάρουν πολλοί αυτό που γίνεται.
Είναι σαδομαζοχιστές.
Ηδονίζονται με την ταλαιπώρια.
Έχουν να δίνουν, από τα έτοιμα, λένε.
Όταν θα τελειώσουν αυτά ή όταν θα δούνε ότι δεν πάει άλλο, να τους δω.
Κουράστηκα πραγματικά, να ασχολούμαι με τα καθέκαστα της χώρας.
Θέλω να πιάσουμε ουρανό.
Ξέρω ανθρώπους που πραγματικά δεν έχουν τίποτα και όμως ο Θεός δεν τους αφήνει.
Η πρόνοια του Μεγαλοδύναμου ξεπερνάει την κάθε λογής βοήθεια.
Όταν ο Έλληνας τα στηρίξει όλα σε Εκείνον, θα μπορεί να σωθεί.
Ο δρόμος είναι ένας και οδηγεί στον Κύριο μας.
Γιατί να διαλέγουμε αδιέξοδα;
Καλό ξημέρωμα!

Τρίτη 27 Σεπτεμβρίου 2011

ταραΝΑΚΟΥνήματα σε ρυθμούς προετοιμασίας γάμου


Σας χαιρετώ!
Σήμερα άργησα να γράψω τη στήλη μου γιατί έχω τις υποχρεώσεις του γάμου.
Μοίρασμα προσκλητηρίων.
Αν σας πω ότι δεν δίνω μία για όσα συμβαίνουν στη χώρα, θα με πιστέψετε;
Κουράστηκα να είμαι σε ένα κλίμα απέραντης μούχλας.
Αυτό το μήνα θέλω να ασχοληθώ με τη χαρά μας.
Να ζήσω πάνω σε ένα σύννεφο.
Το δικαιούμαστε.
Γιατί είναι ένα μέγα μυστήριο σε ουρανό και γη.
Ασχέτως αν τώρα το επικεντρώσαμε στη φιέστα.
Εμείς πάντως ήδη αγοράσαμε το εγκόλπιο του ορθόδοξου μελλόνυμφου.

Ανάμεσα στα λόγια που ξεχώρισα είναι:
«Αξίωσε τους να δουν παιδιά από τα παιδιά τους, διατήρησε το συζυγικό τους κρεβάτι δίχως επιβουλή και δος τους από τη δροσιά του ουρανού και από τα πλούτη της γης. Γέμισε τα σπίτια τους με σιτάρι, κρασί και λάδι και κάθε καλοσύνη, για να τα μοιράζουν και σ αυτούς που έχουν ανάγκη, συνάμα χάρισε και στους παρευρισκόμενους όλα όσα σωτήρια ζητούν».
«Οι άνδρες ν αγαπάτε τις γυναίκες σας καθώς και ο Χριστός αγάπησε την Εκκλησία και θυσίασε τον εαυτό Του για χάρη Της, για να Την αγιάσει αφού Την καθάρισε με το νερό του Βαπτίσματος (και με το λόγο της Ευχής του Βαπτίσματος) και για να Τη στήσει ένδοξη πλάι Του, δίχως ψεγάδι και ζαρωματιά ή κάτι παρόμοιο, αλλά για να είναι άγια και άμεμπτη.
Έτσι οφείλουν οι άνδρες ν’ αγαπούν τις γυναίκες τους, όπως τα δικά τους σώματα, ο άνδρας που αγαπάει τη γυναίκα του αγαπάει τον εαυτό του, γιατί ποτέ κανένας δεν μίσησε τη σάρκα του, αλλά την τρέφει καλά και την περιθάλπει όπως και ο Κύριος την Εκκλησία, διότι είμαστε μέλη του σώματος Του, από τη σάρκα Του και από τα οστά Του, εξαιτίας αυτού θα εγκαταλείψει ο άνδρας τον πατέρα του και την μητέρα του και θα προσκολληθεί στη γυναίκα του και θα είναι οι δυο τους ένα σώμα (και έσονται οι δύο εις σάρκα μίαν).
Το μυστήριο αυτό είναι μεγάλο και εγώ σας λέω πως αναφέρεται στο Χριστό και στην Εκκλησία. Αλλά και ο καθένας από σας έτσι να αγαπάει τη γυναίκα του, σαν τον εαυτό του, και η γυναίκα να σέβεται τον άνδρα (η δε γυνή ίνα φοβείται τον άνδρα)».
Σε αυτό το σημείο μου τη δίνει που γίνεται σούσουρο γιατί μπορεί κάποιος από τους δύο (ή και οι δύο) να πατήσει το πόδι του/της συντρόφου.
Το πρώτο θαύμα του Χριστού μας ήταν στο γάμο της Κανά.
Και το νερό έγινε κρασί…
Όλα βρίσκονται στο Μυστήριο.
Τα υπόλοιπα ανήκουν στη φάση της επίδειξης.
Εγώ όπως και να είμαι εξωτερικά (αρέσω ή δεν αρέσω στους άλλους) με ενδιαφέρει να με βρίσκει όμορφη ο άντρας μου.
Και θα είμαι γιατί είμαι ήδη ευτυχισμένη!

Δευτέρα 26 Σεπτεμβρίου 2011

ταραΝΑΚΟΥνήματα Δευτεριάτικα


Καλημέρα και καλή εβδομάδα!
Η τελευταία του Σεπτέμβρη…
Πολύ χάρηκα που φοράω ακόμη κοντομάνικο.
Το καλοκαιράκι παρατάθηκε.
Μακάρι να κρατήσει μέχρι το Νοέμβριο.
Να γλιτώσουμε τους θανάτους από κρύο.
Γιατί οι θάνατοι λόγω ΔΝΤ στην Ελλάδα ούτε φαίνονται ούτε ακούγονται.
Και άντε πες ότι όταν είσαι νέος έχεις ελπίδες να το παλέψεις.
Τι θα γίνουν όμως τα γεροντάκια και δη όσοι αντιμετωπίζουν προβλήματα υγείας;
Ήδη άρχισε και το μεγάλο μεταναστατευτικό ρεύμα.
2.500 Έλληνες έφυγαν στην Αυστραλία.

Αλλοδαποί γυρνάνε στις πατρίδες τους, αφού πλέον η Ελλάδα δεν είναι η χώρα της επαγγελίας.
Την ίδια στιγμή ο γιος του ΓΑΠ δηλώνει ότι και αυτός δυσκολεύεται να βρει εργασία.
Ή είναι συνέντευξη που την έβγαλε το γραφείο τύπου του κόμματος ή όντως «κατά κύρη» λειτουργεί.
Κοτσανολογόσοο.
Καλύτερα να κρύβει ότι είναι πατέρας του.
Εγώ θα ήθελα να ευχαριστήσω τους συναδέλφους μου που έστειλαν τη στήριξη τους.
Την Μαρία Μπόντη (την δασκάλα μου στις εφημερίδες), την Κική Οικονόμου (την καλή μου συνάδελφο στο Δημοτικό Ραδιόφωνο), τον Γιάννη Σιδηρόπουλο (καλό φίλο από το 1997) και τον Θοδωρή Μπακάλη (νέο συνάδελφο αλλά φιλότιμο να βοηθήσει).
Η αλληλεγγύη είναι πολύτιμη στις μέρες μας.
Αν την είχαμε ως χώρα και ως λαός δεν θα φτάναμε στο χείλος του γκρεμού και έτοιμοι να πέσουμε σε αυτόν.
Εγώ στέλνω την αγάπη μου σε όλους όσους με σκέφτηκαν και δεν με σκέφτηκαν.
Ούτως ή άλλως δεν χανόμαστε.
Έχει ο καιρός γυρίσματα.
Και ενώ εμείς κοιτάζουμε την επιβίωση, διαβάστε με τι ασχολούνται με την έναρξη του φθινοπώρου πολλοί γόνοι γνωστών οικογενειών της Αθήνας: «Έχουν επιλέξει να περνούν μεγάλο μέρος του χρόνου τους στο popular suburb. Κάνοντας σκι και τρώγοντας βάφλες χωρίς ζάχαρη ή pizza, σαλάτες και νιόκι με σολομό στο «Μezzaluna»».
Το χαβιάρι είναι μαύρο, το τυρί μουχλιασμένο και το κρασί παλιό.
Εμείς πάλι μπορεί να μην έχουμε να φάμε, αλλά έχουμε μια μεγάλη καρδιά που τους χωράει όλους.
Έχουμε ένα τεράστιο χαμόγελο που διώχνει όσους και όσα μας ενοχλούν.
Έχουμε μια μεγάλη πίστη και ελπίδα στο Θεό που υπάρχει πάνω από όλους.
Και όσο δύσκολα και αν περνάμε λέμε: «Δόξα τω Θεώ. Ο Μεγαλοδύναμος έχει!»

Σάββατο 24 Σεπτεμβρίου 2011

ταραΝΑΚΟΥνήματα για τα ωραία μας


Τελικά ω ναι! Ανεβάζω στήλη και Σάββατο!
Όταν δεν δουλεύεις, ανακαλύπτεις χαμένη ενέργεια που είχες.
Πάντως δεν αντέχω άλλα λυπημένα βλέμματα όταν λέω ότι απολύθηκα.
Βέβαια όταν τους λέω: «Όλη η Ελλάδα είναι έτσι» αλλάζει η μουσούδα.
Εμ σας παρακαλώ…
Μόνο εγώ είμαι η άνεργη σε αυτή τη χώρα;
Και στο κάτω κάτω όταν κλείνει ένα παράθυρο ανοίγει μια πόρτα.
Είμαι από την φύση μου αισιόδοξη.
Αφήστε που τώρα έχουμε χαρές…

Παντρεύομαι…
Πάντως στάνταρ ερώτηση πριν παντρευτείς:
«Πώς πάνε οι ετοιμασίες του γάμου;»
Και όταν λέμε τις τελειώσαμε, μένουν όλοι παγωτό.
Κάποια στιγμή ανησύχησα.
Είπα: «Δε γίνεται, κάτι κάνουμε λάθος».
Ευτυχώς με καθησύχασε ο καλός μου.
«Απλώς εμείς δεν το ψάχνουμε πολύ».
Για τις τιμές δεν το συζητάμε.
Όταν ακούνε ότι παντρεύεσαι νομίζουν ότι είσαι ο Ωνάσης και τρέχουν τα φράγκα από τα μπατζάκια σου.
Οι τιμές είναι ακόμη με διάθεση προ κρίσης.
Εύχομαι Παναγία μου όλα να πάνε καλά!
Στην όλη διαδικασία της προετοιμασίας πάντως χάρηκα το ότι έμαθα να χορεύω ποντιακά τραγούδια από την φίλη μου την Ειρήνη και μια έκπληξη που ετοιμάζω.
Κάνω σαν μικρό παιδί…
Κατά τα άλλα εύχομαι σε όλες τις ελεύθερες και στα δικά σας και οι ώρες οι καλές.
Είναι σημαντικό να βρίσκεις έναν άνθρωπο που λες ότι «μπορώ να του εμπιστευτώ τη ζωή μου στα χέρια του».
Σήμερα είδατε όμως θέμα που επέλεξα;
Χαρούμενο.
Η ζωή είναι όμορφη και οφείλουμε να κοιτάζουμε τα καλά της.
Σίγουρα πάντοτε υπάρχουν δυσκολίες αλλά γι αυτές ακριβώς εκτιμούμε τις ευκολίες της.
Όταν κολυμπάς στα βαθειά και ακόμη χειρότερα όταν φτάνεις πάτο, ξέρεις να χαίρεσαι όταν αράζεις στην στεριά και χαλαρώνεις.
Σας χαιρετώ.

Παρασκευή 23 Σεπτεμβρίου 2011

ταραΝΑΚΟΥνήματα για την πείνα μέσα από την πένα


Γεια χαρά νταν!
Ντι ντιν νταν.
Τρελάθηκα; Πρέπει εκεί να το ρίξουμε για να επιβιώσουμε.
Όλοι έχουμε πέσει σε ένα απύθμενο χάλι.
Σε μια μιζέρια που δεν έχει τελειωμό.
Η κατάθλιψη και η μελαγχολία έγιναν οι καλύτερες φιλενάδες μας.
Μερικοί άρχισαν να αγοράζουν βιβλία με τίτλους: «Η πείνα», «Ο άγγελος της πείνας».
Βλέπεις τις λέξεις και τρομάζεις.
Πού να ζήσεις δηλαδή και την πραγματικότητα.
Έχετε προσέξει ότι στα σούπερ μάρκετ δεν επιτρέπουν να αγοράζεις πάνω από δέκα κιλά ζάχαρη;
Τι μας περιμένει Θεέ μου;
Θυμάμαι το μπαμπά μου που γέμιζε τα ντουλάπια μας με ζάχαρη (στην εποχή της αφθονίας) και του την έλεγα.
Ήρθε ο καιρός να τον μιμηθώ.

Όπως είπε η Λιάνα Κανέλλη για μια φραντζόλα και ένα μπουκάλι γάλα το χρόνο δίνουμε 950 ευρώ…
Σκεφτείτε τι δίνουμε για τα υπόλοιπα.
Ας δούμε το θετικό: Πέρυσι πήγαινα σε διατροφολόγο να χάσω κιλά.
Φέτος θα τα χάσω επειδή δεν θα υπάρχουν μπικικίνια.
Για να λέω όμως και την αλήθεια για εμάς που κάνουμε νηστείες δεν θα μας κακοφανεί.
Εμείς το κρέας το αποφεύγουμε αρκετές μέρες το χρόνο.
Γι αυτό το έκανε ο Τζέφρυ…
Όλα για το καλό μας.
Για τη σιλουέτα μας, για την άσκηση μας.
Αυτός όμως δεν είδα να στερείται από κάτι.
Και γενικώς οι βουλευτές.
Όχι ρε δεν θα χαλαστώ από εσάς.
Δεν έχετε τη δύναμη να μου καταστρέψετε την ψυχολογία.
Εμένα αυτό που με τρομάζει περισσότερο είναι οι κίνδυνοι εκτός χώρας.
Αν και οι εχθροί εντός συνόρων είναι περισσότεροι, υπόγειοι και ύπουλοι.
Αλλά με την πείνα κάτι θα κάνεις.
Με τον πόλεμο όμως τι;
Η μάνα μου λέει διαρκώς ότι έχουμε οικονομικό πόλεμο.
Στην τρίτη δημοτικού είχα γράψει σε έκθεση με θέμα: «Πόλεμος και Ειρήνη»: «Δεν είναι ωραίος ο πόλεμος γιατί δεν προλαβαίνεις να φας».
Τότε ούτε έτρωγα, ούτε μου άρεσε το φαγητό.
Αλλά αυτό το ρήμα: «Πρόλαβα» δεν κρύβει κάτι βαθύτερο;
Πού καιρός για τα πιο απλά και βασικά;
Καλό Σαββατοκύριακο.
Αν έχω κέφι θα γράψω και μέσα σ αυτό.
Ίδωμεν…

Πέμπτη 22 Σεπτεμβρίου 2011

ταραΝΑΚΟΥνήματα για τα λόγια που στέρεψαν και τις πράξεις που καλούμαστε να κάνουμε


Τώρα που δεν γράφω σε εφημερίδα και γενικώς δεν είμαι ενεργή δημοσιογράφος και η φωνή μου υπάρχει μόνο εδώ και στο FB θα ήθελα να μην γράφω τίποτα.
Κουράστηκα και στέρεψα από λόγια.
Μόνο πράξεις από εδώ και στο εξής.
Έστω και μικρές.
Δεν είναι ανάγκη να κάνουμε το μεγάλο άλμα.
Ο καθένας μας και όλοι μαζί θα αλλάξουμε τον κόσμο μας.
«Φοβάμαι την πείνα Θεέ μου» έγραφε σε ένα χαρτί μια γυναίκα ηλικίας 55- 60 χρόνων χθες σε συγκέντρωση στο Σύνταγμα με φόντο τη Βουλή των 300.

Γι' αυτούς τους φόβους μας όλοι κιοτεύουμε.
Όχι πλέον.
Δεν έχουμε να χάσουμε τίποτα πλέον.
Όταν το τσουκάλι είναι άδειο, τα παρατάς όλα και βγαίνεις σαν ποτάμι στο δρόμο.
Παίρνεις το παιδί σου, τη μάνα σου, τον παππού σου και λες: «Ως εδώ. Δεν πάει άλλο».
Οι αδικίες όσο συνεχίζονται, γίνονται βουνό.
Δεν την νοιάζει όμως την εξουσία.
Σε αυτό το σημείο θέλω να απευθυνθώ στις δυνάμεις καταστολής.
Στην δεκαετία του ’20 στην Ξάνθη όταν έγιναν οι μεγάλοι καπνεργατικοί αγώνες διέταξαν στους δημοτικούς υπαλλήλους να ρίξουν μελάνι στους διαδηλωτές και αρνήθηκαν.
Αυτή η πράξη τους έμεινε στην ιστορία.
Σίγουρα όταν κάποιος είναι εργαζόμενος παίρνει εντολές και πρέπει να κάνει το καθήκον του γιατί αλλιώς θα απολυθεί.
Τώρα όμως αξίζει για λίγα λεφτά να δέρνεις έναν που είναι φτωχός και ταλαιπωρημένος;
Ας σκεφτούν πολύ καλά οι δυνάμεις καταστολής όταν βγούνε στους δρόμους.
Οι γνωστοί άγνωστοι θα εξαφανιστούν όταν ο υπομονετικός Έλληνας εκραγεί.
Τίποτα μα τίποτα δεν θα τον σταματήσει.
Όταν το μάτι κάποιου είναι θολωμένο είναι γιατί η ψυχή του είναι σκοτεινή.
Διαφυλάξτε την σας παρακαλώ.
Αυτή μας έμεινε και μας κρατάει όρθιους.
Ας οργανωθούμε να κάνουμε κάτι σε γειτονιές, σε παρέες.
Δεν γίνεται να φωνάζουμε κατά της εξουσίας και να συμπεριφερόμαστε όπως αυτήν.
Ανθρωπάκια του Θεού είμαστε όλοι.
Και κυρίως μουσαφιράκια.
Το σημάδι μας αυτό όμως σε τούτη τη ζωή θα το κουβαλούμε και στην αιώνια.
Για αυτά τα ουράνια λοιπόν ας παλέψουμε εδώ στα γήινα.
Όσοι έχετε ιδέες σας παρακαλώ να τις καταθέσετε μήπως μπορέσουμε και συντονιστούμε.
Τη σελίδα μου μπορεί να την διαβάζουν λίγοι αλλά και από τους λίγους έρχεται το πολύ.
Είμαι αισιόδοξη και ελπίζω για το καλύτερο.
Μένει να το πράξουμε για να το ζήσουμε!

Τετάρτη 21 Σεπτεμβρίου 2011

ταραΝΑΚΟΥνήματα για τις απολύσεις και την ενότητα μας


Επισήμως σήμερα άνεργη στα κιτάπια του ΟΑΕΔ.
Άλλος ένας αριθμός στο μεγάλο ποσοστό της ανεργίας στη χώρα.
Από το πρωί μέχρι το μεσημέρι είχαν πολλή δουλειά.
Οικογενειακά επιδόματα, εποχιακά, ταμείο.
Όλοι εμείς που μένουμε δίχως απασχόληση (όχι εργασία) περιμένουμε από κάπου να πιαστούμε.
Ένα ξεροκόμματο.
Αντί να έχουν θέσεις εργασίας, έχουν κάνει θέσεις ανεργίας.
Πραγματικά τρέμω στην ιδέα ότι θα κλατάρουν κάποια στιγμή και δεν θα έχουν να δώσουν ούτε ψίχουλα στον κόσμο.
Πώς θα ζούμε όλοι εμείς;
Χθες είδα στο ίντερνετ από το αρχείο, τον γνήσιο επαναστάτη Χρόνη Μίσσιο στην εκπομπή της Έλενας Κατρίτση «Προσωπικά».

Μεταξύ άλλων είπε:
«Αυτή η κοινωνία πια δεν έχει πολίτες. Έχει οπαδούς και υπηκόους στο σύστημα».
«Η Ελλάδα είναι η χώρα των μεγάλων ποιητών και των ασήμαντων πολιτικών».
«Ποτέ δεν απέκτησε την ανεξαρτησία του ο ελληνικός λαός».
«Μέσα στην ιστορία οι μόνοι επαναστάτες οραματιστές που έσωσαν την αθωότητα τους είναι αυτοί που δεν έγιναν εξουσία».
«Γιατί πουλάτε αυτό το λαό; Μια ζωή προδομένος...»
«Πόσο μοναδικός και πόσο μοναχικός είναι ο δρόμος του επαναστάτη...»
Πάντως ούτε να απολαύσω το φθινόπωρο δεν μπορώ.
Σκέφτομαι ότι μπορεί αύριο να μας φορολογήσουν τη βροχή μέσω της ΔΕΥΑΞ.
Θεέ μου μη μας στείλεις φέτος βαρύ χειμώνα.
Ευτυχώς που θα είμαστε νιόπαντροι και θα ζεσταίνει ο ένας τον άλλο…
Έτσι για πείσμα, όλοι να τους απαντήσουμε με αγάπη και ενότητα.
Όλοι μαζί! Κανένας μόνος του!
Αυτό θα τους συντρίψει όλους αυτούς που μας θέλουν διχασμένους.
Με την ευκαιρία να σας πω ότι ξεκίνησαν οι Συνάξεις του Κέντρου Νεότητας και Πολιτισμού της Μητρόπολης Ξάνθης.
Στην Εκκλησία του Αγίου Βλασίου κάθε Τρίτη στις 8 το βράδυ.
Χθες ήταν η πρώτη μας συνάντηση.
Κάτω από το πλατάνι με τον π. Σωφρόνη και τον π. Γιώργη.
Εμείς έχουμε κάνει μια όμορφη κοινότητα.
Αν θέλετε ελάτε και εσείς να γίνουμε πολλοί!
Χθες κάποιοι δηλώσαμε «τίποτα» για την επαγγελματική μας αδράνεια, αλλά ξέρετε τι είπα:
«Πολλά τίποτα, κάνουμε κάτι».
Άλλωστε όπως τραγουδάει και ο Νιόνιος οι παρέες γράφουν την ιστορία.
Αλλά όπως είπε και η φίλη μου η Αναστασία: «Είμαι ΣΙΓΟΥΡΗ ότι θα βρεθεί έστω και ένας. Ένας ωραίος τρελός. Πρόσωπο εμβληματικό, που θα το γράψει η Ιστορία. Η διαίσθησή μου δε με γελά. Κοντοζυγώνει η ώρα».

Τρίτη 20 Σεπτεμβρίου 2011

ταραΝΑΚΟΥνήματα για την MATRIX Ελλάδα


Πάει να μας αποχαιρετίσει το καλοκαιράκι.
Δόξα τω Θεώ, φέτος ήταν παρατεταμένο.
Τι θα γίνει όμως όταν αρχίσουν τα κρύα;
Μπρρρρρρ.
Δεν θέλω να το σκέφτομαι.
Το πετρέλαιο δεν λέει φέτος να το καίμε.
Έχει γίνει είδος πολυτελείας.
Το κλίμα που κυριαρχεί γενικώς στη χώρα μου θυμίζει:
Την επόμενη μέρα από ένα γερό ξενύχτι σε μπουζούκια.
Το κεφάλι βουίζει, το στομάχι ανακατεύεται και δεν ξέρω πού βρίσκομαι, θέλω να κοιμάμαι διαρκώς για να ξεχνάω την πραγματικότητα.
Την ταινία Matrix που τα πάντα είναι στη σφαίρα της εικονικής πραγματικότητας.

Είμαστε στην Ελλάδα που ποτέ δεν σκεφτήκαμε.
Άσχετα βέβαια αν κάναμε τα πάντα για να την φτάσουμε σ αυτό το χάλι.
Και αναφέρομαι κυρίως σε όσους κάναμε ένοχη ανοχή με τα όσα βλέπαμε.
Αν και χωρίς να θέλω να περιαυτολογήσω πάντα έγραφα τα κακώς κείμενα.
Και τι κατάλαβες; Άνεργη είσαι. Θα μου έλεγε η μάνα μου…
Ευτυχώς είχα και τη φωνή του μπαμπά μου.
«Κάνε εσύ το καθήκον σου. Κάνε το καλό και ρίξε το στο γιαλό».
Για να λέμε και την αλήθεια η πλειοψηφία των Ελληνίδων μανάδων αυτό θέλουν.
Το παιδί τους να κάνει τα πάντα για να φτάσει στην επιτυχία.
Ας πούμε εμένα μου έλεγε πάντα να δουλέψω στο δημόσιο.
Τώρα που μεγάλωσα καταλαβαίνω τι εννοούσε.
Αλλά να που έφτασε καιρός που και το δημόσιο δεν είναι η σίγουρη φωλίτσα μας.
Τα πάντα ρει.
Πραγματικά δεν ξέρουμε τι θα μας ξημερώσει την επόμενη στιγμή.
Η Άννα Διαμαντοπούλου δήλωσε ότι για τη σωτηρία της χώρας θα συνεργαζόταν και με το διάβολο.
Την υπόθεση δεν την κατάλαβα.
Η συνεργασία τώρα δηλαδή είναι με το Θεό;
Κυρία Γυναίκα Αράχνη από τα Σέρβια Κοζάνης (μην ξεχνάς από πού είσαι, όλοι από κάποιο χωριό καταγόμαστε) η Λέσχη Μπίλντεμπεργκ είναι δηλαδή ευάρεστη στο Θεό;
Εμείς πάλι στηρίζουμε όλες μας τις ελπίδες στην Αλήθεια, τη Ζωή, το Φως.
Το Χριστό μας.
Ποιος θα είναι ο Νικητής;
Φυσικά ο δικός μας.

Η αληθινή κατάσταση στην Ελλάδα από τη ματιά Σουηδέζας



Γράφει η Κάισα Έκις Έκμαν, Δημοσιογράφος στην σουηδική εφημερίδα Dagens Nyheter

Η Ελλάδα βυθίζεται όλο και περισσότερο στην οικονομική κρίση. Η Κάισα Έκις Έκμαν επισκέφτηκε μια παρεξηγημένη χώρα με ένα διερρηγμένο κοινωνικό συμβόλαιο, όπου..όλοι συμφωνούν μεταξύ τους.
Πώς θα νιώθαμε αν όλα όσα μας ανήκαν πουλιόνταν για να ξεπληρώσουμε δάνεια από τα οποία δεν είδαμε ποτέ όφελος;
Αν οι μισθοί μας μειώνονταν στο μισό και τα λεφτά πήγαιναν κατευθείαν σε ξένες τράπεζες; Και αν εμείς, ενώ προετοιμαζόμασταν να ζήσουμε στο όριο διαβίωσης, ως επιστέγασμα όλων αποκαλούμασταν τεμπέληδες και κακομαθημένοι; Αν κάποιος εξοικειωθεί με αυτή την κατάσταση, μπορεί να αποκτήσει μια ιδέα πώς είναι να είσαι Έλληνας αυτή τη στιγμή.
Έχω μόλις επιστρέψει από την Ελλάδα. Σε μία χώρα που βρίσκεται σε κρίση επικρατεί μια ιδιαίτερη ατμόσφαιρα. Μια καχεξία και απελπισία, αναμεμιγμένη με την πολιτική αφύπνιση που ακολουθεί μεγάλα γεγονότα και προκαλεί ευφορία. Ξαφνικά, οι χαμηλοί μισθοί και η δυσκολία πληρωμής των λογαριασμών, από ατομικό πρόβλημα του καθενός, απέκτησαν κοινό πολιτικό περιεχόμενο. Ορισμένοι σκέφτονται να μεταναστεύσουν. Άλλοι να ρίξουν την κυβέρνηση. Μια αναγκαία αντιασφυξιογόνα μάσκα κρέμεται σε πολλά σπίτια, ως ανάμνηση των διαδηλώσεων των 28 και 29 Ιούνη, οπότε το κοινοβούλιο υπερψήφισε το πακέτο στήριξης προς την Ελλάδα. Δεν νομίζω ότι έχω βρεθεί παλιότερα σε χώρα όπου όλοι μα όλοι που συνάντησα να συμφωνούν. Είναι όλοι αγανακτισμένοι με το ευρώ, με τη Γερμανία, με την κυβέρνησή τους και με τους εαυτούς τους που την ψήφισαν. Ύστερα από μια βδομάδα στην Αθήνα, μπορώ να πω ότι αν ήμουν Ελληνίδα, θα ήμουν κι εγώ αγανακτισμένη.
Αυτά που μαθαίνουμε για την Ελλάδα από τις σουηδικές εφημερίδες είναι πάνω κάτω ότι οι Έλληνες δουλεύουν πολύ λίγο και αμείβονται πολύ καλά. Ο υπουργός Οικονομικών της χώρας μας, Άντρες Μπόρι, έχει δηλώσει ότι «οι Έλληνες βγαίνουν στη σύνταξη στα 40». Στο άρθρο «Ερωτήσεις και Απαντήσεις για την Ελλάδα» της 17/6 στην Dagens Nyheter γραφόταν ότι οι μισθοί στην Ελλάδα έχουν αυξηθεί κατακόρυφα». Η καγκελάριος της Γερμανίας Άνγκελα Μέρκελ έκανε έκκληση στους Έλληνες να δουλεύουν περισσότερο και να μην κάνουν τόσο πολύ καιρό διακοπές. Όλα αυτά καρυκευμένα με τη συνηθισμένη μπούρδα περί ενός τεράστιου και μη αποτελεσματικού κράτους. Τώρα θα αναλάβει η Ευρωπαϊκή Ένωση και θα τους δανείσει ακόμα περισσότερα χρήματα, αυτό θα μπορούσε να βάλει σε μια τάξη τα πράγματα, άρα γιατί διαμαρτύρονται;
Τι τραγικός αχταρμάς παραπληροφόρησης!
Και τι τραγική έλλειψη αλληλεγγύης προς μία χώρα που οφείλουμε τώρα να υποστηρίξουμε!
Οι Έλληνες εργάζονται τις περισσότερες ώρες στην Ευρώπη – 42 ώρες τη βδομάδα σύμφωνα με τη Eurostat, την στατιστική υπηρεσία της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Το μέσο κατά κεφαλήν εισόδημα είναι 803 ευρώ. Το πραγματικό όριο ηλικίας δεν είναι τα 40 χρόνια, όπως ισχυρίζεται ο Άντερς Μπόρι, αλλά τα 61,4.
Πρόκειται δηλαδή για έναν από τους πιο σκληρά εργαζόμενους και ταυτόχρονα πιο χαμηλά αμειβόμενους λαούς της Ευρώπης.
Όμως έχουν μια χώρα που εξαρτάται από τον τουρισμό και όχι από κάποια αμιγώς δικιά της μεγάλη παραγωγή. Και μια χώρα με ένα διερρηγμένο κοινωνικό συμβόλαιο. Όπου ο κόσμος δεν εμπιστεύεται το κράτος ενώ το κράτος δεν παρέχει στους πολίτες του ούτε τις βασικές κοινωνικές υπηρεσίες. Και το οποίο, ως επιστέγασμα όλων, βρίσκεται στη θηλιά του ευρώ.
Κάθε εθνικό νόμισμα μπορεί να παρομοιαστεί με ένα ρούχο. Κάθε χώρα φορούσε μέχρι πρότινος το ρούχο που της ταίριαζε. Μπορούσε να το στενέψει και να το φαρδύνει αν ήταν ανάγκη. Για παράδειγμα, μπορούσε να υποτιμήσει το νόμισμά της σε περίοδο κρίσης, ή να αυξομειώνει τα επιτόκια ανάλογα με τι ανάγκες της.
Όταν όμως εισήχθη το ευρώ, όλες οι χώρες έπρεπε ξαφνικά να φορέσουν τα ίδια ρούχα. Μόνο που τα μέτρα των ρούχων πάρθηκαν για να ταιριάζουν σε ορισμένες μόνο χώρες – όπως τη Γερμανία και τη Γαλλία. Για άλλες χώρες, όπως η Ελλάδα, το εν λόγω κουστούμι δεν ταίριαζε.
Η Ελλάδα κυβερνάται για δεκαετίες από δύο «δυναστείες» – τη συντηρητική Νέα Δημοκρατία και το σοσιαλδημοκρατικό ΠΑΣΟΚ, με δύο οικογένειες στην κορυφή, μία στο κάθε κόμμα. Και οι δύο κυβερνήσεις έχουν πάρει μεγάλα δάνεια, αλλά λίγοι ξέρουν τι δρόμο πήραν τα χρήματα των δανείων. Πολλά από αυτά έχουν εξαφανιστεί στη διαφθορά και σε σκοτεινά συμβόλαια.
Λέγεται ότι η κατασκευή ενός δρόμου στην Ελλάδα κοστίζει πολύ περισσότερο απ’ ότι στις υπόλοιπες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, καθώς παρεμβάλλονται πάρα πολλοί μεσάζοντες.
Ο λαός δεν θέλει να πληρώνει φόρους μιας και δεν παίρνει τίποτα ως ανταπόδοση από το κράτος. Ενα μεγάλο μέρος των φορολογικών εσόδων πηγαίνει στη στήριξη μιας κρατικής γραφειοκρατίας που υπάρχει για να εξυπηρετεί μόνο τον εαυτό της. Ταυτόχρονα οι βασικές κοινωνικές υπηρεσίες αποτελούν πονεμένη ιστορία για τον κόσμο. Ένας ασθενής πρέπει να πληρώσει φακελάκι στο γιατρό για να τον φροντίσει, ενώ οι Έλληνες μαθητές χρειάζονται ιδιαίτερα μαθήματα για να ανταποκριθούν στις σχολικές εξετάσεις. Και μέσα σ’ όλα αυτά, ήρθε η οικονομική κρίση το 2008. Η Ελλάδα, η οικονομία της οποίας εξαρτάται από τον τουρισμό, επλήγη ακόμα πιο σκληρά.
Υπό άλλες συνθήκες, η κυβέρνηση θα μπορούσε να υποτιμήσει το εθνικό νόμισμα για βγει η χώρα από την κρίση. Όμως μετά την εισαγωγή του ευρώ, κάτι τέτοιο είναι αδύνατο. Η Ελλάδα περιορίζεται από το κουστούμι της το οποίο δεν μπορεί να βγάλει. Κι έτσι το κουστούμι καταστρέφεται – μόνο που αυτό δεν επιτρέπεται να συμβεί, καθώς το ίδιο φοράνε και οι υπόλοιπες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Είναι προτιμότερο λοιπόν να πετσοκοφτεί αυτός που το φοράει.
Αυτό ονομάζεται «εσωτερική υποτίμηση» και σημαίνει απλά ότι αντί να υποτιμηθεί η αξία του νομίσματος περικόπτεται το εισόδημα του λαού. Κατ’ απαίτηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου (ΔΝΤ) και της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, οι Έλληνες κρατικοί γραφειοκράτες έβαλαν σε εφαρμογή ένα σχέδιο. Οι μισθοί θα συμπιεστούν και μεγάλα τμήματα γης θα ιδιωτικοποιηθούν. Παραλίες, αεροδρόμια, εθνικές οδοί και κατά το ήμισυ όλες οι δημόσιες επιχειρήσεις θα ξεπουληθούν. Στην πλατεία Συντάγματος κυκλοφορεί μια φήμη ότι η Ακρόπολη θα εξαγοραστεί από μια γερμανική εταιρεία.
Έμενα στο σπίτι κάποιων νέων που ανήκουν στη «γενιά των 700 ευρώ». Σύντομα θα μεταμορφωθούν στη «γενιά των 500 ευρώ». Είναι στην ηλικία μου – 30 χρονών και πάνω – όχι τόσο νέοι τελικά, όπως νιώθουν πιο νέοι απ’ ότι είναι καθώς ακόμα αναρωτιούνται τι θα κάνουν στο μέλλον. Κανείς τους δεν έχει παιδιά. Το να κάνουν παιδιά είναι κάτι αδιανόητο γι’ αυτούς. Είναι μορφωμένοι, έχουν πολλά χρόνια πανεπιστημιακών σπουδών στο ενεργητικό τους, όμως δουλεύουν ευκαιριακά ως διακοσμητές γάμων. Ο ασφαλέστερος τρόπος να βρουν μια σταθερή δουλειά ήταν παλιότερα δια μέσου του κράτους, όμως αυτό πρόκειται τώρα να αλλάξει. Η κατάσταση αυτή δεν είναι εντελώς άγνωστη· το ίδιο ισχύει για τη γενιά μας σε όλη την Ευρώπη. Μόνο που στην Ελλάδα συμπιέζονται επιπλέον οι μισθοί μέχρι το κατώτερο όριο, με πρόσχημα την κρίση.
Στην πλατεία Συντάγματος διοργανώνεται κάθε απόγευμα συνέλευση. Όταν βρέθηκα εκεί στα μέσα του Ιούλη, ο αρχικός ενθουσιασμός είχε κάπως υποχωρήσει. Οι συμμετέχοντες δεν ήταν πια χιλιάδες, παρά εκατοντάδες. Ο καθένας μπορούσε να πάρει το λόγο και να μιλήσει ενώ τα θέματα ήταν διάφορα: από προτάσεις για γενική απεργία μέχρι εκκλήσεις να μην κλέβονται αντικείμενα από τους συγκεντρωμένους στην πλατεία. Ορισμένες ελληνικές λέξεις στριφογυρίζουν επίμονα στο μυαλό μου. Μία από αυτές είναι ο «Ισημερινός», που Σημαίνει Εκουαδόρ. Ο πρόεδρος του Εκουαδόρ, Ραφαέλ Κορέα, ήταν ένας μεγάλος ήρωας για την πλατεία. Τρεις στους τέσσερις Έλληνες επιθυμούν η Ελλάδα να ακολουθήσει το παράδειγμα του Εκουαδόρ και της Αργεντινής: να κηρύξει στάση πληρωμών του χρέους. Ένας στους τέσσερις θέλει να φύγει η χώρα από το ευρώ. Αυτό που πρέπει να καταλάβει κανείς είναι ότι οι Έλληνες δεν είναι εξοργισμένοι με ένα αναγκαίο κακό – παρά με ένα μη αναγκαίο κακό.
Το πακέτο στήριξης που δόθηκε στην Ελλάδα δεν επιλύει την κρίση, παρά αναγκάζει τη χώρα να βυθιστεί βαθύτερα σ’ αυτήν. Αντί να γίνουν επενδύσεις στην ύπαιθρο, να φτιαχτεί κάποια παραγωγή που να μην βασίζεται στον τουρισμό, να χτιστεί κράτος πρόνοιας και να γεμίσει ο λαός αισιοδοξία, περικόπτονται τα εισοδήματα του κόσμου. Το ΔΝΤ, διαβόητο για τις πολιτικές λεηλασίας του στον τρίτο κόσμο, τα μάζεψε και έφυγε από τη Λατινική Αμερική. Τώρα κατασπαράσσει τα άκρα της Ευρώπης. Θα το αφήσουμε αυτό να συμβεί;

Δευτέρα 19 Σεπτεμβρίου 2011

ταραΝΑΚΟΥνήματα μετά την απόλυση


Καλή εβδομάδα!
Από σήμερα η στήλη μου θα είναι μόνο στην ιστοσελίδα μου.
Έληξε η συνεργασία μου με την εφημερίδα XanthiNews καθώς η οικονομική κρίση χτύπησε την πόρτα του εργοδότη μου και με απέλυσε.
Λίγο πριν εφαρμοστεί το Μνημόνιο άρχισα μερική απασχόληση.
Τώρα στην ανεργία.
Όταν κλείνει όμως ένα παράθυρο, ανοίγει μια πόρτα.
Είμαι αισιόδοξη.
Να ευχαριστήσω τον Σταύρο Καρυπίδη για τη συνεργασία μας που ξεκίνησε τον Δεκέμβρη του 2007.
Τώρα για μένα αρχίζουν τα δύσκολα.
Όμως πιστεύω ότι ο Θεός ποτέ δεν με άφησε.
Και αυτό θα πράξει και τώρα.
Άλλωστε τώρα που ετοιμαζόμαστε και για γάμο πιστεύω ότι θα έχω τρεχάματα για την προετοιμασία.
Υγεία να έχουμε.
Όλα τα άλλα διορθώνονται!
Από εσάς θέλω να είστε στο πλευρό μου.
Άλλωστε από το ίντερνετ καταφέραμε να απλώσουμε γέφυρες φιλίας.
Ανέλπιστα δυνατές.
Κάθε μέρα έχω πολλά μηνύματα και ευχές.
Το Facebook μας έφερε πιο κοντά.
Και μέσω αυτού του εργαλείου κοινωνικής δικτύωσης συνεχίζουμε να έχουμε επαφή.
Ήδη μου στείλατε μια πρώτη ενδυνάμωση.
Ο πνευματικός μου π. Σωφρόνιος, μου έγραψε:
«Και ξανά προς τη δόξα τραβά. Είμαι σίγουρος και για τη χώρα και για σένα»!
Μετά από αυτήν την ένεση πώς είναι δυνατόν να μην έχω περισσότερη δύναμη;
Εύχομαι να τα καταφέρουμε.

Ψωροκώσταινα η μία, κυρά Κωνστάντω η γράφουσα.
Έτσι με έλεγε ο πατέρας μου…
Την αγάπη μου!