Παρασκευή 26 Φεβρουαρίου 2016

Σχολείο στην Αφρική από τους Ξανθιώτες



Ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ξάνθης καὶ Περιθεωρίου κ. Παντελεήμων ἐπέστρεψε ἀπὸ τὸ ἱεραποστολικό του ταξίδι στὴν Ἱερὰ Μητρόπολη Κινσάσας στὸ Κονγκό.
Κατὰ τὴν ὀκταήμερη ἱεραποδημία του στὴν Ἀφρικὴ ὁ Σεβασμιώτατος ξεναγήθηκε ἀπὸ τοὺς Μητροπολίτες Κινσάσας κ. Νικηφόρο καὶ Πενταπόλεως κ. Ἰγνάτιο στὸ ἱεραποστολικὸ ἔργο ποὺ ἐπιτελεῖται στὴν ἀχανὴ αὐτὴ χώρα τῆς Ἀφρικῆς.
Ἐπισκέφθηκε τὴν Ὀρθόδοξη Πανεπιστημιακὴ Θεολογικὴ Σχολὴ τῆς πρωτεύουσας Κινσάσας, τὴ Σχολὴ Πληροφορικῆς τοῦ Ὀρθοδόξου Πανεπιστημίου τοῦ Κονγκό, τὸ Δημοτικὸ Σχολεῖο τῆς Κανάνγκα «Φῶς Ἐθνῶν», τὸ Δημοτικὸ Σχολεῖο «Κώστας Πάλλας» καὶ ἐγκαινίασε τὸ Δημοτικὸ Σχολεῖο στὸ χωριὸ Μικαλάι τῆς περιοχῆς Κανάγκα.
Τὸ Σχολεῖο αὐτὸ χτίστηκε καὶ ἐξοπλίστηκε ἐξ ὁλοκλήρου ἀπὸ τὸ ὑστέρημα τοῦ πιστοῦ λαοῦ τῆς Ξάνθης μέσῳ τοῦ Γραφείου Ἐξωτερικῆς Ἱεραποστολῆς τῆς Ἱερᾶς μας Μητροπόλεως καὶ ἀποτελεῖ προσφορὰ τῶν Ξανθιωτῶν στὰ παιδιὰ τοῦ Μικαλάι. Ἀνήκει στὴν Ἱερὰ Μητρόπολη Κινσάσας. Παρέχει ἐκπαίδευση ἐντελῶς δωρεὰν σὲ ἑκατὸν εἴκοσι μαθητὲς καὶ μαθήτριες.
Ξεναγήθηκε ἀπὸ τὸν Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Πενταπόλεως κ. Ἰγνάτιο στὸ Ἱεραποστολικὸ Κέντρο Κανάγκας καὶ θαύμασε τὸ ἐπιτελούμενο ἔργο καὶ τὴν ἀφοσίωση τῶν ἀδελφῶν τοῦ Κέντρου στὴν ὑπηρεσία τοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ.
Ἐπισκέφθηκε τὴν Ἑλληνικὴ Κοινότητα Κινσάσας καὶ γνώρισε τὴν ἀβραμιαία φιλοξενία τῶν ὁμογενῶν μας καὶ τοῦ εὐγενοῦς Προέδρου κ. Γερασίμου Ντούνη. Πρόκειται γιὰ μιὰ ἰδιαίτερα ζωντανὴ κοινότητα, ποὺ προβάλλει τὸν Ἑλληνισμὸ στὸ Κονγκὸ καὶ συνδράμει τὸ ἱεραποστολικὸ ἔργο τῆς Ἐκκλησίας μας.
Ὁ Σεβασμιώτατος καὶ ἡ συνοδεία του ἔγιναν δεκτοὶ μὲ ἐνθουσιασμὸ ἀπὸ τοὺς Ὀρθοδόξους Ἀφρικανούς, ποὺ ἀγαποῦν τὴν Ἑλλάδα καὶ ἔδειξαν τὴν εὐγνωμοσύνη τους πρὸς τοὺς Ξανθιῶτες στὸ πρόσωπό τοῦ Μητροπολίτη μας.
Ὁ Σεβασμιώτατος διεπίστωσε ἀπὸ κοντὰ τὸ μεγάλο ἔργο ποὺ ἐπιτελεῖται στὶς ἱεραποστολικὲς Μητροπόλεις τῆς Ἀφρικῆς μὲ τὴν εὐλογία καὶ τὴν ἐπίβλεψη τοῦ Μακαριωτάτου Πατριάρχου Ἀλεξανδρείας κ.κ. Θεοδώρου. Οἱ Ἱερὲς Μητροπόλεις τοῦ Πατριαρχείου Ἀλεξανδρείας ἀποτελοῦν φυτώρια εὐσεβείας, ἀλλὰ καὶ παράγοντες πολιτισμοῦ καὶ κήρυκες τοῦ οἰκουμενικοῦ πνεύματος τῆς Ὀρθοδοξίας καὶ τοῦ Ἑλληνισμοῦ στὴν μεγάλη Ἀφρικανικὴ Ἤπειρο. Τὸ ἔργο τους ἀναγνωρίζεται καὶ ἐκτιμᾶται ἀπὸ τὶς τοπικὲς κυβερνήσεις.
ΕΚ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ

Πέμπτη 25 Φεβρουαρίου 2016

"Σαν όνειρο μαγευτικό" από τη χορωδία Αρίων


Το φωνητικό συγκρότημα της Ξάνθης «Ο ΑΡΙΩΝ» στα πλαίσια των Θρακικών Λαογραφικών Γιορτών – Θρακιώτικο Καρναβάλι που διοργανώνει το  Κέντρο Πολιτισμού του Δήμου Ξάνθης παρουσιάζει την καινούρια του μουσική παράσταση με την συμμετοχή φίλων του μουσικών και τραγουδιστών και μικρής παιδικής χορωδίας.

Παρασκευή 26 Φεβρουαρίου 8 .00 μμ
στο Δημοτικό Αμφιθέατρο Ξάνθης

Διάρκεια : 90΄
Η χορωδία της Ξάνθης ΑΡΙΩΝ μετά την  αποχώρηση του επί 24 χρόνια μαέστρου και δημιουργού της Γιάννη Παπαδόπουλου συνεχίζει την δημιουργική της πορεία ως φωνητικό συγκρότημα με την διεύθυνση  του επί 10 χρόνια συνοδού της στο πιάνο Τριαντάφυλλου Σφυρή  και επιχειρεί να ανανεώσει το είδος του χορωδιακού τραγουδιού εισάγοντας νέες ιδέες και πειραματισμούς που εκπλήσσουν ευχάριστα το ακροατήριο.
Τη νέα περίοδο εγκαινίασε πέρυσι με την παράσταση «ΕΝΑΣ ΑΡΙΩΝ … ΕΚΤΟΣ ΟΡΙΩΝ» που όσοι είχαν την τύχη να την παρακολουθήσουν ταξίδεψαν σε πρωτόγνωρα μουσικά μονοπάτια.
Στην φετινή παράσταση «ΣΑΝ ΟΝΕΙΡΟ ΜΑΓΕΥΤΙΚΟ» συμμετέχουν: 
• Τα μέλη του φωνητικού συγκροτήματος Πέτρος Πασβάντης, Κώστας Βογιατζόγλου, Άγγελος Τσουμάνης, Γιώργος Χατζηκωνσταντίνου, Σταύρος Χρηστίδης, Ευριπίδης Σταυρίδης, Ζαχαρίας Χαχαμόπουλος, Παναγιώτης Νένδος, Βαγγέλης Παπαδόπουλος, Αργύρης Μυτακίδης, Βασίλης Παναηλίδης, Γεράσιμος Μπουρσινός, Δημήτρης Χατζόπουλος, Λεωνίδας Βλασακούδης, Βαγγέλης Δημητριάδης και Κυριάκος Φελέκης.
• Οι μουσικοί Τριαντάφυλλος Σφυρής στο πιάνο, Μάκης Αβραμίδης στην κιθάρα, Χρήστος Παπαδόπουλος στο βιολί, Γεράσιμος Σταθόπουλος στο κλαρινέτο, Δημήτρης Σφυρής στο ακορντεόν, Βάϊος Χαρακοπίδης στο κοντραμπάσο και Βαγγέλης Παπαδόπουλος στο μαντολίνο.
•  Η Καίτη Μπεμπεκίδου  και η Στέλλα Φωτοπούλου στο τραγούδι
• Η μικρή παιδική χορωδία με την Δήμητρα Ψεμματάκη, την Ελπίδα Ψεμματάκη, τη  Κατερίνα  Μακρίδου, την Αναστασία Συμεωνίδου, την Δέσποινα Φελέκη, την Ελένη Βαλσαμίδη, την Έλενα Σαμουργκανίδου και την Μαρία Κωτσάλη.


Πάρτε τους φίλους σας και ελάτε

Παρασκευή 19 Φεβρουαρίου 2016

Ο Παντελής που έτσι ξαφνικά ήρθε και έτσι ξαφνικά έφυγε



Αν και 1800 άνθρωποι αφήνουν την τελευταία τους πνοή στην άσφαλτο κάθε χρόνο, συγκλόνισε  ο ξαφνικός θάνατος σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα, του 32χρονου Παντελή Παντελίδη, του γνωστού τραγουδιστή που χαρακτηριζόταν ως φαινόμενο επειδή ξεκίνησε την καριέρα του μέσα από ένα βίντεο στο youtube. Όταν φεύγει ένας ξαφνικά δεν αφήνει περιθώρια στους υπόλοιπους και πολύ περισσότερο στους αγαπημένους του να συνειδητοποιήσουν πως πια δεν θα είναι μαζί τους. Ένας νέος άνθρωπος πολύ ταλαντούχος και αγαπητός σε πάρα πολλούς ανθρώπους όταν αφήνει την τελευταία του πνοή ένα πρωί τότε ο πόνος γίνεται αβάσταχτος. Έμπαινε μέσα στα σπίτια, στα αυτοκίνητα, στα κέντρα διασκέδασης, μέσα από τα τραγούδια του και αυτό θα εξακολουθεί να γίνεται. Οι στίχοι και η μουσική του δεν έφυγαν μαζί του αλλά θα τον κρατούν ζωντανό στις μνήμες όλων.
Δεν ήμουν από τις θαυμάστριες του και με ντροπή λέω πως προχθές γελούσα με τους στίχους του για «τα ρούχα που δεν θα είναι πλέον στα σκοινιά» και για το «σκούπισε τα πόδια σου και πέρασε». Αλλά μόλις πριν λίγες μέρες χόρευα με τον λίγων μηνών γιο μου και την μικρή ανηψιά μου με το «δε γίνεται». Όταν είδα τον τίτλο ότι έφυγε από τη ζωή πάγωσα γιατί συγκλονίστηκα επειδή έφυγε τόσο νέος και τόσο ξαφνικά. Κάθισα και είδα τα αφιερώματα γιατί ήθελα να τον γνωρίσω καλύτερα. Και πρόσεξα πως ήταν ένα καλό παλικάρι με χρυσή καρδιά και μεγάλη απλότητα. Γι’ αυτό και οι στίχοι του μιλούσαν για την καθημερινότητα όπως μια μπουγάδα ή την καθαριότητα. Μια φίλη μου μου είπε σήμερα άκου τι είπε: «Κάνει λάθη για να μάθει της καρδιάς μου το γραμμένο». 

Αγαπήθηκε και αποθεώθηκε από πάρα πολλούς ανθρώπους που αγαπούνε τη λαϊκή μουσική και τους αρέσει να ξενυχτάνε μέχρι το πρωί στα μπουζούκια, αλλά και από τους καψουρεμένους που τους αρέσει να τραγουδάνε τον πόνο τους και έτσι να ξεχνιούνται. Ή αυτούς που τους αρέσει να χορεύουν και να αισθάνονται αυτό που ακούνε. Ή να στέλνουν με μηνύματα τους στίχους του σε όσους αγαπούν θέλοντας να τους τραβήξουν την προσοχή. Κάθε τραγούδι του είχε και μια ιστορία και δυστυχώς το τέλος του το είχε γράψει στο τραγούδι: «Θα πίνω από εκεί ψηλά για σένα». 

Ένας άνθρωπος που παράτησε τη σίγουρη δουλειά του υπαξιωματικού του πολεμικού ναυτικού για να ακολουθήσει το όνειρο του. Και έφτασε να είναι το πρώτο όνομα στις νυχτερινές πίστες και να έχει πολλούς φίλους καλλιτέχνες και απλούς ανθρώπους. Να είναι αγαπητός στα αλώνια και στα σαλόνια. Να έχει μεγάλη επιτυχία αλλά να μην θέλει να καβαλήσει το καλάμι γιατί όπως είπε στην τελευταία του συνέντευξη στο Down Town κάτω από την πίστα είναι ένα τίποτα. Ή στην τελευταία του τηλεοπτική συνέντευξη παραμονές Πρωτοχρονιάς στα Καλημερούδια της Ντορέττας Παπαδημητρίου στην ερώτηση για το τι θέλει να γίνει το 2016 δοξολόγησε το Θεό και είπε πως δεν του λείπει τίποτα. Και η μοναδική του στεναχώρια είναι όσα ζούνε οι διπλανοί του. Και τώρα που έφυγε αποκαλύφθηκε ότι έδινε χρήματα σε φτωχούς ανθρώπους στην περιοχή του, ότι βοηθούσε τα μέλη της μπάντας του πολεμικού ναυτικού να παίζουν μουσική σε μαγαζιά και να έχουν παραπάνω εισόδημα και άλλα πόσα που πλέον θα τα μετρήσει ο Θεός εκεί πάνω.
Πίστευε πολύ στο Θεό και έκανε τον Σταυρό του πριν βγει έξω να τραγουδήσει. Ένα επίθετο που τον χαρακτήριζε σύμφωνα με τον ίδιο ήταν: «τίμιος» και έτσι τον χαρακτήριζαν όλοι. Δεν έλεγε αρνητικά για κανέναν αν και δέχθηκε πολλές επιθέσεις για την ποιότητα των στίχων του και για την τελευταία του επιλογή να χωρέσει σε μια στροφή τις λέξεις γκόμενα και κατεχόμενα αν και όπως έγραψε ο ίδιος στο Facebook ήταν αφιερωμένο αυτό το τραγούδι σε μια ιστορία ενός ζευγαριού και δεν ήθελε να το αφιερώσει στη μαρτυρική νήσο. Και λόγω του σάλου που προκλήθηκε ζήτησε συγγνώμη και το απέσυρε. Βγήκε μάλιστα και ο Κύπριος επιχειρηματίας σήμερα και παραδέχθηκε ότι το έγραψε για μια ιστορία αγάπης που του είχε διηγηθεί. 

Και άλλες τόσες ακόμη ιστορίες που θα μπορούσε να πει ο καθένας που έζησε μαζί του γιατί όπως φαίνεται μιλούσε σε όλους και δεν έπαιζε τον καμπόσο και τον απόμακρο όπως άλλοι συνάδελφοι του που αισθάνονται ότι τους χωρίζει απόσταση από τους θαυμαστές τους που πληρώνουν για να τους ακούσουν. Για αυτό και όλοι είναι συγκλονισμένοι από το θάνατο του. Γιατί ήταν ο δικός τους Παντελής, ένας φίλος τους, ένας άνθρωπος που τους νιώθει και θα γράψει γι’ αυτούς στίχους και θα τους μελοποιήσει κρατώντας την κιθάρα του. Αν και δεν σπούδασε μουσική, δεν ήξερε να ζεσταίνει τη φωνή του, δεν ήθελε να κάνει πολλές πρόβες. Ήθελε να γίνεται ένα με τον κόσμο που του πετούσε λουλούδια, μαξιλάρια, που τον χειροκροτούσε διαρκώς, που ήξερε όλα τα τραγούδια του απέξω, που έκανε κρατήσεις στα μαγαζιά που εμφανιζόταν έναν μήνα πιο πριν.     
Έφυγε στην μεγάλη του δόξα και δεν έγραψε τα 500 τραγούδια που ήθελε για τα επόμενα δέκα χρόνια όπως είπε στη συνέντευξη του στο Down Town και δεν έκανε την οικογένεια που επίσης ήθελε. Ο Θεός τον αγάπησε και τον πήρε κοντά Του. Εκεί που όλοι θα τον αγαπάνε, όπως έγραψε ο Γιώργος Τσαλίκης σε μια ανάρτηση του. Άγνωστες οι βουλές του Κυρίου για τον λόγο που τον πήρε σε αυτή τη χρονική στιγμή της ζωής του, περίπου στην ίδια ηλικία με τον μονάκριβο Υιό Του, τον Χριστό μας.
Παντελή καλό Παράδεισο. Αιωνία σου η μνήμη. Θα σε θυμόμαστε στις προσευχές μας και θα ζεις διαρκώς μέσα από τα τραγούδια σου.   


Πέμπτη 11 Φεβρουαρίου 2016

Η εικόνα της Παναγίας Μαλεβής με το θαυματουργό μύρο στην Ξάνθη



Σάββατο 13-02-2016      Ἑσπερινὸς καὶ ὑποδοχή Ἱερᾶς Εἰκόνος Παναγίας
ΩΡΑ: 18:00-19:30             Μαλεβῆς εἰς τὸν Ἱερὸ Ναὸ Ἁγίου Ἐλευθερίου
                                            Ξάνθης.

Κυριακή 14-02-2016     Πολυαρχιερατική Θεία Λειτουργία εἰς τόν Ἱερό Ναό
ΩΡΑ: 07:00-10:30            Ἁγίου Ἐλευθερίου Ξάνθης.

ΩΡΑ: 20:30 – 00:30         Ἀγρυπνία εἰς τόν Ἱερό Ναό Ἁγίου Ἐλευθερίου
                                          Ξάνθης.

Δευτέρα 15-02-2016       Θεία Λειτουργία εἰς τόν Ἱερό Ναό Ἁγίου Ἐλευθερίου
ΩΡΑ: 07:00-10:30             Ξάνθης.



Η θαυματουργός εικών, όπως εκ παραδόσεως γνωρίζομεν, είναι μία από τις εβδομήκοντα εικόνες που εζωγράφισε ο ευαγγελιστής Λουκάς. Την εικόνα αυτή την έφεραν μαζί τους οι κάτοικοι του Αγίου Όρους που ήρθαν και εκατοίκησαν εδώ στην Κυνουρία. Ο ερχομός των εδώ αναφέρεται εις το 28ον κεφάλαιον του Τυπικού του Τσιμισκή το έτος 971.
Η εικόνα ήταν στο πρώτο Μοναστήρι εκεί ψηλά στους Κανάλους. Μετά το τραγικό τέλος των μοναχών που απέθαναν από το πολύ κρύο και την ένταση του αέρα, η εικόνα έφυγε μόνη της και ήρθε εις την θέσιν που είναι σήμερα.
Εκεί υπήρχαν πολλά βάτα. Η εικόνα έκατσε μέσα στα βάτα και δίπλα της έκαιγε ένα καντήλι. Τι καντήλι ήταν αυτό; Ήταν καντήλι θεϊκό που εφώτιζε τη νύχτα τη θέση που ήταν η εικόνα. Τρεις φορές πήραν την εικόνα και την πήγαν στην θέση της στους Κανάλους και πάλι έφευγε και πήγαινε πάλι μέσα στα βάτα με το θεϊκό φως να την φωτίζει.
Οι πατέρες τότε απεφάσισαν να κτίσουν το Μοναστήρι στη σημερινή του θέση και ετοποθέτησαν την εικόνα στη θέση που η ίδια είχε διαλέξει. Το μοναστήρι εκτίσθη το έτος 1116. Το ασημένιο δε επικάλυμμα της εικόνος χρονολογείται το έτος 1362 όπως αναγράφεται επί της θαυματουργού εικόνος.
Πώς ενεφανίσθη το Άγιο Μύρον
Εκείνο το οποίον έχει βαθύτατα συγκινήσει την ψυχή μου και με έχει κυριολεκτικά ταράξει είναι το Άγιο Μύρον, το οποίον αναβλύζει εκ της θαυματουργού ταύτης εικόνος.
Πόσοι αλήθεια δεν ηθέλησαν να εξετάσουν και να βρουν την σύνθεσίν του. Αλλά όσες προσπάθειες και αν έκαμαν έμειναν άπρακτοι. Το Μύρον τούτο δεν ομοιάζει με το Μύρον το οποίον αναβλύζουν διάφοροι Άγιοι. Είναι πρωτοφανές και μας το εχάρισε ο γλυκύς μας Ιησούς ως πολυτιμότατον δώρον εις την Αειπάρθενον Μητέρα Του.
Θα σας διηγηθώ τώρα το πως ενεφανίσθη.
Το 1964 πριν ακόμα αναβλύσει Άγιο Μύρον, επί 20 ημέρας η εικόνα της Θεοτόκου ευωδίαζε εξαίσια και η ευωδία διεχέετο σε όλο το Μοναστήρι. Στην αρχή δεν καταλάβαμε ότι πρόκειται περί θαύματος και η μία ρωτούσε την άλλη «Ρίξατε αρώματα στις εικόνες;». Αλλά καμμιά δεν ήξερε τίποτα. Ρωτήσαμε και τον πατέρα Στυλιανό: «Τι σας μυρίζει Πάτερ;». «Τι μου μυρίζει; Τα αρώματα που έχετε βάλει». «Πάτερ, είπαμε, δεν βάλαμε τίποτα».
Ο Δημήτριος Καλίτσης που είχε έρθει από τον Άγιο Πέτρο μας είπε: «Η Παναγία ευωδιάζει». Η ευωδία συνεχιζόταν. Ήταν τόσο δυνατή που ήμουν ένα βράδυ έξω στην ταράτσα και είπα: «Παναγία μου τι είναι αυτό το πράγμα; Θα ξεχυθεί κανένα ποτάμι να μας πνίξει».
Την Παρασκευή των τελευταίων Χαιρετισμών, 17 Απριλίου 1964, είχαν έρθει και προσκυνηταί για την αγρυπνία. Ενεφανίσθησαν οι πρώτες σταγόνες. Η αδελφή Θεονύμφη τις είδε πρώτη και οι προσκυνηταί έτρεξαν να τις δουν.
Την Ε' Κυριακή των Νηστειών μετά τον εσπερινό ήρθε η αδελφή Θεοδούλη κάπως ταραγμένη και εκάθησε σε μία πολυθρόνα στο χειμωνιάτικο δωμάτιο και είπε: «Αδελφή Μαριάμ, για πήγαινε στην Παναγία μέσα στην εκκλησία να δεις τι είναι. Κάπως σαν οφθαλμαπάτη μου φάνηκε».
Εγώ δεν είχα πάει στον Εσπερινό λόγω υπηρεσίας. Τρέξαμε στην εκκλησία. Εγώ πήρα μία λαμπάδα, κοίταγα την εικόνα και είδα την Παναγία να ανοιγοκλείνει το στόμα της και να τρέχει νερό όπως τρέχει η βρύση αλλά προς τα πάνω. Όταν έκλεινε το στόμα της κοβόταν η ροή και όταν το ξανάνοιγε έτρεχε πάλι. Το νερό διαπερνούσε το τζάμι λες και δεν υπήρχε και έτρεχε κάτω. Το προσκυνητάρι είχε γεμίσει. Έξω από το τζάμι το χρώμα του νερού ήταν σαν γάλα.
Ταραχθήκαμε, φοβηθήκαμε και αναρωτιόμασταν τι είναι αυτό το πράγμα. Δεν κοιμηθήκαμε εκείνη τη βραδιά. Την Δευτέρα το πρωί ήρθε ο Παναγιώτης Κολοβός, αγροφύλακας από τον Άγιο Πέτρο. Πήγε να προσκυνήσει την Παναγία και ήρθε και μας είπε πως η Παναγία έχει σταγόνες έξω από το τζάμι. Πήγαμε οι αδελφές και είδαμε μερικές σταγόνες έξω από το τζάμι και το χρώμα τους είχε το χρώμα του ουρανού, γαλάζιο, αλλά η ευωδία ήταν πολύ δυνατή.
Το απόγευμα ήρθε και η γερόντισσα Παρθενία που έλειπε και της διηγηθήκαμε τι είδαμε και έμεινε έκπληκτη. Δεν ήξερε να μας πει τι ήταν αυτό το θαύμα διότι δεν είχαμε διαβάσει ποτέ παρόμοιο θαύμα της Παναγίας να έχει συμβεί.
Την άλλη ημέρα ανέβλυσε πάλι η εικόνα μερικές σταγόνες που τις βλέπαμε να έρχονται από τα μέσα προς τα έξω. Δεν τις εμπόδιζε το τζάμι και έτρεχαν κάτω στο προσκυνητάρι. Το χρώμα ήταν σαν το κατακάθαρο διαμάντι και η ευωδία μοναδική. Την άλλη ήμερα, Τετάρτη, άρχισε να αναβλύζει κατά συχνά διαστήματα. Το χρώμα ήταν σαν την χρυσή λίρα, κίτρινο, όπως είναι και σήμερα. Έτρεχε τόσες πολλές φορές και τόσο πολύ που γεμίσαμε ένα φιαλίδιο μέχρι τη μέση και το σφραγίσαμε. Την άλλη μέρα το φιαλίδιο ήταν κενό.
Στη θέα του πρωτοφανούς αυτού θαύματος τρομοκρατηθήκαμε και κλαίγαμε. Δεν ξέραμε τι σημείον ήταν αυτό και τι έννοια είχε. Θα ήταν καλό; Θα προεμήνυε καταστροφή; Δεν ξέραμε τι να πούμε.
Η έκτη εβδομάς των Νηστειών, η εβδομάς των Βαΐων ήταν για εμάς ήμερες πένθιμες λόγω των Αχράντων Παθών του Κυρίου μας. Μία ημέρα κτυπάγαμε τις καμπάνες όλη την ημέρα αλλά κανείς δεν ήρθε. Άκουγαν τις καμπάνες όπως μας είπαν αργότερα, αλλά δεν ήρθαν. Είμαστε μόνες. Ειδοποιήσαμε την Μητρόπολη και ήρθαν οι ιερείς της Μητροπόλεως. Έβγαλαν την εικόνα από το προσκυνητάρι, την σκούπησαν, την επιθεώρησαν και είδαν με τα ίδια τους τα μάτια το θαύμα της Παναγίας.
Ήρθε και η αστυνομία και από τα γύρω χωριά άρχισαν να έρχονται άλλοι με αυτοκίνητα και μοτοσυκλέτες, άλλοι με ζώα, άλλοι πεζοί και προσκυνούσαν την Παναγία.
Η αστυνομία έβγαλε τον κόσμο έξω. Οι αστυνομικοί έκλεισαν την εκκλησία και ούτε εμείς είδαμε τι έκαναν. Ο ίδιος ο αστυνόμος μας πληροφόρησε αργότερα ότι όταν σκούπισε την εικόνα, του πέταξε ή Παναγία το Μύρο στο πρόσωπο του. Εκείνος είπε: «Πιστεύω Παναγία μου». Ευωδίαζαν οι εικόνες, τα στασίδια, ολόκληρη η εκκλησία, ολόκληρο το Μοναστήρι. Τα αυτοκίνητα που έπαιρναν Άγιο Μύρο ευωδίαζαν, το ίδιο και ο κόσμος που έπαιρνε το Μύρο στο βαμβάκι που τους δίναμε. Η ευωδία έφθανε ως κάτω στο δρόμο και ήταν πολύ έντονη.
Ο τρόπος που έτρεχε το μύρο ήταν ο εξής: το τζάμι της εικόνας ήταν αρχικά κατακάθαρο, κατόπιν από μέσα γινόταν θολό. Ύστερα βλέπαμε να γεμίζει μεγάλες σταγόνες και έτρεχε έξω. Έτρεχε κάτω στο προσκυνητάρι και πολλές φορές την ημέρα έφτανε κάτω στο δάπεδο και το μαζεύαμε στα βαμβάκια και το έπαιρνε ο κόσμος. Ήταν μεγάλη η συγκίνησις μας. Διαβάζαμε συνέχεια τους Χαιρετισμούς της Παναγίας και Παρακλήσεις. Ήρθε η Μεγάλη Εβδομάδα και διαβάζαμε Χαιρετισμούς. Λέγαμε πως δεν χαιρετίζουν την Παναγία Μεγάλη Εβδομάδα αλλά τόσο μεγάλη ήταν η συγκίνησις μας που διαβάζαμε όλη την Μεγάλη Εβδομάδα. Η εικόνα ανέβλυζε κατά διαστήματα πολλές φορές την ημέρα. Το Άγιο Πάσχα εσταμάτησε να τρέχει. Την διακαινήσιμο εβδομάδα δεν έτρεχε. Άρχισε και πάλι την εβδομάδα του Θωμά κατά τον ίδιο τρόπο.
Το Μύρο άλλαξε τέσσερα χρώματα όπως είπα προηγουμένως. Στην αρχή σαν γάλα, μετά γαλάζιο, υστέρα σαν διαμάντι και τελικά κίτρινο που παρέμεινε σταθερό και δεν ξανάλλαξε. Μία φορά που έμεινα έως τα μεσάνυχτα στην Παναγία είδα να βγαίνει μέσα από την εικόνα μία μεγάλη σταγόνα κόκκινη σαν αίμα και πέρασε το τζάμι σαν να μην υπήρχε και βγήκε έξω. Έμεινε εκεί αλλά δεν την πείραξα. Το πρωί σηκώθηκα πιο νωρίς από τις αδελφές, πήγα στην εκκλησία και η σταγόνα ήταν έξω από την εικόνα ξερή. Μετά την ακολουθία την ξύσαμε. Ήταν ξερή σαν αίμα αλλά η ευωδία ήταν πάντα η ίδια.
Όταν έτρεχε η εικόνα, έως το δάπεδο πολλές φορές, η ευωδία διαπερνούσε σαν ξίφος το σώμα μου και έσκιζε τα μέσα μου. Τότε έτρεχα και προσκυνούσα την Παναγία όπου και αν ευρισκόμουν, αλλιώς δεν μπορούσα. Το Μύρο το μαζεύαμε από το έδαφος. Ο τρόπος ευωδίας του Μύρου δεν ήταν φυσικός. Ερχόταν κύματα-κύματα για να μην αφήσει την παραμικρή αμφιβολία και στον άπιστο. Το αισθανόσουν ότι δεν ήταν κάτι το φυσικό. Μία άλλη φυσική μυρωδιά ή άρωμα ή ό,τι άλλο, μυρίζει και σταματά. Αυτή η ευωδία του Μύρου της Παναγίας δεν ήταν σαν και αυτές, δεν την εμπόδιζαν τα ντουβάρια να βγει έξω είτε απ’ έξω να έρθει μέσα ή να διαπερνά το τζάμι, όπως δεν εμπόδισαν τον Κύριον οι σφραγίδες και ο λίθος του μνήματος. Ασυγκίνητος δεν έμεινε κανείς, προσευχές, δεήσεις, ικεσίες και δάκρυα στην Παναγία σχεδόν όλοι οι προσκυνηταί, όλος ο κόσμος ανέπεμπε.
Τοποτηρητής της Μητροπόλεως ήταν ο Ναυπλίου Χρυσόστομος μετά την εκδημία του δεσπότη Γερμανού Ρουμπάνη. Λίγο κάθησε ως τοποτηρητής ο δεσπότης Ναυπλίου και τοποθετήθηκε νέος τοποτηρητής ο δεσπότης Σπάρτης Κυπριανός. Ήλθε στη Μονή, επιθεώρησε την εικόνα, επληροφορήθη ο ίδιος το θαύμα και είπε: «Ευλογημένον το όνομα της Θεοτόκου. Το θαύμα της Θεοτόκου να διαδίδεται».
Αστυνομικοί και χημικοί σπεύδουν να διαπιστώσουν την προέλευσιν του Αγίου Μύρου
Το 1969 ήρθε ο ανώτατος διοικητής χωροφυλακής Τριπόλεως με τον διοικητή του Άστρους. Επιθεώρησαν την εικόνα και όπως είπε ο διοικητής στους Αγιοπετρίτες ουδεμία νοθεία υπάρχει. Δεν ήταν θεοφοβούμενος προηγουμένως αλλά όταν είδε ο ίδιος το θαύμα με τα δικά του μάτια είπε: «Μεγάλος Θεός υπάρχει».
Όταν ένας χημικός εκ Τριπόλεως πήρε να κάμει χημική ανάλυση στο Μύρο της Παναγίας, με θαυματουργική δύναμη δεν είδε τίποτα το φυσικό και ανεβόησε: «Μέγας Θεός υπάρχει».
Το Μύρον της Παναγίας για χρόνια έβγαινε κατά τον τρόπον που περιέγραψα παραπάνω. Ύστερα από λίγα χρόνια έγινε ένας μεγάλος σεισμός και από τότε τρέχει διαρκώς το τζάμι και δεν στεγνώνει. Το σκουπίζουμε και σε λίγες ώρες πάλι γεμίζει.
Το θαύμα της Παναγίας δεν ήταν διαδεδομένο πολύ μακριά. Η γύρω περιοχή το εγνώριζε και λίγο μακρύτερα. Ύστερα από 6 χρόνια, το 1970, ήλθε κατά τον Ιούλιον μήνα από τας Αθήνας ο Δημήτριος Παναγόπουλος, άνθρωπος ευσεβής και κήρυξ του θείου λόγου.
Ο πολύς κόσμος τον γνωρίζει από τα κηρύγματα του και από την σεμνότητα του βίου του. Αυτός ο κήρυξ του θείου λόγου διέδωσε το θαύμα της Θεοτόκου σε ολόκληρο τον κόσμο σε φυλλάδιον που εξέδιδε μία φορά το μήνα. Άρχισαν πλέον να έρχονται προσκυνηταί από την πρωτεύουσα, από ολόκληρη την Ελλάδα και από το εξωτερικό και όσοι δεν μπορούσαν να έλθουν μας έστελναν γράμματα και ζητούσαν το Άγιο Μύρο της Παναγίας.
Το Άγιο Μύρο θαυματουργεί και πολλοί ασθενείς θεραπεύονται.
ΑΝΥΣΙΑ ΜΟΝΑΧΗ
ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ
ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΜΑΛΕΒΗ
ΙΣΤΟΡΙΑ, ΘΑΥΜΑΤΑ ΚΑΙ ΥΜΝΟΙ
ΒΙΒΛΙΟΝ ΠΕΜΠΤΟΝ